Op 11 oktober 1956 heeft journalist H.A. (‘Henk’) Lunshof (van Elseviers Weekblad) in het Gelderse Hattem een uiterst vertrouwelijk gesprek met Baron van Heeckeren van Moolecaten, over de affaire Greet Hofmans. Het gesprek schijnt niet voor te komen in het boek van Cees Fasseur, dat vandaag verschijnt. Is toch wel bijzonder boeiend. Lunshof begint ermee dat de baron ‘bijzonder dom’ is. Zijn vrouw Rita Penning, opvoedster van de koninklijke kinderen, is niet bij het gesprek aanwezig maar kan wel alles horen, zij is ‘een schrander type.’
De baron is kwaad omdat hij van "de regeerder van het land, voor wie hij de diepste minachting heeft," van het toneel zal moeten verdwijnen: eerst mejuffrouw Hofmans, toen hij en straks misschien ook nog de koningin. Volgens hem heeft de koningin een grote fout gemaakt door een commissie over haar te laten oordelen.
Julinana mag geen contact meer hebben met Greet Hofmans, de baron wel. Hij gaat eens in de veertien dagen naar haar toe om haar op de hoogte te stellen. Zijn vrouw en hij zijn bewonderaars van mejuffrouw Hofmans.
De baron veegt de vloer aan met de leden van de commissie die de zaak Hofmans moeten onderzoeken. Allereerst minister Beel (links op de foto), "ras-intrigant, een afschuwelijke schurk, een door en door corrupte figuur. De Koningin beschouwt Beel als een landverrader." Nummer twee, Tjarda (van Starckenborch Stachouwer, rechts), is een man die heel weinig van de zaak begrepen heeft. "Hij wilde naar Amerika en vond alles maar malligheid."
Nummer drie, Gerbrandy(foto midden), was nog het best, maar hij heeft zich vergaloppeerd op de persconferentie. "Hij heeft in zijn leven meer domme dingen gedaan" maar de koningin twijfelt niet aan zijn goede trouw. Ze zegt: "Gerbrandy is een buitenbeentje en die moet men nu eenmaal wat vergeven."
Citaat: "In een normale koninklijke huishouding moet het afluisteren van telefoongesprekken en het openen van brieven op last van de Vorst geschiden. Het geschiedt het op last van een kliek die Juliana coxc3xbbte que coxc3xbbte van de troon wil verdrijven. Zelfs het onderhoud dat ik nu met u heb zal waarschijnlijk wel uitlekken en tegen mij worden gebruikt."
"Er is xc3xa9xc3xa9n moeilijkheid: ik zal het u maar ronduit zeggen, zij houdt hartstochtelijk veel van de prins. Zij is gek op de Prins. Zij is verliefd op hem als een 18-jarig meisje op haar eerste minnaar. Zij wil het land dienen, maar zij kan de prins niet opgeven. Iedere dag verlangt zij naar hem. Dat is haar tragedie. En de prins maakt daar misbruik van."
Bernhard zal nooit uit zichzelf vertrekken, meent de baron, "Nee, hij is gek! Een weggelopen prins is nog minder dan de hertog van Windsor." Hij schetst de prins als "geen briljante man, maar wel een harde werker met een gezond verstand en met een grote genegenheid voor zijn kinderen. Aan uitspattingen maakt hij zich niet mxc3xa9xc3xa9r schuldig dan een normale man. Het verhaal dat hij nog maar een paar jaar te leven heeft, is een theatrale pose die hij aanneemt. (…) Als hij niet een of andere ziekte krijgt wordt hij stokoud."
Volgens de baron is de prins "geen vrouwenjager" maar ook als hij ver weg zou gaan met andere vrouwen houdt Juliana de deur voor hem open: "Ik heb in mijn leven niet een vrouw op leeftijd gezien die zo hartstochtelijk verliefd is op haar man."
Over Beatrix zegt de baron: "Zij heeft alle slechte eigenschappen van de prins en Armgard en is zo koel als een ijsberg. Zij wil maar xc3xa9xc3xa9n ding: zo snel mogelijk koningin zijn."
Minister-president Drees is volgens de baron "een van de meest waardeloze figuren die ik ooit in mijn leven ben tegengekomen. De koningin heeft een diepe verachting voor deze inferieure burgerman."
Over de relatie van Juliana met haar kinderen: ze mist de genegenheid van haar oudste twee kinderen (Beatrix en Irene). "Mijn vrouw weet hoe Berhard systematisch en moedwillig de dochters tegen de moeder heeft opgezet. Het is bijna duivels."
Ook leuk: "Zij weet dat wij een Duitse provincie worden als zij verdwijnt, dat hebben de Amerikanen en de Duitsers afgesproken."
"Wat ik u zeg is eigenlijk de mening van H.M. Ik heb ook verlof U dit te zeggen, mits ik de verzekering van U krijg dat wij elkaar niet hebben gesproken."
"Een der grootste rampen die Nederland getroffen heeft is dat zij met deze man is getrouwd."
Het hele gesprek van Lunshof met de baron staat hier
Meer over journalist Henk Lunshof staat hier
*
Dinsdag=bepsterdag. Op www.bepster.com staat nu mijn nieuwe wekelijkse column. Gaat over ‘oude mannen’, van boef tot zanger. Zag vanmorgen dat Tony Joe White in Raalte is geweestr. Al;s ik dxc3¡t had geweten…
misdaadjournalistblog 
Leave a Reply