(eerste reportage voor Panorama, oktober 2008)
`
Op zaterdag 30 augustus vertrekt Marlies van der Kouwe (24) uit Leusden naar Bonaire. Ze is de oudste dochter uit het gezin van Lily Wadners en Jan Willem van der Kouwe. In Nederland woonde ze nog thuis, bij haar moeder, samen met haar broer Jan-Willem (23) en zus Nienke (19). De ouders zijn gescheiden, vader Jan-Willem woont in Assen. Voor Marlies roept de aankomst op het vliegveld van Bonaire jeugdherinneringen op. "Ik liep de trap af naar beneden en voelde gelijk de warme fxc3xb6hnwind tegen me aan. Man man, wat een hitte, was vergeten dat het er zo warm was!!!"
Zij is opgegroeid op Curaxc3xa7ao, waar haar vader destijds huisarts was. Marlies gaat op Bonaire stage lopen bij een apotheek. Ze heeft er zin in, maakt al snel vrienden en is enthousiast over het nieuwe leven op Bonaire. Het duurt maar drie weken. Op zaterdagavond 20 september wekt ze in haar ‘stamkroeg’ Karel’s Bar de interesse van Rayan Pieters (24), een jongen van Bonaire met een slechte reputatie. Marlies moet niks van hem hebben, maar blijkbaar heeft ze iets bij hem geraakt waar hij onder invloed van whisky geen weerstand aan kan bieden. Als ze om goed xc3xa9xc3xa9n uur ‘s nachts naar haar appartement fietst, besluit hij haar te volgen op zijn scooter.
Karel’s Bar, aan de boulevard in Kralendijk, biedt op zaterdagavond 18 oktober een troosteloze aanblik. Een wervelstorm heeft drie dagen geleden op Bonaire huisgehouden, Karel’s Bar is het zwaarst getroffen. Voor straf? Het tot voor kort zo vrolijke etablissement is veranderd in een ruxc3xafne. Deze zaterdag is bekend gemaakt dat het lichaam van Marlies is gevonden, enkele kilometers verderop. Tropische regens spoelden het ondiepe graf bloot, maar is dat de enige verklaring? Verslaggevers van de Telegraaf zagen daags tevoren de nicht van verdachte Rayan Pieters in de buurt van de vindplek aanwijzingen geven aan de politie. "Briljant technisch en tactisch speurwerk" noemde officier van justitie David van Delft de vondst van de stoffelijke resten eerder op deze middag, tijdens de persconferentie, maar dat mocht ook wel: direct na de verdwijning van Marlies had de politie nogal wat steken laten vallen. Al is de vraag of eerder ingrijpen Marlies het leven had gered.
Kleine kinderen worden groot. Ze willen wat van de wereld zien voor ze zich settelen. Als backpacker, als stagiair, als student. Ze doen rijke ervaringen op en meestal gaat het goed. Soms niet. Een jongen die het ene moment nog op het examenfeest van je dochter is, verongelukt een maand later in een Midden-Amerikaans land als hij samen met een vriend een lift krijgt van een dronken automobilist. Gevaren zijn overal: de dochter zelf krijgt even later op de high school in Amerika te maken met een jongen die met wapens de school is binnengedrongen. En de oudste dochter – net zo oud als Marlies – liep stage in Suriname, waar het ‘s avonds ook vroeg donker is en er veel gespuis rondloopt. Als ouders houd je je hart vast, maar het noodlot kan ook toeslaan op een plek waar je ‘t niet verwacht. Zoals op Bonaire.
In 2002 herhaalde deze geschiedenis zich: bij een inbraak werd hij overlopen door de bewoonster, een Tsjechische. Zij verklaarde later dat ze met een mes op haar keel werd ontvoerd, in haar eigen auto. Eerst werd ze verkracht aan het strand, later nog een paar keer bij een kaap. Er kwam een eind aan de gijzeling toen haar man haar auto tijdens een zoektocht op het eiland zag en een wilde achtervolging inzette. Enkele dagen na de verkrachting meldde het echtpaar zich bij justitie. Rayan ontkende: hij had een seksuele relatie met haar, hij had haar telefoonnummer in zijn mobiel, zij had hem bij een bushalte opgepikt met haar auto en na de seks zaten ze nog wat te drinken en te roken toen haar man hen betrapte. Niettemin werd hij veroordeeld tot acht jaar. Hij zat zijn straf uit in de Bon Futuro gevangenis (voorheen Koraal Specht) op Curaxc3xa7ao. Hij was sinds een paar maanden vrij en woonde en werkte weer op Bonaire. In het kleine uitgaanscentrum van Kralendijk viel zijn oog op Marlies, de vrolijke en aantrekkelijke blondine uit Leusden.
"Vrijdagavond was er hier een feestje met een DJ. Dit was een superleuk feestje! Heerlijk de hele avond/nacht gedanst! Echt super, had nog nooit iemand bij Karel’s zien dansen."
Op de website ‘waarbenjijnu’ hield Marlies het thuisfront op de hoogte van haar avonturen op Bonaire. Op de dag na aankomst had ze de bekende kleine dip: "Ik werd wakker met een gevoel van wat doe ik in hemelsnaam hier. Laat me alsjeblieft terug gaan naar Nl!! Dus paar telefoontjes met me moeder gehad en toen ging ‘t al wat beter!" Daarna was ze alleen maar enthousiast.
"’s Avonds weer naar Karel’s (verrassend) waar het weer een supersfeer was. Weer de hele avond gedanst. We hebben zelfs regen gehad die avond!! Doorweekt waren we, maar wat een lol!"
Een dag later gaat ze met haar nieuwe vrienden en vriendinnen met de auto naar een bekend strandje aan de rotskust (1000 steps). "Hier hebben we heerlijk gechilled met een biertje en naar de zonsondergang gekeken! Dan besef je je pas wat een heerlijk eiland dit is en dat ik hier gewoon mag verblijven voor een tijdje!"
Ze is dan al begonnen met het werken in de apotheek, in de winkelstraat in Kralingen. Na het werk spreken ze vaak af bij Karel’s Bar: "Eigenlijk onze standaardplek ‘s avonds. Ze beginnen ons daar al te kennen, hahaha."
Op die fatale zaterdagavond is het bij Karel’s Bar ook weer een gezellige boel. Rayan is er ook. Hij woont op dat moment bij zijn nicht in huis en heeft een vaste vriendin, Shanti. Vaak slapen ze samen bij de nicht. Zo ook deze avond, maar voor ze te bed gaan wil Rayan nog even stappen. Tegen een uur of tien rijdt hij weg met zijn zwarte scooter. Onderweg komt hij zijn stiefvader tegen, die ook wil stappen. Deze stapt achterop en samen gaan ze naar Karel’s Bar. Uit beelden van de beveiligingscamera’s blijkt dat Rayan die avond veel whisky drinkt, iets waar hij eigenlijk niet goed tegen kan en waardoor hij seksueel agressief wordt tegen vrouwen. Ook blijkt dat Marlies en Rayan op ongeveer hetzelfde tijdstip,
tien over xc3xa9xc3xa9n, vertrekken.
Getuigen verklaren later dat ze iemand op een scooter achter een fietsende vrouw hebben zien rijden, het lijkt erop dat Rayan haar vanaf het begin gewoon is gevolgd en een plek heeft uitgezocht waar hij kon toeslaan. Dat was tegenover het Water en Elektriciteitsbedrijf (WEB), een paarhonderd meter van haar huis. Toeval, of wist hij al waar ze woonde?
De aanval blijft niet onopgemerkt. Bewakers houden achter de hekken van het WEB ‘s nachts de wacht. Exc3xa9n van hen ziet het letterlijk voor zijn ogen gebeuren, hoe de man op de scooter Marlies van haar fiets trekt. Hij hoort haar drie keer gesmoord gillen. Waarschijnlijk heeft Rayan haar meteen in een wurggreep genomen en haar mond bedekt. De bewaker ziet dat ze helemaal verslapt en dat de man haar voor zich op de scooter zet en wegrijdt. Andere getuigen bevestigen dat later. De bewaker roept zijn collega’s, ze rennen naar het hek en schreeuwen tegen de man, maar ze kunnen onmogelijk te hulp komen: ze kunnen niet over het hek en ze mogen het terrein niet verlaten. De bewaker belt wel meteen de alarmlijn van de politie. Dat wordt geregistreerd. Het is dan precies vijf minuten voor half twee.
Of de politie veel had kunnen doen en het leven van het slachtoffer had kunnen redden is de vraag. In Nederland zou er in de meeste gevallen alerter zijn gereageerd na zo’n alarmerende melding. In Nederland zou menig bewaker de regels aan zijn laars hebben gelapt en in een auto zijn gesprongen om de achtervolging in te zetten. Op Bonaire gaat het anders. Agenten gaan kijken, vinden de fiets van Marlies en een teenslipper. Het is geen aanleiding om in actie te komen of om de sporen van de scooterbanden veilig te stellen: de eerste 24 uur na een vermissing kijken ze sowieso de kat uit de boom.
Ook de zondag gaat verloren als onderzoeksdag. Vrienden van Marlies gaan naar haar appartement en constateren dat ze er niet is en ze neemt haar mobiel niet op. Herhaaldelijk aandringen bij de politie levert niets op: eerst maar eens kijken of ze maandag op haar werk komt. Marlies moet maandagmiddag werken, pas aan het eind van de middag als de Caribische schemering al inzet begint het eindelijk bij de politie door te dringen dat er iets helemaal mis is. Er wordt nog even een zoekpoging gedaan maar de snel invallende duisternis maakt dat zinloos. Pas op dinsdag komen de zoekacties in volle gang en komt het hele politieapparaat met hulp vanuit Curaxc3xa7ao in werking.
De verdenking valt al snel op Rayan. Misschien door zijn verleden, door zijn aanwezigheid in Karel’s Bar en omdat hij geen sluitend alibi heeft. Zijn nicht en zijn vriendin vertellen dat hij diep in de nacht onder de modder was thuisgekomen en gezegd dat hij met zijn scooter gevallen was. Ze hadden zijn kleren gewassen. Als Rayan op donderdag wordt aangehouden, voelt de familie meteen al nattigheid, maar zolang er geen bekentenis is en geen lijk heeft Rayan nog het voordeel van de twijfel: het kan ook zijn dat hij vanwege zijn verleden ten onrechte als verdachte wordt aangemerkt.
Maar er vallen steeds meer puzzelstukjes op hun plaats. De auto van Rayan’s moeder wordt in beslag genomen. Ze verklaart dat Rayan hem die zondag heeft gebruikt, tussen twaalf en zes uur ‘s middags. Een 19-jarige vriendje van Rayan wordt aangehouden: hij wordt ervan verdacht te hebben geholpen met het schoonmaken van de auto. Hij blijft vastzitten, net als Rayan.
Twee anderen die worden opgepakt worden weer vrijgelaten: de stiefvader die ‘s avonds bij hem was in Karel’s Bar en het maar vreemd vond dat Rayan rond xc3xa9xc3xa9n uur zonder iets te zeggen was vertrokken, en een broer van Rayan, Vincent, die er even van wordt verdacht bij de ontvoering van Marlies betrokken te zijn geweest. Hij heeft echter een sluitend alibi.
Terwijl de politie met het onderzoek bezig is, verblijven de ouders van Marlies tussen hoop en vrees in het Plaza Hotel. Hoe langer het duurt, hoe kleiner de kans dat ze hun dochter nog levend zullen terugzien. Hoewel de politie het verband ontkent, lijkt het geen toeval dat er op donderdag een speciale lijkkist vanuit Nederland wordt overgevlogen naar Bonaire.
Op vrijdagavond komt dan het bericht dat Marlies is gevonden. Het is voor meer dan 99 procent zeker, door de gebitsherkenning. Een teenslipper ligt bij het ondiepe graf dat door de wervelstorm en de regen is blootgewoeld. Ook haar pinpassen worden gevonden. Het is net buiten een woonwijk, op een paar kilometer van de plek waar Marlies is ontvoerd. De zandweg heet Kaya Birda. Hier moet Rayan op zondagmiddag een paarhonderd meter buiten de bebouwing, tussen de cactussen en de struiken, hebben staan graven. Waar Marlies in de tussentijd was en hoe lang ze nog heeft geleefd kan alleen Rayan zelf vertellen.
Marlies wist niet zeker wanneer ze terug zou gaan naar Nederland, dat kon best een jaartje duren. Maar ze zou vast en zeker een keer zijn teruggegaan en dan zou ze op Schi
phol zijn opgewacht door haar familie en vrienden. Met tranen van vreugde en emotie, en met spandoeken. In plaats daarvan komt er een lijkkist aan op Schiphol, met de grotendeels vergane resten van die zo mooie en goedlachse dochter.
Foto’s en video’s van vroeger, van klein meisje tot jonge vrouw, zullen nooit meer zomaar even bekeken kunnen worden, de familie leeft verder met een rouwrand, het wordt nooit meer zoals het was. En de ouders hadden zelf hun leven willen geven als ze hun dochter hadden kunnen behoeden voor die verschrikkelijke laatste uren van haar leven, waarvan misschien nooit bekend wordt wat er precies is gebeurd. Er is er maar xc3xa9xc3xa9n die het antwoord weet. Het zal waarschijnlijk nog maanden duren voor duidelijk wordt of het het wil geven.
Aanvulling:
Filmpjes van de locatie en van de herdenkingsbijeenkomst staan hier
misdaadjournalistblog 
Leave a Reply