Vrijdag 1 juli: Pretium: het moet niet gekker worden; Maarten 't Hart en de kip; Moord Haulwerwijk

Bizar: de hele week op de website van De Telegraaf al de rectificatie over telecombedrijf Pretium.

Zal best dat er in dit geval, van de blinde bejaarde, iets is misgegaan, maar zoals we eerder van de week al zagen: het bedrijf staat erom bekend op een agressieve manier abonnementen aan te smeren. Maar nu is er verder niemand die in het geweer komt. Hoe is het mogelijk dat dit bedrijf het voor elkaar krijgt zo'n absurde rectificatie af te dwingen? De praktijken van het bedrijf zijn in consumentenprogramma's regelmatig aan de kaak gesteld, eisen om rectificatie vingen toen altijd bot. Zie hier

Ik moest er – tijdens het lezen van het boek Dienstreizen van een thuisblijver van Maarten 't Hart nog even aan denken. Hij veegt daarin nogal de vloer aan met bekende zevendedagsadventisten als Antoinette Hertsenberg, Nico Koffeman en Marian Thieme. Antoinette is van Tros Opgelicht, vandaar. Zaten trouwens nog wel een paar grappige details in. Op een gegeven moment gaat Maarten (althans: de ik-figuur) een gestolen tas ophalen bij een heroinehoertje achter het Centraal Station. Het meisje heeft zo haar voorzorgsmaatregelen getroffen, dat ze niet wordt genaaid. En dan zegt ze: "'t Moet helaas wel zo, voor 't geval u de kip op me afstuurt'"

Nu weet je het met deze dingen nooit. Heeft ze dat echt gezegd? Heeft Maarten het verkeerd verstaan of is dit literatuur en is er nooit zo'n meisje geweest en heeft het hele voorval niet plaatsgevonden? Het boek lijkt een vrij waarheidsgetrouwe – hier en daar uiteraard wat aangezette – weergaven van werkelijke gebeurtenissen, op een enkel hoofdstuk na dat te onwaarschijnlijk – en ook niet leuk – is. Zou Maarten 't Hart of zijn uitgever nooit van 'de kit' hebben gehoord?

Wel in dazelfde boek een feitelijk verslag van zijn bemoeienissen met Lucia de Berk. Niks op af te dingen, 't Hart heeft zich daar voorbeeldig voor ingezet, en terecht. Je wordt met terugwerkende kracht weer kwaad op die zogenaamde deskundigen en de onbenulligheid van rechters die over iets beslissen waar ze geen verstand van hebben.

Wel een minpuntje: 't Hart schrijft dat ook Henk H. onschuldig is veroordeeld. Hij gaat er verder niet op in en heeft daarin voorzover ik weet geen actie ondernomen. Dat is maar goed ook. Wat mij een beetje tegenvalt is dat hij zo'n conclusie zomaar trekt, terwijl er toch alle reden is voor twijfel. Misschien heeft 't Hart zich iets teveel laten meeslepen door advocaat Knoops. Maar advocaten gaan niet over waarheid, recht of onrecht en onschuld, die hebben een ander belang (en een andere taak).

*

In Leeuwarden dient deze week het proces tegen de moordenaars van Marinus Ooms uit Haulerwijk. In hoger beroep. Onze correspondenten waren erbij, verslagen komen later.

Min of meer toevallig heb ik zelf net in het boek 'Op dood spoor' van Ruben Poppelaars het hoofdstuk over deze zaak gelezen.

Allereerst: het is zonder meer een interessant boek, al was het alleen al door de vele wetenswaardigheden en achtergronden over technische details bij moordzaken. Poppelaars is gespecialiseerd in dna-onderzoek. Hij bestudeert onderzoeksdossiers met name op dna-sporen en wat die zeggen over de gang van zaken.

Een heel bekende is die zaak van Remond P., voor de moord op Victor 't Hooft ('de snotneus', vanwege de door cocaxc3xafnegebruiik aangetaste loopneus van de dader). Op de plaats delict werd een overvloed aan dna-sporen aangetroffen, maar tot vrijwel ieders verrassing werd P. in eerste aanleg vrijgesproken. Poppelaars schrijft dan ergens dat de advocaat van P., Jan-Hein Kuijpers,  "overtuigd is van de onschuld van zijn clixc3xabnt."

Dat wringt. Een advocaat moet de onschuld proberen aan te tonen, maar zelf overtuigd zijn daarvan? Dat is in deze zaak eigenlijk niet te geloven. In hoger beroep is P. ook voor de volle mep veroordeeld.

Datzelfde is in de zaak van Marinus Ooms een beetje aan de hand.

Voor wie deze gruwelijke, ongekend wrede en stompzinnige roofoverval heeft gevolgd is het allemaal zo klaar als een klontje, het enige probleem is dat er van de hoofdverdachte geen sporen op de plaats delict zijn gevonden.

De bekennende verklaringen van de twee medeverdachten laten weinig ruimte voor twijfel, maar het is nu net de taak van een advocaat wxc3xa9l twijfel te zaaien. Arthur van der Biezen doet dat dan ook – en het gebeurt regelmatig dat rechters dan ook niet meer weten wat ze moeten en inderdaad maar gaan vrijspreken. Dat zie ik in deze zaak overigens nog niet gebeuren.

Interessant aan 'Op dood spoor' is dat het naadloos blootlegt hoe het spelletje werkt: zoeken naar de gaatjes, wrikken waar een openingetje is, twijfel zaaien. Maar de 'partijdigheid' van Poppelaars ligt er wat te dik bovenop. Hij rapporteert in opdracht van advocaten, het is wel wat te gekleurd. Of juist niet. Zo zijn de drie moordenaars vann Marinus Ooms allochtone jongens. In het verhaal in 'Op dood spoor' krijgen ze fakenamen die suggereren dat het oorspronkelijke Nederlanders zijn. Dat maakt hen 'sympathieker', maar het schept wel een vertekend beeld.

Meer over 'Op dood spoor' staat hier.

Een eerder stuk over 'de moord op de paardenman' staat hier