"Een karavaan trekt door het woeste land
hun sporen achterlatend in het zand"
Dat ‘hun’ heeft bij mij altijd wat geknarsd, maar verder: als ik het lied van Herman Lippinkhof hoor over pioniers zie ik het helemaal voor me. Mensen die hun hele hebben en houden achter zich hebben gelaten en in een ver en onbekend land ‘een nieuwe toekomst tegemoet’ gaan. Je ziet de huifkarren, wilde Indianen op paarden, rotskloven met Mexicaans ogende bandieten.
"En velen sterven in het hete zand,
bereiken nooit meer het beloofde land."
Zo gaat het tegenwoordig niet meer, maar er zijn nog altijd mensen die alles achter zich laten en in een ander land een nieuw begin maken. Evert van Benthem ging naar Canada, veel andere boeren gingen naar de Verenigde Staten. Daarover zijn de laatste tijd angstaanjagende verhalen verschenen. Nederlandse boeren die hun hele veestapel, van kerngezonde melkkoeien, naar de slachtbank moesten brengen omdat de bank geen krediet meer gaf.
Nu kreeg ik deze mail:
"Dat hier in Nederland inmiddels vele slachtoffers zijn gevallen door de gebakken lucht van banken en verzekeringsmaatschappijen is inmiddels voldoende bekend, maar een Nederlandse boer – Willy van Bakel – heeft ook tientallen boeren hier of ergens anders de boerderij afgekocht, met de afspraak dat ze in Amerika een nieuw bedrijf van hem terug kregen. De koopprijs hield hij in beheer en alles wat daar gexc3xafnvesteerd moest worden liep ook over zijn bedrijf. Een gedwongen winkelnering dus.
Meerdere families zijn de laatste jaren gexc3xabmigreerd, maar hebben daar nooit weer een bedrijf kunnen opbouwen en hun nog te ontvangen verkoopprijs van toen niet weer teruggezien. Tientallen miljoenen zijn er inmiddels verdampt en bijna niemand durft er openlijk over te praten. Een kennis van mij had voor meerdere miljoenen zijn bedrijf in 2006 verkocht en zou in Amerika enkele duizenden koeien gaan melken. Ze hebben daar twee jaar gewoond en zijn inmiddels berooid weer terug in Nederland. Dit verhaal ken ik al ruim een jaar, maar bijna niemand geloofde de toestand van daar. Nu begint men er hier ook openlijker over te schrijven."
Zie verder dit stuk in het Agrarisch Dagblad
*
De reden dat er op die locatie, in de berm van de autoweg, werd gezocht was dat de 65-jarige vader van Younes enkele dagen daarvoor op die plek was gesignaleerd, alsof hij daar iets zocht. Misschien had hij het gevonden – en kon de politie het daardoor niet meer vinden.
Er worden vergelijkingen gemaakt met de 2,5 jaar geleden Britse peuter Maddie McCann, maar in Belgixc3xab lijkt toch iets anders aan de hand. De vader van Younes Jratlou gedraagt zich heel vreemd. Hij scheldt op de pers, doet soms alsof hij een beetje mee loopt te zoeken, maar hij wekt de indruk dat het hem allemaal niet erg interesseert. Zijn vrouw – de moeder van Younes – heeft inmiddels de benen genomen naar een opvanghuis, uit angst voor huiselijk geweld. Het idee was vanaf het begin eigenlijk al dat de vader het kind iets had aangedaan om de moeder te treffen, maar zolang er geen lijkje gevonden is blijft het gissen.
Wat feitelijk erg vreemd is, is dat geurhonden geen spoor van Younes konden vinden. Hij zou ‘s nachts zijn weggelopen. De volgende morgen al waren er honden ingezet. Die hadden normaal gesproken buiten een geurspoor moeten vinden. Dat was er niet. Is Younes wel weggelopen? In de bewuste nacht waren beide ouders thuis. Weet de moeder er meer van, wordt ze bedreigd?
Van Maddie McCann zijn nu nieuwe ‘verouderingsfoto’s’ verspreid. Niet zozeer omdat men ervan uitgaat dat iemand haar hiervan herkent en de politie belt (al zullen er vast een heleboel meisjes zijn die op deze foto lijken) maar om deze vermissingszaak in het nieuws te houden: de dader moet niet denken dat het wel doodbloedt, dat hij ermee wegkomt. Blijvende aandacht in de media is misschien nog het enige dat tot een oplossing kan leiden.
*
Over koeien met gouden oren, melkkoeien en gouden bergen: het zal de oplettende bezoeker niet zijn ontgaan dat er een paar ‘google ads’ op de site staan. Dat kwam zo. Om mij onbekende redenen heb ik de laatste weken veel meer bezoekers dan anders, gisteren bijvoorbeeld bijna 9000 pageviews, dat is ongeveer een derde meer dan gewoonlijk (al zit er nog altijd wel een stijgende lijn in). Kwam misschien door het slechte weer (tegenwoordig kun je ook in de file internetten). Hoe dan ook, ik dacht: laat ik het maar eens proberen, de grote sites doen het ook, dus waarom niet?
Het aardige is wel: je kunt meteen zien wat het oplevert. Zo zijn de ‘ads’ ruim vierduizend keer gezien, zestien keer aangeklikt. De helft daarvan (van die zestien…) was van mijzelf: je wil toch weten wat voor vlees je in de kuip hebt.
Zo is er een helderziende bij zegt dat je meer
kans hebt om in de loterij een prijs te winnen. Op haar site was een dankbare winnaar (die wel zo verstandig was zijn naam en adres niet achter te laten, je weet hoe dat tegenwoordig gaat met mensen die grote prijzen winnen!)
Ook leuk: tip voor Sint! (Twee Magnums en een Beretta)
In elk geval: de totale opbrengst gisteren was twee eurocent. De vraag is nu: is het de moeite waard als ik zelf de hele dag op die ads ga klikken? Zestien keer is twee cent, 16.000 keer is dan toch 20 euro? Als alle bezoekers meedoen moet ik zo een tientje per dag kunnen verdienen (volgens het principe: als elke Nederlander mij xc3xa9xc3xa9n cent geeft…)
Update 10.00 uur:
Tussenstand: vandaag reeds 0,22 cent. Met maar xc3xa9xc3xa9n klik! Nu nog even uitzoeken welke dat geweest kan zijn.
misdaadjournalistblog 
Leave a Reply