Vrijdag 29 april: IM Sofian & (gebroken) Frits van de Wereld; Boek over 'Rambo van Kerkrade'; Dirk Hekman's weg naar een nieuw leven

Gisteren doolde ik even rond op de Noorderbegraafplaats in Amsterdam. De foto op de  grafsteen van Frits van de Wereld was kapotgemaakt, dat leek me wel een bezoekje waard. Toevallig zag ik ook het graf van Sofian Rasmijn.

In april 2000 vermoord door zijn Algerijnse vader, omdat hij boos was dat zijn moeder de relatie met hem had verbroken. Op een middag nam de man zijn toen vijfjarig zoontje mee voor een wandeling (omgangsregeling, moeder kon niet anders dan dit toestaan) en stak hem dood, met 41 messteken. Elke keer als ik de ringweg bij Amsterdam-Noord passeer denk ik er aan. De vader heeft een betrekkelijk korte gevangenisstraf gekregen.

Ik ben er nog voor veroordeeld door de Raad voor de Journalistiek. In de reportage voor Nieuwe Revu hadden we bewust de achternaam van de dader vermeld. Dat was ook de achternaam van Sofian.

Waarom zou je de naam van een slachtoffer niet mogen noemen?

De Raad oordeelde anders. Ik balk die naam nu maar weg op de steen, voor je het weet spant zo'n ex-moordenaar een proces aan en dan ben je zo weer een paarduizend euro armer, al is het alleen al aan advocaatkosten. De kans dat je wordt veroordeeld is ook altijd aanwezig: rechters en media, dat is geen gelukkige combinatie.

Maar we hadden 't over Frits van de Wereld, Nederlands maffiabaas avant-la-lettre. Ik heb zijn ex-vrouw 'tante Henne' even gebeld, maar die zit er niet mee dat de foto vernield is. "Wat heb ik daar mee te maken?"

Ze is er ook al erg lang niet meer geweest, het interesseert haar weinig. "Ik ben al zo lang bij die man weg."

Ze waren allang gescheiden toen Frits overleed. Maar kennelijk zijn er nog wel familieleden of nabestaanden die zich erom bekommeren, het graf ziet er verder nog redelijk goed verzorgd uit.

Geen fijne plek, die Noorderbegraafplaats. Voor mensen met minder attente nabestaanden. Grafstenen en zerken en wat niet al van mensen die rond 1999 zijn overleden liggen op een stapel. Geruimd. Te wachten op definitieve verwijdering. 

*

Onze meest belezen correspondent maakt ons attent op een boek over iemand die hier ook nogal eens ter sprake is geweest: Paul S. van W., alias 'de Rambo van Kerkrade', die zijn schoonfamilie uitmoordde.

Hij was boos en hij had wapens. Dan krijg je dat. "Een akelig spannend boek" noemt Guus Middag het in NRC. Dat mag inderdaad niet onbesproken blijven. Waarom Paul het deed? Wie het weet mag het zeggen.  

 *

Over doden gesproken: het was inderdaad Dirk Hekman die deze week uit het water van het Stieltjeskanaal werd gehaald. Dankzij de lage waterstand – de laagste sinds 2006, het jaar waarin hij verdween.

De vraag blijft: is hij met opzet het water in gereden, om uit zijn benarde aardse perikelen te worden verlost, of was het een ongeluk? Dit soort Drentse kanalen zijn berucht: een automobilist hoeft maar even niet op te letten en je ligt in het water. Maar Dirk Hekman had voorzover bekend hier op deze ochtend niets te zoeken. Tenzij hij op weg was naar een nieuw en beter leven. Richting Coevorden.