misdaadjournalistblog

Er zijn van die zaken die je zijdelings volgt, waarbij je het gevoel hebt: hier klopt misschien iets niet, maar waarvoor de ware belangstelling ontbreekt. Ook bij de afnemers. Het klinkt wat cru, maar in de praktijk is het niet anders: als er alleen maar buitenlanders bij betrokken zijn ‘verkoopt het niet’ in de ‘blanke bladen’.

Zo heb ik in december 2007 wel een berichtje gemaakt over een ‘Dode tussen de rommel’.

"De 21-jarige Mo, bewoner van een pand aan de Watertorenweg in Rotterdam, krijgt de schrik van zijn leven als hij bij thuiskomst ziet dat zijn huis compleet overhoop is gehaald. De Rotterdammer van Marokkaanse afkomst waarschuwt de politie, die poolshoogte neemt en tussen een hoop troep het stoffelijk overschot van het slachtoffer aantreft."

Dan heb je wat uit te leggen, als er een lijk in je huis ligt. Mo (Mohammed Y.) kon dat blijkbaar niet goed genoeg, werd als verdachte aangemerkt en zat vast. Tot gisteren. Toen zijn advocaat Frank van Ardenne schorsing van de voorlopige hechtenis wist te bewerkstelligen.

Het slachtoffer is de vermeende drugshandelaar Rwandees O. Nkurunziza (23), die onder de schuilnaam William Olivier door het leven ging. Mo belde zelf de politie, die constateerde dat de man – een goede vriend van MO – door geweld om het leven was gekomen. Uit het onderzoek bleek dat Mo zichzelf nogal verdacht had gemaakt door hangjongeren aan te spreken en kaartjes te laten zien waaruit moest blijken dat hij al een hele tijd niet meer thuis was geweest. Hij was erg in de war en moest in een crisiscentrum worden opgenomen; enige tijd later werd hij als verdachte aangehouden.

Er waren meer verdachte dingen: zijn vingerafdrukken zaten op de vuilniszakken en de sporttas waarin het lijk was verpakt, zijn schoenafdruk was gevonden in bloed in de badkamer en hij had een schep gekocht en een auto aangeschaft waarmee het stoffelijk overschot naar een begraafplaats kon worden vervoerd. Maar de politie vond op de rol vuilniszakken ook de vingerafdrukken van twee onbekenden.

Gisteren voerde de advocaat aan dat er geen directe relatie gelegd kan worden tussen het overlijden van het slachtoffer en verdachte, de rechtbank ging daarin mee en zo kwam Mo voorlopig op vrije voeten, in afwachting van de inhoudelijke behandeling.

Nog drie nachtjes slapen. Niet dat er verder niks gebeurt, maar in onze sector staat deze week natuurlijk in het teken van vrijdag, de uitspraak in hoger beroep tegen Willem Holleeder. Een vervroegde uitspraak wegens vrijspraak zie ik zo nog niet gebeuren, hij zal op z’n minst voor een paar kleine feitjes iets krijgen. De grote vraag is: wordt de straf minder dan het voorarrest en komt hij meteen vrij en zo ja, wat is dan de volgende stap? Wordt hij meteen (buiten de poort) aangehouden op verdenking van betrokkenheid bij liquidaties? Het is koffiedik kijken. Deze uitspraak is overigens wel veel interessanter en belangrijker dan die van de rechtbank, ‘in eerste aanleg’, zoals advocaten dat zeggen. Met alle permissie, maar dat was niet meer dan een formaliteit. In zulke grote zaken speelt een rechtbank altijd op safe. En er zou hoe dan ook hoger beroep volgen.

                                                             *

Hoe fout is zwemleraar Benno L. nu eigenlijk geweest? Heeft hij alleen foto’s en dieo’s gemaakt van kinderen, of heeft hij zich echt aan kinderen vergrepen? Iedereen zal het erover eens zijn dat het een ‘vieze man’ is, maar wat justitie doet lijkt me ook een beetje vies: hem verkrachting ten laste leggen terwijl er niets is dat daarop wijst, maar het moet omdat ze hem anders moeten vrijlaten en dat vinden ze in Den Bosch niet leuk.

                                                 *

De stenengooiers van Sint-Oedenrode: vanavond besteedt Opsporing Verzocht er aandacht aan. Wordt ook wel eens tijd. In september 2007(!) besteedde ik er aandacht aan, met dit bericht:

"Ik ken een paar mensen die met enigszins gemengde gevoelens de berichten lezen over hoe actief de politie van Eindhoven bezig is met die stenengooiende hangjongeren uit Son. Oproepen via Opsporing Verzocht, werkelijk alles wordt uit de kast getrokken om de daders te achterhalen. Moet natuurlijk ook: op 29 april kwam in Best door stenengooiers een 72-jarige vrouw uit Aarle-Rixtel om het leven, nadat haar man de macht over het stuur had verloren.

Maar al deze drukte voor de tv-camera’s staat in schril contrast met de manier waarop de politie eerder reageerde op meldingen over stenengooiers. Iemand die een half jaar daarvoor op dezelfde weg was bekogeld en de kentekens doorgaf aan de politie (kentekens van auto’s uit Son!), merkte dat er in het geheel niets mee was gedaan. Toen hij na Opsporing Verzocht nog eens belde, bleek dat zijn melding wel was geregistreerd, maar dat er  verder geen enkele actie was ondernomen.

Nog iets frappanter: een andere automobilist had eerder op de avond van de dodelijke aanrijding ook al melding gemaakt van stenengooiers en dat doorgebeld. Met kenteken. Was ook niks mee gedaan. Pas na het ongeluk begon het interessant te worden, maar toen was het al te laat."

                                  *

Op deze site hebben we ‘t de afgelopen dagen niet gehad over Michael Jackson, terwijl ik af en toe wel iets aan muziek doe en hij wel dood is (ook een belangrijke factor in onze sector). Ik heb het bewaard voor de wekelijkse column op bepster: zie Ben Dood

Verslag uit de Bunker van donderdag 9 en vrijdag 10 september 2009.

Het gaat om een liquidatie uit 1993, bij wat tegenwoordig het Mercure-hotel heet. Als je vanuit Utrecht Amsterdam binnenrijdt rechts van de weg. Slachtoffer: Tonnie (Tonny) van Maurik, sportschoolhouder op de Wallen. Vermoedelijke opdrachtgever: Pinny S., prostituee in de Stoofsteeg. Uitvoerders: Jesse Remmers en Moppie R. Hulpjes: Nan-Paul de B. en Freek S. Motief: Pinny werd afgeperst en mishandeld door Van Maurik.

Als je de zijlijntjes weglaat, lijkt het allemaal zo klaar als een klontje. Jesse en Moppie werden kort na de moord al aangehouden, maar toen kwam het bewijs niet rond en gingen ze vrijuit. In 2007 werd de zaak opgerakeld door de verklaringen van Peter La Serpe, die van alles had gehoord van Jesse en ook het nodige wist over de liquidatie van Van Maurik.

De rol van Pinny was ook duidelijk: ze had eerst een paar anderen gevraagd (Geurt Roos en Rick L.), maar dat was op niks uitgelopen. Moppie kende ze goed, die woonde af en toe bij haar op de woonboot, en Moppie was goed bevriend met Jesse Remmers. Op de avond van de moord belde Pinny met Tonnie, voor een afspraak bij het Altea Hotel (nu dus: Mercure). Terwijl Tonnie buiten stond te wachten, werd hij van dichtbij neergeschoten door twee mannen, die door twee getuigen werden gezien. Een taxichauffeur zag het voor zijn ogen gebeuren en een hotelmedewerker zag het vanaf de eerste etage. De jeugdige medewerker werd later die avond klemgereden en met vuurwapens bedreigd.

Behalve het feit dat Pinny op de fatale avond de afspraak met Tonnie van Maurik had gemaakt, bleek haar betrokkenheid ook nog uit iets anders. Op 24 april, vijf dagen na de moord, maakte ze een afspraak met Tonnie van Eumen, iemand die ze goed kende van de Wallen. Ze spraken elkaar in een motel in Breukelen. Van Eumen vertelde later aan een vriend dat hij een afspraak had met xe2x80x9cdat maffa wijf dat achter de moord op Van Maurik zat.xe2x80x9d

(foto boven: compositietekening van een van de daders. Dit zou Jesse Remmers moeten zijn)

Wat ze van hem wilde, werd hem niet duidelijk, maar hij had helemaal geen zin zich ermee te bemoeien. Ze zou hebben xe2x80x9cwat jankerigxe2x80x9d hebben gezegd: xe2x80x9cZo heb ik het ook niet gewild.xe2x80x9d In het milieu ging iedereen die van de hoed en de rand wist uit van dit scenario. Er is een getuige die in Spanje van Henk Rommy alias de zwarte cobra had gehoord dat xe2x80x9cJesse en Moppie achter de liquidatie van Van Maurik zaten.xe2x80x9d Niettemin slaagde justitie er niet in het bewijs rond te krijgen.

Naar aanleiding van de verklaringen van La Serpe werden in augustus 2008 twee nieuwe verdachten aangehouden: Nan-Paul de Boer en Freek S. Ze zouden hand- en spandiensten hebben verricht bij de liquidatie. Hun rol was niet helemaal duidelijk, maar ze hadden wel wat uit te leggen. Zo kwam door nieuw onderzoek vast te staan dat er op de plaats delict een sigarettenpeuk was gevonden van Nan-Paul de Boer. De peuk was er direct al, maar pas in 2008 was de dna-techniek zo ver gevorderd dat met een waarschijnlijkheidsgraad van xc3xa9xc3xa9n op de miljard kon worden vastgesteld at de peuk afkomstig was van De B.

Op 15 december 2007 moest Nan-Paul zich voor het eerst melden op het politiebureau, om te worden gehoord over zijn betrokkenheid bij de zaak. De uitnodiging hiervoor had hem overdag bereikt, kennelijk had hij die pas xe2x80x99s avonds laat onder ogen gekregen, toen belde hij om xc3xa9xc3xa9n uur xe2x80x99s nachts in paniek met Paulien, de vriendin van Jesse. Hij had het over een xe2x80x9cfucking kutzooixe2x80x9d waar hij doodziek van was. Hij was dringend op zoek naar het telefoonnummer van Reggie, de broer van Jesse. Paulien zou haar best doen.

(foto rechts: compositietekening van dader 2. Dit zou dan Moppie R. moeten zijn, maar daar lijkt dit helemaal niet op. Is dit dan Jesse en de tekening boven Moppie?)

Tijdens de zitting op donderdag 11 september 2009 hield rechter mr. Lauwaars hem voor dat een xe2x80x9ceen vrij heavy gesprekxe2x80x9d was dat duidde op xe2x80x9cacute nood.xe2x80x9d Nan-Paul: xe2x80x9cDat is uw conclusie, daar geef ik geen antwoord op.xe2x80x9d

In augustus 2008 werden Nan-Paul en Freek S. pas daadwerkelijk aangehouden. Bij die gelegenheid werd er huiszoeking gedaan en toen vond de recherche bij hem thuis in de prullenbak op de slaapkamer een paar briefjes met wat aantekeningen. Op xc3xa9xc3xa9n ervan stond: xe2x80x9cFuck you, life is too tough for mexe2x80x9d. De suggestie was dat hij het leven niet meer zag zitten, omdat hij vervolgd zou worden voor die liquidatie. Het andere briefje bevatte allerlei aantekeningen die erop duidden dat hij geen uitweg meer zag, radeloos was en wroeging had. Het leek of hij voor zichzelf of met iemand anders had zitten filosoferen over de mogelijkheid informant te worden. Het ging om termen als: helft van de straf uitzitten: zes jaar. Getuigenbeschermingsprogramma, nieuwe identiteit, 1500 euro, Equador, Brazilixc3xab, kwijtschelding van kleine misstappen. Hij leek te zinspelen op wat hij te bieden had: daderinformatie, reden en opdrachtgever. En overwegingen om eventueel wel mee te werken: xe2x80x9cNooit betaaldxe2x80x9d en xe2x80x9cWat hebben ze ooit voor mij gedaan?xe2x80x9d Maar tegenover de rechter gaf Nan-Paul geen sjoege: xe2x80x9cIk heb geen contact gehad met de CIExe2x80x9d en voor de rest beriep hij zich op zijn zwijgrecht. Zijn advocaat voerde aan dat niet vaststaat dat het briefje van zijn clixc3xabnt was.

Nan-Paul is overigens een neef van Jesse. Kroongetuige Peter La Serpe verklaarde dat Jesse hem had gevraagd xe2x80x9ceen neefje te helpen bij een gewetensprobleemxe2x80x9d.

Pinny S. werd doorgezaagd over haar relatie met Tonnie van Maurik, die problematisch was gexc3xabindigd. Hij zou de deur van haar peeskamertje op de Wallen hebben geramd, hij had al haar spaargeld er door heen gejaagd, bedreigde en mishandelde haar en perste haar af. Er speelde ook een onduidelijk verhaal met waardepapieren die bij haar waren gevonden en die Tonnie van iemand had gekocht voor een paar duizend gulden, maar die 30 miljoen waard waren als ze verzilverd zouden worden. Dat verzilveren bleek nogal tegen te vallen, in werkelijkheid was er waarschijnlijk geen enkele kans dat dit ooit zou lukken.

Wel werd duidelijk dat Pinny sowieso nogal xe2x80x98problematische relatiesxe2x80x99 had met mannen, waarbij de factor geld een hoofdrol speelde. Zo had ze iemand verteld dat ze zwanger van hem was en dat ze een dochter van hem had gekregen (xe2x80x98Pommelientjexe2x80x99) waarvoor hij moest dokke
n. De dochter bleek bij nader inzien in het geheel niet te bestaan.

De advocaat van Pinny voerde aan dat zijn clixc3xabnte zich gegriefd voelt door dit soort uitlatingen en dat ze wel een psychologisch onderzoek wil. xe2x80x9cAls men vindt dat ik zo raar in elkaar zit, wil ik daar wel aan meewerken.xe2x80x9d

Tot zover mijn bevindingen van donderdagmiddag. Vrijdag was ik er niet, kroongetuige La Serpe wel en onze nieuwe correspondente was aanwezig voor een verslag. Ze had nog even met Freek S. en NanPaul de B. gepraat, beide mannen zijn allang weer vrij, xe2x80x9cze maakten nog even een grapje en verlieten samen het gebouw.xe2x80x9d

Ik vat haar verslag een beetje samen omdat er anders veel doublures in staan met het voorgaande. xe2x80x9cLa Serpe was veel aan het woord. Hij verklaarde dat Jesse hem had verteld dat Tonnie zijn xe2x80x98eerste manxe2x80x99 was in zijn carrixc3xa8re als hitman. Freek S. was die dag zijn chauffeur geweest. Freek was erg gespannen en bang geweest tijdens de rit. Jesse zelf was heel koel op Van Maurik afgelopen en had hem neergeschoten met een UZI. Toen de voorzitter vroeg of La Serpe zeker wist dat het om een UZI ging, zei hij dat het allemaal zo lang geleden was dat hij het allemaal niet meer zo goed weet. Waarop de voorzitter verklaarde dat Van Maurik inderdaad met een uzi om het leven was gebracht en dat La Serpe dat al eerder had verklaard.

Over de bij de liquidatie gebruikte auto kwam naar voren dat La Serpe dit nu een combo noemde, terwijl hij het in eerdere verklaringen over een bestelbus had gehad. La Serpe verklaarde dat hij niet zo veel verstand heeft van autoxe2x80x99s en dat hij nu op de naam combo is gekomen omdat hij die naam in eerdere zaken was tegen gekomen. Wel wist hij zeker dat Jesse hem had verteld dat hij koel op Van Maurik was afgelopen en de klus had geklaard.  La Serpe ging ervan uit dat dit Jessexe2x80x99s eerste moord was, omdat Jesse dit zo aan hem had verteld.

Vervolgens werd het wat onduidelijk: volgens La Serpe was Jesse ook betrokken geweest bij de zogenaamde barbecuemoorden (die later nog aan de orde komen), maar daar zou hij niet hebben geschoten. Ook vertelde La Serpe dat hij op een gegeven moment samen met Freek S. in Friesland (waar La Serpe toen woonde) in de auto zat en dat Freek hem in vertrouwen had verteld dat hij uit die kring wilde stappen: het werd hem te moeilijk, en de druk werd hem te zwaar. Met het kringetje bedoelde hij de groep rond Jesse en Moppie.

Volgens La Serpe waren Jesse en Moppie xe2x80x98de uitvoerdersxe2x80x99 van Henk Rommy, maar hij twijfelde eraan of Rommy opdrachtgever was geweest voor de moord op Van Maurik. Hij kan zich wel herinneren dat Rommy ooit 150.000 gulden aan Jesse had betaald, maar Jesse had hem nooit verteld dat dit voor de moord op Van Maurik was. Over een motief voor de moord weet hij niets.

Onze correspondente, voor het eerst geconfronteerd met La Serpe, schrijft dan: xe2x80x9cWat me verder opviel was de intellectualiteit van deze man. Hoe dom kun je zijn? Eigenlijk kun je hem niet peilen. Eerst weet hij een heleboel dingen zeker, later twijfelt hij erover. Uit onderzoeken van justitie blijkt dat veel dingen later toch niet zo blijken te zijn zoals ze eerder aan hem in vertrouwen zijn verteld. Hij kan zich heel veel niet meer herinneren, maar hij zegt wel elke keer dat hij achter al zijn eerdere verklaringen staat. Hoe betrouwbaar zijn de verklaringen van deze man eigenlijk nog? Ik heb zo mijn twijfels bij de vele twijfels die hij zelf al heeft. Ook de rechters, de officieren en de advocaten zijn nieuwsgierig waar alle twijfel nu ineens vandaan komt. Daar zegt La Serpe op dat hij daar geen antwoord op heeft en niet omdat hij iets niet wil zeggen maar het gewoon niet weet.xe2x80x9d

Een opmerkelijk incident was dat Jesse even heel onverwacht iets zei toen een van de advocaten zijn naam verkeerd uitspraak: het moet zijn Jessie. La Serpe had het overigens steeds over xe2x80x98Jesxe2x80x99. Aan het slot van de ochtendzitting zei Jesse tegen de voorzitter dat het een beetje dom was om vragen te stellen aan La Serpe, xe2x80x9comdat wij beiden weten dat het hele verhaal niet waar is.xe2x80x9d

Bij de middagsessie hoefde La Serpe niet te komen, op 22 september is er een vervolg waarbij hij wel aanwezig zal zijn.

Update 21.00 uur:

Volgens het Openbaar Ministerie valt het nogal mee met de ‘ontbrekende stukken’. Zie hiervoor het bericht op de site van het OM

Update 11.00 uur:

Bizarre ontwikkeling in de Puttense moordzaak: dna-deskundigen vliegen elkaar in de haren oude oude sporen en nu zouden er ook nog eens allerlei stukken spoorloos verdwenen zijn. Hoofdrolspelers: Richard Eikelenboom van Forensic Service uit Nunspeet en deskundige Peter de Knijff. Eikelenboom beschuldigt De Knijff van manipulatie. Heeft met het zogenaamde mengspoor (sperma op slachtoffer Christel Ambrosius) te maken. Ik moet eerlijk bekennen dat ik de details niet voldoende ken om er een goed oordeel over te vellen, wel dat in de Zutphense wandelgangen Eikelenboom volgens de collega’s een ‘zwakke indruk’ maakte.

Of het voor de veroordeling van Ronald P. veel uitmaakt, lijkt mij twijfelachtig. Wie daarover meer wil weten leze het doopceel van Ron P.

                                                              *

Ruiterlijk toegeven dat je fout zit valt niet mee. Op de website van Joost Niemxc3xb6ller wordt ingegaan op de misser van zijn nieuwe correspondent Jan Haerynck, die in Nederland een twijfelachtige reputatie heeft. Hij wist – ook nadat er al twijfel was geuit – nog ‘duizend procent’ zeker dat zijn verhaal klopte, dat het losgeld voor Joanie de Rijke met een Nederlands gevechtsvliegtuig was afgeleverd bij de taliban. Ik heb daar contact over gehad met Arnold Karskens, die vertelde hoe het wxc3xa9l gegaan is: per auto, verstopt achter de bekleding in het zijportier.

Wat schrijft Haerynck nu?

"Toen HP/De Tijd-on line mij ook kastijdde, besloot ik te reageren en maakte ik een fout. Ik meldde dat de adjunct van P-magazine het verhaal van het vliegtuig had bevestigd. Wij hadden een beperkt mailcontact en hij was pissed omdat op jouw site Joaniexe2x80x99s verkrachting in het belachelijke werd getrokken en het verhaal fouten bevatte. Maar ik besloot daar totaal verkeerdelijk uit dat de stelling wat het gevechtsvliegtuig betreft wel zou kloppen

Nu heb ik eindelijk met Michael Lescoart kunnen praten. Een zeer aimabel man. Die nog altijd niet veel kwijt wil over het geldtransport. Zo zei hij: xe2x80x98Het is gegaan zoals dat met rekeningen gaat. Dus via overschrijvingxe2x80x99. Verdere details wil hij echter niet kwijt: xe2x80x98Dat is de afspraak met Joaniexe2x80x99. Lescoaert vindt dat de kwestie dat er geen fondsen zijn voor gekidnapte journalisten veel belangrijker."

Via overschrijving. Tja.

Hoeveel vrije wil heeft de mens en in hoeverre valt iemand iets aan te rekenen die – bijvoorbeeld – onder invloed van alcohol, drugs of medicijnen een delict pleegt? Ik was er door allerlei andere perikelen de afgelopen dagen even niet aan toegekomen, maar afgelopen week was er een zitting over de dubbele bijlmoord in Badhoevedorp. Oud-stewardess Elzelien vermoordde op 5 september 2008 haar man Cyril Farquharson (61) en dochter Daphne (22), rechtenstudente. Door verkeerd gedoseerde antidepressiva trad ze buiten zichzelf, zei haar advocaat. Na de moorden probeerde ze zichzelf van het leven te beroven door tegen een boom te rijden. Dat mislukte.

Het psychiatrisch rapport van het Pieter Baan Centrum geeft geen bevredigend antwoord, de advocaat wil andere deskundigen raadplegen over de vraag of verkeerd medicijngebruik tot de moordpartij heeft geleid. De rechtbank stemde daarin toe.

Elzelien kreeg antidepressiva, vanwege spanningen met de schoonfamilie, spanningen in de relatie met Cyril en ze worstelde met de dood van haar zoon die tien jaar eerder was verongelukt.

In NRC Handelsblad stond een paar dagen eerder een stuk waarin de hoogleraren Trudy Dehue (auteur van xe2x80x98De depressie-epidemiexe2x80x99) en Kees van Grootheest (geneesmiddelenbewaking en geneesmiddelenveiligheid) betogen dat gebruik van antidepressiva niet hoeft, maar wel kan leiden tot agressieve uitbarstingen.

Een paar citaten:

"Zit zwaar onder de medicijnen en heb totaal geen emotie. Fluoxetine (Prozac) doet rare dingen met mensen (…) tevergeefs geprobeerd aan een pistool te komen, heb het nu met een mes gedaan, totaal emotieloos dus.’

Dat schreef de man uit Zwijndrecht die onlangs zijn vriendin doodde en daarna zijn ex-vrouw, twee kinderen en vervolgens zichzelf. In zijn afscheidsbrief noemde hij ook ernstige persoonlijke problemen, maar de mededeling over fluoxetine en het ontbreken van emoties viel op. Dit leidde in kranten en op internetsites tot de vraag of antidepressiva mensen kunnen aanzetten tot geweld.

Dezelfde vraag speelt bij het recente drama van de man in Kerkrade die zijn vriendin met messteken om het leven bracht, zichzelf daarna met het mes bewerkte, aanvankelijk werd gered maar later in de gevangenis uit wanhoop over zijn daad alsnog een geslaagde zelfmoordpoging deed.

Al even schokkend is het verhaal van de vrouw die in Badhoevedorp haar man en dochter met een bijl vermoordde, waarna ze een mislukte zelfmoordpoging deed en nu in het Pieter Baan Centrum is opgenomen voor psychiatrisch onderzoek."

"Een veel gegeven reactie is dat de oorzaak van het geweld niet het medicijn is, want lang niet iedereen die een antidepressivum slikt pleegt moorden. Dus moet de daad eerder aan de depressie worden toegeschreven waarvoor de dader het medicijn kreeg. Maar zo gemakkelijk komen we niet van het probleem af, want evengoed geldt dat lang niet iedereen met depressieve klachten andere mensen doodt. Bovendien zijn er gevallen bekend van vredelievende mensen die antidepressiva slikten vanwege slechts lichte problematiek en toch plotseling de meest gruwelijke daden pleegden."

"Een belangrijke vraag is ten slotte wat de juridische consequenties zouden moeten zijn van een verband tussen het gebruik van antidepressiva en agressie jegens anderen. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat dit een geldig excuus wordt voor gepleegde geweldsdelicten. Ook is het de vraag of de gebruiker niet afdoende is gewaarschuwd als agressie als mogelijke bijwerking in de bijsluiter staat, zodat men weet dat men bij opkomende agitatie of emotionele afstomping een arts moet raadplegen. Rechters zullen, als altijd, voor elk individueel geval alle aspecten moeten afwegen om tot een goed oordeel te komen over de vraag of het delict al dan niet willens en wetens is gepleegd. Dat veronderstelt echter ook dat ze op de hoogte zijn van de mogelijkheid van onverwachte agressie door bepaalde medicijnen."

Aldus NRC. Beetje zware kost voor de maandagmorgen, in de loop van de dag komen er vast nog wel luchtiger updates over liquidaties, georganiseerde criminaliteit en gewone moorden, maar ik moet nu eerst even wat anders doen.

Was recentelijk niet aangetoond dat Nieuw-Zeeland het veiligste land ter wereld is? Onze correspondent ter plaatse meldt dat dit nog niet wil zeggen dat je altijd maar rustig kunt gaan slapen. "Zeker niet wanneer je in hostels overnacht. Vorige week was ik in gesprek met een Nederlandse reisgenoot die vertelde dat ze twee dagen daarvoor nogal bruut was beroofd.
Terwijl zij ‘s middags rond een uur of vijf voor een schoonheidsslaapje even op haar bed ging liggen, geschiedde het onheil. Terwijl haar tas en portemonnee nog geen halve meter van haar hoofd verwijderd waren, kwam er een onbekende jongen het hostel binnen.
Niet alleen het hostel, maar vervolgens ook haar kamer.

Op de beveiligingscamera’s was vervolgens te zien dat hij naar het toilet liep om daar  een paar minuten later weer uit te komen.
Opnieuw ging hij de kamer binnen en nog geen tien minuten later was hij alweer vertrokken.
Toen de dame in kwestie weer wakker werd had ze nog niets door omdat haar portemonnee nog steeds op dezelfde plaats lag.
Pas toen ze ‘s avonds op pad wilde ontdekte ze dat haar portemonnee leeggeroofd was.
Buiten alle biljetten was ook haar creditcard verdwenen. Vervolgens kon ze bij de receptie op de beveiligingscamera’s het hele gebeuren terug zien.
Waarschijnlijk maakte de jongen gebruik van het toilet, niet vanwege de zenuwen maar om de pasjes te sorteren, want alleen haar creditcard was verdwenen.
Niet alleen het feit dat je je portemonnee dus elk moment goed moet opbergen of in de gaten houden, maar ook het feit dat mensen zo makkelijk bij je binnen komen als je ligt te slapen geeft niet bepaald een veilig gevoel. In het vervolg dus toch maar alle deuren in het slot."

Niet alle bezoekers zullen de reactie hebben gezien die Gerlof Leistra (Elsevier) hier gisteren plaatste:

"Zoals je weet schreef ik reeds twintig jaar geleden in Elsevier een groot verhaal over de zaak-Post en heb ik er ook daarna geregeld andacht aan besteed. Ina Post had wat mij betreft op basis van het onderzoek niet veroordeeld mogen worden. Of ze het niet gedaan heeft, weet ik niet. Het verband met de Puttense moordzaak ontgaat mij. Achteraf kunnen we allemaal de lotto winnen."

Ina stuurde me zelf gisteren ook een mailtje (staat hier). Kwamen reacties op waar ik moeite mee heb. Ik ga dat hier een beetje uitleggen, er zullen vast een heleboel bezoekers zijn die mij deze opstelling kwalijk nemen en mij van censuur en weet ik wat gaan betichten, dat moet dan maar.

Achteraf kunnen we allemaal de lotto winnen. Ja, en als je niet meespeelt ben je helemaal geen geld kwijt. Voorp gesteld: Gerlof Leistra en de zo ook ter sprake komende Gerard Trentelman zijn gewaardeerde collega’s, maar in dit opzicht denk ik fundamenteel anders, als journalist (of wat dan ook). Gerard Trentelman schreef een aantal jaren geleden voor Panorama een reportage waarin hij openlijk vraagtekens zetten bij de onschuld van de Twee van Putten. Het kwam erop neer dat ze het toch wel gedaan zouden hebben. De reden dat ik in een vorige berichtje de zaak Putten erbij haalde was dat ik meen dat Gerlof Leistra ook die twijfels had in de Puttense zaak.

In ben in 1974 begonnen als journalist, in al die jaren zijn er maar twee zaken geweest waar ik bij betrokken ben geraakt waarvan ik de overtuiging had dat er mensen waren veroordeeld die onschuldig waren. Ina Post en de Twee van Putten. Dat heeft niet met intelligentie, ervaring, opleiding of wat dan ook te maken, alleen met een bepaalde manier van een beetje logisch en nuchter nadenken.

Bij Ina Post was dat: het was een typische junkenmoord, niet voorbereid, een insluiper op zoek naar geld, oude vrouw in huis, klap geven, wurgen. Dertien in een dozijn. Logisch dat degene die haar het laatst had gezien wordt ondervraagd, iedereen kent die verhalen – die heel vaak blijken te kloppen – dat ‘de laatste’ het wel gedaan zal hebben, rechercheurs denken dat ze beet hebben en klaar is kees. De rest is allemaal voorspelbaar en bekend. Feit is – en daar is iedereen het volgens mij over eens – dat Ina zonder die ‘bekentenis’ nooit veroordeeld zou zijn.

De Puttense moordzaak was nog simpeler: sperma van de dader aanwezig, twee andere worden veroordeeld. Vijftien jaar later: sperma van de dader gevonden. Alles eromheen is onzin.

Goed, dat is dus mijn opvatting, mijn overtuiging en vanaf het begin heb ik die in deze zaken zo uitgedragen. Dat is iets heel anders dan aandacht besteden aan die zaken en er neutraal over schrijven. Zoals Gerlof Leistra doet. "Ik weet niet of Ina onschuldig is, maar ze is wel ten onrechte veroordeeld."

Ik vind het een taak van de journalistiek dat, als je een misstand signaleert en de overtuiging hebt dat iemand onschuldig is, dat je daar een standpunt over in moet nemen. Kennelijk ontbreekt die overtuiging bij Gerlof Leistra, in deze kwestie. Dat blijkt ook uit zijn verwijzing naar het boek van Annie Bijnoord, over de zaak Ina Post, dat hij in zijn column aanprijst. Dat is een ‘twijfelboek’.

Wie er gelijk heeft zal misschien nooit duidelijk worden, eerlijk gezegd doet de uitspraak van het Hof in Den Bosch er voor mij niet zo toe, het feit dat de herziening is toegestaan vind ik eigenlijk belangrijker. Dat zegt mij dat heel veel mensen die goed naar deze zaak hebben gekeken dezelfde overtuiging hebben als ik: dat Ina onschuldig is. Het ‘novum’ dat Knoops heeft gevonden is alleen een handvat om deze justitixc3xable dwaling recht te kunnen zetten.

Leistra hoort bij de groep mensen die vinden dat Ina misschien wel ten onrechte is veroordeeld, maar die niet overtuigd zijn van haar onschuld. Ik heb dat nooit interessant gevonden: mensen die op onjuiste of betwistbare gronden zijn veroordeeld, maar wxc3xa9l de dader zijn. Daar zitten de Nederlandse gevangenissen vol mee. Er zijn ook mensen die misschien wel op juiste gronden zijn veroordeeld, maar die toch onschuldig zijn. Ik heb zelf grote twijfels bij de schuld van Olaf H., voor de dubbele moord op het echtpaar Zwakhalen. Maar Olaf heeft de schijn tegen door van de plaats delict te vluchten en als je dat doet, dan heb je je straf misschien wel verdiend (levenslang).

In Apeldoorn speelt op dit moment de ‘containermoord’. Uit baldadigheid sluiten jongeren iemand op in een container, het slachtoffer sticht zelf brand – misschien om een signaal af te geven -en stikt. Het ernstigste dat de betrokkenen valt te verwijten is dat ze niet meteen 112 hebben gebeld. Daar verdien je straf voor.

Terug naar Ina Post: er komen nu reacties binnen van ‘twijfelzaaiers’, die op allerlei details ingaan, met als conclusie dat Ina het toch wel gedaan moet hebben. Ik kap die discussie af, er zijn genoeg mogelijkheden op internet (en via de kranten en weekbladen) om dit soort in mijn ogen kwalijke aantijgingen te spuien.

Update 15.45 uur:

Ik kreeg een mailtje van Ina Post. Ze is een beetje overrompeld door de reacties.

"Wat een gedoe over het tijdstip en vergeet men de rest. Ik ben nog steeds niet van plan om mij in deze discussie te gaan bemoeien. Ben van mening dat dit bij de rechter hoort. Voor mij telde dat de zaak heropend zou worden en op welk punt dat gebeurde kon mij niet schelen als het maar heropend werd. Dat was het doel. HOERA, dat is gebeurd."

Verder vindt ze het raar dat je niemand hoort "over de valsheid in geschrifte die de politie gepleegd heeft. Blijkbaar zijn er nog veel mensen die hopen dat politie en justitie geen fouten maakt. Het zijn ook mensen. Ben me er inmiddels bewust, hoe pijnlijk ik dat ook vind, dat er altijd mensen zullen zijn die datgene zoeken om te veroordelen en niet kijken naar de punten die het tegendeel bewijzen. Wat mij is overkomen kan een ieder gebeuren. Gelukkig is de zaak nu heropend en ik hoop dat alles aan bod komt in een nieuwe rechtszaak."

Over het ‘novum’ zegt ze:

"De CEAS kwam met het tijdstip van overlijden aanzetten en natuurlijk heeft Knoops daar gebruik van gemaakt. Het vreemde is dat de door Knoops al eerder naar voren gebrachte punten opzij zijn gezet. Weet je, voor dit moment kan het mij niet zo veel schelen, het is heropend.

Ben zeer boos en verdrietig over Dr. Israels wat die allemaal uitkraamt. Ik heb hem nooit benaderd, ik was bezig professor  Merkelbach te benaderen, toen meldde Israels zich."

Ryan Pietersz, moordenaar van Marlies van der Kouwe op Bonaire, is gisteren op Curaxc3xa7ao in hoger beroep veroordeeld tot 30 jaar in plaats van levenslang. Het hof acht de kans op herhaling – dat hij over 30 jaar opnieuw een moord pleegt – niet zo groot. Het verbaast me niet. Misschien is geen enkele straf hoog genoeg als je iemand van het leven berooft, maar op dit levenslang viel wel wat af te dingen. Het staat voor mij ook vast dat hij jarenlang ten onrechte heeft vastgezeten voor een verkrachting.

Ik ben zelf bij het eerste proces geweest, ik geloof niet dat er in hoger beroep veel nieuwe punten naar voren zijn gekomen. Het eerste deel daarvan had ik al online gezet (staat hier), het tweede deel staat hier

Kan iedereen die daarin is gexc3xafnteresseerd zichzelf een oordeel vormen.

                    *

Van de ene voormalige kolonie naar de andere. Toen ik in februari op Bonaire was, bevond onze jongste correspondent zich in een voormalige Britse kolonie ‘Down Under’ om zich daar in de cultuur te verdiepen (en bungee te jumpen). Dat is gelukt en dat komt nu mooi van pas, nu de Mexicaanse griep de aboriginals heeft bereikt.

Hoe gaat een beschaafd land om met de oorspronkelijke bewoners van een gebied? (Over de VS en de Indianen zullen we ‘t maar even niet hebben). Intussen is onze reiziger in Nieuw-Zeeland, hij constateerde een opmerkelijk verschil met Australixc3xab.

"Nieuw-Zeeland werd al vroeg ontdekt door Abel Tasman. Abel Tasman was hier alleen niet erg welkom en werd door de Maori bevolking aangevallen wat enkele leden van zijn bemanning het leven heeft gekost en hem heeft doen besluiten om maar niet al te lang te blijven. 140 jaar later was daar dan Captain Cook die wel voet op vasteland zette en het land claimde. Dit leverde natuurlijk een hoop heibel op maar de Britten hielden voet bij stuk en na verschillende oorlogen moesten de Maori dan toch het hoofd buigen.

Indrukwekkend is het om te zien hoe de Maori wel geheel en al deel zijn van de samenleving van Nieuw-Zeeland. Gedurende de tweede helft van de twintigste eeuw hebben vele Maori’s zich ook laten scholen, wat ervoor zorgt dat ze niets meer of minder zijn dan de Kiwi’s.

Misschien wel net zo belangrijk: zo worden ze ook niet behandeld. Dat is wel even anders met de Aboriginals in Australie.

Wat een wereld van verschil. Toen de Britten daar kwamen hebben ze belachelijke dingen uitgehaald met de Aboriginals. Ze werden van hun land afgedreven en hebben uiteindelijk zelfs de kinderen van Aboriginals op jonge leeftijd weggehaald uit hun gemeenschap: ‘The Stolen Generation’.

In verschillende musea die ik bezocht heb wordt er nu uitgebreid aandacht aan besteed. Het idee was : de kinderen weghalen en bij blanke mensen in het gezin stoppen om ze te laten integreren en hun wortels te doen vergeten. Met als gevolg dat veel Aboriginals van nu geen idee hebben of ze nog familie hebben, broers, zussen of ouders.

De Aboriginals zorgen voor veel problemen in Australie en zijn vaak betrokken bij gevechten op straat. De meeste Australiers hebben geen goed woord over voor de Aboriginals en andersom.

De Maori’s zijn in hevige oorlogen verwikkeld geweest met de Britse legers. In het noorden in de buurt van Auckland heb ik mij laten vertellen dat 5000 Maori’s zich moesten verweren tegen meer dan 20.000 Britse soldaten. De Maori’s hielden nog lang stand, maar hadden uiteindelijk geen kans en moesten dus hun land afstaan.

Het is dan mooi om te zien dat nu, nog geen 200 jaar later de verschillende bevolkingsgroepen zo enorm goed met elkaar over weg kunnen. Bijna elke Kiwi kan de hele geschiedenis van de Maori’s vertellen en kan op zijn minst een beetje Maori verstaan. De Maori’s aan de andere kant spreken bijna allemaal vloeiend Engels, hebben zich laten scholen en geweigerd om een slachtofferrol aan te nemen.

Ze worden dan ook niet als slachtoffers behandeld. Een lerares van een basisschool vertelde mij dat ze voor haar baan wel Maori moest begrijpen en een beetje kunnen spreken, want alle kinderen werd Maori geleerd. Ook wordt The Haka, de traditionele en indrukwekkende krijgsdans van de Maori’s, aan alle kinderen geleerd. Op veel plaatsen in Nieuw-Zeeland kun je naar een replica van een origineel Maori-dorp waar je hartelijk welkom wordt geheten, en waar ze je met veel plezier the Haka proberen bij te brengen.

The Haka wordt overigens ook nog gedanst voor elke internationale rugbywedstrijd van the All Blacks.

Op dit moment verblijf ik in Queenstown. Dat is ook erg multicultureel, maar dan weer op een andere manier. Het is erg toeristisch, in bijna elke bar, restaurant of winkel werkt wel een Ier of een Zuid-Amerikaan (Braziliaan of Argentijn). Weinig Kiwixe2x80x99s hier."

Of de Mexicaanse griep de Maori’s al heeft bereikt wist onze verslaggever-ter-plaatse nog niet te melden en dat zal ook niet gebeuren, hij is al bijna weer vertrokken.