Ben ik blij dat-ie een andere achternaam heeft, anders staat het er helemaal zo vervelend. Hendrik Jan O. wordt verdacht van de zieke moord op Ingrid Rijnsburger, hij heeft bekend dat hij net zo lang heeft gestoken tot hij dacht dat ze dood was, maar hij heeft het met xc3xa9xc3xa9n mes gedaan (de Volkskrant zou schrijven: met een mes), terwijl er volgens de advocaat aanwijzingen zijn dat er twee verschillende messen gebruikt zouden kunnen zijn.
Tja, advocaten zijn er voor de twijfel, niet voor de waarheidsvinding. Dus: dan moet er een onbekende andere mededader in het spel zijn. Niet dat daar verder ook maar enige aanwijzing voor is, maar de raadsman trekt zich terug, hij voelt zich niet meer in staat de verdediging op een juiste wijze te kunnen voeren omdat de rechtbank niet meegaat in zijn theorie.
Eerder bericht over deze zaak staat hier
*
In NRC Handelsblad schrijft Bas Heijne over de uitzending van Peter R. de Vries, over de moord op Henk Opentij en Mary Run. Hij verbaast zich over de vergaande samenwerking, met als enig doel – kennelijk – ‘de neef’ uit zijn hok te jagen. Ik voel met hem mee, diezelfde gedachte had ik ook, maar ik kan me niet voorstellen dat dit het enige was (is).
In de hele uitzending wees alles naar ‘de neef’ en het was niet zondermeer te begrijpen waarom de man niet gewoon door de politie werd gevraagd even naar het bureau te komen om zijn DNA te laten checken.
Zal ik mijn theorietje er eens op los laten?
Ik denk dat de politie aanleiding had te veronderstellen dat de betreffende persoon niet vrijwillig zou meewerken en hem – door mee te werken met De Vries – onder druk heeft gezet. Dat verdient misschien geen schoonheidsprijs, maar voor het onderzoek was het wel cruciaal. Zonder zekerheid over deze mogelijke verdachte had het weinig zin verder te speuren. Die opzet is gelukt.
misdaadjournalistblog 
Leave a Reply