Hij heeft dit keer niet aan zijn ‘onmiddellijke in vrijheidstelling’ meegewerkt. Jan-Hein Kuijpers is de advocaat van de zondag ontsnapte Arthur Noach. Soms melden clixc3xabnten die worden opgejaagd zich bij hun advocaat, maar dat is een uitzondering: ze weten ook wel dat de politie daar in de buurt is. Bij het kantoor in Den Bosch zal hij sowieso niet in de buurt komen, daar staat nog altijd zo’n bewakingspost in verband met de bescherming van Kuijpers kantoorgenoot Arthur van der Biezen.
Volgens Kuijpers is Noach alleen als verdachte gehoord in de zaak van Ruud Kinneging. Dat hij in Leusden wordt aangemerkt als de moordenaar komt doordat Noach beschikte over een sleutel van de woning van het slachtoffer. In de loop van de dag kom ik erop terug.
*
Wxc3xa9l gemeld, waarschijnlijk: ‘de neef’ in de zaak van de moord Opentij/Run. Als de man nog gewoon in Nederland verbleef – en vooralsnog is er weinig aanleiding te veronderstellen dat dit niet zo is – had hij weinig keus. Het lijkt merkwaardig dat de politie hem niet zelf heeft gevraagd naar het bureau te komen vxc3xb3xc3xb3r de uitzending, maar daar zal wel een verklaring voor zijn, het heeft weinig zijn daar nu over te gaan gissen.
*
Wie is de ‘klager’ bij de Raad voor de Journalistiek tegen zijn vermelding in het boek ‘Met groot verlof – Liquidaties in crimineel Nederland’ van Eric Slot? Het boek was mij ontgaan, maar kennelijk wordt er iemand met naam en toenaam genoemd die daar geen prijs op stelt. Hij wordt genoemd als ‘verdachte in een moordzaak’.
De klacht is gegrond verklaard: het was niet nodig geweest de naam voluit te noemen. Wat dit voor gevolgen heeft is nog onduidelijk: in een eventuele volgende druk wxc3xa9l alleen de initialen?
Het boek van Eric Slot is in NRC gerecenseerd door Jan Meeus. Het is te merken dat hij vaak in de Bunker is geweest, hij begint zijn verhaal met een opmerking over de aanwezigheid van Ingrid, de ex-vriendin van Martin Hoogland. Hij besluit zijn commentaar met:
"Uiteindelijk blijven het allemaal verhalen. De grote lijn is bekend, maar meestal ontbreken de details. Om die te vinden, moet je mensen als Ingrid aan de praat krijgen."
Ben ik in zoverre met hem eens dat de verhalen van ‘de vriendinnen’ boeiend kunnen zijn. Maar ze zeggen alleen iets over die vrouwen zelf, als er xc3xa9xc3xa9n ding is wat je niet van ‘de vrouwen’ hoort zijn het details over de activiteiten van hun partner: de buren weten er meestal meer van.
Volgens de recensie belooft het boek het complete verhaal te geven van de Nederlandse misdaad van 1918 tot 1993 en een compleet overzicht van alle liquidaties in Amsterdam sinds 1994 en hanteert de schrijver een eigen definitie van het begrip liquidatie. "Maar wat Slot er in zijn boek mee wil, is totaal onduidelijk. Hij vertelt bijvoorbeeld helemaal niets over zijn werkwijze en vaak blijft onduidelijk waar hij al het materiaal over moord en doodslag in de onderwereld vandaan heeft."
Wat niet wegneemt "dat het Slot ook gewoon gaat om verhalen over criminelen en de wereld waarin zij leefden. En dat doet hij in sommige delen buitengewoon goed. Zo geven zijn verhalen over de Amsterdamse drugscrimineel Frits Adriaanse, alias Frits van der Wereld, een mooi beeld van het criminele milieu in de jaren zeventig. Dat geldt ook voor het Turkse drugsmilieu in het Amsterdam van de jaren tachtig."
*
En dan is het ook weer dinsdag=bepsterdag. Op bepster staat nu mijn nieuwe wekelijkse column. Gaat dit keer over ‘getuigen’: het feilbare menselijk geheugen, zulks naar aanleiding van het verscheiden van de heer Shaffy.
misdaadjournalistblog 
Leave a Reply