"Met de liquidaties bij het pannenkoeken-restaurant in Leiderdorp lijkt het anders te liggen dan in de meeste media wordt gesuggereerd. Het zou niet om Boneka zijn gegaan, maar om Yassin Chakor. Boneka was alleen meegegaan ter bescherming, Yassin wilde liever niet alleen zijn bij de afspraak. Yassin is van achteren neergeschoten, de auto van de daders (een Ford) stond er nog, evenals de auto van Yassin. Yassin was op slag dood, hij is door acht of negen kogels geraakt. Er lijkt een verrader in het spel te zijn geweest, maar het is nog niet helemaal duidelijk wie. ‘Men’ is nog zoekende…"
Dit was een van mijn eerste berichten over de geruchtmakende liquidatie bij Leiderdorp, op 4 februari van dit jaar. Inmiddels lijkt het erop dat Yassin inderdaad de sleutelfiguur was: vermoedelijk had hij hier een afspraak gemaakt met Onno Kuut, die hij vanuit zijn vroegere regio kende en vertrouwde.
Iedereen verbaasde zich erover dat Yassin – maar vooral Boneka – ongewapend naar deze onverwachte afspraak onder deze voor hen ongebruikelijke omstandigheden waren gekomen. Dat kon alleen als ze geen enkele argwaan hadden tegenover degene met wie de afspraak was. Uit het feit dat het met Onno Kuut kort daarna ook slecht afliep zou je de conclusie kunnen trekken dat Kuut – wellicht zonder het zelf te weten of onder dreiging – is gebruikt als pion.
Ik heb Opsporing Verzocht nog niet gezien, maar gezien de inhoud moet het een van de meest shockerende zijn uit de geschiedenis. Onno Kuut zou net als drie aangehouden verdachten lid zijn van een moordcommando dat in totaal zou bestaan uit een stuk of tien mannen, die allemaal dezelfde tatoeage (betekenis: ‘Wees daadkrachtig’) op hun rug hebben. De groep zou liquidaties in opdracht plegen.
Er wordt nog jacht gemaakt op de vierde verdachte: de 28-jarige Moluks-Nederlandse Ephraim Christiaan Sijahailatua. Hij zou ook deze tattoo hebben en samen met de drie aangehouden mannen betrokken zijn geweest bij de mislukte aanslag op Marlon Dalfour (34) in de Andries Vierlingstraat in Amsterdam, op 10 augustus.
Het klinkt als een jongensboek. Pietje Bell en de bende van de zwarte hand. Maar het is voor een deel bittere werkelijkheid, de liquidaties liegen er niet om. De vraag is alleen of die tatoeages werkelijk zoveel betekenis hebben. In hoeveel Nederlandse huis- en slaapkamers is gisteravond gevraagd: ‘Mag ik je rug eens zien?’
misdaadjournalistblog 
Leave a Reply