"Gisteravond in het Parool. Jeroen Krabbxc3xa9 slaat weer toe."
Inderdaad.
Kreeg ook nog ‘wat andere gegevens:
"Wat Ramses Shaffy betreft: die vertoefde inderdaad in de jaren (eind) ’70 en ’80 veelvuldig in de door jou genoemde buurt. Hij vertoonde zich regelmatig in het restaurant van Coen Affolter, De Gouden Eeuw. Daar ontmoette hij ook de dochter van Coen, Heddy Affolter, beter bekend als Heddy Lester (juist, van het songfestival). Haar broer Frank is ook bekend in het artistenwereldje. Vaak sprong Ramses in het restaurant achter de piano en daar begon zijn samenwerking met Heddy Lester ook. Vaak aanwezig geweest en ontzettend gelachen."
In De Stentor een ‘realistische anekdote’ van columnist Buurman, waar Krabbxc3xa9 en consorten wat puntjes aan kunnen zuigen.
"Naarmate de dood naderde nam het aantal vrienden toe. De Amsterdamse grachtengordel lijfde hem in als exclusief knuffeltje (…) Zijn Mokumse volgelingen snikkend van ontroering rond de vleugel om in beeld te komen als ‘vriend’. In Hilversum werd dinsdag het hele archief omgekeerd en er werden wat Beau van Erven Dorentjes opgetrommeld om over de dode niks dan goeds te spreken. Het kwam er ongeveer op neer dat Jezus in een verzorgingshuis in Amsterdam woonde en de bijbel herschreven dient te worden."
Buurman vervolgt met een anekdote over Shaffy in Belgixc3xab:
"In het Antwerpse cafxc3xa9 naderde ‘hoog Sammy, kijk omhoog Sammyxe2x80x99 het einde. Wij zongen allemaal mee, het was echt een feestje. En toen viel hij om. Naast mijn kruk. Ik hielp hem overeind en begeleidde hem naar buiten. Daar ging ie in de regen op de stoeprand zitten lachen, tot er een taxi stopte. Toen ik hem er in hielp, zette hij een vinger op mijn borstbeen en zei: ‘Zjij bendun zvriend zvoor ut zleven’ en hij kreeg natte ogen. Ik heb hem daarna nooit meer gezien, maar dinsdag schoot me ineens te binnen dat een vriendschap voor het leven is gexc3xabindigd.xe2x80x9d
Wat ik ook nog niet heb gelezen is dat hij in Amsterdam vaak eindigde in de cel in plaats van in zijn bed, na een fiks uit de hand gelopen vechtpartij aan de zijde van Rijk de Gooijer. Waarbij Rijk doorgaans de initiatiefnemer was, Ramses was van nature geen vechtersbaas.
misdaadjournalistblog 
Ik moet ook spontaan op zoek naar een teiltje als ik die huichelarij lees als “Lieve lieve Rammie”… YUCK. Alle slijmelarij op Tv: 3x YUCK.
Trouwens, nu we toch bezig zijn… Shaffy woonde bij ons om de hoek in Amsterdam en we troffen hem regelmatig aan in de kroeg (om welk tijdstip dan ook, als ie maar open was). We zijn alleen geen ‘zvrienden zvoor ut zleven’ geworden. Ook niet na z’n dood.
Soms was hij best okay, maar vaker had hij (de laatste jaren) een kwade dronk en dan was het bepaald geen aardig heerschap. Intolerant, arrogant en agressief kwam dan eerst. “Weet je wel wie ik bxc3xa9n!” schreeuwde hij als hij vervolgens door anderen tot de orde werd geroepen. Menig cafxc3xa9-eigenaar zag hem dan ook eigenlijk liever gaan dan komen. Hij werd meer getolereerd dan verwelkomd.
“Van de doden niets dan goeds” is het – m.i. wat hypocriete – adagium van tout ‘bekend Nederland’, maar ten eerste hoor ik daar (gelukkig) niet bij, ten tweede mag er wel een bxc3xa9xc3xa9tje tegengas gegeven worden aan die golf van mierzoete ‘anekdotes’.
BTW: ik heb bij leven nooit iemand “Lieve lieve Rammy” tegen Ramses horen zeggen. Maar goed, de Krabbxc3xa9tjes zag je daar xc3xb3xc3xb3k nooit, dus dat zal het zijn denk ik.
He Quintin,
Dan weet je ook, dat we hem vaak laveloos op de straat vonden, liggend op de stoep. We doorzochten dan zijn kleren om zijn huissleutels en brachten hem dan naar bed.
Inmiddels minstens zo vervelend als de mierzoete herinneringen aan Ramses’ leven door lieden die hem ooit op honderd meter afstand door de stad zagen strompelen zijn de reacties van mensen die zich publiekelijk tegen deze anekdotes afzetten. Laat iedereen nou gewoon zijn eigen herinneringen koesteren. Dan zijn we allemaal blij.
Groeten,
Wally Kaal