Een poosje geleden, net voor de vakantie, was ik 's middags in de buurt van Nuland. De Van der Valken hebben hotspots voor internet, dus een mooie gelegenheid voor een lunchje en wat internetten. Tot mijn verrassing zat Toos van der Valk aan een tafeltje achter mij, met een paar vriendinnen.
Dat was lang geleden. Toen ik met het boek over 'De dynastie Van der Valk' bezig was heb ik haar en Gerrit geregeld gesproken, daarna niet meer. Ik heb nu nog wel even met haar gepraat, maar niet erg diepgaand.
Nuland is de bakermat van Gerrit en Toos van der Valk, blijkbaar voelt ze zich hier nog steeds thuis, ondanks haar ontvoering op deze plek, in 1982. De laatste tijd is er weer het een en ander over te doen: de zaak wordt verfilmd. "De producent heeft de rechten verworven van het boek dat later dit jaar over de ontvoeringszaak verschijnt," lees ik.
Ben ik ook benieuwd naar, in mijn boek komt de ontvoering ook vrij uitvoerig aan de orde. Ik heb destijds de hoofdontvoerdr, de Italiaan Franco Cat-Berro, nog gesproken, toen hij in de gevangenis van Scheveningen zijn straf uitzat. Aanleiding was dat er een poging was gedaan hem met een helikopter uit de gevangenis te bevrijden.
Dat liep mis doordat de beoogde piloot een oplichter bleek, die wel het geld opstreek, maar niet van plan was echt te gaan vliegen. Het ging om een nep-figuur die in een pilotenpak op Schiphol rondhing. Ik heb het idee dat alles uit de ontvoeringszaak wel zo ongeveer bekend is, ik weet ook niet wie het schrijft, maar het is in elk geval de moeite waard het in de gaten te houden. Ik neem aan dat de schrijver heeft uitgezocht hoe het met Cat-Berro verder is gegaan en of de man nog leeft.
Overigens zijn er nog steeds wat exemplaren van dit boek verkrijgbaar (12 euro, inclusief verzendkosten). Wie interesse heeft moet even een mailtje met adresgegevens sturen naar misdaadjournalist@hotmail.com
Het eerste hoofdstuk van het boek staat hier
*
Over oplichters gesproken: dieven en dat volk mogen niet zomaar meer in filmpjes op internet worden gezet. Een winkelier uit Zwolle trekt zich daar nog even niks van aan, maar in de toekomst zal dat lastiger worden.
Privacy. Grappig is hoe sommige media met oplichters omgaan. Eerder deze week hadden we 't hier over NRC Handelsblad dat onbekommerd het relaas van een rasoplichter publiceerde, zonder ook maar iets te checken (het euthanasieverhaal van Johan Visser); gisteren sprong de krant in de bres voor ene Peter van de Lichte die door Tros Opgelicht! wordt neergezet als oplichter en op zijn hielen werd gezeten, met draaiende camera.
Nu wel beter gecheckt, zelfs wederhoor gepleegd bij de Tros, dus ze weten wel hoe het hoort. Maar de teneur was toch vooral: moet dat nou, dat eigen rechter spelen met draaiende camera? Op zich een zeer gerechtvaardigde vraag, ik vind ook dat daar soms veel te gemakkelijk gebruik van wordt gemaakt, maar bij Opgelicht! gaan ze daar behoorlijk zorgvuldig mee om.
misdaadjournalistblog 
Grote vraag is : Sinds wanneer mag ik mijn Jan des Bouvrie interieur niet meer op het wereldwijde web zetten? Dat er nou toevallig een inbreker, doorheen banjert, kan ik toch niets aan doen?
Op het eerdere idiote euthanasieverhaal en de rest van/over Johan Visser heb ik niet gereageerd omdat het zo absurd was en de diverse reacties van mensen die hem kenden helder genoeg waren. Nu in dit topic opnieuw zijn naam wordt genoemd dan toch maar even een kanttekening.
Belachelijk dat een zichzelf serieus noemende krant als het NRC schijnbaar klakkeloos de groots mogelijke onzin heeft opgetekend. Ik vroeg mij direct af wat uberhaupt de nieuwswaarde van het artikel was. Heeft Visser zichzelf aangediend om weer eens in de spotlights te staan? Komkommertijd op de redactie met paginavulling/vervuiling?
Duidelijk is dat de verslaggever (het euthanasiegedeelte zeker) een zwamverhaal heeft opgetekend en zonder nader onderzoek heeft gepubliceerd.
Een goede vriendin van mij die kanker had overleed 8 jaar geleden, middels euthanasie. Een kamer met allerlei geweldige faciliteiten in een ziekenhuis ‘huren’ (zoals Visser beweerde) om de zaak definitief af te ronden, dat bestaat niet. Een nota achteraf omdat ‘de boel’ op het laatste nippertje zou zijn afgezegd evenmin.
Toepassing van euthanasie in een ziekenhuis is geen kwestie van reserveren. Daar gaat een ongelofelijk zwaar (wettelijk geregeld) traject aan vooraf. En gezien de staat van Visser is het volstrekt onmogelijk dat hij uberhaupt voor die laatste handeling in aanmerking zou zijn gekomen.
Jammer dat de NRC-journalist zelfs niet de moeite heeft genomen om met 1 telefoontje naar het ‘Visserziekenhuis’ de procedures te checken. Jammer en ronduit schandalig.