Vrijdag 22 juli: Ooggetuige bij de liquidatie van John Mieremet

"Naar aanleiding van het verhaal in de papieren Panorama over de dood van John Mieremet een ooggetuigeverslag zoals dat te vinden is in het Thaise onderzoek naar de schietpartij op 2 november 2005 op het Singtopark in Pattaya. Dat Thaise onderzoek is middels een rechtshulpverzoek gevoegd bij het Nederlandse onderzoek naar de dood van Mieremet, dat nog steeds loopt. Dit najaar verschijnt onder redactie van Crimesite een boek over een aantal geruchtmakende liquidaties in de Nederlandse onderwereld."

Een bericht op crimesite.nl, eerder deze week. Ik vond het een beetje verwarrend. In Panorama staat een reconstructie van de moord op Mieremet, door Koen Scharrenberg die recentelijk ter plaatse was. Zelf ben ik daar in januari ook nog geweest, maar eigenlijk was er niet veel nieuws te melden. Omdat ik Panorama hier (in Canada) even niet bij de hand had, duurde het even voor ik wist hoe de vork in de steel zit. Ik dacht dat dit ooggetuigeverslag ook in Panorama stond, maar dat is dus niet zo.

Het gaat om de Thaise vrouw van de beheerder van het Singto Park, het project van Mieremet bij Pattaya. Zij stond ook in het kantoortje toen Mieremet daar werd geliquideerd. Op de foto hierboven is dat het hogere gebouwtje links. Ze stond schuin achter haar man, die ik in mijn verhalen altijd als Hans heb aangeduid, hij wil liever niet met zijn echte naam in de media.

Voorzover ik weet heeft deze vrouw nooit met journalisten gepraat, maar een medewerker van crimesite heeft blijkbaar stukken uit het Thaise onderzoek gekregen en dat is natuurlijk wel interessant.

Crimesite:

"L.W.: 'Ik ben sinds 2004 geregistreerd als de vrouw van J. Ik woon sindsdien met hem samen. In april 2005 heb ik John Mieremet ontmoet. Hij kwam naar J. omdat hij hulp nodig had voor een project. J. heeft ervaring in het bouwen van huizen. J. was vooral adviseur. Het geld voor het project werd gebracht door John of door Sukalaya. Ik heb ook een keer geld gehaald bij een advocaat. Noch J. noch ik hebben iets op onze namen staat. Tekengerechtigd is een vrouw genaamd Paveena S.

Zij is directeur van de Golden Tree Home Company, de eigenaar van het project Singto Park. John werd vaak vergezeld door Ferry de Kok. Ik heb Ferry eens gevraagd of hij bodyguard was, dat was niet zo, volgens Ferry. Ferry deed nooit iets. John heeft meerdere huizen hier. Telkens als er een huis werd gekocht, dan werd er een bedrijf opgericht die dan eigenaar werd. John vertrouwde J.

Wij zouden uiteindelijk een eigen huis krijgen van John. Jacob heeft geld overgehouden van de verkoop van een bar in Nederland. Op 2 november 2005 kwam ik omstreeks 09.45 uur op het Singto Park aan. Omstreeks 10.30 uur kwamen John en [zijn vriendin] Sukalaya aan met de auto.

Zij zijn de bouwlokatie opgelopen. Daarna kwam John terug naar het kantoor. John kwam documenten halen om naar de advocaat te brengen. Ik vroeg aan John te gaan zitten. Hij zei echter haast te hebben en bleef staan.

Toen kwam er een man binnen. De man vroeg: Who is John? Who is John?

John draaide zich om in de richting van de man. Ik zag de man naar zijn broeksband grijpen toen hij die vraag stelde. Ik zag ook dat de man een tas over de schouder droeg. Ik zag dat de man John vastgreep met zijn linkerhand.

Ik zag dat de man in zijn rechterhand een pistool had en daarmee een schot loste in de rechterzij van John. Ik zag dat John op de grond viel. Ik dook weg en zag dat de man een tweede schot loste bij het hoofd van J.

Na het tweede schot pakte de man J. en keek J. aan. Ik zag dat de man zijn hoofd schudde en dat de man daarna wegliep naar buiten toe. Ik zag dat de man zijn pistool in de tas stopte.

(foto boven: Bij dit stalletje, enkele honderden meters voor het Singto Park, wachtten de huurmoordenaars met een scooter tot John Mieremet en zijn vriendin waren gepasseerd. Meteen daarna reden ze achter hen aan)

Toen hebben Sukalaya en ik John in de auto gestopt en naar het ziekenhuis gebracht. John was altijd heel alert. Hij wist dat dit een keer zou gaan gebeuren.

Er zou een keer eerder op hem geschoten zijn. John dacht echter dat het in Nederland zou gebeuren en had het hier niet verwacht. De man die schoot was zeker geen Thai. Hij was westers gekleed, helemaal in het zwart. Met een zwarte helm op. Ook zijn kin werd door de helm beschermd. Hij sprak rustig.

Van xc3xa9xc3xa9n van de werknemers heb ik gehoord dat de man eerst over het terrein heeft gelopen en daarbij zijn vizier heeft geopend. Volgens die werknemer was de man blank. De man keek rond en wekte de indruk iemand te zoeken. Toen de man nadien op een motor stapte zag iemand dat die man veel modder op zijn broek had. (…)"

Aldus het relaas van de vrouw, L.W., zoals dat door de Thaise politie is opgetekend.

Op een aantal details wijkt het af van wat ik van Hans heb gehoord. Volgens Hans was de man binnengekomen en had hij alleen gevraagd: 'John?' Dus niet zoals in veel kranten altijd staat: 'Are you John?' en ook niet, zoals hier: 'Who is John?' Dat lijkt onbelangrijk, maar het kan toch relevant zijn of de man – om wat voor reden dan ook – Engels sprak, of alleen maar het woord 'John' heeft gebruikt.

Volgens Hans had de man direct van dichtbij op John geschoten en was hij daarna meteen vertrokken. Dat hij eerst nog heeft geaarzeld wat hij met Hans moest en zijn hoofd had geschud, heb ik van Hans niet gehoord, maar daar is wel een verklaring voor: Hans was direct al helemaal van de kaart, hij heeft maar weinig details meer meegekregen vanaf het eerste schot.

Dat de dader eerst over het terrein heeft gelopen en door een andere werknemer is gezien en zijn vizier heeft opgelicht, is ook nieuw.

Waar dat dan geweest is, is mij niet duidelijk: het kantoortje waar het gebeurde staat pal bij de ingang, direct aan de weg. Als de man over het terrein is gelopen, moet hij eerst het kantoortje zijn gepasseerd. Dat lijkt me onwaarschijnlijk, het zou dan eerder op de weg zijn geweest. Dan zou Sukanya (ze wordt hier Sukalaya genoemd) dit ook moeten hebben gezien, zij zat in de auto te wachten, direct bij de ingang en bij het kantoortje.

(foto rechts: het kantoortje van binnen)

Deze ooggetuige heeft blijkbaar niet gezien dat de man op een motor of scooter was gekomen en achterop zat bij iemand. Dat is logisch: zij was binnen en heeft dat niet kunnen zien, het gebeurde allemaal razendsnel, in enkele tientallen seconden.

In elk geval is dat boek iets om naar uit te kijken, ik ben erg benieuwd of er nog meer interessante details in het rapport staan.