Ik kom nog even terug op het bericht van donderdag, over het proces tegen Jaco G., verdachte van de moord op Tamara Wolvers. Ik heb daar een opmerking gemaakt over het gedrag van de advocaat van Jaco G., mr. Sixten Jansen. De ouders van Tamara irriteerden zich aan hem bij een eerdere pro-formazitting. De advocaat liet mij nu weten dat hij zich hier absoluut niet in kan vinden en dat hij zich in zijn eer en goede naam voelt aangetast.
Hij heeft in elk geval dit punt: ik had hem deze opmerking niet vooraf voorgelegd, hij had de kans moeten hebben hierop te reageren.
Nu kun je twee dingen doen: de zaak hoog opspelen, klachten indienen etcetera, of het een beetje in der minne schikken. Ik heb nog wel even contact gehad met de familie Wolvers, ik zie elke klacht en elk proces met alle vertrouwen tegemoet, maar ik ben er ook niet op uit om advocaten schade te berokkenen. Als ik het goed begrijp was de irritatie van Berry Wolvers grotendeels terug te voeren op het gedrag van Jaco G.: "Wij vonden het respectloos dat de verdachte tijdens de zitting geen enkele emotie liet zien en aan het eind terwijl wij nog niet weg waren, dit deed met de heer Jansen. Dat de verdachte dit doet is vreselijk voor ons, maar dat de heer Jansen toen teruglachte vonden wij dat dit niet kon."
Mr. Jansen ontkent overigens dat een en ander heeft plaatsgevonden.
Wat mij betreft laten we het hierbij, zo niet dan wordt dit ongetwijfeld vervolgd. Op de foto: Tamara Wolvers. Het is de laatste foto die van haar gemaakt is.
misdaadjournalistblog 
“De ouders van Tamara irriteerden zich aan hem…”
ERGERDEN zich!
Ik erger me aan Rudolf Paul. Hij irriteert me.
Ik zit me ook suf te vervelen (aan mezelf).
LOL!! Chris, af en toe ben je verbazend grappig!
Trouwens Chris, ik wilde nog even terugkomen op de discussie omtrent dat jongetje van 15 dat voor verkrachting is aangehouden. Je vond blijkbaar dat ik generaliseerde voor wat betreft het noemen van verkrachters en pedofielen in xc3xa9xc3xa9n zin. Beide zijn niet hetzelfde, mee eens. Mijn punt was dat beide groepen therapeutisch bijna niet te behandelen zijn. Dat is de overeenkomst waar het om ging en gaat. Vanuit mijn eigen vroegere werk weet ik dat dit een feit is. Het is wel zo dat sommige verkrachters gedreven worden door een emotionele problematiek met de moeder. In feite straffen ze de moeder door vrouwen te verkrachten, het slachtoffer is als het ware een vervanging voor de moeder, de persoon die echt pijn gedaan moet worden. Als dat zo is, dan zijn er therapeutische mogelijkheden, anders niet. Pedofilie is onbehandelbaar, je kunt van een hetero ook geen homo maken door middel van therapie. Het is aangeboren.
Je hebt helemaal gelijk dat de Grieken er anders mee om gingen, dat is bekend, maar onze cultuur denkt over pedofilie nu eenmaal anders dan de oude Grieken en dat is toch waar het om gaat. Ik ben het verder over het algemeen met je eens, zeker je opmerkingen over het soort mensen dat voor de rechtbank komen en dat we allemaal de fout in kunnen gaan, het is waar: er schuilt een moordenaar in ons allen, maar geen verkrachter of pedofiel, daarin heeft Fredje gewoon gelijk. Ik vind het volgende van wat jij beweert dicht in de buurt komen van het bagatalliseren van verkrachting: “Zo liggen verkrachtingszaken toch wat genuanceerder dan hij denkt. Soms is er sprake van een huwelijk waarbinnen de communicatie niet optimaal is en de man denkt dat hij een beetje zijn wil door moet drukken om nog seks te hebben, soms durft een meisje of vrouw niet goed nee te zeggen.” Ik ben er zeker van dat je dat nooit zo hebt bedoeld, maar een “beetje zijn wil doordrukken”? Een verkrachting is zeker bij verzet van het slachtoffer, een zeer gewelddadige gebeurtenis, die enorme sporen nalaat bij het slachtoffer. Daar mag nooit vergoeilijkend, bagataliserend of zelfs begrijpend over worden gesproken. Tot zover, het heeft geen zin de hele discussie opnieuw te voeren.
Gerrit: mijn punt is nu juist dat je verkrachters niet over een kam kan scheren. De groep waar jij het over hebt, is waarschijnlijk inderdaad moeilijk of niet te behandelen, maar ik betoog nu juist dat die groep ‘echte’ verkrachters (de man in de bosjes) maar heel klein is. Bij verreweg de meeste veroordeelden voor verkrachting hebben we het over hele andere zaken.
Ik zou mijn voorbeeld geen bagatel willen noemen. Juist bij verkrachting binnen het huwelijk zie je dat geweld een zeer kleine rol speelt bij de eigenlijke verkrachting zelf. Misschien zit het misverstand in deze erin dat mensen blijkbaar denken dat er voor de jurische term verkrachting een heleboel geweld nodig is. Dit is niet zo. Er hoeft zelfs helemaal geen fysiek geweld aan te pas te komen. Alleen de dreiging met geweld kan genoeg zijn. En zelfs die dreiging hoeft niet heel concreet te zijn. Als een vrouw de redelijke vrees mag hebben dat ze bij weigering klappen zal krijgen, dan kan dat al genoeg zijn voor verkrachting. Vandaar de term ‘zijn wil doordrukken’. De vrouw wil niet, zegt dat ook, smeekt wellicht, en toch gaat hij door. De vrouw verzet zich niet langer en geeft maar toe. Juridisch kan dit een verkrachting opleveren.
Ik verwijs verder naar mijn eerder gegeven voorbeeld over de jonge man die tijdens een feest seks heeft met een meisje.
Over de onbehandelbaarheid van pedofielen. Het klopt dat je de geaardheid van mensen niet weg kunt nemen. Je kunt pedofielen echter wel degelijk behandelen door ze inzichtelijk te maken wanneer ze in de verleiding komen en deze risicovolle gebeurtenissen te herkennen en vervolgens bewust te voorkomen. De lust blijft, maar de pedofiel zal er (hopelijk) niet meer naar handelen.
Nog even algemeen:
Mijn bezwaar tegen generalisaties (alle verkrachters zijn ziek, werkstraffen mogen niet bij ernstige zedendelicten) is dat het voorbijgaat aan de kracht van de individuele rechtspraak. Onze rechtspraak houdt gelukkig rekening met elk uniek geval. Je kunt niet zeggen dat een verkrachting per definitie een celstraf op moet leveren.
Wat te denken bijvoorbeeld van die jonge man van 18 die tijdens een feest seks heeft met een meisje in de buitenlucht. De sfeer is hitsig, ze vindt hem leuk, maar zover wilde ze niet gaan. Hij wil wel, zijn lusten nemen over en hij zet door.
Moet je zo’n jonge, onzekere, ietwat stoere jongen dan maar naar de gevangenis sturen omdat ‘wij’ menen dat een werkstraf niet passend is?
Wat is daarvan het resultaat? Dat een jongen tijdens de vormende jaren van zijn leven opgevoed wordt door criminelen. Daar wordt het voor hem en de maatschappij niet beter op.
@ Henk Strootman, (vrijdag 4 juli) OAWxe2x80x99tje???
Bovenstaand is zwaar off-topic, ik hoop dat Henk de “hint” begrijpt.
Groetjes,
je niet-blonde secretaresse 😉
Gerrit snapt het. Hxc3xa9hxc3xa9…..
Chris, wat ik vertel wijkt niet af van wat je nu zelf zegt hoor.
@fredje: nou, ik denk dat wat jij vertelt wel degelijk (en gelukkig) afwijkt van mijn standpunt.
Jij stelt letterlijk dat alle verkrachters (en pedofielen) ziek zijn en chemisch dienen te worden gecastreerd.
Ik stel dat slechs een zeer klein deel ziek is en dat de meeste zedendelinquenten (dus ook actieve pedofielen) wel degelijk baat hebben bij een behandeling.
Lijkt me een wereld van verschil.
Ik heb al een paar keer aangegeven dat de groep die ik bedoel diegene van de zwaarste categorie zijn.
Dus niet die jongen van 15 jaar met zijn meisje op het feestje, of de man waarvan de vrouw eigenlijk geen nee durft te zeggen.
Gerrit begrijpt precies wat ik bedoel.
Nogmaals zeg ik dat pedofielen -ook zoals Gerrit zegt- een afwijking hebben, (of om in mijn termen te spreken gestoord zijn- compleet geschift) die niet of nauwelijks te behandelen is.
Wanneer zo’n gore smeerlap zich vergrijpt aan een kind, wat dus gewoon gebeurt, vind ik dat zo iemand direct gecastreerd moet worden.
Omdat de kans groot is dat zo iemand in herhaling valt.
En er is geen enkel argument in mijn ogen waarom dat niet zou mogen.
Mijn idee Fred, maar helaas werkt castratie niet. Deze stoornis zit um in de kop en niet in het kruis. En dus zal ook na castratie de kans op herhaling aanwezig zijn.
Ik zelf zou ze op water en brood zetten voor de rest van hun leven. Als het even kan op een kunstmatig gemaakt eiland.. allemaal bij elkaar..
Oh en Chris wat mij betreft hoef je hier niet op te reageren. Ik kan jouw antwoord zo ongeveer zelf wel bedenken.
Iets in de trand van dat ik mezelf als een zielige slachtoffer zie omdat ik zo hard moet werken voor mijn geld, en ik daarom zo hard tegen de maatschappij aan schop.
En dit zo ongelofelijk onterecht omdat ik geen jota begrijp van de Nederlandse wetten.
Etc etc etc
@mary-ann: getuige je laatste zin ken je jezelf inderdaad vrij goed……….