Dat kon er nog wel bij, zo aan de avond van het jaar 2009. Alsof de rechters zich dit jaar nog niet genoeg hadden laten horen. Gisteren was de uitspraak in de zaak tegen Dino S. en consorten. Een beetje ondergesneeuwd door de vele krantenloze dagen en vakantievierende rechters, advocaten en journaliste. Nu is enige terughoudendheid gepast, over het algemeen, als advocaten beginnen te blazen, maar zoals de rechtbank Haarlem in deze affaire heeft geopereerd lijkt wel erg vraagtekenwaardig. Ik had het erover met Jillis Roelse, advocaat van een van de verdachten in ‘de zaak Zuil’, zoals het officieel heet.
Dino kwam er nog genadig af, vergeleken met de eis. Tien tegen acht, maar het gros van de medeverdachten kreeg veel meer dan de eis: vaak vier jaar tegen een eis van 2,5 jaar. Ook kwam de rechtbank tot een veroordeling voor feiten waarvoor de officier van justitie om vrijspraak had gevraagd. Er zijn rechters die graag in hun eigen staart bijten.
Roelse: "Al met al is het een onthutsende gang van zaken. De rechtbank roetste tijdens de inhoudelijke behandeling in een kleine drie kwartier door het hele onderzoek. Meer dan vijftig ordners! Er werd geen enkel ontlastend stuk voorgehouden. Alleen de belastende stukken las men, en ook nog eens samengevat, voor. Die waren hoofdzakelijk van de Duitse kroongetuige Gennardo Conte. En hierop is de veroordeling ook met name gebaseerd. Maar dat juist die Duitse kroongetuige in latere verklaringen zeer specifiek een groot aantal veronderstellingen introk, laat de rechtbank compleet buiten iedere bespreking. Voor mijn clixc3xabnt is dat onbegrijpelijk, want juist over hem verklaarden ook alle andere hoofdrolspelers in dit onderzoek ontlastend! Kennelijk vindt men het gerechtvaardigd om in die bijna heilige strijd tegen Dino S. iemand in de slipstream mee te vermorzelen, zelfs als je van meet af aan alle beschuldigingen ontkent en nauwelijks in het politieonderzoek voorkomt. Laat het Gerechtshof Amsterdam in hoger beroep hier goed naar kijken."
Like this:
Like Loading...
Related
Dat kon er nog wel bij, zo aan de avond van het jaar 2009. Alsof de rechters zich dit jaar nog niet genoeg hadden laten horen. Gisteren was de uitspraak in de zaak tegen Dino S. en consorten. Een beetje ondergesneeuwd door de vele krantenloze dagen en vakantievierende rechters, advocaten en journaliste. Nu is enige terughoudendheid gepast, over het algemeen, als advocaten beginnen te blazen, maar zoals de rechtbank Haarlem in deze affaire heeft geopereerd lijkt wel erg vraagtekenwaardig. Ik had het erover met Jillis Roelse, advocaat van een van de verdachten in ‘de zaak Zuil’, zoals het officieel heet. 
misdaadjournalistblog 
Qua handelwijze toch niets nieuws onder de zon? Volg maar een willekeurige echtscheiding/alimentatiezaak of voogdijzaak en je hebt grote kans dat je dan met je eigen ogen ziet dat de betreffende rechter stukken met onweerlegbaar bewijs compleet negeert en bepaalde argumenten niet eens wilt aanhoren om dan uiteindelijk met dat oordeel te komen waar de benadeelde al bij zitting xc3xa9xc3xa9n al zo’n voorgevoel over had.
Dus waarom zo dat bij een strafzaak veel anders zijn? Maar ze zijn zo lekker afhankelijk hxc3xa8? Daarom duurt het ook jaren (!) voordat een verdwaasde dronkenlap die voor geen meter meer functioneert er eindelijk eens wordt uit gesodemieterd. Een orgaan dat weinig prikkels heeft om zichzelf te corrigeren, zal dat in de regel ook nalaten.
Gewoon weer een gevalletje “als je het er niet mee eens bent, ga je gewoon in beroep”. Dan doen we alles nog eens goed over, ook financieel uiteraard.
PS
Leuk woord trouwens, “vraagtekenwaardig”. Betekent dit dat bijvoorbeeld produkten “kortingsbonwaardig” kunnen zijn, en oude schoenen nog steeds “veterwaardig”?