Op een doordeweekse dag in mei wordt in een keurige nieuwbouwwijk in Ypenburg de 36-jarige Susan verkracht. Twee mannen zijn haar woning binnengedrongen, xc3xa9xc3xa9n houdt haar zoontje van bijna twee in bedwang, ze hoort hem op de achtergrond stikgeluiden maken. De mannen bedreigen haar zo dat ze een week lang haar mond houdt, ook tegen haar man. Dat breekt haar op.
Aangifte doen bij de politie gaat erg moeizaam (dat kan pas na anderhalve week). Daarna heeft ze het gevoel dat de politie er niets aan doet, terwijl er duidelijke compositietekeningen van de daders zijn gemaakt.
Ze stuurt verschillende signalen naar verschillende media, maar niemand reageert. Behalve ik, na haar reactie via deze website. Haar verhaal is vorige week in Panorama gepubliceerd.
Het zou mooi geweest zijn als er meer ruchtbaarheid aan was gegeven, bijvoorbeeld via televisie. Hart van Nederland en RTV West toonden interesse, maar haakten om onduidelijke redenen af.
Geloven ze het verhaal niet? Dat kan, maar bij wie hebben ze het verhaal dan zogenaamd ‘geverifieerd’? Bij de politie, die er met de bekende pet naar heeft gegooid en geen zin heeft in negatieve publiciteit?
"Weet u hoe druk we het hebben?" en "Zo werkt het niet bij de politie".
Susan en echtgenoot Rob voelen zich het slachtoffer van ‘de blauwe macht’ en ze voelen zich in de steek gelaten door ‘de media’.
Tja, zo gaan die dingen. Als er een kat in de boom zit rukken er drie televisieploegen uit, als er een serieus onderwerp is kijken ze de kat uit de boom tot-ie doodvalt. Je mag niet hopen dat de verkrachters opnieuw toeslaan (bij iemand anders), maar het zou Susan en Rob wel goed uitkomen.
Hun hele verhaal staat hier
*
Dinsdag=bepsterdag. Deze week gaat de column over mijn bezoek aan een Japans restaurant in Amsterdam waar een Engelse man met zijn Nederlandse dochtertje mijns inziens wat merkwaardig converseerde. Maar dat kan ook aan mij liggen. Zie desgewenst bepster
*
Kreeg een aardige link doorgestuurd naar de Nederlandse pagina van Pattaya People, een blad in Thailand. Het stuk is geschreven door Colin de Jong, alias de Nederlandse Elvis. Ik heb hem wel telefonisch gesproken, maar toen ik in Pattaya was voor het onderzoek naar de liquidatie van John Mieremet was hij niet bijster enthousiast. Hij was ook al niet blij dat hij op die beruchte foto staat in de gevangenis van Bangkok, tijdens een kickboksgala, met Ferry de Kok en John Mieremet.
Op deze website vertelt hij over de moord op zijn buurman Andrxc3xa9 Hartman en andere onverkwikkelijke perikelen met de slapjanussen van de Nederlandse politie en justitie. En over ene Haagse Jerry die het personeel van de Marwei bij de benen nam. Zal toch niet ‘onze Jerry’ zijn geweest?
De conversatie van de man met het meisje is minder merkwaardig als je langdurig in verschillende landen buiten Nederland woont. Zo ken ik kinderen van expats die het Nederlands goed kunnen verstaan (en het ook wel kunnen spreken) maar voor wie de dagelijkse omgangstaal het Engels is. Er is zelfs een dochter van missionarissen bij die, ondanks haar Nederlandse paspoort, slechts enkele woorden Nederlands spreekt en het ook niet verstaat.
Ben toch heel benieuwd of dat verhaal van die Susan nou wel klopt. Ik zeg niet dat het niet klopt, maar heb wel mijn twijfels. Het zal niet de eerste keer zijn dat zoiets (gedeeltelijk)bedacht wordt….
Beste GH,
Wat zou het motief dan zijn om zoiets te bedenken?
Hendrik Jan
@GH; kom op nou!! zoiets verzin je toch niet!!en dat mensen twijfelen aan je geloofwaardigheid lijkt me ook heel erg
Jess