Wat is er verder met die familie gebeurd? Gisteren hadden we ‘t over Willem-Jan van der S. uit Ridderkerk, uit ‘Longstay’. Ik heb nog een paar dingen genoteerd die hij zei.
"Ik ben in 74 vast komen te zitten, ondertussen zijn er heel veel zaken gebeurd waarin ik vandaag de dag kan zeggen: het is genoeg geweest,ik accepteer dit leven, ik wil vrij zijn binnen de muren."
Overigens mag hij wel met begeleid verlof, dus helemaal opgesloten zit hij niet. Moeilijk om zo’n beslissing te nemen: wanneer mag iemand er een even uit? Het hoeft maar xc3xa9xc3xa9n keer ergens anders mis te gaan en het feestje gaat voorlopig niet door.
Over zijn slachtoffer vertelde hij dat het een onbekende voor hem was, een vrouw van 22. Hoe hij dat gedaan had? "Middels… Het staat bekend als lustmoord. Je moet je voorstellen dat je eerst seksueel contact hebt en vervolgens iemand vermoordt, dat houdt het in."
Over zijn verleden zegt hij:
"Wat ik het moeilijkst vind van alles dat ik geen kopie gemaakt heb van wat mij aangedaan is. Het begon met mishandeling. Misbruikt door mannen, je eigen moeder, eigen vader, eigen zusters. Het enige dat ik wist: als ik ook anderen misbruik, dan heb ik de macht over de ander, dat wist ik. Dus ik pleegde delicten als macht over anderen en daar zat heel veel geweld in."
En:
"Als ik realiseer dat er een gezin is, gereformeerd, zwartekousenkerk, binnen dat gezin kinderen verkocht worden voor geld omdat vader een grotere auto kan kopen of moeder een nieuw gasfornuis wil, waar de kinderen dus prima geld verdienen en werk je niet mee, dan word je in elkaar geslagen."
Wat is er met de andere kinderen gebeurd? Kijken die hier ook zo tegenaan, zitten die ook in de tbs, hebben zij ook lustmoorden gepleegd?
Over de moord zelf zegt Willem-Jan:
"Een half uur voordat ik het delict pleegde zat ik in een klooster, dus had ik stille tijd. Ik ga naar buiten, ik zie iemand, ik was al zo lang bezig met dat systeem, met dat gedrag. En pats. De volgende dag wees ik de plek aan en ik zag wat ik had gedaan. De confrontatie met hetgeen ik zelf aangericht had. Dat maakt wel dat je niet kan zeggen: nooit meer."
Dat laatste was bedoeld als advies aan iemand die het nog wel aandurft weer vrij te komen, Rudy, een Antilliaanse jongen. Die vertelde over zijn delict:
"Ik zat vast, ik had een schatje, het ging niet zo goed eigenlijk, ze ging vreemd met mijn beste kameraad, dat kon ik niet zo goed verwerken, jaloers, heb ik geslagen, met hamer voor de kop. Een buurman, weet wat er aan de hand was toentertijd, buurman ging zich ermee bemoeien, heb ik met stanleynes gesneden, in de nek. Vind ik wel erg. Als ik goed kan maken met hem doe ik dat maar ik weet niet waar hij woont. En dat met de kerstdagen. Dus buurman, als u daar zit: sorry."
Rudy is nu 40, het delict is twintig jaar geleden. De documentairemakers volgen hem naar de rechtbank. Het advies van de kliniek is: verlenging met twee jaar. De officier van justitie eist xc3xa9xc3xa9n jaar, de uitspraak: toch twee jaar. Gaat hij natuurlijk tegen in beroep.
misdaadjournalistblog 
Leave a Reply