Donderdag 11 december: Bunkeren met Maike, Willem & Erica

Zelf was ik gisteren niet in de Bunker (deze foto van de Bunkerladies is van het eerste proces) maar de trouwe ogen en oren van een collega waren wel ter plekke en die bericht:

"Het was niet druk in de Bunker. Wel veel pers en rechtenstudenten. Ik ergerde me kapot aan collega’s die dachten dat ze wel halverwege binnen konden komen lopen. Veel juridisch gemekker, de voorzitter had ze niet op een rijtje. Ongeveer ieder stuk dat hij aanhaalde was ofwel niet in het bezit van het OM, ofwel niet in dat van de verdediging of Holleeder had er nog nooit van gehoord. In de meeste gevallen wist de voorzitter zelf niets van de stukken waar de raadsmannen het over hadden. Heel rommelig, zeker bij zo’n grote zaak. Het werd een soort running gag: ‘O, dat heb ik dan niet ontvangen’.  Ik heb het vermoeden dat ze een postkamer probleempje hebben bij de rechtbank…

De advocaat van Holleeder vroeg of hij mocht blijven zitten tijdens zijn verzoek. De voorzitter zei: "U staat immers niet terecht, dus vooruit." Waarop Holleeder antwoordde: zal IK maar gaan staan dan?

Maaike Dijkhuis zag eruit alsof ze een modeshow ging lopen, volledig gekapt, gestyled en gemanicured. Willem was ongexc3xafnteresseerd en laconiek. Soms zelfs grappig. Hij keek af en toe achterom en was zich heel goed bewust van het aanzien dat hij geniet."

Meer verslag op crimesite

                                                      *

Over bunkeren en ladies gesproken: ik heb de nieuwe Schep ontdekt. Jarenlang was restaurant Schep bij Hoevelaken de pleisterplaats voor vertegenwoordigers en een bepaald soort zakenmannen langs de weg. Vanaf 1980 kwam ik er geregeld, gemiddeld eens in de veertien dagen. Een van de meest legendarische herinneringen voor mij is het moment dat zo’n zakenman de eerste mobiele autotelefoon op tafel stalde en luidkeels ging zitten bellen. Het was een enorm gevaarte en iedereen zag en hoorde het met lichte verbijstering aan.

Een jaar of drie geleden ging Schep om onduidelijke redenen dicht en sindsdien was het een spookhuis geworden. Ik ben er nog een keer geweest toen er wat mensen aan het verbouwen waren, en vroeg of het nog een keer open ging. Het maakte een louche indruk en later bleek dat er iets niet helemaal deugde met deze figuren. Er stond een groot artikel over in het Algemeen Dagblad, over de exclusieve plannen voor een soort lounge-club, maar dat is niks geworden, het schijnt nu een wok-restaurant te zijn.

Gisteravond legde ik vanwege de overstelpende files even ergens in de buurt aan. Of het te vergelijken is met Schep weet ik niet, wel dat de gasten aan een  belendende tafel mij wel erg aan het Schepvolk deden denken. Nostalgie…

Grappig: op de kaart stond een Erica Terpstra Burger (zie foto). Het lijkt wel of ze er haar handtekening ook nog onder heeft gezet. Toevallig was ze gisteravond ook bij De Wereld Draait Door, 40 kilo lichter. De grote vraag: wordt het menu aangepast, of alleen de Burger?