In Panorama staat deze week het verhaal van Zarah S. uit Den Haag. Ze is een dochter van Corrie S., die vier kinderen kreeg van haar eigen vader. In mei vorig jaar, toen de Oostenrijkse Josef Fritzl de wereldpers haalde door de incest met zijn dochter Elisabeth, besteedde ik even aandacht aan het Haagse incestdrama uit de jaren tachtig, met Corrie S.
Die reportage in 1984 sloeg destijds – zeker in de Haagse hulpverlenerswereld – behoorlijk in, maar niet genoeg.
Blijkt nu.
Vader S. verdween met zijn kinderen uit Den Haag, verkaste naar Overijssel en de kinderen bleven bij hem. Het was toen al bekend – dat stond ook in het artikel – dat (klein)dochter Zarah werd misbruikt.
Wat ik toen niet wist is dat er zich achter de schermen een hele strijd heeft afgespeeld met een negatieve hoofdrol voor de internationaal hoog aangeschreven zeer befaamde professor Jaap E. Doek, een van de meest vooraanstaande figuren in Europa op het gebied van kinderrechten.
Het gezin S. had enige tijd in Leeuwarden gewoond en daar had de kinderbescherming zich ermee beziggehouden. Arjen Jonker, adjunct-directeur van Jeugd & Gezin, was er toen als gezinsvoogd nauw bij betrokken. Het leidde er toe dat de rechter in Friesland uithuisplaatsing van de kinderen gelastte, maar op de dag dat dat gexc3xabffectueerd zou worden nam pa S. met zijn kroost de benen naar Den Haag.
Arjen Jonker is op verzoek van de Friese rechter naar Den Haag geweest. heeft daar gesproken met kinderrechter Jaap E. Doek en Haagse hulpverleners, om ervoor te zorgen dat het Friese besluit uitgevoerd zou worden, ook na de verhuizing naar Den Haag.
Kinderrechter Doek besliste anders. Diens opvattingen over incest dreven Jonker tot wanhoop: het was bekend dat het gebeurde, maar de kinderen weghalen bij vader was misschien nog wel erger voor de kinderen. En de betrokken Haagse hulpverlener geloofde het verhaal over de incest niet, die had zich door de zeer overtuigende vader S. voor de gek laten houden.
Hoe dan ook, dit jaar benaderde Zarah mij en ze vertelde dat na het artikel in Panorama het misbruik met haar nog vijf jaar lang was doorgegaan, tot haar negentiende. Tot de dood van ‘die ouwe’. In al die jaren had er nooit iemand zich om haar bekommerd en zij had nooit gelegenheid gehad alleen te praten met een hulpverlener: altijd was pa in de buurt om de boel weer recht te praten. Van haar elfde tot haar negentiende is ze misbruikt en met name de Haagse hulpverleners zouden zich dat moeten aanrekenen. Wat ze niet doen, overigens. Mr. Doek – bijvoorbeeld – kan zich het hele geval niet herinneren.
Er is even sprake van geweest dat Zarah haar verhaal zou doen – samen met een hulpverlener – bij Pauw & Witteman, maar daar schrok de redactie uiteindelijk toch voor terug. Dit soort gruwelijke incestverhalen en misstanden zijn leuk als het in het buitenland is, maar het moet niet te dichtbij komen. Al is het niet ondenkbaar dat er eigenlijk helemaal geen serieuze interesse voor was: P&W claimen alles wat los en vast zit en op het laatste moment, als er geen tijd meer is om te kijken of het interessant is voor een ander programma, zien ze er vanaf.
Een deel van de reportage in Panorama staat hier
misdaadjournalistblog 
Leave a Reply