misdaadjournalistblog

xe2x80x9cIn 1947 leert Gerrit zijn grote liefde Toos van de Cappelle kennen. Ze woonde in Delft. Gerrit: ‘Ik was met een paar vrienden in de auto, in de buurt van Voorschoten. Zij was op de fiets. We reden haar voorbij. "Stoppen jongens," zei ik, "daar rijdt mijn toekomst. Dat meisje is nu precies mijn model. Als ze nog goed kan praten, is zij voor mij. Dit wordt mijn vrouw." We draaiden om, ik maakte een smoesje. Vroeg waar ze vandaan kwam. Ze was zeventien, ze kwam uit Delft en was op weg naar Amsterdam. "Dat haal je nooit," zei ik, "je achterwiel wiebelt zo." Zo is de verkering begonnen en sindsdien is er voor Gerrit nooit een andere vrouw geweest. Gerrit was ook haar eerste vriendje."

Stukje uit ‘De dynasty Van der Valk’. Vandaag wordt in Vught Gerrit van der Valk begraven. Als eerbetoon vandaag twee hoofdstukken uit het boek over de grondlegger van het hotelconcern. Zijn hekel aan school, de levenslessen van zijn vader, zijn reis naar Amerika. Het boek is uit 1996, dus niet helemaal up-to-date, maar voor de ‘geschiedenis’ maakt dat niet veel uit. De hoofdstukken vijf en zes staan hier

Update 14.45 uur:

Bernard K., vrijgelaten als verdachte in de Posbankmoord, doet aangifte tegen Peter R. de Vries vanwege een undercoveractie in zijn woning waarbij een kind in beeld zou zijn gebracht. Ik kan me voorstellen dat K. niet enthousiast is over de publiciteit: in het programma werd zijn doopceel gelicht en hij kwam er bepaald niet gunstig uit naar voren. De schuld van de hele affaire ligt ergens anders: allereerst bij zijn eigen zus die uit wraak een oude roddel nieuw leven inblies en ten tweede bij politie en justitie, die niet meteen onderkenden dat ze bezig waren met een dooie mus.

Het begint overigens een beetje de spuigaten uit te lopen met de manier waarop de politie tegenwoordig met de privacy van verdachten omgaat. Gezinnen die maandenlang elke minuut worden gevolgd, elk detail wordt opgevangen en genoteerd. Vooral pijnlijk als blijkt dat het om een onschuldige gaat.

Justitie geeft uiteraard deze miskleun nog niet toe: ze laten Bernard vlak voor de zitting vrij zodat ze hem officieel nog als verdachte kunnen blijven beschouwen. Is het gezichtsverlies ietsje minder groot. Als ik Bernard was zou ik ook een fikse schadeclaim bij justitie neerleggen.

Peter de Vries zegt in een reactie dat hij het merkwaardig vindt dat iemand die met pallets gestolen spullen wordt betrapt, aangifte doet tegen degene die dit filmt en verwacht dat het OM eerder een onderzoek instelt naar de gestolen goederen die K. in zijn bezit had, dan tegen hem.

Heb ik wat moeite mee. Die ‘gestolen spullen’ hadden niks met de moord op Wiegmink te maken, alleen met het feit dat K. actief zou zijn als autokraker. Toen het programma werd uitgezonden was K. al (tijdelijk) vrijgelaten en was in feite al duidelijk dat de man geen serieuze verdachte was voor de moord.

Update 12.30 uur:

Een uitvoerige reactie van Wim Dankbaar kon uiteraard niet uitblijven. Hij gaat nogal in op de schrijfproeven. Voor het bewijs en de schuld doen die amper terzake, maar de Louwes-aanhangers maken er nogal een punt van. In het boek van Bas Haan komt het niet uitvoerig aan de orde, zullen we nog eens even nagaan wat daar nou mee aan de hand was?

Na de moord is er in de tuin van de weduwe een briefje gevonden van inbrekers die spijt hadden en enige tijd later is er een anoniem briefje naar het politiebureau gestuurd dat meldde dat de weduwe mannen ontving. De gedachte was dat Meike, ‘de vriendin van klusjesman Michael’, een van deze briefjes, of misschien wel alle twee, had geschreven, om haar vriend te ontlasten. Heel erg logisch is het niet, maar het hxc3¡d gekund. Na twee maanden onderzoek was de conclusie dat Meike deze briefjes niet had geschreven.

Toen Maurice de Hond en Wim Dankbaar zich met de zaak gingen bemoeien, richtten zij hun pijlen op de klusjesman en op de briefjes. Meike werd verzocht mee te werken aan een handschriftonderzoek. Advocaat Jan Vlug (foto linksboven) raadt het haar af: ze is niks verplicht, ze wordt er niet van verdacht. Hij laat haar een brief tekenen waarin hij haar wijst op de risicoxe2x80x99s. Maar Meike heeft er geen enkel probleem mee, ze wil best meewerken.

Het onderzoek wordt gedaan op het politiebureau in Twello, door politiemensen die niet van het korps IJsselland kwamen. Advocaat Jan Vlug: "Dat leek mij een goed idee. Ik ben er zelf ook bij geweest. Wim Dankbaar beweert later dat er helemaal geen politiebureau is op die locatie in Twello, maar hij heeft niet goed gekeken, hij had honderd meter door moeten rijden. De proef zelf kende ik. Ik heb een verdachte gehad in de zaak van de Hofstadgroep, daar ook zo’n schrijfproef gehouden. Dit ging precies hetzelfde. Ik heb de politieman die er zat nog gevraagd of hij wist in welke zaak het was, maar daar wist hij niks van, ‘er is mij alleen gevraagd een schrijfproef te doen’, zei hij. Ik vroeg of hij wist dat het voor de Deventer moordzaak was. Geen idee, zei hij."

Bij de eerste schrijfproef worden de vijf verbalen geparafeerd door xc3xa9xc3xa9n man. Dat is niet zoals het hoort, maar het is niet meer dan een onbeduidende administratieve slordigheid, alleen een complotdenker zoekt hier meer achter. Wat veel belangrijker en interessanter is: Meike heeft meegewerkt aan een tweede schrijfproef. Advocaat Knoops was uiteraard niet blij met de conclusie van de eerste dat Meike niet de schrijfster was. Hij zei: ‘Dit is het handschrift van Meike zeven jaar na de moord, is er ook nog een handschrift uit de tijd rond de moord?’

Jan Vlug: "Dezelfde dag kwam Meike bij mij op kantoor met een receptieboek, van het afscheid van Michael als beheerder van de studentensoos. Daarin had Meike een paginalang gedicht geschreven, twee weken voor de moord. De bladzijde is eruit gesneden, plus vier blanco papieren. Vier andere personen hebben ze dat gedicht laten overschrijven en zo is het naar het NFI en naar het FSS in Engeland gestuurd. De conclusie was dat hoogstwaarschijnlijk geen van deze vijf de briefjes had geschreven. Gek genoeg hoor je Dankbaar en De Hond nooit over die tweede proef."

Een berichtje uit februari 2005:

"De rechtbank in Rotterdam maakt zich op voor het proces tegen twee Amsterdamse advocaten die worden verdacht van het witwassen van drugsgeld uit Curaxc3xa7ao. Pikant detail: officieel ging het om de opbrengst van het openluchtbordeel Campo Alegre. De Antilliaanse hoofdrolspeler, bordeelbaas Giovanni van I., is in 2004 al veroordeeld tot een gevangenisstraf van twaalf jaar. De advocaten leken de dans te zullen ontspringen, maar nu staat hun zaak dan toch op de rol. Al zullen ze zich in alle bochten wringen om duidelijk te maken dat ze niks illegaals hebben gedaanxe2x80xa6

Hoeveel verdient een Dominicaans hoertje in Campo Alegre? Als ze per werkdag netto vijftig euro overhoudt, knijpt ze haar zachte handjes dicht. Campo Alegre is sowieso een zieltogende onderneming waarvan het voor elke insider duidelijk is dat er nooit en te nimmer miljoenenwinsten kunnen worden gemaakt. Maar de Amsterdamse advocaten Abraham Z. en Henk R. zagen er geen been in grote bedragen in Liechtenstein contant op de bank te storten, voor hun clixc3xabnt Giovanni. In anderhalf jaar tijd stortte Abraham Z. er, vaak in gezelschap van zijn moeder, ruim drie miljoen euro.

Zoveel verdienen de hoertjes van Campo Alegre in geen tien jaar, al liggen ze 24 uur per dag op hun rug. Het duurde lang voor er bij justitie voldoende lampjes gingen branden, maar toen werd het netwerk opgerold. En nu mogen de Amsterdamse meesters in Rotterdam gaan uitleggen hoe het allemaal zo gekomen is en waarom er niks mis mee wasxe2x80xa6"

Eerlijk gezegd heb ik die rechtszaak toen verder niet indringend gevolgd, maar Abraham Z. kwamen we later wel weer tegen in een andere hoedanigheid: als getuige Bram Zeegers tijdens het Holleeder-proces en als zodanig ‘in het harnas gestorven.’

Deze week ontviel ons een andere hoofdrolspeler: op Curaxc3xa7ao werd Giovanni van Ierland geliquideerd. Heeft in Nederland weinig opzien gebaard, voor wat ik ervan begrepen heb was het meer een lokaal conflict.

                        *

In Arnhem is Bernard K. vrijgelaten, als verdachte in de Posbankmoord. Ik zag ergens een kopje ‘gitzwarte dag voor familie Wiegmink’. Hoezo? Wil de familie graag een onschuldige zien hangen? Het laatste woord in deze kwestie is nog niet gezegd, dit onderzoek begint schandalige trekjes te vertonen. Laat een ander politieteam even die daders opsporen, ze zijn bekend, we weten hoe ze eruit zien en ongeveer waar ze vandaan komen. Als je mij inhuurt heb ik ze binnen twee maanden te pakken. Wie gexc3xafnteresseerd is in iets meer waarheid dan sprookjes: zie Bernard K. is niet de dader

                                                         *

Ik heb het boek van Bas Haan over de Deventer Moordzaak inmiddels ook doorgenomen. Het is een boek zoals ik het zelf zou hebben geschreven. Niet gehinderd door vooroordelen, als het moet terugkomen op een eerdere aanname en feitelijk. Zoals het hoort. Gewone, normale journalistiek. Niet prettig voor met name Maurice de Hond, van wie steeds duidelijker wordt dat hij zich in deze kwestie als een volslagen idioot heeft gedragen. Het doet me denken aan sommige andere figuren die menen dat ze, omdat ze veel geld en belangrijke connecties hebben, meer gelijk hebben dan ‘gewone mensen’. Ik noem een Herman Heinsbroek, een Wim Dankbaar, een Jacob Gelt Dekker. Geflipte figuren van wie de status gebaseerd is op hun portemonnee.

In het geval van De Hond zal zijn gelijk steeds meer afnemen, zijn portemonnee wordt steeds dunner. Hij moet de klusjesman nog een flink bedrag betalen, maar kennelijk heeft hij zelfs geen vrienden meer die hem bijspringen.

De discussie over de Deventer Moordzaak woedt als verwacht weer heftig. Het zal mij koek wezen. Ik zou zeggen: lees eerst het boek van Bas Haan. Mogelijk vanaf vandaag ook via deze site te bestellen.

Update 14.00 uur:

Werk aan de winkel voor Fred Teeven, ‘s lands grootste bestrijder van misstanden op het gebied van criminaliteit en zeden. De Telegraaf meldt dat pedoseksuele patixc3xabnten van tbs-kliniek Dr. Van Mesdag in Groningen betrapt zijn op het bezit van kinderporno, op cd binnengesmokkeld. Ook wat softdrugs, maar daar maakt men zich niet echt druk om. Verwerpelijk, natuurlijk, kinderporno hoort nergens thuis en al helemaal niet in zo’n kliniek. Maar ik denk dat het grote publiek – en advocaten, rechters en politici – lelijk zouden schrikken als ze eens een willekeurige cel in zo’n kliniek zouden kunnen bekijken. Doen ze niet, ze hebben er persoonlijk niks te zoeken en als ze er al een kijkje nemen is het geregisseerd, maar ik spreek wel eens iemand die wel eens zo’n blik werpt.

Wat te denken van enorme stapels met de meest gewelddadige zieke geweldsfilms, waar ik niet eens naar durf te kijken? Waarbij Faces of Death sprookjesfilm is? Films schijnen niet direct inspirerend te werken op zieke geesten (zeggen de psychiaters) maar je moet er toch niet aan denken dat zo’n jongen die dag in dag uit op zijn megascherm dit soort sadistisch en bloedig geweld ziet, straks weer gewoon rondloopt. En nee, dit is nxc3xadet in het kader van de behandeling, het heeft met persoonlijke vrijheid en rechten te maken. Van mij hoeven dit soort figuren niet op water en brood, maar er zijn grenzen.

                                                              *

Voor wie twijfelt aan de beslaglegging op John Mieremet’s Thaise erfenis: dat gaat zo. Je bent als buitenlander gexc3xafnteresseerd in een stuk grond. Je financixc3xable contactpersoon in Thailand richt een bedrijf op, dat op naam van een Thai staat. De Thai is voor 51 procent eigenaar. Tegelijk met de aankoop wordt er een huurcontract getekend, waarbij je de grond voor 30 jaar huurt voor nul euro/bath. De Thai kan nu niets meer met zijn grond, jij alles. Toen Mieremet stierf is het huurcontract testamentair overgegaan op vriendin Ria die de vruchten kan plukken door het huurcontract te gelde te maken.

Vandaag komen de eerste stukken over het boek van Nova-journalist Bas Haan, ‘De Deventer moordzaak. Het complot ontrafeld.’ Ik zal me aan de embargo’s houden en nog even niks uit het boek zelf gebruiken, wel kreeg ik toevallig eerder deze week (had echt niks met het boek te maken) een stuk in handen waar ik nog steeds verbijsterd over ben.

Het is de brief van Ernest Louwes aan notaris Kostering, van 23 juli 1999. Twee maanden voor de dood van weduwe Jacqueline Wittenberg.  Louwes verzoekt namens de weduwe om wijziging van het testament. Haar man was in februari 1997 overleden, inmiddels heeft ze zich gerealiseerd dat wat daarin staat niet aansluit bij wat ze met haar man had besproken inzake de bestemming van het vermogen na het overlijden van beiden. Ze wil de Dokter Wittenberg Stichting oprichten, waarvan het doel is ‘de opvang en verzorging van (uitbehandelde) chronisch psychiatrische patixc3xabnten." De weduwe heeft ondergetekende (Louwes) verzocht als executeur-testamentair en bewindvoerder te willen fungeren. Louwes zal in het bestuur van de stichting plaatsnemen en – zo nodig – deskundigen aanstellen om mede het bestuur te vormen. "De bewindvoerder dient de vrijheid te hebben geheel zelfstandig over het vermogen te kunnen beschikken."

Het gaat hier om een miljoenenerfenis. Ik kan me niet voorstellen dat enig journalist of ‘betrokkene’ die dit gezien heeft, kan denken dat Louwes te goeder trouw was. Op zich is het geen motief voor de moord, al had Louwes er in dit concept alle belang bij dat de weduwe spoedig zou overlijden. Het voedt meer de gedachte die ik aanstonds al had: dat iemand de weduwe heeft gewaarschuwd dat Louwes niet zuiver op de graat was en dat ze hem die bewuste avond wilde vertellen dat zijn snode plannetjes niet door zouden gaan. Met als gevolg een woede-uitbarsting. Van hetzelfde kaliber als in de rechtszaal, toen hij onverwacht toch werd veroordeeld, na het nieuwe dna-bewijs.

Ik had het er gisteren nog met een betrekkelijke buitenstaander over, die destijds ook geraakt wa door die beelden uit de rechtszaal. Veel mensen hebben zich daardoor op het verkeerde been laten zetten. Van Maurice de Hond tot Linda de Mol. Het komt zo authentiek over, die woede over ‘het onrecht’. Gek genoeg heb ik dat nooit zo gevonden. Het verbaasde mij vooral dat zijn familie hem ondanks deze uitbarsting als een brave saaie huisvader bleef beschrijven, die geen vlieg kwaad kon doen. Ik ben bij veel rechtszaken geweest waar mensen tot hoge straffen werden veroordeeld, al dan niet terecht, en nooit heb ik zo’n reactie gezien. Ik ben benieuwd of er advocaten zijn die wel zulke gevallen kennen. Meestal reageren de veroordeelden apathisch, verdrietig, of cynisch. De woede van Louwes is op een andere manier veel beter verklaarbaar: hij had erop gerekend vrij te komen, dit was een lelijke streep door de rekening.

Hoe dan ook, er zal de komende tijd weer veel aandacht zijn voor ‘Deventer’, maar degenen die gekozen hebben voor Louwes=onschuldig zullen hun standpunt niet wijzigen. Dat kunnen ze niet. Is genetisch bepaald. Zie hier over stijfkoppen

                                                            *

Let op dat witte stipje, rechts boven de oranje balk. Het is de lichtbak van een groente- en fruitzaak aan het Gelderlandplein in Amsterdam. Het gaatje zit er inmiddels al ruim acht jaar: sinds 10 oktober 2000. Het is een ‘stille getuige’ van de liquidatie van Sam Klepper, een kogelgat. Zou die kogel er nog achter liggen?

Kan best zijn dat iedereen dit weet, dat het al een toeristische trekpleister is, maar ik kende het verhaal nog niet, vandaar dat ik er maar even een foto van heb gemaakt.

Toevallig hadden we ‘t ook net over de erfenis van zijn maat John Mieremet, in Thailand. Natuurlijk kun je erop wachten dat een wijsneus zegt dat je als buitenlander in Thailand geen grond kunt bezitten, dus dat het bericht over het beslag leggen onjuist is. Iedereen die iets van Thailand weet, weet dit natuurlijk.

Zullen we dan maar de conclusie trekken dat Mieremet geen enkel financieel belang had in Thailand en dat het geheel toevallig is dat er na zijn dood geen cent meer is gexc3xafnvesteerd in het project? En dat de Nederlandse justitie probeert Thaise grond in beslag te nemen? Zal koning Bhumibol vast wel goed vinden. Kom er zo nog op terug, moet eerst even weg.

Mijn correspondenten vliegen weer uit. Vanmorgen breng ik er xc3xa9xc3xa9n naar Schiphol die ons het komend halfjaar op de hoogte gaat houden van ontwikkelingen in Australixc3xab en daaromtrent. Tenminste, als er iets gebeurt down under.

Uit Thailand krijg ik het bericht dat twee weken geleden beslag is gelegd op de grond van John Mieremet in Jom Tien, nabij Pattaya, zulks op verzoek van de Nederlandse justitie. Bovendien zou vriend Mieremet een kluis hebben gehad bij een bedrijfje van een Nederlandse resident, waar twee miljoen euro in lag. De resident – met wie ik overigens ook contact heb gehad toen ik daar was – zou dat kluisje hebben geleegd. Wie het geld heeft gekregen? Ik zal hem eens een mailtje sturen.

                                                                *

Ook aan lager wal: oud-bokser Rudi Lubbers. Maandag in de Telegraaf een treurig verhaal over de 63-jarige oud-kampioen die met twintig Portugese zwerfhondjes, een berg vodden, gescheurde dekens en oude kranten als een zwerver in de bossen van het Limburgse Swalmen leeft.

Ooit was hij de tegenstander van de legendarische Mohammed Ali (Cassius Clay), die bij de inauguratie van Obama nog acte de prxc3xa9sence gaf als zombie. Al die klappen op je hoofd, dat is toch niet goed, die boksers raken allemaal lelijk van slag (zie ook Regilio Tuur).

Na zijn bokscarrixc3xa8re belandde Lubbers in 1986 in het Portugese Faro in de cel voor de smokkel van hasj. Vriendin Ria ondertekende een papier om hem daar te mogen bezoeken, dat bleek later een trouwakte te zijn, wat niet de bedoeling was. Toen Ria in 1999 failliet ging kleeede de curator niet alleen haar, maar xc3xb3xc3xb3k de oud-bokser financieel helemaal uit.

Guus de Jong stuurde een foto van Rudi Lubbers in zijn glorietijd (links)

Update 10 uur:

Justitie heeft voor het eerst de vinger achter aanslagen die zijn verricht door Joegoslavische huurmoordenaars, schrijven John van den Heuvel en Bert Huisjes in de Telegraaf. "Aanklager Koos Plooij blijkt een cruciale deal te hebben gesloten met een nieuwe kroongetuige. In de zaak is Willem Holleeder verdachte. De getuige, X10 genoemd, mag anoniem verklaren en krijgt complete afscherming van zijn of haar identiteit om een liquidatie te voorkomen, zo werd vorig jaar april overeengekomen.

Van de twee verdachten die gisteren in Haarlem voor de rechter verschenen, zou de Joegoslaaf Milos P. een belangrijke aannemer zijn, die in ons land opereert en zeker zes aanslagen liet uitvoeren. Een van de bekendste is die op xtc-baron Ronald van E., die als een van de eerste criminele investeerders zijn miljoenen terugeiste van vastgoedmagnaat Willem Endstra. Van E. raakte bij de aanslag voor het leven gehandicapt. Justitie meent eveneens dat Milos P. werkte voor Willem Holleeder en zijn vriend, de Joegoslaaf Paja M., die in 2007 werden veroordeeld wegens afpersing."

Aldus het bericht. Volgens justitie zit Milos onder anderen achter de moorden op Erwin Tra in 1993 en op Serge Miranovic in januari 2006 in Montenegro.

Het was al langer duidelijk dat de moord op Serge Miranovic het belangrijkste speerpunt wordt in de ‘liquidatiezaak’ tegen Willem Holleeder. Voor wie het een beetje gevolgd heeft is de identiteit van de nieuwe kroongetuige bepaald geen verrassing.

Justitie denkt dat Milos P. achter de mislukte moordaanslag op Ronald van Essen zit. Volgens mij denkt Bas van Hout daar heel anders over, hij heeft beschreven dat Sam Klepper hierbij betrokken was.    

Als het klopt dat crxc3xa8chemoordenaar Kim De Gelder ook een 73-jarige boerin heeft vermoord – en daar ziet het wel naar uit – dan is hij toch een meer ‘a-typische’ massamoordenaar, dan past hij eigenlijk in geen enkele categorie. De overeenkomst is dat de slachtoffers in beide gevallen weerloos zijn. Een laffe moordenaar, dus.

Aan de andere kant: veel massamoordenaars gebruiken een heel scala aan zware vuurwapens om hun daad te plegen, daar is niet veel meer moed voor nodig. De termen massamoordenaars en seriemoordenaars worden in de media nogal eens door elkaar gehaald. Meest gangbaar is met massamoordenaars de ‘amokmakers’ aan te duiden, die in xc3xa9xc3xa9n keer een bloedbad aanrichten. Soms op xc3xa9xc3xa9n locatie, soms verspreid, maar wel steeds in xc3xa9xc3xa9n aaneengesloten actie.

Psychiaters constateren achteraf meestal een sterke bewustzijnsvernauwing bij de dader. Dat is overigens geen afwijking, dat komt voor bij iedereen die zich heel sterk concentreert op iets sterk emotioneels of indringends.

Seriemoordenaars zijn figuren die af en toe een moord plegen, als de drang weer te groot wordt, en uiteindelijk vaak een kat-en-muisspel met politie en media spelen. Zij gebruiken meestal geen vuurwapens maar geven – hoe gruwelijk het ook klinkt – de voorkeur aan ‘persoonlijk contact’: wurgen of met een mes steken.

                              *

Time Flies: het is al weer bijna een jaar geleden dat ik een berichtje maakte over ‘Mein Kampf’ waarvan een exemplaar was opgedoken ten huize van een goede kennis. Menig krant nam het wapenfeitje over.

Inmiddels is het geesteskind van de heer A. Hitler weer aardig in het nieuws, dankzij de heer Geert W.

Als de advocaten Moszkowicz en Spong zich met dit soort politieke aangelegenheden bemoeien (respectievelijk met een aangifte tegen Harry van Bommel vanwege de Palestijnen en Geert Wilders vanwege de moslims), dan mag ik ook wel even een duit in het zakje doen. Doe ik vandaag in de column op bepster

Wat is het verschil tussen de boerka’s en hoofddoekjes van de moslima’s en de klederdrachten van ‘onze’ vrouwen?

Dat was even schrikken gisteravond: persbericht van Bonaire. Op 17 februari wordt daar het proces tegen Rayan Pietersz gehouden, voor de moord op Marlies van der Kouwe. Ik heb de reis inmiddels geboekt, zou toch niet een bericht zijn dat de zaak wordt uitgesteld… Maar nee, ook op de Antillen is de berichtgeving niet altijd even waarheidsgetrouw, als we ervan uitgaan dat we de politie mogen geloven.

In de krant xe2x80x9cExtraxe2x80x9d van 26 januari 2009 wordt onder de kop xe2x80x9cInvestigashon sushi kontra Ryan Pieterszxe2x80x9d (smerig onderzoek tegen Ryan Pietersz) vermeld dat R. P. tijdens zijn detentie in het cellencomplex van het politiebureau Rincon met behulp van diverse illegale apparatuur zou zijn gevolgd en/of afgeluisterd. Daarbij werd in de krant een tweetal fotoxe2x80x99s getoond.

Op verzoek van de officier van justitie Van Delft heeft de politie in verband met het onderhavige krantenbericht een onderzoek ingesteld. Daarbij is het volgende komen vast te staan.

De in de krant getoonde stopcontactdoos, waaruit een draadje hangt, bevindt zich al twee jaar in deze conditie in de muur tegenover cel nummer 4. Deze stopcontactdoos was bestemd om (ooit) een intercom in de cellengang te installeren, hetgeen nog niet is gerealiseerd.

Het in de krant op de tweede foto getoonde apparaat betreft een sensor van een alarminstallatie, die overigens niet functioneert. In het politiebureau van Rincon staan twee van dergelijke apparaten. Deze staan boven de meterkast en in de cellengang.

De stelling dat de verdachte R.P. tijdens zijn detentie met behulp van de in de krant getoonde apparaten illegaal zou zijn gevolgd en/of afgeluisterd is volstrekt onjuist."