Op een mooie Pinksterdag, samen in de zon…
Tja, als je vastzit mag je misschien even luchten, maar is het toch behelpen met de Pinksterzon. Denken we daar vandaag en morgen ook nog even aan? En een berichtje van een vaste bezoekster van de gevangenis in Zoetermeer (waar TomTom je het bos in stuurt, dan kom je aan de verkeerde kant van de snelweg uit).
"Ondanks de bezuinigingen wordt er in Zoetermeer een feestje met live muziek voor de familieleden van het personeel gegeven. De gedetineerden mogen blij zijn met met een voetbaltoernooitje want er is geen geld om iets te organiseren met de feestdagen. Doen ze daar niet aan mee, dan moeten ze achter de deur. Voor bezoek van gedetineerden is het erg streng om binnen te komen, maar familie van het personeel wordt gewoon binnengelaten. Er hangt een briefje op de afdeling met de mededeling dat er misschien wat geluidsoverlast kan zijn omdat er live muziek is ‘s avonds. Dit gaat gebeuren in de komende week. Een fitnessapparaat kan niet gemaakt worden omdat er geen geld voor is. Heb jij hier wel eens van gehoord?"
Nee.
*
Al Pinksterpost lezend kwam ik nog de recensie tegen van het boek van Joanie de Rijke, van Linda Polman (NRC Handelsblad). Een paar fragmenten:
"In de nacht nadat hij haar voor het eerst verkrachtte, delen de Nederlandse journaliste Joanie de Rijke en Talibaan-commandant Ghazi opnieuw een slaapzak. xe2x80x98Hij laat me voelen hoe opgewonden hij is,xe2x80x99 schrijft De Rijke. xe2x80x98Zijn vingers sluiten zich met kracht om mijn vingers zodat ik ongewild in hem knijp. Minuten later trekt hij mijn hand van zijn penis af. Ik begin te begrijpen wat hij wil duidelijk maken. Hij is zo hitsig als wat, maar probeert zich uit alle macht te beheersen. Op slag verdwijnt mijn haat. Dit is zijn manier om spijt te betuigen.xe2x80x99
"Terwijl De Rijkes opdrachtgever, hoofdredacteur van het Vlaamse mannenweekblad P-magazine, via een onderhandelaar het losgeld omlaag probeert te krijgen, maakt Joanie de Rijke er in het Afghaanse gebergte het beste van. Op een aantal angstige momenten na, waarin ze dreigen haar de keel af te snijden, hebben Joanie en de krijgers het met elkaar best naar de zin. Commandant Ghazi vindt geflirt met andere Talibaan best, maar haar lichaam betasten mag alleen hij. In het licht van de halfvolle maan bekijkt De Rijke haar ontvoerder. xe2x80x98Zijn lange zwarte haar, zijn fonkelende ogen en krullende baard stralen zoxe2x80x99n ontembare drang naar revolutie uit, dat ik een gevoel van heimwee krijg. Heimwee naar het leven van een oude krijger dat ik nooit heb gekend. Hij pakt mijn hoofd met zijn beide handen vast en kust me.xe2x80x99 Zelfs de beste keukenmeidenroman kan hier nauwelijks tegenop."
"Lezers worden gemanipuleerd in dit boek. Schrijfster en uitgever vragen respect voor het slachtoffer van een wrede verkrachter. Als fatsoenlijk mens wil je dat ook geven, maar dat wordt je door dit boek bijzonder moeilijk gemaakt. Uitgeverij De Geus suggereert op de omslag dat De Rijke lijdt aan een Stockholmsyndroom, maar je begrip voor haar brokkelt verder af met iedere passage waarin ze zich verliest in erotische overpeinzingen. Over tongzoenen met de Talibaan, bijvoorbeeld; ze vraagt zich af hoe dat zou zijn, want van de commandant krijgt ze alleen maar klapzoenen."
"Haar interview in het tv-programma Pauw en Witteman twee weken na haar vrijlating, hielp ook al niet. Ze verzekerde ons dat de Talibaan haar fysiek niets hadden aangedaan. Loog ze toen? Of liegt ze nu, in het boek?"
De uitgeverij heeft bekendgemaakt dat er 173.000 euro losgeld voor Joanie is betaald.