Op het bericht over het falend rechercheteam van Apeldoorn (gisteren) kwam eerst deze reactie binnen, van xe2x80x98Jolienxe2x80x99:
xe2x80x9cFalen!!! Dat doen ze al jaren,mijn kind is vermoord. Door zijn vader. Niemand maar dan ook niemand wil mij geloven. Ik heb twee keer aangifte gedaan, niks deden ze er mee. Omdat ze bang zijn voor een kruimelcrimineel.xe2x80x9d
Op een verzoek meer hierover te vertellen kwam het volgende stuk binnen.
xe2x80x9cPfff, dat is een heel verhaal. Ik wil dit verhaal naar buiten brengen voor mijn zoontje. Nu is het net alsof er niks is gebeurd, alsof hij nooit heeft bestaan. Mijn verhaal vertellen is het enige wat ik nog voor mijn kind kan doen.
Ik kreeg hem op mijn achttiende. Ik was direct verliefd. Hij was net een engeltje met zijn donkere krullen en mooie donkere ogen. Ik heb zoveel warme herinneringen aan hem. Hoe hij onder mijn rok kroop om bij me te schuilen. Hoe hij aan mijn pantoffels pulkte en ondeugend naar me glunderde als ik hem door had. Hoe hij zichzelf lachend xe2x80x98Titi, Titi?xe2x80x99 noemde. Maar veel lachte hij niet. Bij mijn ex in de buurt was hij een angstig en stil kind.
De relatie met mijn ex-man begon op jonge leeftijd. Ik was dertien, hij een paar jaar ouder. De aandacht die ik van hem kreeg vond ik in het begin heel fijn. Mijn vader mishandelde me dagelijks en mijn moeder is psychisch niet in orde. Mijn ex gaf mij het gevoel dat er eindelijk iemand was die om me gaf. Hij zei lieve dingen en kocht kleren voor me. Maar al gauw begonnen de mishandelingen. Hij werd de vervanger van mijn vader maar dan veel erger. Hij hield me continu in de gaten en dreigde mij te vermoorden als ik hem zou verlaten. Over mijn hele lichaam heb ik littekens overgehouden. De schroevendraaier die hij in mijn voet stak, de sigaretten die hij op me uitdrukte. Het luchtbukspistool waarmee hij op me schoot, ook nam hij mij het bos in en richtte een vuurwapen op mij.
Het vervolg staat hier
misdaadjournalistblog 
Leave a Reply