misdaadjournalistblog

Op donderdagmiddag 28 mei van dit jaar wordt de 36-jarige Susan V. uit Ypenburg op klaarlichte dag verkracht door twee mannen die bij haar aanbelden. Exc3xa9n van de twee houdt haar zoontje van bijna twee in bedwang, ze hoort hem op de achtergrond stikgeluiden maken. Na de daad dreigen de mannen terug te komen voor haar zoontje als ze haar mond open doet. Susan is zo bang dat ze een week lang zwijgt. Dat breekt haar op: de politie geeft weinig prioriteit aan de jacht op de daders. Terwijl ze nog steeds in de buurt zijn en de dreiging voelbaar is. In september volgde er een doodsbedreiging aan het adres van haar zoontje.

Op donderdag aan het eind van de middag is het spitsuur bij de familie V. in Ypenburg. De vijfjarige Max komt na schooltijd even thuis om wat te drinken en zich om te kleden, dan moet hij judo en gaat hij aansluitend door naar zwemles. Zo ook op donderdag 28 mei 2009. Moeder Susan (36) brengt hem erheen, samen met hun jongste zoontje Josey, die bijna twee jaar is. Vader Rob gaat van zijn werk rechtstreeks naar het zwembad om Max op te halen.

Om kwart over vijf is Susan thuis met zoontje Josey als de bel gaat. Josey rent vast naar de deur. Susan kijkt door het raam naast de deur en ziet twee mannen staan. xe2x80x98Ik kijk altijd wie er aanbelt. Het waren twee doorsnee-mannen, lichtgetint, maar het zag er niet alarmerend uit. Ik deed de deur een eindje open. Ze zeiden dat ze voor xe2x80x98de oudstexe2x80x99 kwamen en verhaal kwamen halen. Ik deed de deur een eindje verder open om ze normaal te woord te staan, maar toen duwden ze mij meteen naar binnen. Ze schreeuwden: xe2x80x9cWaar is-ie!xe2x80x9d Ze gaven mij het idee dat ze op zoek waren naar Max, maar ze wisten zijn naam niet.

Voor mezelf heb ik de mannen xe2x80x98de smallexe2x80x99 en xe2x80x98de bollexe2x80x99 genoemd. De smalle liep de trap op naar boven, blijkbaar om daar te gaan zoeken, de bolle bleef bij mij beneden. Ik raakte overstuur, ik hoorde de mannen tegen elkaar roepen in een voor mij onbekende taal, ik denk dat het Turken of Marokkanen waren, maar ze spraken verder accentloos Nederlands.

Josey trok aan mijn been, hij was bang.

Ik ook.

Ik vroeg: xe2x80x9cWat is er dan? Wat heeft hij dan gedaan?xe2x80x9d

De man die bij mij stond pakte Josey beet en zei: xe2x80x9cDan moet hij maar boeten.xe2x80x9d

Ik bleef vragen: xe2x80x9cWaarom dan?xe2x80x9d en zei: xe2x80x9cDoe hem niks, hij heeft niks gedaan!xe2x80x9d

Toen zei de smalle man dat ik mij uit moest kleden, anders zouden ze mijn zoontje vermoorden. De bolle man hield Josey vast, ik hoorde hem stikgeluiden maken, wat moet je dan?

Ik liep achteruit, de woonkamer in.

Ik heb me uitgekleed, op een stoel in de kamer heeft de smalle man mij toen verkracht. De andere man bleef met Josey bij de deuropening staan. De man die met mij bezig was irriteerde het dat het niet lukte, je hoorde Josey geluiden maken.

xe2x80x9cZorg dat dat jong stil wordt, het maakt mij niet uit hoe!xe2x80x9d riep hij.

Toen ging de huistelefoon.

Ik zei: xe2x80x9cDat is mijn man, die belt als hij op de hoek is.xe2x80x9d

De andere man moest ook nog, maar de smalle riep: xe2x80x9cJe hebt toch niks aan haar, laten we maar gaan.xe2x80x9d

Ze namen Josey mee naar de deur.

Ik heb gesmxc3xa9xc3xa9kt om hem niks te doen, om hem te laten gaan, op zoxe2x80x99n moment wil je alles wel doen, ik dacht echt dat ze hem mee zouden nemen.

Ze zeiden dat als ik er tegenover wie dan ook maar iets over zou vertellen, dat ze terug zouden komen om hem wat aan te doen. Toen gingen ze weg. Op dat moment ging de mobiele telefoon, Rob belde mij omdat ik op de huistelefoon niet opnam. Hij hoorde wel dat er wat was, ik klonk overstuur, ik zei dat er mensen bij huis waren. Toen was het ongeveer half zes, alles bij elkaar zijn die mannen zoxe2x80x99n twaalf tot vijftien minuten binnen geweest.xe2x80x99

xe2x80x98Toen Rob en Max thuiskwamen waren we allebei overstuur. Josey is dat rond die tijd wel vaker en wij hadden zelf ook een nare tijd achter de rug, met een sterfgeval in de familie, het was niet zo vreemd dat ik huilde. Het klinkt misschien raar, maar ik durfde het niet tegen Rob te vertellen, ik was zxc3xb3 bang.

Ik heb het een week volgehouden, maar het begon toch op te vallen, natuurlijk merkte hij dat er iets was en toen werd het weer donderdag, toen heb ik hem gebeld en gevraagd of ik hem kon vertrouwen, dat ik hem iets moest vertellen, maar dat ik niet wilde dat hij ermee naar de politie ging.

Hij is toen meteen gekomen, ik heb het verteld. De politie hoefde niet, maar hij wilde wel dat ik naar de huisarts ging. Dat heb gedaan, dan komen de emoties en toen is het balletje toch gaan rollen en was voor iedereen duidelijk dat ik aangifte moest doen.

Ik zei: xe2x80x9cMaar dan ga ik nu!xe2x80x9d

Dat was op zaterdagavond.

Ik heb eerst het algemene politienummer gebeld, daar kreeg ik te horen: xe2x80x9cDaar doen we nu niets mee, dat kan pas op maandag.xe2x80x9d Ik heb nog aangedrongen bij de meldkamer, maar het kon echt niet. We zijn nog naar bureau Ypenburg gereden, dat was dicht, we hebben aangebeld, maar er kwam niemand. Toen zijn we naar Bureau Zoetermeer gegaan, maar ook daar was de boodschap: het kon pas de eerstvolgende werkdag. Op zondag heeft de Afdeling Zeden nog wel gebeld. Als ik aangifte wilde doen was er een wachttijd van anderhalf tot twee weken.

Na heel veel gebel kreeg ik te horen dat ik dan maar een deelaangifte moest doen: als de verkrachting eruit bleef en ik alleen aangifte deed van het binnendringen van de woning en de bedreiging van Josey kon het eerder. Uiteindelijk mochten we dan op maandag wel komen.

Pas toen we op het bureau zaten werden ze serieus. Ik kon een heel goede beschrijving geven van de mannen, er zijn toen ook compositietekeningen gemaakt. Later kon ik aangifte doen van het zedendeel, de verkrachting. Ik kreeg een week bedenktijd. Als ik het door wilde zetten moest ik alles heel gedetailleerd vertellen.

Ik heb doorgezet, maar het was wel heel moeilijk. Voor mijn gevoel zijn ze bij het verhoren wel over de schreef gegaan. Verder ging er ook van alles fout. Ze hebben wel zeven keer slachtofferhulp aangeboden, ik zei dat ik dat graag wilde, maar er gebeurde niks, er heeft nooit iemand gebeld om contact op te nemen. Toen ik daar wat van zei, kreeg ik te horen: xe2x80x9cJe hebt toch een folder gekregen? Dan bel je zelf maar.xe2x80x9d

xe2x80x98Na de eerste aangifte waren hier elke dag rechercheurs. Ze hebben de stoelhoezen meegenomen, van ons vieren is dna afgenomen. Omdat ik duidelijke compositietekeningen had laten maken dacht ik dat ze wel een oproep konden doen via Opsporing Verzocht of zo, maar er gebeurde helemaal niets. Later kregen we te horen dat ze die alleen onder de politiekorpsen hadden verspreid, dat was wel voldoende, anders kregen ze te veel reacties en dat was te veel werk.

Het probleem was dat ik niet meteen had gebeld toen het was gebeurd. Dan hadden ze alles afgezet en hadden ze naar sporen kunnen zoeken, nu waren alle sporen zoxe2x80x99n beetje gewist. Ze wilden de eerste vier mensen aan wie ik het had verteld ook horen: mijn man, de huisarts, mijn leidinggevende en een vriendin. Uiteindelijk hebben ze alleen mijn man gehoord, de anderen hebben ze nog niet eens gebeld.xe2x80x99

xe2x80x98Een paar dagen na de aangifte zag ik diezelfde mannen weer. Ik kwam van mijn werk en zag hen lopen bij het winkelcentrum. Thuis hebben we meteen de politie gebeld en die kwamen ook meteen, maar ze konden hen niet vinden. De politie had gezegd dat we voor de veiligheid zoveel mogelijk binnen moesten blijven.

Weer twee weken later, in juni, was ik even buiten. Het was bloedheet. Toen kwamen er twee mannen met een handycam naar me toe. Ze zeiden dat ze van TV West waren, ze wilden een interview met mij.

xe2x80x9cU bent toch bij de politie geweest?xe2x80x9d zeiden ze een paar keer.

Ik vertrouwde het helemaal niet en heb hen weggestuurd. Ik heb meteen Rob gebeld en toen de politie. Die kwam weer meteen, maar ze konden niemand vinden. Ze vroegen me letterlijk wat ik dan ook buiten deed.

Uit navraag bij TV West bleek dat die mannen daar niet van waren. Toen bleef het twee maanden rustig, tot begin september.

Josey was jarig geweest, er hing een Bumba-tekening buiten voor zijn verjaardagspartijtje. Op kwart voor twaalf xe2x80x99s avonds, toen we allemaal op bed lagen, ging de bel. Bleek dat iemand op die tekening had geschreven: RIP, met pijlen naar de naam Josey en xe2x80x9cWe are still here.xe2x80x9d

We hebben de politie gebeld, die kwam meteen. Ze vroegen waarom we geen camera hadden hangen. Ze hebben de tekening meegenomen, verder hebben we er niks meer over gehoord. Ze vonden het niet nodig naar vingerafdrukken te kijken.xe2x80x99

Zolang de mannen niet zijn opgepakt, voelen Susan en Rob zich niet veilig, maar ze hebben het gevoel dat de politie er weinig aan doet. xe2x80x98Voor mijn gevoel komen die mannen hier uit de buurt. Gezien de manier van werken kan ik me niet voorstellen dat ze dit niet eerder hebben gedaan. Ze waren allebei echt van plan mij te verkrachten. In het begin dacht ik dat ze echt voor Max kwamen, dat hij misschien een ander kind met sport of op school iets had aangedaan, maar ze kenden zijn naam helemaal niet, ik denk dat het een soort smoes was om binnen te komen.xe2x80x99

De beschrijving van de twee mannen: vermoedelijk Turken of Marokkanen. De smalle is 1.75 tot 1.80 meter lang, hij heeft een lang gezicht, een snorretje en grof, warrig haar. Hij droeg een grijs-zwarte broek, een bordeauxrode blouse en een driekwart leren jas. Hij had opvallend veel haargroei uit zijn oren en hij stonk erg naar zweet.

De andere man was iets kleiner xe2x80″ ongeveer 1.70 meter – en boller. Hij had een apart soort vettig krulhaar. Susan: xe2x80x98Bij het maken van de compositietekening hebben ze me wel duizend verschillende voorbeelden laten zien, maar die soort zat er niet bij, dat moet toch wel herkenbaar zijn.xe2x80x99 Hij had een rond, pokdalig gezicht. Beide mannen zijn rond de veertig jaar oud. De bolle had aan zijn linkerarm een heel groffe armband met schakels en aan zijn hand een zegelring.

Bij de verkrachting deed de smalle alleen zijn broek naar beneden. Hij was besneden. Het lukte hem wel binnen te dringen, maar hij is niet klaargekomen.

Pijnlijke verhoren

Susan:

xe2x80x9cMijn verhoor bij de zedenrecherche was afschuwelijk. Buiten dat ik al twee keer een verhoor had gehad, dat ook op papier was gezet, werd dit dus mijn derde en definitieve aangifte. Ik begrijp dat alles drie of vier op verschillende manieren wordt gecheckt en dat je alles maar dan ook echt alles bij naam moet noemen, hoe lastig dat ook is. Maar in dit verhoor gingen ze een stap verder. Ik moest niet zeuren, ik ben verpleegkundige, sta realistisch in het leven en weet hoe alles bij naam heet. Dus dat ik dingen lastig vond te benoemen was raar.

Er is me aangegeven dat het xe2x80x98merkwaardigxe2x80x99 was dat ik als moeder niet als een leeuw heb gevochten voor mijn kind. Iedere moeder zou dat hebben gedaan. Ze hadden al een aantal moeders op de bank gehad en ik was de enige die niks had gedaan voor mijn kind. Het getuigt van slecht moederschap dat ik niet meteen aan de bel heb gehangen. Had ik ten minste voor mijn kind moeten doen.

Dat ik bang en angstig was? Tja, uiteindelijk was ik niet bang genoeg en was de drang om voor mijn huwelijk te gaan groter dan de andere angst. Dat vonden ze ook vreemd, ik was een slechte echtgenote. Hoe kun je in een goed huwelijk een week lang voor je man verzwijgen dat dit was gebeurd? En waarom vertrouwde ik mijn man niet, dat hij moest beloven dat hij niet naar de politie zou gaan, was ik zelf eigenlijk wel te vertrouwen? Hoe was mijn eigen seksleven dan? Kwam ik wel klaar bij mijn eigen man? xe2x80x9cHeeft u glijmiddel in huis?xe2x80x9d

Ik heb een aantal keren gevraagd of ze me eigenlijk wel geloofden. Tuurlijk wel, xe2x80x9cmaar we vinden het maar merkwaardig dat u niks voor uw kind gedaan heeft.xe2x80x9d Die man had Josey vast in wurggreep en ik hoorde stikgeluiden! Ik was zo bang dat ze hem zouden vermoorden onder mijn neus. De dreiging was er, de stikgeluiden en ze hadden hem werkelijk in handen en nog begrijpt de politie het niet! Om vervolgens in het verhoor met mijn man te ontkennen dat dit gezegd is. Dat zou mijn beleving zijn geweest. Nou, het is allemaal opgenomen en iedereen mag van mij horen hoe het eraan toe is gegaan.xe2x80x9d

Na het bekladden van de poster bij de deur, met de doodsbedreiging aan het adres van Josey, nam de politie de poster mee maar verder onderzoek naar eventuele sporen rond de deur was niet nodig.

xe2x80x98De volgende dag heeft Rob aangifte gedaan, op hun advies. Onze vaste rechercheur was aan het werk, die had het te druk om de aangifte te doen. Dat kan gebeuren, daar hebben we begrip voor, maar we zouden die dag door haar worden teruggebeld. Dat bleek te moeilijk. De volgende dag hebben we drie keer gevraagd of we teruggebeld konden worden en uiteindelijk kregen we een kort telefoontje. Ze deden er verder niks mee en namen het mee. Onderzoek naar vingerafdrukken aan de deur was niet nodig, het enige wat hij wel belangrijk vond is waar ik op het moment van bekladden en aanbellen was. Naast Rob, in bed. Het was xe2x80x98pure interessexe2x80x99 en xe2x80x98hij miste dat in de aangifte.xe2x80x99

We hebben de Afdeling Zeden nog gebeld om te vragen naar de aangifte van de derde keer
. Die kregen we helemaal niet en op de vraag hoe het ervoor stond werd letterlijk gezegd: xe2x80x9cU bent de enige niet hoor! We hebben wel meer te doen en het is vakantie geweest.xe2x80x9d

ECHTGENOOT ROB EN DE POLITIE

Rob, de man van Susan, is verbijsterd door de hele gang van zaken.

xe2x80x98Allereerst ben ik er achter gekomen dat je in dit land als dader een hoop rechten hebt en als slachtoffer niet xc3xa9xc3xa9n. Je mag als vader en man-van helemaal niets ondernemen, omdat je anders eigen rechter aan het spelen bent. Terwijl het in je eigen huis is gebeurd en er naar alle waarschijnlijkheid nooit een dader gepakt, laat staan veroordeeld wordt.

Mijn vrouw is bij de zedenrecherche in Zoetermeer vijf uur lang verhoord, op een manier die ik bij daders verwacht en zeker niet bij een zedenslachtoffer. Er is haar letterlijk gevraagd waarom ze niet als een leeuwin gevochten had voor haar kind, terwijl de kleine man in kwestie amper kon ademhalen doordat een "verdachte" zijn luchtpijp aan het dichtknijpen was.

De rechercheur zei ook nog: xe2x80x9cDoe je dan niet alles op zo’n moment voor je kind?xe2x80x9d Dat deed ze juist, ze deed het onmogelijke, maar bij de zedenpolitie vonden ze dat toch erg xe2x80x98merkwaardigxe2x80x99.

Ik heb ze gevraagd mij op dezelfde manier te verhoren, als ze daarvoor het lef hadden, maar bij mij waren ze poeslief. Toen ik vroeg waarom dit bij mijn vrouw anders was geweest kreeg ik als antwoord: xe2x80x9cDat is vast de beleving van uw vrouw geweest, door alle emoties.xe2x80x9d

Ik vind het xe2x80x98merkwaardigxe2x80x99 dat we van alle ontwikkelingen op de hoogte zouden worden gehouden en maar op nog geen enkele vraag een eerlijk en open antwoord hebben ontvangen.

Ik vind het xe2x80x98merkwaardigxe2x80x99 dat wij na ruim drie maanden nog steeds geen idee hebben van wat de politie aan het doen is.

Ik vind het xe2x80x98merkwaardigxe2x80x99 dat er nog niet eens met zeer goede compositietekeningen bij de plaatselijke winkeliers en benzinepomphouders navraag is gedaan.

Ik voel me nu dubbel slachtoffer met mijn gezin. Exc3xa9n keer door de daders en xc3xa9xc3xa9n keer door de bureaucratie in dit land.

Reactie politie

Politie Haaglanden laat in een schriftelijke reactie weten dat zij bekend is met de feiten, verkrachting en bedreiging. Het korps geeft aan dat zij vanwege tactische redenen inhoudelijk niet kan reageren maar zegt wel dat zij zich in het relaas van Susan en Rob niet herkent.

xe2x80x9cEen verdere inhoudelijke reactie zou het onderzoek kunnen schaden en dat lijkt me iets dat niemand wenstxe2x80x9d, aldus woordvoerder Wim Hoonhout. xe2x80x9cMede daarom kunnen we niet ingaan op de aanpak van het onderzoek en welke tactische- en opsporingtechnische keuzes er zijn gemaakt.xe2x80x9d

(zie verder bericht d.d. 13 oktober 2009)

(reportage uit Panorama, augustus 2009)

BLOED IN HET PARADIJS

DE VERLOEDERING VAN xe2x80x98ISLA GAMARNITA!xe2x80x99

September 2008.

In zijn flat in Porlamar (foto boven), de hoofdstad van Isla Margarita, volgt Arthur Videler (43) het nieuws over de kort tevoren aangetroffen skeletten in de struiken onder de landingsbaan van het vliegveld. Het lijdt weinig twijfel dat ze van zijn vrouw Wendy (41) en dochter Joyce (14) zijn, die in augustus 2007 bij deze flat met een taxi vertrokken en sindsdien spoorloos waren verdwenen. Arthur zou die ochtend zelf met vrouw en dochter meegaan naar het appartementencomplex Conjunto Manolo waar zij de administratie verzorgden, maar zijn jeep had een lekke band, Wendy en Joyce namen een taxi. Arthur: xe2x80x9cMijn auto stond in een afgesloten parkeergarage. Achteraf denk ik dat het doorgestoken kaart is geweest, het was de ontvoerders om Wendy te doen.xe2x80x9d

Aan het eind van de jaren negentig kwam een enorme toeristenstroom op gang naar de nieuwe bestemming Isla Margarita, het goedkoopste tropisch paradijs in het Caribisch gebied. Zon, strand en: all-inclusive. Voor een habbekrats de hele dag gratis eten en drinken in luxe resorts met zwembad, je hoefde de deur niet uit, hooguit voor een excursie, snorkelen, duiken of zeevissen. In het kielzog van de toeristen kwamen de xe2x80x98Ik-Vertrekkersxe2x80x99: Nederlanders die hun droom van een tropisch restaurantje of winkeltje hier wilden waarmaken.

Ook marktkoopman Arthur en Wendy Videler en hun kinderen Femke, Joyce, Faay en Jimmy verkasten van het Brabantse Roosendaal naar Isla Margarita. De Videlers verdienden hun geld met financixc3xable dienstverlening aan andere Nederlanders die zich op het eiland wilden vestigen. Daarbij ging het vooral om het verschil tussen de officixc3xable wisselkoers en de straatkoers. Via bepaalde constructies was de officixc3xable koers min of meer legaal te omzeilen. Goedgebekte Arthur deed de acquisitie, slimme en handige Wendy had goede contacten gelegd met de juiste personen en regelde de boel. Niet altijd tot ieders tevredenheid, maar dat lag niet alleen aan de Videlers: de meeste gelukzoekers hadden xe2x80x98grijze bagagexe2x80x99: zwart geld, belastingschulden, openstaande bekeuringen, veroordelingen, niet afgeloste hypotheken.

In 2006 tekende Wendy haar doodvonnis toen ze in zee ging met zakenman Johan Woudstra (62) uit Nieuwkoop. Hij had in Nederland een financieel adviesbureau, waarbij hij in de loop der jaren als taxateur in faillissementszaken enkele tonnen op een derdenrekening te parkeren, buiten het zicht van de fiscus. Wat ook goed uitkwam bij zijn echtscheiding: zo hoefde hij geen alimentatie betalen. Hij was van plan zich op Isla Margarita vestigen.

Woudstra begon met een investering in het appartementencomplex Conjunto Manolo, zijn tweede grote project zou een luxe bordeel zijn. Over zijn contacten met Wendy was hij zeer te spreken, hij vertrouwde haar helemaal. Op woensdag 21 februari 2007 gebeurde er van alles. xe2x80x99s Morgens was er in de Conjunto Manolo een bespreking waarbij Wendy en Woudstra aanwezig waren en een Venezolaanse jongen, Michel Arvello Marin (32), een goede kennis van beiden. Er werd een volmacht opgesteld waarmee Wendy de financixc3xable zaken van Woudstra kon regelen. Het was een vergaand document dat door Michel op een typemachine werd uitgewerkt, maar dat niet door Woudstra werd ondertekend. Of hij dat ooit gedaan zou hebben blijft de vraag: die middag werd Woudstra vermoord.

Toeval of een complot?

De feitelijke gang van zaken die dag was als volgt. Woudstra had een appartement in het resort Margarita, dichtbij het winkelcentrum CM in Porlamar. In het winkelcentrum zou hij een jong hoertje ontmoeten, Michel had dat voor hem geregeld. Woudstra ging met Michel naar het winkelcentrum, maar het meisje kwam niet opdagen. Michel vertrok, Woudstra ging eten in een restaurant in het winkelcentrum. Vanaf dit punt lopen de verhalen uiteen. Er zijn mensen die menen dat Woudstra in een door Michel geregelde taxi is gestapt, die enkele honderden meters buiten het winkelcentrum, in de aangrenzende sloppenwijk, is gestopt waarna Woudstra werd beroofd en doodgeschoten. In deze versie is de moord op Woudstra een geplande actie. De andere versie is dat Woudstra lopend van het winkelcentrum naar zijn appartement is gegaan. Hij had xe2x80″ ondanks veelvuldige waarschuwingen xe2x80″ zijn Rolex om en zou het slachtoffer zijn geworden van straatrovers, waarbij hij zich hevig had verzet toen de jongens aan het horloge begonnen te trekken. Vervolgens werd hij neergeschoten.

Woudstra werd in Nederland begraven, Wendy Videler regelde het transport en ging ook mee naar Nederland om de zaken af te wikkelen. Enige tijd later kwam er bij de politie een waarschuwing binnen dat de familie Videler gevaar liep en er verstandig aan zou doen naar Nederland te vertrekken. Een Venezolaanse bende zou het op hen hebben voorzien. De informatie kwam van een Nederlandse informant die op Isla Margarita woonde.

Arthur Videler: xe2x80x9cWij namen die waarschuwing wel serieus, maar we hadden geen idee waar het vandaan kwam. Buitenlandse Zaken was niet van plan onze tickets te betalen en zelf hadden wij geen geld om met zxe2x80x99n allen terug te gaan.xe2x80x9d

Dat er wel degelijk iets aan de hand was bleek op 20 augustus 2007, toen Wendy en dochter Joyce spoorloos verdwenen. Hun lichamen werden precies een jaar later gevonden in een ondiep graf bij
het vliegveld. In februari 2009 werd Michel Arvello Marin gearresteerd als hoofdverdachte. Op de dag van de moord op Woudstra had Wendy Videler een bedrag van 134 miljoen bolivar (35.000 euro) op zijn rekening gestort. Betaling voor de moord, concludeerde de politie.

Erg logisch is dat niet: Wendy deed helemaal niet geheimzinnig over dit geld, ze noteerde het op een lijstje met bedragen die ze nog met Woudstra moest verrekenen. Het meest voor de hand liggende scenario is dat Wendy en Joyce xe2x80″ en mogelijk ook Woudstra xe2x80″ de dupe zijn geworden van Venezolaanse criminelen, die bekend staan om hun geringe intelligentie (xe2x80x98Eerst schieten, dan kijken of ze wat bij zich hebbenxe2x80x99).

Wellicht waren ze via Michel op de hoogte van de volmacht en dachten ze in hun onnozelheid dat na de dood van Woudstra Wendy de beschikking had over diens geld en werd ze daarom ontvoerd. Toen bleek dat er bij haar niks te halen viel zat er niks anders op dan haar xe2x80″ en ooggetuige Joyce xe2x80″ uit de weg te ruimen.

In augustus 2009 is er nog altijd geen duidelijkheid: Michel zit nog vast, maar het enige xe2x80x98bewijsxe2x80x99 tegen hem is de lening die Wendy hem verstrekte op de dag van Woudstraxe2x80x99s dood en het is niet bekend wanneer er een rechtszitting komt. Arthur Videler is even in Nederland geweest om ruggespraak te houden met de politie en om zijn zieke moeder te bezoeken, hij woont nog steeds in Porlamar. Jongste zoon Jimmy woont bij hem,  oudste zoon Faay is getrouwd met een Venezolaanse en woont ook in Porlamar.

Aanvulling:

zie 25 september 2009

ISLA MARGARITA UIT DE VLUCHT

Het hoogtepunt van het toerisme naar Isla Margarita lag in de jaren 1997 tot 2002, toen alleen al vanuit Nederland Martin-Air zes tot zeven keer per week een lading vakantiegangers dropte. Verder waren er veel Duitsers, Belgen, Britten en Canadezen. Na 2002 kwam de klad er een beetje in door een coup in Venezuela waardoor er een politiek instabiele situatie ontstond. De economie ging hard achteruit, de criminaliteit steeg navenant.

In 2008 was het aantal moorden op Isla Margarita het hoogst ter wereld: 61,3 per 100.000 inwoners. Gewapende overvallen op woningen zijn aan de orde van de dag. Toeristen worden gewaarschuwd niets van waarde openlijk bij zich te dragen, niet na zonsondergang op straat te komen en nooit buiten de xe2x80x98veilige zonesxe2x80x99 te gaan. Overigens hebben toeristen nooit veel te vrezen gehad: de meesten bleven sowieso in hun hotel.

Het verkeer is de laatste jaren een volstrekte chaos geworden. Een tank benzine kost minder dan een euro, de meeste Venezolanen hebben geen rijbewijs, de wegen zijn slecht onderhouden en niet verlicht. Fietsers, voetgangers, gammele autoxe2x80x99s zonder verlichting, het rijdt allemaal door elkaar heen en wee de toerist die met een huurauto betrokken raakt bij een ongeluk. De nieuwe politiek van president Hugo Chxc3¡vez xe2x80″ sinds 2008 – maakte het er niet beter op: elke Venezolaan kon een lening krijgen om een auto aan te schaffen, ook als hij geen bezittingen en geen inkomen had. Venezolanen zijn erg van: wie dan leeft, wie dan zorgt. Ze kochten massaal nieuwe autoxe2x80x99s aan, met als gevolg dichtslibbende wegen en veel schulden.

Tot 2008 deed ArkeFly nog twee keer per week Isla Margarita aan, in 2009 niet meer. Volgens Simone van den Berk, manager Communicatie van Arke Reizen, was dat een xe2x80x9cpuur commercixc3xable beslissing. We kijken elk seizoen hoe we onze vloot inzetten. We hebben drie toestellen voor de lange afstanden, voor ons is de belangrijkste overweging of we de vliegtuigen gevuld krijgen. Als we zien dat het daar niet lukt en op andere bestemmingen wel, kiezen we daarvoor.xe2x80x9d

Waarom de vraag naar Isla Margarita achterbleef is niet helemaal duidelijk, xe2x80x9cmaar het zal zeker te maken hebben gehad met de negatieve publiciteit, dat dat mensen toch afschrikt. Daarnaast is het zo dat Isla Margarita een tijd lang de goedkoopste Caribische bestemming is geweest in dat gebied, maar in de afgelopen paar jaar zijn andere bestemmingen ook erg voordelig geworden.xe2x80x9d De nieuwe bestemmingen zijn de Nederlandse Antillen, Mexico, Cuba, Jamaica en Brazilixc3xab.

GRONINGER IN DE TROPEN

Playa del Agua is het bekendste strand van Isla Margarita, met een boulevard van enkele kilometers en veel hotels. Anno 2009 is er weinig te beleven: de restaurants aan de kust zijn blij met elke gast, in de bars is muziek, maar voor wie? De toeristen eten en drinken in hun hotel, waar het allemaal gratis is. Waarom zou je vijf euro betalen voor een pixc3xb1a colada als je die in de hotelbar onbeperkt voor niks kunt krijgen, en veelal beter?

Ooit was de Papagayo Beach Bar een geliefde pleisterplaats van Nederlandse toeristen, maar ook daar is het de laatste jaren sappelen. Johan Bont (42) is nog steeds eigenaar, maar het is niet helemaal de droom geworden die hij zich ervan had voorgesteld. In Groningen deed hij in verzekeringen en hypotheken, in 2000 ging hij met vriendin Gerda op vakantie naar Isla Margarita.

xe2x80x9cDat is ons prima bevallen, we zaten meestal bij de Papagayo Beach Bar cocktails te drinken. Het was van een Canadees die het een jaar of acht daarvoor had gekocht van een Venezolaan. Het jaar daarop gingen we er weer naar toe, op de laatste dag voor vertrek zei ik: xe2x80x98Nou, misschien tot volgend jaar.xe2x80x99 Hij zei: xe2x80x98Dat weet ik nog niet, ik ben 65, ik wil de zaak verkopen.xe2x80x99 Ik ben naar het hotel gegaan, heb een paar drankjes gedronken, met mijn vriendin gepraat, ik ben teruggelopen en heb gezegd: xe2x80x98Ik koop hetxe2x80x99. Ik had altijd al in mijn achterhoofd dat ik zoiets wilde, in het Caribisch gebied.xe2x80x9d

Voor 55.000 dollar was Johan Bont de nieuwe eigenaar van xe2x80x98het hokje en de vergunningen.xe2x80x99 In februari 2002 vestigden hij en Gerda zich op het eiland. xe2x80x9cHet begon meteen al goed: er was een grote staking, er was geen bier te krijgen. Daxe2x80x99s lekker, als je net met een bar bent begonnen. Ik heb eerst maar een paar weken vakantie gevierd en toen kwam de boel ook wel weer op gang.xe2x80x9d Met de verkoop van cocktails en kleine snacks en het verhuren van strandstoelen konden ze zich net bedruipen, met de relatie ging het minder. Gerda kreeg een nieuwe liefde, een Nederlander. Samen met hem nam ze de Papagayo Beach Bar over, maar dat duurde niet lang.

Bont: xe2x80x9cZe betaalden de huur niet, toen heb ik het zelf maar weer overgenomen.xe2x80x9d

Gerda verliet haar nieuwe vriend en Isla Margarita: ze koos voor een nieuwe bestaan in Denemarken. Johan trouwde met een Venezolaanse, ze hebben samen een kind.

TRUCKER IN DE TROPEN

In mei 2004 probeerde trucker Ton van der Tang (45) uit Aalsmeer zijn laatste lading achterover te drukken en met de opbrengst een nieuwe start te maken op Isla Margarita. Hij speelde een lading boormachines uit Parijs in handen van een stel kornuiten: de vrachtwagen werd leeg aangetroffen bij Nunspeet, Van der Tang was spoorloos.

Truckersvrouwen voerden actie bij transportbedrijven, chauffeursrestaurants en tankstations, maar de solidariteit bleek misplaatst: Van der Tang was geen slachtoffer van een bende ladingdieven, zoals gevreesd, hij had de overval zelf in scxc3xa8ne gezet en was samen met zijn Venezolaanse vrouw Violeta vertrokken naar Isla Margarita voor een nieuwe toekomst. Ze hadden plannen voor een visfabriek en een meloenenkwekerij, daarvoor hadden ze in 2000 al een stuk grond aangekocht. De Venezolaanse overheid zou financixc3xable steun verlenen, Violeta had goede contacten in ambtelijke kringen en de vergunningen kwamen er, het geld niet. Ze raakten in geldnood, er ontstonden problemen over een woning waarvan zij bij de financiering betrokken waren geweest en Ton liet zich overhalen tot het bemiddelen bij drugstransporten.

Dat liep allemaal fout af, het leverde niks op en in de zomer van 2008 verhuisden Ton en Violeta naar het vasteland van Venezuela, waar ze onderdak vonden bij de ouders van Violeta. In oktober 2008 waren Ton en Violeta samen in Colombia, voor een beurs over parketvloeren in Bogota. Toen ze xe2x80x99s avonds samen met een zakenpartner op zoek waren naar een taxi werden ze overvallen. Er werd vijf, zes keer geschoten. Violeta was meteen dood. Ton kon met zijn rechterbeen voorkomen dat een kogel zijn hoofd raakte, hij raakte wel gewond en kwam in een rolstoel terecht.

Van der Tang: xe2x80x9cWe dachten eerst dat het een roofoverval was, maar het was wel vreemd dat er van ons niks was gestolen. De politie vertelde dat het een moordaanslag op Violeta was geweest.xe2x80x9d Het motief is nooit duidelijk geworden, de zaak is niet opgelost en Ton woont in 2009 nog steeds bij zijn schoonfamilie in Venezuela en is niet van plan terug te keren naar Nederland.

(Een eerdere, uitgebreider reportage over deze zaak staat hier)

KAMAL BROERS: SPOORLOOS VERDWENEN

In 2002 werd de toen 26-jarige Kamal Broers uit Breda uitgenodigd door een kennis, een zekere Mike (31) uit Breda, om voor hem te komen werken op Isla Margarita. Zijn familie wist niet precies wat voor werk, het had te maken met het verhuren van appartementen en verkopen van energiedrankjes.

Op Isla Margarita ontmoette Kamal de Colombiaanse Yurley met wie hij ging samenwonen in een appartement in Playa El Aqua. Met zijn moeder onderhield hij regelmatig mailcontact, ze had de indruk dat hij niet veel verdiende omdat hij de huur niet kon betalen.

In april 2005 was Kamal voor het laatst in Nederland, volgens zijn moeder Adriana om papieren te regelen. Hij liet fotoxe2x80x99s zien van zijn Colombiaanse vriendin  die op dat moment hoogzwanger was, in mei 2005 werd hun dochter geboren. De moeder en de oma van Kamal reisden naar Isla Margarita om hun (achter)kleinkind te zien.

Eind juli 2005 mailde Kamal dat alles goed ging en dat hij binnenkort weer contact zou opnemen, daarna werd het stil. Twee weken later kreeg Adriana een Spaanstalig mailtje van schoondochter Yurley waarin stond dat Kamal werd vermist: hij was op 3 augustus naar de bank gegaan. Het laatste wat van hem was gezien was dat hij bij Mike in de auto stapte. Hij was nooit meer teruggekomen. Na enige tijd was Yurley teruggegaan naar Colombia omdat ze geen inkomen meer had.

In 2007 kwam er bij Tros Vermist (foto hierboven, van Kamal, is van Tros Vermist) een tip binnen dat Kamal was doodgeschoten in opdracht van zijn vriend en compagnon Mike en dat zijn lichaam was gedumpt op Isla Margarita. Kamal zou ten onrechte zijn verdacht van gerommel met drugs. In september 2006 werd Mike samen met een vriend van Kamal, een zekere Walter, in Barcelona geliquideerd. Van Mike was bekend dat hij bij drugszaken betrokken was.

AAN HET EIND VAN ZIJN VISSERSLATIJN

In september 2005 vertrokken Arie en Anne-Marie van der Meer uit Dordrecht naar Isla Margarita om daar een sportvisbedrijfje op te zetten. Arthur en Wendy Videler hielpen hen in het begin.

Arie: xe2x80x9cWendy regelde allerlei zaken voor ons omdat wij de Spaanse taal niet voldoende machtig waren. Eind 2006 vonden we dat we klaar waren om op eigen benen te staan en wilden we niet langer afhankelijk zijn van Wendy. Zij had het erg druk met andere zaken en dus namen we de touwtjes over en verwaterde het contact.xe2x80x9d

Het project met Woudstra, de moord op Woudstra, de verdwijning van Wendy en Joyce en de vondst van stoffelijke resten volgden ze voornamelijk via de media. Op 16 maart 2008 kreeg Arie een telefonische waarschuwing binnen van Interpol uit Caracas dat zij op een lijst zouden staan om ontvoerd te worden. Na overleg met de consul kregen ze het advies het eiland zo snel mogelijk te verlaten. Begin april 2008 kwamen ze aan in Nederland. Na drie
weken ging Arie alleen terug, Anne-Marie en hun kind bleven uit veiligheidsoverwegingen in Nederland.

Arie: xe2x80x9cIk heb geen vijanden op Isla Margarita, ik zit niet in een rare business, ik geloofde niet zoveel van die dreiging, maar niemand wilde vertellen uit welke hoek het kwam.xe2x80x9d Uiteindelijk kwam Arie tot de conclusie dat het van dezelfde informant moest zijn die ook de Videlers had gewaarschuwd, maar contact met de informant zelf bleek onmogelijk. Wel reisde Arie naar Interpol in Caracas waar hij te horen kreeg dat er een lid van een beruchte bende uit Venezuela was aangehouden die had verteld dat de bende van plan was naar Isla Margarita te reizen om daar onder anderen xe2x80x98de gringo met die visbootxe2x80x99 lastig te vallen. Kort daarna werden de bendeleden doodgeschoten, dus die dreiging was weg.

De informant xe2x80″ die al geruime tijd weer in Nederland woont – bleef niettemin volhouden dat het gevaar bleef bestaan en dat het te maken had met de affaire Woudstra en Videler.

Arie: xe2x80x9cDie informant heeft ruzie gehad met de Videlers, hij was bij hen uit huis gezet vanwege drugsgebruik. Omdat wij goed omgingen met de Videlers vermoed ik dat hij ons betrekt in die dreigementen. Ik ben er zelf niet zo bang voor, maar de politie in Nederland blijft het ook serieus nemen, mijn vrouw durft niet meer terug. Er zit niks anders op dan proberen hier de boel te verkopen en ergens anders opnieuw te beginnen.xe2x80x9d

xe2x80x9cWij zijn niet van de waarheid, wij zijn van de twijfel. Ik zal nooit zeggen dat een clixc3xabnt onschuldig is, daar ga ik niet over. Dat is ook niet interessant, de wet gaat ervan uit dat iedereen voor onschuldig wordt gehouden. Het is mijn taak om met alle inzet te bepleiten dat er te weinig bewijs is om tot een veroordeling te komen.xe2x80x9d

Geertjan van Oosten, geboren in 1970 onder de rook van Rotterdam, is een strafrechtadvocaat van de harde lijn. Als hij clixc3xabnten bezoekt is dat niet voor de gezelligheid, maar voor de inhoud: om de zaak te bespreken.

Hij is nog net niet mediaschuw. xe2x80x9cIk kom zelden in de publiciteit, dat is bijna nooit in het belang van de clixc3xabnt, hooguit van de advocaat.xe2x80x9d

Er zijn uitzonderingen: met de omstreden naaktfotoxe2x80x99s van Manon Thomas die op internet circuleerden was publiciteit onvermijdelijk, bij de bizarre bijlmoorden in Badhoevedorp was het wxc3xa9l in het belang van de verdachte ermee naar buiten te treden. Daarover straks meer.

Van Oosten is na zijn gymnasiumstudie niet bepaald het prototype van de gemotiveerde student: hij vindt veel dingen xe2x80x98niet leukxe2x80x99. Via Nijenrode en de Hotelschool komt hij in de rechten. xe2x80x9cOp de Hotelschool is wel de kiem gelegd. Op een gegeven moment werden er studenten van school verwijderd om soms onduidelijke redenen. Ziekte, foutjes, studieresultaten, de studenten wilden zelf graag weten wat hun rechten waren, ze hadden het idee dat het altijd niet even eerlijk toeging. Dat interesseerde mij, maar dan merk je dat je meer kennis nodig hebt. Ik merkte ook dat bij de Hotelschool niet echt mijn hart lag, dat was meer een managementopleiding. Als het over de horeca gaat zit ik sowieso al liever aan de andere kant.xe2x80x9d

Hij besluit in de avonduren ook de studie recht op te pakken, aan de Universiteit van Amsterdam. De studie past hem als een warme jas en hij studeert binnen vier jaar af. Aan het eind loopt hij een stage bij het gerenommeerde kantoor Trenitxc3xa9 Van Doorne waar zoxe2x80x99n driehonderd advocaten werken, voornamelijk in het civiel recht. xe2x80x9cDaar kreeg ik een baan aangeboden, waarbij ik veel te maken kreeg met het tuchtrecht van notarissen, dat heeft veel raakvlakken met strafrecht. Het ging bijvoorbeeld over notarissen die werden beschuldigd van het aannemen van steekpenningen van makelaars. Een notaris heeft een onderzoeksplicht. Je had in die tijd veel zogenaamde abcxe2x80x99tjes, waarbij een pand in korte tijd met veel winst werd doorverkocht.xe2x80x9d

Van Oosten werkt er bijna vijf jaar. xe2x80x9cIk heb heel veel geleerd van Ed van Liere, een autoriteit op het gebied van economisch strafrecht. Een goed jurist die grote zaken deed, onderkoeld optrad, een heel tactische advocaat.xe2x80x9d

Intussen is het strafrecht bij hem binnengekomen. xe2x80x9cOp dat deftige advocatenkantoor was ik daarmee een vreemde eend in de bijt. Ik had me laten inschrijven voor de piketdienst. Mijn eerste grote zaak was een moord in Rotterdam waarbij een drugsdealer met een schroevendraaier zou zijn doodgestoken door drie jongens. Ik had xc3xa9xc3xa9n van die verdachten. Het was heel spannend, ik merkte dat dit echt xe2x80x98mijn dingxe2x80x99 was. De jongens zeiden dat ze het niet hadden gedaan. De verdenking tegen hen was gebaseerd op roddels en ik kon toen heel duidelijk het beginpunt van die roddels achterhalen en aantonen dat het allemaal uit xc3xa9xc3xa9n bron kwam. Ze hadden de schijn tegen, maar mijn clixc3xabnt is toen wel vrijgesproken, er was geen overtuigend bewijs.xe2x80x9d

Een andere zaak waarbij het xe2x80x98overtuigend bewijsxe2x80x99 nogal ter discussie staat is de veroordeling van Louis Hagemann, voor de moord op zijn ex-vriendin Corinne Bolhaar en haar twee kinderen. Die zaak deed hij samen met de bekende strafpleiter Willem Anker uit Leeuwarden.

Van Oosten: xe2x80x9cIk ben ervan overtuigd dat hij nxc3¡ xe2x80x98Schiedam en Puttenxe2x80x99 nu niet meer veroordeeld was geworden, er is buitengewoon weinig bewijs tegen hem. Toen hij in 1984 voor die zaak als verdachte in beeld kwam was er een heel goede getuige, een medewerkster van de ANWB, die hem een sterk alibi verschafte op grond waarvan hij toen werd vrijgelaten. Twintig jaar later kwam er een uitzending van Peter R. de Vries waarin een toevallige ex-vriendin haar verhaal deed. Op haar verklaring dat hij tegen haar had gezegd dat hij het had gedaan werd hij uiteindelijk wel veroordeeld. Meer was er eigenlijk niet. Ik leg de zaak vaak uit en iedereen spreekt zijn verbazing erover uit dat het in Nederland mogelijk is dat je op deze manier wordt veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf.

In die zaak heb ik geleerd dat je ook met de samenstelling van de rechtbank en het hof een beetje geluk moet hebben. De zaak had zo anders kunnen – en moeten – aflopen en dan was er vrijspraak gevolgd in plaats van levenslang.xe2x80x9d

Van Oosten staat geregeld Bekende Nederlanders bij die om een of andere reden met justitie in aanraking zijn gekomen. Maar daarover is heel weinig bekend, xe2x80x9cen dat moet vooral zo blijven. Ik weet natuurlijk wel wanneer ik in de publiciteit moet treden en wanneer ik dat zeker niet moet doen. Die Bekende Nederlanders hebben er alleen maar belang bij niet in de pers te komen, ik moet ervoor zorgen dat ze uit de media en uit de rechtszaal blijven.xe2x80x9d

In de zaak rond de naaktfotoxe2x80x99s van Manon Thomas, die door een buurman op internet waren gezet, was de publiciteit er al, daar ging het er vooral om de schade zoveel mogelijk te beperken, de dader aan te pakken en de fotoxe2x80x99s verwijderd te krijgen. Wat allemaal aardig is gelukt. Ook moest de nare suggestie worden weggenomen dat Manon het zelf had gedaan om carrixc3xa8retechnische redenen."

Een uitvoerig relaas over deze zaak staat in een bijdrage van Van Oosten aan het in oktober 2009 verschenen boek xe2x80x98Zedenxe2x80x99 (Topadvocaten schrijven misdaadgeschiedenis) in het hoofdstuk xe2x80x98De wetten van fatsoenxe2x80x99.

Een van de bekende grote zaken van Van Oosten en Anker in de georganiseerde criminaliteit betreft de zogenaamde A12-moorden, in februari 2002. In de berm bij Woerden worden de lichamen van twee doodgeschoten Brazilianen gevonden. In 2003 bekent de Italiaanse maffiabaas en spijtoptant Filippo Cerfeda dat hij de opdracht heeft gegeven voor deze xe2x80″ en een heleboel andere xe2x80″ liquidaties. Hij betrekt er ook de Amsterdamse Aldo bij, eigenaar van een Italiaans restaurant.

Van Oosten: xe2x80x9cCerfeda was kroongetuige geworden, maar wel een onbetrouwbare. We konden aantonen dat Aldo er niet bij was geweest. Het bleek dat Cerfeda nog een appeltje te schillen had met Aldo en er belang bij had hem erbij te betrekken. Aldo is v
rijgesproken. Daar zit niks glamourachtigs aan, het is waar ik als advocaat het meest van houd, het xe2x80x98ouderwetse handwerkxe2x80x99: het lezen van het dossier. Lezen, lezen, lezen. Je moet de sfeer van zoxe2x80x99n zaak kennen en er bij voorkeur vanaf moment xc3xa9xc3xa9n bij betrokken zijn, het is irritant als je er halverwege in komt.xe2x80x9d

Een andere geruchtmakende zaak is de dubbele bijlmoord in Badhoevedorp waarbij oud-stewardess Elzelien in september 2008 haar man Cyril(61) en dochter Daphne (22), rechtenstudente, om het leven brengt. Door verkeerd gedoseerde antidepressiva treedt ze buiten zichzelf, na de moorden probeert ze zichzelf van het leven te beroven door tegen een boom te rijden. Dat mislukt.

Van Oosten: xe2x80x9cHet psychiatrisch rapport van het Pieter Baan Centrum gaf geen bevredigend antwoord, ik heb de rechtbank gevraagd andere deskundigen te raadplegen en dat is toegestaan.xe2x80x9d

Elzelien kreeg antidepressiva, vanwege spanningen met de schoonfamilie, spanningen in de relatie met Cyril en ze worstelde met de dood van haar zoon die tien jaar eerder was verongelukt.

xe2x80x9cZe wilde zelfmoord plegen en haar man en dochter die ellende besparen. De dag ervoor was ze begonnen met medicijnen xe2x80″ xeroxat – in een twee keer te hoge dosis. Ze was al zwaar depressief, xeroxat kan de rem weghalen en de depressie verergeren. Die medicijnen waren voorgeschreven door de huisarts. Dat gebeurt in de meeste gevallen, maar het is duidelijk dat we daar in Nederland veel voorzichtiger mee moeten omgaan.

Daar is nu een maatschappelijke discussie over ontstaan. Ik heb wetenschappers van internationale faam gevraagd over deze zaak te rapporteren. Een bekende hoogleraar farmacologie heeft inmiddels geconcludeerd dat het waarschijnlijk is dat het middel de oorzaak is van deze dramatische gebeurtenis. Het gaat hier om een keurige vrouw waarbij niemand zich kan voorstellen dat zij onder normale omstandigheden tot zoxe2x80x99n delict xe2x80″ het plegen van moorden met een bijl xe2x80″ in staat is. Het unieke aan die zaak is ook dat ze zelf zegt: xe2x80x98Ik wil me niet beter voordoen dan het is, ik wil weten hoe het gekomen is.xe2x80x99 Dat is voor een strafpleiter een situatie die je niet veel meemaakt, dat je in volledige openheid en zonder procestactiek kunt opereren. In deze zaak ga ik pleiten voor ontslag van rechtsvervolging.xe2x80x9d

Voor meer informatie over Van Oosten: zie zijn website

                 (reportage uit januari 2009)

Wie is Marco de K., de man die verdacht wordt van de moord op de mooie Kelly Balmaakers (22) uit Made? Hij sloeg op de vlucht en is inmiddels aangehouden, maar de grote vraag is: waarom maakte hij met een geweerschot een eind aan het leven van Kelly en waarom waren ze in die hotelkamer in het Mercure hotel, hartje Tilburg?

Het was de politie zelf die na anderhalve week het sein gaf voor de jacht op Marco de K. Direct na het aantreffen van het lichaam van Kelly, op woensdag 14 januari 2009, was al duidelijk wie ze moesten hebben: De K. was een bekende van de politie, van Kelly en hij stond op videobeelden van de bewakingscameraxe2x80x99s. Aanvankelijk dacht de politie hem zelf wel te kunnen achterhalen en zochten ze op de van hem bekende adressen, maar daar bleek de vogel gevlogen. Toen werd het tijd om het publiek in te schakelen. Of het daaraan te danken is dat hij gepakt is, is niet duidelijk, wel dat de Duitse politie hem in Mxc3xb6nchengladbach wist te arresteren. Verder was hij blijkbaar niet gekomen. Bij de aanhouding, door een Duits arrestatieteam, raakte hij gewond. Hij had nog een vuurwapen bij zich, het Openbaar Ministerie zal een verzoek om zijn uitlevering indienen.

Aanvankelijk zag het er naar uit dat de voortvluchtige nog wel even uit handen van justitie zou blijven: volgens mensen die hem goed kennen gaat het om een gevaarlijke en slimme misdadiger die al eerder een delict had gepleegd en toen ook in staat bleek zich langere tijd schuil te houden. In de zomer van 2008 was hij vermoedelijk betrokken bij een gewapende poging tot ontvoering en dook hij na een diefstal (buit circa 50.000 euro) onder. Hij zou zich telkens hebben vermomd en daardoor uit handen van politie en justitie hebben weten te blijven.

Marco de K. was getrouwd en vader van drie dochters, maar zou gescheiden zijn. Hij komt uit Baarle-Hertog, het grensdorpje, waar hij aanvankelijk als een normale en goed functionerende huisvader bekend stond. Het was een verslaving aan harddrugs waardoor hij van lieverlee aan lager wal raakte en zijn sociale contacten nogal veranderden. Zoals alle verslaafden kon hij nog maar aan xc3xa9xc3xa9n ding denken en hij vertoonde steeds vaker agressief gedrag. Daarnaast was er kennelijk ook plaats voor amoureuze gevoelens. De gezette Marco was smoorverliefd op xe2x80x98mooie Kelly van de overkantxe2x80x99. Marco werkte bij gokhal Kasinet aan de Ginnekenweg 95 in Breda, schuin tegenover cafetaria Kom-Eet, op nummer 90 aan dezelfde weg. Kelly Balmaakers was de uitbaatster van het cafetaria. Marco kwam er geregeld. Om iets te eten, maar volgens kennissen was hij verliefd op Kelly en was dat minstens zo belangrijk. In de gokhal werd ook vaak eten besteld bij het cafetaria en dan kwam Kelly het vaak zelf brengen.

Of er sprake was van een min of meer serieuze relatie tussen Kelly en Marco is onduidelijk. Wat moet een aantrekkelijke zelfstandige jonge vrouw van 22 met een man van 40 met drie kinderen? Voor haar vrienden en vriendinnen is het dan ook een raadsel hoe de twee in de hotelkamer terecht zijn gekomen, het lijkt hen onwaarschijnlijk dat Kelly vrijwillig met hem meegegaan is voor een liefdesavontuur. Het ligt meer voor de hand dat Marco, die gewapend was, haar onder dreiging met een geweer daar mee naar toe heeft genomen. Of haar met een list naar het hotel heeft weten te krijgen.

Wellicht brengt het politieonderzoek daarin meer duidelijkheid, bijvoorbeeld aan de hand van de laatste telefoongesprekken. Overigens is de kans groot dat Marco tijdens de verhoren zal vertellen dat het contact ook van Kellyxe2x80x99s kant vrijwillig is geweest en dat hij na een ruzie in paniek is geraakt. Het is de standaardverdediging van mannen in zijn situatie en wie zal hem tegenspreken? De enige die erbij was kan het niet navertellen. Wel zijn er getuigen die menen ruzie te hebben gehoord op een hotelkamer, op de avond van dinsdag 13 januari. Uit de bewakingsbeelden blijkt dat Marco tegen twaalf uur xe2x80x99s nachts daar vertrok, de volgende dag in het begin van de middag kregen kamermeisjes de schrik van hun leven toen ze de deur van de hotelkamer opendeden en de doodgeschoten Kelly aantroffen.

Dat drugsverslaafde Marco wanhopig op zoek was naar geld en al erg afgegleden was, blijkt volgens bronnen in het Brabantse uit de diefstal die hij op 11 juni 2008 heeft gepleegd bij de gokhal waar hij werkte. Drie dagen daarvoor zou hij eerst vermomd en met een bivakmuts over het hoofd bij de woning van een collega hebben aangebeld, om die te gijzelen. De collega zag dat de gemaskerde man een vuurwapen wilde trekken en wist de deur dicht te gooien. Vermoedelijk probeerde Marco de sleutel van de gokhal in handen te krijgen. Dat werd duidelijk toen hij twee dagen erin slaagde de gokhal xe2x80x99s nachts binnen te dringen met een nagemaakte sleutel en de kluis leeg te roven, waarna hij met de noorderzon vertrok. Hij reisde niet met zijn auto, vermoedelijk met de trein. De hele zomer bleef hij buiten schot en doordat hij zijn haar had laten groeien en een baard liet staan, herkende bijna niemand hem. In november gaf hij zichzelf aan bij de politie. Hij hoefde maar xc3xa9xc3xa9n dag op het politiebureau door te brengen, alleen voor de diefstal van 50.000 euro uit de kluis van de gokhal. Het proces hierover moet nog beginnen.

In het Bredase doen geruchten de ronde dat de diefstal uit de kluis te maken had met Kelly: Marco zou met het geld de relatie met haar xe2x80x98bekostigenxe2x80x99 en haar proberen te paaien met dure cadeaus. Of speelde er iets anders? Kelly dreef het cafetaria aanvankelijk met een ex-vriend. Nadat de relatie was bexc3xabindigd, ging Kelly alleen verder. Had ze geld nodig om de zaak voort te kunnen zetten en had Marco zich wellicht aangeboden als nieuwe financier of investeerder? Op die manier was hij in elk geval verzekerd van haar aandacht en nabijheid. Volgens haar vrienden was Kelly wellicht wat te goed van vertrouwen en heeft ze de werkelijke bedoelingen van Marco niet meteen onderkend. Maar in de periode voor haar dood zou ze daar achter zijn gekomen, ze maakte een nerveuze en gespannen indruk, dat was eigenlijk niks voor haar. Achteraf is het vermoeden dat het iets te maken had met de druk die Marco op haar uitoefende.

De familie van Marco weet niets over dit soort achtergronden en dat geldt ook voor de familie van het slachtoffer, waar het onbegrip en de verslagenheid groot is. Kelly had op de laatste avond van haar leven bij haar ouders thuis in Made gegeten. Toen ze daar was vertrokken is er nog telefonisch contact geweest met haar vader. Op de een of andere manier was wel doorgekomen dat er iets niet in de haak was. Kelly had gezegd dat ze een afspraak had, maar niet waar
en met wie. Een gesprek om de relatie xe2x80″ zakelijk of persoonlijk xe2x80″ met Marco definitief te bexc3xabindigen? Haar vader maakte zich ongerust en belde haar. Maar volgens Kelly was alles in orde. Daarna konden ze haar niet meer bereiken.

De volgende morgen probeerden de ouders haar weer telefonisch te bereiken. Toen dat niet lukte en ze ook niet in het cafetaria was, deden ze aangifte van vermissing: ze kenden hun dochter goed genoeg om te weten dat ze nooit zomaar weg zou blijven. Ze hadden gruwelijk gelijk: ongeveer op dat moment werd Kelly dood aangetroffen in de hotelkamer.

Na de moord op Kelly liep Marco het hotel uit naar het dicht bijzijnde treinstation, waar hij een taxi zou hebben genomen. Zijn auto liet hij achter in Tilburg. Vermoed werd dat hij was afgereisd naar het zuiden, vooral in Noord-Italixc3xab kent hij goed de weg, maar kennelijk is hij niet verder gekomen dan Duitsland. Nadat de politie zijn foto had verspreid, werd het lastiger ongezien te blijven. Met zijn familie heeft hij na het gebeurde geen contact meer gehad. In Baarle en Breda staat Marco bekend als iemand die het geweld niet schuwt, vooral niet als hij gedronken heeft of anderszins onder invloed is. Hij hoorde jaren lang bij de harde kern van NAC-supporters, maar dat hij een moord zou plegen, dat had niemand achter hem gezocht. Bij justitie was hij ook alleen bekend vanwege kleine delicten.

Aanvulling:

In oktober 2009 wordt bekend dat Marco een (mislukte) poging tot zelfmoord heeft gedaan in zijn cel.

Komkommertijd? Suggereerde gisteren iemand. Niets is minder waar! (Zou je vroeger zeggen, die uitdrukking hoor je nooit meer). Ik was een paar dagen onderweg, vooral in het zuiderland (daarmee bedoel ik Brabant, Limburg en Belgixc3xab) waar veel aan de hand is. Ouderwets op pad: spelden in hooibergen zoeken (in dit geval: torenflats in Brunssum), ‘telefoonboekdorpjes’ (Amstenrade) en appelstroop (Puth-Schinnen) op de route.

De laatste aanlegplaats was Spaubeek, waar zich een raadselachtige moord heeft afgespeeld. In de vroege ochtend van vrijdag 15 mei is lerares Marie-Josxc3xa9 Mullens (56) vermoord gevonden in haar huis in Spaubeek, waar de brandweer bezig was een brand te blussen. Ze was lerares en mentor op de VMBO-afdeling van het Bonnefantencollege in Maastricht. Op de avond voor haar dood had ze een galafeest bezocht in de Bonbonnixc3xa8re in Maastricht, voor 4e-jaars VMBO-leerlingen. Ze was geregeld naar buiten gelopen om een sigaret op te steken. Rond xc3xa9xc3xa9n uur was ze met collegaxe2x80x99s nog in enkele cafxc3xa9s geweest, tot iets voor twee uur. Toen vertrok ze met een bevriende collega met haar auto uit Maastricht. Na de brand blijkt dat iemand xe2x80x98s nachts vergeefs de voordeur van de woning heeft geprobeerd te forceren en dat een of meer personen zijn binnengekomen door het forceren van een zijdeur.

Merkwaardig is dat haar auto geparkeerd staat op een ongebruikelijke plek, 300 meter van haar huis aan de Kastanjelaan in Spaubeek en dat verschillende getuigen onafhankelijk van elkaar vertellen dat dezelfde auto de avond ervoor, op donderdag 14 mei dus, ook al op die parkeerplaats stond, maar dat kan niet: de auto had de hele avond in een parkeergarage in Maastricht gestaan.

Vermoedelijk (volgens de politie en Opsporing Verzocht) heeft er aan de Kastanjelaan in Spaubeek tegelijkertijd een soortgelijke auto heeft gestaan, een blauwgrijze Peugeot 206 cabriolet hard top of een auto die er erg op lijkt. Een opmerkelijke toevalligheid omdat het om een tamelijk bijzondere auto gaat, omdat de getuigen niet eerder zoxe2x80x99n auto op die plek hadden zien staan en omdat uitgerekend op die plek Marie-Josxc3xa9’s auto na haar dood werd terug gevonden.

De politie is nu op zoek naar een vrouw die in de auto van Marie-Josxc3xa9 zou hebben gereden op vrijdag 15 mei, tussen 17.30 uur en 18.00 uur, ongeveer 12 uur nadat het stoffelijk overschot was gevonden. De auto zou gereden hebben vlakbij de parkeerplaats aan de Kastanjelaan en op de bijrijders plaats zou een vrouw gezeten hebben. Het zou gaan om een blanke vrouw van tussen de 25 en 45 jaar.

Ook zoekt men de bestuurder van een zwarte Ford Ka die xe2x80x99s morgens rond half zes op de Zandstraat in Spaubeek zou hebben gereden en op de Hobbelrade geparkeerd heeft gestaan. De bestuurder was helemaal in het zwart gekleed en droeg een zwarte muts.

Tot zover de berichtgeving van de politie en Opsporing Verzocht.

Nu zijn veel mysteries met een beetje goede wil en wat logica meestal wel terug te brengen tot een doorgaans wat saaie en ontnuchterende realiteit. Het parkeren in de Kastanjelaan is inderdaad merkwaardig. Het slachtoffer zal dat zeker niet hebben gedaan: waarom zou je je auto in een drukke, rommelige woonbuurt neerzetten terwijl je bij huis kunt parkeren? Dus dit moet door de daders zijn gedaan.

De woning staat aan een drukke doorgaande weg, erg in het zicht. De voordeur en de zijdeur waren met een breekijzer geforceerd. Waarschijnlijk gaat het om een tamelijk willekeurige inbraak "op Oost-Europese wijze": niet gepland, en als het tegenzit geweld gebruiken. Mullens moet de daders hebben betrapt, waarschijnlijk had ze niet gezien dat de deuren waren geforceerd. Ze ging door de voordeur naar binnen, daar was bijna niets aan te zien.

Het slachtoffer was zwaar mishandeld, daarna in de badkuip gelegd, vervolgens is er geprobeerd brand te stichten. Er was weinig van waarde meegenomen. Dat kan te maken hebben met het feit dat de inbrekers werden verrast. Het mishandelen zou nog te maken kunnen hebben met het achterhalen van een pincode, maar het kan ook ‘paniek’ zijn geweest en het uitschakelen van de getuige.

Het meenemen van de auto is min of meer verklaarbaar: in het donker hebben de daders zich eerst misschien niet gerealiseerd dat het om een opvallend, erg herkenbaar type ging, toen ze dat wel zagen besloten ze ‘m maar zo snel mogelijk ergens te parkeren. Dat er getuigen in de Kastanjelaan zijn die menen dat ze deze auto hier op donderdagavond al hebben zien staan: dat kan toeval zijn, maar waarschijnlijker is dat de getuigen zich vergissen.

Als het niet deze min of meer voor de hand liggende gang van zaken is geweest, doemt er een veel spannender scenario op: dat het om een conflict gaat. Een uit de hand gelopen ruzie over een sigaret, aanvaring met een stapper in het Maastrichtste uitgaansleven? Een Inspector-Morse-achtig complot met collega’s, waarbij haar auto op wonderbaarlijke wijze verplaatst is?

                                                       *

"Een trio nepgoudverkopers is gisteren ter hoogte van Apeldoorn op de A1 aangehouden. Vanuit een politiehelikopter waren de nepgoudverkopers, twee mannen en een vrouw uit Duitsland, ter hoogte van Muiden al eerder waargenomen. Daar hebben zij de nepwaar vermoedelijk te koop aangeboden. Bij Apeldoorn werden ze opgepakt."

Goeie actie. Als er ergens prioriteiten liggen, dan hier, het gaat om vreselijke boeven: "Bij onderzoek in het voertuig kwamen 115 ringen en een tiental kettingen onder de achterbank vandaan. De nepsieraden zijn in beslag genomen. Het gezelschap stond bij de politie al bekend als nepgoudhandelaren en was vier keer eerder betrapt."

Toen Geert B., verdachte van de kindermoord in Deventer, in 2006 werd betrapt met kinderporno, had dat geen prioriteit en liet men de man lopen. Dat is het echte probleem bij de politie tegenwoordig: doorgewinterde rechercheurs, officieren van justitie met ervaring, hart en ziel en kennis van zaken, zijn er te weinig. Er had in 2006 een be
lletje moeten gaan rinkelen: deze man heeft waarschijnlijk te maken met die oude kindermoord. Er was in 2004 een cold-case-team bezig geweest, dat eigenlijk niks kon uitrichten omdat er geen toestemming was dna van Geert B. af te nemen. In 2006 was die mogelijkheid er wel geweest, maar toen was er kennelijk niemand meer bij betrokken die eraan dacht. Mogen we nog van geluk spreken dat B. in die tussentijd geen nieuwe moord heeft gepleegd (daar gaan we dan maar even vanuit).

Om op die goudverkopers terug te komen: natuurlijk moeten die gasten worden aangepakt, desnoods met hulp van een helikopter, maar eerlijk gezegd lig ik er niet wakker van. Met mensen die zo onnozel zijn dat ze aan de snelweg gouden sieraden kopen van Oost-Europese types heb ik niet zo heel veel medelijden.

                                                           *

De Telegraaf had vroeger een traditie op het gebied van koppenmaken, een beetje in de stijl van de Engelse tabloids. De laatste jaren was daar de sleet wat in geraakt: of men vond het niet interessant meer, of er was niemand die ze kon bedenken. Hoe dan ook, nu hebben ze er weer xc3xa9xc3xa9n. Poosje geleden: "Zwolsman haalt zijn gram in Le Mans". Gisteren, boven een bericht over vernieling en diefstal van kleipenissen in Museum Martena in Franeker: "Penissen voortdurend gepikt."

"Ik woon in Harderwijk, een middelgrote provincieplaats. Ik werk in de maatschappelijke opvang. En begin dit jaar had ik de politie nodig."

Nee, ik ben niet van baan veranderd, deze reactie kwam binnen op het stukje over ‘Rosmalens Blauw’, de wat eigenzinnige opvatting over hulpvaardigheid door onze politievrienden.

"Ik was vrij en ik zag een man in een vuilcontainer een slaapplaats zoeken. Het vroor, en er is in Harderwijk een goede opvang voor daklozen. Ik dacht, ik fiets even langs het politiebureau, dan kan de politie deze dakloze man naar de opvang brengen. Want als de politie een dakloze man op straat vindt dan is er voor deze man een plek in de opvang, voor anderen is er een soort wachtlijst. Ik kom bij het politiebureau, en de verlichting is overal gedempt, behalve een raampje achter aan het gebouw. Ik bel aan, en krijg een telefoniste aan de lijn. Er is niemand aanwezig. De enige twee agenten die in Harderwijk ‘s avonds na zeven uur werken waren op patrouille met de enige politie-auto die op dat moment in dienst was.

Het is erg ontluisterend om te vernemen dat een middelgrote stad ‘s avonds en ‘s nachts geen politie meer heeft. Misschien moeten de agenten voor hun vrijwel nutteloze kantoorwerk gewoon secretaresses krijgen die hen van hun tijdrovende taken verlossen waardoor men zich kan richten op belangrijker zaken. Overigens, telefoneren met de politie is een crime."

Het verhaal meldt niet hoe het met de dakloze is afgelopen. Zou hij het die nacht nog warm hebben gekregen?

                                                           *

Waarom deden de media zo weinig aan de moord op het Turkse meisje Semiha? De moeder vertelde dat ze Peter R. de Vries een brief had geschreven, "maar hij heeft mij ook niet geholpen." Feitelijk klopt dit misschien, maar het is wat kort door de bocht. Ik heb er gisteren even contact over gehad met Peter de Vries, het is zxc3xb3 gegaan:

"Ik ben daar inderdaad vrij lang mee bezig geweest, met name in 2004 en 2005. Ik ben toen benaderd door de advocaat van de familie mr. U. Ugur uit Almelo. Hij vroeg mij namens de familie wat aan de zaak te doen en daar zag ik heel veel in. Samen met de advocaat hebben we geprobeerd het dossier los te krijgen, omdat het – 13 jaar na de moord – natuurlijk wel noodzakelijk was om te zien wat de politie wel en niet allemaal had gedaan. Justitie stelde zich echter weigerachtig op en wilde geen documentatie geven. Overigens benadrukte de advocaat in zijn eerste mail aan ons dat de moeder vanwege haar baan bij het consulaat in Deventer zeer terughoudend met publiciteit moest omgaan!

Vervolgens is het Landelijk Team Kindermoorden met de zaak aan de slag gegaan. Ik heb ook daar de vinger aan de pols gehouden, maar toen was men (justitie) helemaal niet meer in voor publiciteit en overdracht van stukken, te meer omdat ook Opsporing Verzocht werd ingeschakeld. Ik heb toen wel gehoord dat er op de nachtjapon een goed DNA-spoor was gevonden en dat dit in de databank werd opgenomen, hopend op een match.

Door gebrek aan feitelijke stukken, een moeder die gereserveerd met de pers moest omgaan en het feit dat het LTK er mee bezig was, heb ik toen – tegen mijn zin – pas op de plaats gemaakt, want ik had heel graag aan deze zaak gewerkt."

Aldus Peter de Vries.

"De politie liet mij fotoxe2x80x99s zien om de schuldigen te vinden. Tussen deze fotoxe2x80x99s was er een van een overbuurman, waarvan ik later hoorde dat hij G. de Boer heette. Wij kenden de man alleen van het gedag zeggen tegen elkaar. De politie vertelde mij dat deze man een flink strafblad had. De politie wist dat hij graag met kinderen omging en in zijn huis werden films met kinderporno gevonden. Deze man was al vaker aangehouden vanwege zijn contacten met kinderen en hij werd gearresteerd omdat hij verdacht werd van de moord op mijn dochter. Later werd hij vrijgelaten door de officier van justitie J.C. Buttinger  vanwege gebrek aan bewijs.xe2x80x9d

De Stentor verwijst in een bericht over de nu opgeloste moord uit 1991 naar de Turkse site Dxc3x9cNYA waar een interview met de moeder van Semiha op staat. Ik kan er natuurlijk Geert de B. van maken, maar dat lijkt me wat hypocriet. Het interview met Aysun Metin is uit maart 2009, het gaat er voor een groot deel over waarom de Nederlandse media zo weinig aandacht voor deze zaak hebben gehad. Alleen omdat het een Turks slachtoffer was? Het steekt inderdaad schril af bij andere kindermoorden, met Nederlandse kinderen. Hoe komt dat? Als de moeder mij had benaderd had ik er zeker onderzoek naar gedaan, maar ik kende de zaak niet, er komen nu wat flarden van herinneringen naar boven: gaslucht, meisje alleen thuis.

Ik wil gerust de hand in eigen boezem steken en mijzelf kwalijk nemen dat ik hier niets mee heb gedaan. De moeder zegt dat ze Peter R. de Vries ook heeft benaderd, maar dat die er ook niets mee heeft gedaan. Wat in elk geval opvalt is dat er nergens een foto van Semiha of van haar moeder te zien was. Daar heb ik alle respect voor: ik kan me heel goed voorstellen dat je daarvoor kiest. Maar het maakt het voor de media wel een stuk lastiger er aandacht aan te besteden. Er staat er nu xc3xa9xc3xa9n in in de Telegraaf, het is de eerste en de enige die ik heb gezien.

"Er is niet veel belangstelling meer. Moeder Aysun Metin is vaak bij de politie geweest om ervoor te zorgen dat de dader van de moord op haar dochter in de gevangenis zou komen en zij heeft ook brieven gestuurd naar verschillende instanties, maar zij vindt dat de politie haar geen informatie geeft en zegt het volgende: xe2x80x9cDe politie heeft mij naar aanleiding van het autopsie-rapport verteld dat mijn dochter gewurgd is. Maar er werd niets over aanranding gezegd. Onze buurman, die verdacht werd van de moord op mijn dochter is later vrijgelaten en daarna verdwenen. Hij is verhuisd naar een ander adres. Er is mij daarna ook nooit verteld wat er met hem gebeurd is. Ik heb een brief geschreven naar de instantie genaamd Doeland en kreeg het antwoord dat ze later contact zouden opnemen wat nooit  is gebeurd. Ik was radeloos. Ik heb zelfs een brief geschreven aan Peter R. de Vries, maar hij heeft mij ook niet geholpen.xe2x80x9d   

Verder zegt zij: xe2x80x9cIk zou liegen als ik zeg dat ik niet jaloers was op de berichtgeving die er was over de dingen die de moeders van Marijke van Dijk en Marion van Buuren hebben gezegd en over de arrestatie van de Nederlandse Danny Bruns, die een Turkse jongen heeft doodgereden met een motorfiets in Alanya. Ik heb veel bewondering voor de houding van de media ten opzichte van het onrecht wat er plaats vond. Maar waarom wordt niet iedereen op dezelfde manier benaderd en geholpen?

Ik ben ook een moeder.

Mijn pijn gaat ook niet over. Waarom helpt niemand mij? Ik lees de kranten ook altijd. Moorden die jaren geleden gepleegd zijn worden opnieuw uitgezocht en de daders worden gepakt. Als moeder vraag ik aan de Nederlandse media en aan justitie: xe2x80x9cOnderneemt u alstublieft actie om de moordenaar van mijn dochter te vinden en te bestraffen.xe2x80x9d

De lokale pers heeft 11 jaar geleden ook aandacht besteed aan deze vreselijke moord. Maar de berichten van de lokale pers waren niet groter dan twee of drie kolommen. Was de houding van de Nederlandse media hetzelfde geweest mijn dochter een Nederlandse zou zijn? Media hoort geen onderscheid te maken tussen afkomst van mensen. Ik ben ook een moeder. Mijn dochter en ik verdienen evenveel aandacht als de Nederlandse slachtoffers en hun nabestaanden.

Ik hoop dat de Nederlandse media na het horen van mijn noodkreet eindelijk de zaak onder de aandacht zal brengen.  Het idee dat de moordenaar van mijn dochter nog steeds ongestraft rondloopt maakt mij helemaal gek. Ik zal tot mijn laatste adem alles doen om haar moordenaar achter de tralies te krijgen.xe2x80x9d

Gelukkig lijkt dat laatste nu te zijn gebeurd. Waarbij het een geluk is dat Geert niet meer dodelijke slachtoffers heeft gemaakt. Eigenlijk was daar het wachten op: dan had men zxc3xa9ker DNA mogen afnemen (als ze hem al zouden hebben getraceerd). Wat het nut is van een cold-case-onderzoek als je van de enige serieuze verdachte niet eens DNA mag afnemen ontgaat mij. Als ik rechercheur was had ik wel gezorgd dat ik wat spuug had afgenomen ("Kopje koffie Geert?").

Als ik probeer na te gaan waar het met de Nederlandse misdaadjournalisten verkeerd is gegaan, vraag ik me af of de moeder toen al Nederlands sprak en bereid was de Nederlandse pers te woord te staan. En als ze dat niet zo is, waarom ze dan niet een van de vele Turks sprekende journalisten heeft benaderd. Maar ze heeft wel een punt. Zijn er nog meer van zulke ‘zaken’?

Aan ‘politie-bashen’ doe ik niet graag mee, af en toe een kritische noot is onvermijdelijk, maar de meeste politiemensen in Nederland doen hun werk zoals het hoort en overal heb je mensen die minder, goed of super presteren. Het bericht over de aanhouding van een 48-jarige man uit Enschede voor de moord in 1991 op de 8-jarige Semiha Ozkan uit Deventer kun je op twee manieren lezen.

Exc3xa9n: knap dat ze ‘m na al die jaren nog gevonden hebben, ze zijn goed bezig daar!

Twee: "De man gold eerder al als verdachte in de zaak, maar er werd nooit voldoende bewijs gevonden om hem aan te houden en te vervolgen."

Zulks gevolgd door:

"De man zat op het moment van zijn aanhouding in voorlopige hechtenis in verband met een andere zaak."

In die zaak was DNA afgenomen, dat matchte met DNA-sporen die destijds waren gevonden en waren opgeslagen.

Semiha Ozkan werd op 14 februari 1991 seksueel misbruikt en gewurgd toen zij alleen was in haar ouderlijk huis.

"Een landelijk team boog zich in 2004 opnieuw over de zaak, maar dat leverde geen aanwijzingen op tegen de nu aangehouden verdachte."

Mogen we ons even afvragen wat dat landelijk team in 2004 heeft uitgespookt? Vergeten naar DNA te kijken?

Met de ontwerpen van het duo Viktor & Rolf is niks mis: Lady Gaga heeft verklapt dat ze gek is op de schoenen van de Brabanders. Ik moet bekennen dat ik amper wist van het bestaan van Lady Gaga, bij de naam denk ik eerder aan ‘Radio Gaga’ van Queen en daar is ‘gaga’ niet bepaald iets positiefs. Hoe dan ook, het betreft een zangeres die afgelopen weekend in het Amsterdamse Paradiso optrad en schoenen droeg die aan het brein van het duo waren ontsproten. Toevallig waren de twee zondagavond te gast bij de VPRO. Zelden zulk langdradig en oninteressant gekeutel aangehoord, is mijn bescheiden mening (zie verder eventueel bepster, voor mijn wekelijkse column die dit keer hierover gaat)

                                                        *

Ook Brabant, maar dan wel crimineel: winkeldieven in Rosmalen. Verslag van een kleine ongerechtigheid in de provincie, die symbool staat voor een landelijk probleem: ‘Zo werkt het niet bij de politie’. Aangifte doen van winkeldiefstal valt niet altijd mee, zo ontdekte ondernemer Paul Triepels (28). Hij werd de dupe van een bende zeer geraffineerd opererende winkeldieven. Dankzij de cameraxe2x80x99s in de winkel kon hij nagaan wie het waren. Toen de brutale dieven twee weken later opnieuw bij hem in de zaak waren, belde hij meteen de politie. Maar daar had men belangrijker dingen aan het hoofd. "Er zijn wel belangrijker dingen."

Een licht schrijnende reportage over dit Rosmalens Blauw staat hier

Update 16.30 uur:

De website van de Telegraaf meldt dat er een Nederlandse gevangene is ontsnapt uit de gevangenis in Santa Domingo ("En sprookjes die die daar bestaan", zou Ria Valk zeggen). Er staat een link naar de Spaanstaligee krant die de uitbraak meldt en daar staat de naam van de voortvluchtige: El Holandxc3xa9s Castel Stan Riemens. Het is een wat verwarrend bericht, pasteurella-blogspot heeft uitgezocht hoe het in elkaar steekt: Riemens is al in juli 2005 ontsnapt. Vraag is natuurlijk: waar is hij nu? Vast niet meer in de Dominicaanse Republiek (en vast ook niet meer vast).