In april 2008 werd de 18-jarige Karina in Rotterdam slachtoffer van een groepsverkrachting. Ondanks de dreigementen deed ze aangifte, maar toen in september 2009 de mannen terechtstonden schrok ze zich wezenloos. Haar naam stond zomaar in de kranten, ze voelde zich niet meer veilig. Ze wist niet dat haar privacy zo te grabbel zou worden gegooid, ze voelde zich dubbel gepakt. Ik deed via deze site een oproep om met haar in contact te komen, waarna ze zich meldde. Ik maakte een afspraak met haar en tekende haar relaas op. In dit stuk heb ik haar naam en die van de ‘bendeleider’ veranderd. Ze is nog steeds bang en houdt zich schuil, ook al zal het nog heel lang duren voor ‘Mario’ vrij komt.
xe2x80x98Hij bleef maar bellen dat ik daarheen moest komen, anders zou hij bij mij komen. Hij bedreigde mijn moeder, ik vond dat ik het zelf moest oplossen, toen ben ik naar hem toe gegaan.xe2x80x99 In april 2008 heeft Karina zich in een wespennest gestoken. Ze heeft samen met haar Antilliaanse vriend een pistool gekocht bij Mario, de leider van een groep criminele Antillianen van het Marconiplein in Rotterdam. Hoe raakt een keurig Nederlands meisje in die kringen verzeild?
Karina: xe2x80x98Ik had die jongens in december 2007 leren kennen door een vriendin van mij. Zij had een relatie met een Surinaamse jongen die bevriend was met die Antillianen. Dat milieu kende ik al, ook van vroeger, van school. Toen we met die jongens in contact kwamen was ik zeventien, Mario was iets ouder dan ons, maar we gingen gewoon als vrienden met elkaar om. Wij woonden niet bij elkaar in de buurt, we zagen elkaar niet vaak, soms misschien maar xc3xa9xc3xa9n keer in de maand en altijd als er anderen bij waren.’
‘Wij wisten natuurlijk wel dat die jongens niet erg gunstig bekend stonden, dat ze van alles deden. In het begin weet je dat nog niet zo, hoe minder mensen het weten hoe beter, maar mijn vriendin hoorde wel eens wat van haar vriend, je vangt natuurlijk wel iets op. Wat ze precies deden wisten we niet, het waren geen loverboys of zo, later hoorden we dat ze overvallen pleegden en inbraken.xe2x80x99
In april 2008 heeft de vriend van Karina een wapen nodig. Mario kan het leveren, maar lijkt eerst niet al te enthousiast. Na enige aandrang mogen ze toch langskomen, in xe2x80x98De Kluisxe2x80x99, het hoofdkwartier van de groep: een flat in de wijk Spangen.
Karina: xe2x80x98Daar kwamen die jongens en mannen altijd bij elkaar. Toen wij daar waren zaten ze er met een stuk of zeven, zo in de leeftijd van achttien tot veertig jaar. Het pistool kostte 900 euro, we hadden maar 480 euro bij ons. We hebben het toen wel meegekregen, we moesten de rest binnen een week betalen.xe2x80x99
Dat lukt niet. Het geld is er domweg niet en dan beginnen de dreigementen. Mario stelt Karina ervoor verantwoordelijk, hij belt de hele tijd, hij eist dat ze naar hem toe komt. Karinaxe2x80x99s vriend wil absoluut niet dat zij erheen gaat, maar Karina vindt dat ze dit toch zelf moet oplossen.
xe2x80x98Ik ben er alleen naar toe gegaan, om het uit te praten. We hadden afgesproken op een druk punt, met veel mensen, ik wilde niet met hem alleen zijn, maar ik ben in die buurt helemaal niet bekend. Toen ik er was zei hij: xe2x80x9cWe gaan even een eindje lopenxe2x80x9d en hij liep al bellend weg, ik moest wel mee. Achteraf blijkt dat dat heel dicht bij die flat was, het was maar een paar minuten lopen. Ik wilde weg, maar toen kwam er ineens een andere jongen aanlopen, daar was hij mee aan het bellen geweest, ze sleurden me met zxe2x80x99n tweexc3xabn mee naar binnen, naar de eerste verdieping.’
‘Binnen waren veel meer mensen. Het is een grote flat, een vijfkamerwoning, niet iedereen zag wat er gebeurde. Ik werd naar een kamer gebracht. De meeste mensen die er waren kende ik alleen van gezicht. In de kamer werd tegen mij gezegd dat ik het geld moest geven. Dat had ik niet. Dan moest ik maar op een andere manier betalen. Het was wel duidelijk wat ze bedoelden. Ik zei xe2x80x98Neexe2x80x99, maar ineens hadden ze allemaal wapens.’
‘In de woning waren in totaal wel zoxe2x80x99n vijftien mensen, er waren ook vriendinnen bij van die jongens, die wisten niet precies wat er gebeurde. Ik was eerst alleen in die kamer, met vijf jongens, ik hoorde later pas dat die vriendinnen ook in het huis waren geweest. Ze deden de deur op slot. Je begint niks tegen vijf jongens met wapens.’
‘In totaal heeft het ongeveer vijf uur geduurd. Soms deden ze het met zxe2x80x99n tweexc3xabn, dan weer xc3xa9xc3xa9n alleen. De anderen die in de woning waren moeten wel hebben gemerkt dat er iets aan de hand was, maar ze wisten niet wat. Mario was de leider, hij regelde alles. Ik zat de hele tijd te bedenken hoe ik daar weg moest komen, je bent jezelf niet op zoxe2x80x99n moment, het is of je naar jezelf zit te kijken, het is overlevingsinstinct. De ene mens rent in paniek een brandend huis binnen, de ander blijft rustig.’
‘Ik probeerde te bedenken: hoe kom ik hier weg, wat moet ik zeggen zodat ze mij laten gaan? Ik zag post liggen, ik wilde het adres onthouden zodat ik wist waar ik geweest was. Dat ging automatisch. Als ik met xc3xa9xc3xa9n iemand alleen was vroeg ik of het raam een stukje open mocht. Ik wilde kijken of ik er uit zou kunnen springen. Ze hadden mijn telefoon afgepakt en ik was maar heel korte momenten alleen met iemand, alleen als de xc3xa9xc3xa9n de ander ging halen.’
‘Achteraf waren de jongens nog verbaasd dat ik aangifte had gedaan, ze zeiden: we zijn toch heel aardig voor je geweest, we hebben je toch niet geslagen? Die jongens leven in een heel andere wereld. Ze hadden mij inderdaad niet mishandeld, maar wel bedreigd. Ik kon het risico niet nemen mij te verzetten, je weet hoe gek ze zijn. Je beseft niet wat er gebeurt. Ik vroeg steeds: mag ik weg?, maar dan kreeg ik geen antwoord.’
‘Ik had geen besef van tijd. Toen ik er kwam was het nog licht, toen ik wegging was het nacht. Ze lieten me gaan omdat ik had gezegd dat ik de volgende dag terug zou komen, dat is de enige reden dat ze me lieten vertrekken. Ik zei: xe2x80x98Mensen gaan mij zoeken, ik kom morgen wel terug.xe2x80x99 Ze zeiden: xe2x80x98Als je niet komt, komen we je halen.xe2x80x99 Iedereen was mij al aan het zoeken, maar niet daar. Niemand had gedacht dat ik daar alleen naar toe zou gaan.’
‘Ik had mijn telefoon terug gekregen, ik heb meteen gebeld en toen zijn mijn moeder en mijn vriend mij komen halen.xe2x80x99
Het krantenbericht, naar aanleiding van het proces in september 2009:
xe2x80x98De moeder van Karina trof haar dochter later die avond bij het Marconiplein. Het meisje was over haar toeren, huilde onophoudelijk en moest kotsen. Een dag later zegt Karina bij de politie wat er is gebeurd. Ze is door een groep jongens verkracht. Soms door xc3xa9xc3xa9n man, soms door twee tegelijkertijd terwijl filmopnames werden gemaakt. Ze is bedreigd en kreeg een pistool in haar mond. Kettingen en paspoort werden gestolen. Mario ontkende, maar het verhaal van Karina werd ondersteund door een van de verdachten. Toen die het huis binnenstapte kreeg hij te horen dat xe2x80x9cin de slaapkamer een meisje ligt, waarmee je mag neuken.xe2x80x9dxe2x80x99
Karina: xe2x80x98Ik wilde eerst niet zeggen wat er gebeurd was, maar dat heb ik toch gedaan. Van dat kotsen, dat klopt trouwens niet. Ik wilde eerst ook geen aangifte doen, maar een paar weken later heb ik dat wel gedaan. Niet omdat het van iemand moest, ik doe altijd wat ik zelf wil. De polit
ie geloofde me eerst niet. Mijn moeder is meegegaan, toen heb ik het hele verhaal verteld. De aangifte duurde twee dagen, ik moest alles aanwijzen.xe2x80x99
Aangifte doen viel nog niet eens mee: toen het net gebeurd was had haar moeder de politie gebeld, daar had ze te horen gekregen dat ze al te laat was, dat het niet meer kon. Later legde een rechercheur uit dat het wel kon.
Karina: xe2x80x98Het was niet dat ze me niet geloofden, het leek allemaal niet erg professioneel. Toen ik die verklaring aflegde werd ik wel serieus genomen. Na een paar weken waren er al een paar jongens door de politie opgepakt. In totaal zijn er vier aangehouden, de anderen zijn nooit gevonden, niemand weet waar ze zijn. Van sommige hebben ze namen, ik heb ze op fotoxe2x80x99s aangewezen, maar ze kunnen hen nergens vinden. Hoeveel het er precies waren weet ik niet, er waren er in elk geval twee die ik helemaal niet kende.xe2x80x99
In september staan vier daders terecht voor de verkrachtingen en voor een reeks gewelddadige overvallen op cafxc3xa9s, een avondwinkel, supermarkt en coffeeshop. Mario wordt gezien als de leider van de groep roofovervallers. De boeven drongen de zaken binnen, sloegen klanten en medewerkers met de pistolen, in sommige gevallen werd geschoten. Met de buit verdwenen ze op een scooter.
Op 13 mei werd de groep opgepakt toen ze volgens de politie op het punt stonden weer een overval te plegen. Het arrestatieteam vond in de auto van Mario twee wapens en munitie en een gouden ketting met de naam Karina en haar paspoort. De andere ketting van Karina droeg Mario om zijn nek.
Na de zitting hoort Karina via via dat er een stuk over in de krant staat. xe2x80x9cMijn advocate had het gelezen, ik zag het zelf daarna op internet. Daar ben ik heel erg van geschrokken, ik wist niet dat dit zomaar mocht. Ik wist wel dat mijn naam genoemd kon worden tijdens de rechtszaak, maar niet dat het in de krant zou komen. Als ik dat had geweten had ik een andere naam opgegeven. De advocate heeft nog wel gevraagd of ze mijn naam niet wilden noemen, maar ze zeiden dat ze daar niks tegen konden doen. Voor mij is het wel vervelend, want zoals het in de krant stond was het erg herkenbaar en anderen die bij de groep horen zijn nog gewoon vrij.xe2x80x99
VEERTIEN JAAR VOOR MARIO
Op 1 oktober 2009 wordt Mario veroordeeld tot een gevangenisstraf van veertien jaar, een van de andere betrokkenen krijgt vier jaar plus tbs met dwangverpleging.
Uit het vonnis:
De verdachte heeft samen met anderen drie gewapende overvallen gepleegd, waarbij diverse goederen en geldbedragen zijn buitgemaakt. Bij deze overvallen hebben de verdachte en zijn medeverdachten op uiterst koelbloedige wijze geweld gebruikt tegen de aanwezigen en hen bedreigd met vuurwapens en/of met een mes. Ook heeft de verdachte zich schuldig gemaakt aan de groepsverkrachting van een jonge vrouw. Het slachtoffer is met geweld en met bedreiging met geweld een woning in gesleurd. Vervolgens is het slachtoffer door de verdachte en zijn medeverdachten verkracht.
Bij de verkrachting werden er diverse bedreigingen geuit jegens het slachtoffer en werd er een pistool op haar hoofd gericht en in haar mond gehouden. Tijdens de groepsverkrachting heeft de verdachte gedreigd het slachtoffer te slaan met een riem en een schroevendraaier tegen haar gezicht gehouden. Het hele gebeuren heeft een aantal uren in beslag genomen.
De rechtbank acht bewezen dat hij het slachtoffer heeft gedwongen tot het ondergaan van handelingen die bestonden uit het seksueel binnendringen van het lichaam, namelijk het telkens brengen van zijn penis en de penissen van zijn mededaders in de vagina van het slachtoffer en het telkens brengen van zijn penis en de penissen van zijn mededaders in de mond van het slachtoffer.
Het geweld heeft verder uit het duwen en/of trekken in de richting van de portiek, het omsingelen van het slachtoffer, het betasten van haar lichaam; het tonen van een vuurwapen, het richten van een vuurwapen op het hoofd van het slachtoffer, het houden van dat vuurwapen in de mond van het slachtoffer en het dreigend toespreken met de woorden: "Doe je t-shirt uit, anders ga ik je slaan met het pistool" en "Moet ik nu gaan schieten dan" en "Ik kan je ook vermoorden, dan spat het zo helemaal op de muur, dat bloed vegen we wel weg" en "Doe je kettingen af" en het filmen van het slachtoffer.
Behalve voor de groepsverkrachting worden Mario en de drie andere verdachten veroordeeld voor het voorbereiden van een overval, waarvoor ze op 13 mei zijn aangehouden toen ze met zxe2x80x99n vieren in een auto zaten. Er werden drie vuurwapens aangetroffen, munitie en handschoenen. Uit afgeluisterde telefoongesprekken en observaties kon worden afgeleid dat zij die dag bezig waren met het voorbereiden van een gewapende overval. Mario was in 2004 al veroordeeld voor een zestal overvallen en een openlijke geweldpleging.