"Bruinsma kon de auto’s niet op zijn naam hebben staan, dus die werden zogenaamd geleast vanuit Zwitserland. Dus Bruinsma betaalde ze gewoon en Kroymans leaste ze dan aan hem. Voogens mij is dat het begin van de rottigheid bij Kroymans geweest. Hij is in een verkeerde wereld terechtgekomen. Er zijn een paar honderd auto’s kwijt, waarvan hij niet kan of wil zeggen waar ze zijn. Jaguars, Aston Martins. Verdwenen."
Of Frits Kroymans blij is met deze onthulling van ‘heer Olivier’ in Revu (interview Koen Voskuil en Stan de Jong) is zeer de vraag. Het is wel een bekend gegeven dat we ook kennen van ander mobiel speelgoed, waar vooral na een faillissement de pleuris uitbreekt: de crimineel is zijn bootje zomaar kwijt, dat kan toch niet?
Of de Ferrari op de foto rechts, met Klaas Bruinsma achter het stuur, ook op naam van Kroymans stond weet ik niet, maar het zou zomaar kunnen.
Ook interessant: de kennismaking van Arie Olivier met Pim Lier. Hij vertelt uitvoerig hoe hij de ‘prins’ introduceert in de wereld van het grote geld, in de hoop er zelf een slaatje uit te slaan, maar het wordt hem als snel duidelijk dat Lier niet de eruditie heeft die hij zo graag wil. Pim Lier werd bekend als een van de bastaardkinderen van Prins Hendrik.
Mijn boek ‘De zwarte schapen van Oranje’ gaat vooral over zijn bastaardzusjes, maar ook over hem. Ik kwam Lier tegen bij een reportage over ridders in Limburg, waar het ook allemaal nep was wat de klok sloeg. Later schoot Lier zijn echtgenote dood. Volgens hem was het een vorm van euthanasie – en dat klopte ook wel grotendeels – maar het was voor hem al een hele tijd ook geen prettige levensgezellin meer: ze stelde wat erg hoge eisen aan hem, ze kon er net als hij eigenlijk niet mee leven dat hij geen echte prins was en nooit die erkenning kreeg. Wat Olivier over Lier vertelt komt helemaal overeen met de ervaringen die ik met hem had.
Rest de vraag: leeft Lier nog?
misdaadjournalistblog 
Leave a Reply