misdaadjournalistblog

Update 22.00 uur:

Op de voicemail een berichtje van Wilco I., naar aanleiding van mijn stukje over ‘weduwen’:

"U spreekt met Wilco I., ik heb zojuist een artikeltje gelezen op uw website waarin u onderstelt dat ik de vermeende handlanger van Els Leemans ben geweest. Ik wil er even op wijzen dat ik dat niet geweest ben en dat ik volledig door de jury ben vrijgesproken en dat het enige bewijs in mijn zaak was xe2x80″ voorzover je van bewijs kunt spreken xe2x80″ een door een verdachte afgelegde verklaring die op alle punten gelogen en aangetoond onjuist is geweest. Ik verzoek u om dat eventueel te rectificeren of anders op te houden met stigmatiseren. Ik weet dat het komkommertijd is ook in journalistenland. Bij deze wens ik u nog een fijne avond."

Gisteravond bleef ik al zappend even hangen in een Amerikaanse misdaadserie over een moord-in-huis waarbij de vrouw aanwezig was. Zo kennen wij er ook een paar: op Antonio Brizzi (waar ik toevallig van de week nog even mee bezig was, wie weet hoe ik Simone kan bereiken?), op Ran Biemans (waarvoor Els Leemans – foto links – de straf uitzit).

–

De aanslagen op Fried Friebel (Bontekoekade Den Haag) en op Wim Beckmann (in het Belgische Merksplas) zijn van een andere orde: bij Friebel werd de vriendin (advocate Yvonne Polko) zelf ook geraakt en in Merksplas overleefde Beckmann en overleed de vriendin. In de Amerikaanse zaak was het nogal duidelijk: de vriendin weigerde de politie de toegang, pas uren later kon men met een huiszoekingsbevel naar binnen. Zij zit inmiddels een levenslange gevangenisstraf uit.

–

In de Nederlandse zaken (Brizzi – foto rechts – en Biemans) is overigens niet duidelijk wat de rol van de vrouwen is geweest. Simone, de vriendin van Antonio Brizzi (en moeder van hun kind) is voorzover ik weet niet verdacht of vervolgd, Els Leemans is door een Belgische volksjury veroordeeld terwijl haar vermeende handlanger Wilco I. – die op het oog toch minstens zo verdacht leek – daar werd vrijgesproken.

–

Dat waren de ‘zwarte weduwen’. Vanavond op Nederland 2, kwart over elf, ‘The Match’ (waarom niet: ‘De Match’?) van het Humanistisch Verbond (bestaat dat nog?), over de moord op de 80-jarige weduwe Co Sernxc3xa9 in december 2002 in het Zeeuwse St. Philipsland. Er is daar een nogal opzienbarend dna-onderzoek gehouden onder de mannelijke bevolking van het dorp vanaf 14 jaar, dat uiteindelijk een match opleverde.

–

Ik heb er al eerder over geschreven (1 mei 2005), ik vond het een lachwekkende vertoning. Met een beetje normaal recherchewerk had de politie de dader binnen een week al kunnen hebben: de achterbuurjongen, Jacco van K.  Hoewel: de dader is soms veel dichterbij dan je denkt (Putten) en: achteraf lijkt het altijd simpel.

–

Vanavond komen twaalf mannen aan het woord die vertellen wat hun deelname aan de dna-test met hen heeft gedaan. Ik mag aannemen dat de dader daar niet bij zit. Van wat ik hoorde vanuit de gevangenis schijnt het niet zo’n aardige jongen te zijn (zie hier)

–

Over Wim Beckmann komen wat reacties binnen. De slaapkamer waar de lichamen zijn gevonden schijnt nogal zwaar gebarricadeerd te zijn geweest.

"Ik heb Wim persoonlijk gekend. Ben vaak in zijn villa geweest en vind het heel vreemd dat de lichamen op bed zijn gevonden. Zoals ‘informant’ al praat over zijn ‘panic room’ noem ik de kamer ook wel bunker. Daar was niet in te komen van buitenaf. Of Wim en vriendin waren niet in de kamer en zijn letterlijk ‘overvallen’ en gedwongen naar de slaapkamer toe of het is van ‘binnenuit’ gebeurd als zijnde ‘persoonlijk drama’. Verder is/was Wim een nare persoonlijkheid die over lijken ging. Het is intens triest dat een 27-jarig meisje hiervan de dupe is geworden."

                                                            *

Het lijkt soms anders dan het is, dat zou ook zomaar kunnen bij de aanslag op Fried Friebel, in oktober 2007. In de kranten wordt de suggestie gewekt dat het om een geplande afrekening in het criminele milieu gaat, die terug te voeren is op de moord op tuinder Gerrit de Graaff in Rijswijk, in 1991. Daarvoor is de bekende Karel P. veroordeeld tot 20 jaar en het Algemeen Dagblad stelt dat Karel P. in een eerder interview met de krant heeft toegegeven dat hij die moord daadwerkelijk heeft gepleegd.

Ik kan dat interview niet terugvinden (moet eind vorig jaar zijn geweest), maar ik had het er van de week even met Karel P.’s advocaat over (Jan-Hein Kuijpers) en die kon zich niet voorstellen dat zijn clixc3xabnt dat gezegd zou hebben. Waarom zou je twintig jaar lang iets ontkennen en dan ineens toegeven? Niet dat hij onschuldig heeft vastgezeten, maar ronduit een moord bekennen is van een heel andere orde.

In de kranten wordt Karel P. beschouwd als de man met het beste motief om Fried Friebel uit de weg te ruimen: mede door zijn verklaringen moest Karel zitten en Friebel werd er ook nog van verdacht informant te zijn. 1 en 1 is 2. Niemand zal beweren dat Karel P. een onschuldig lammetje is, maar als hij inderdaad verantwoordelijk is voor de aanslag op Friebel heeft hij in het huidige criminele milieu niet veel meer te zoeken (hij zit overigens toch al weer vast, voor iets anders). Knulliger dan deze zie je ze zelden.

–

De schutter gaat om een uur of negen ruzie staan maken met Friebel, op de woonboot. Even kwartier later komt hij gewapend terug. Hij parkeert zijn auto aan de overkant van het water, loopt over het bruggetje, ziet blijkbaar niet dat er een bewakingscamera van een bedrijf is die zijn bewegingen vastlegt, en stapt op de boot. Vriendin Yvonne spreekt hem aan, hij schiet haar in de borst en gaat dan op zoek naar Friebel, die hij met meer kogels neerschiet. Hij rent terug naar zijn auto en rijdt weg.

–

Is dit dan een ‘Haagse liquidatie’? Het is mij verder een raadsel waarom de politie pas een half jaar later met de beelden van die camera naar buiten komt, waar de schutter op staat.

–

Een aantal jaren geleden heb ik Karel P. vrij uitvoerig gesproken over zijn verblijf in de EBI, staat in ‘De hel van Vught’

Update 22.00 uur:

Deze reactie kwam binnen:

Michel Nihoul is van plan gerechtelijke stappen te ondernemen tegen bepaalde journalisten en tegen advocaat Georges-Henri Beauthier. Dat liet de voormalige "publieke vijand nummer 1", zoals Nihoul zichzelf noemt, vandaag weten bij de voorstelling van zijn boek "Slaap zacht! ".
Nihoul stelde zijn boek vandaag voor in een brasserie rechtover het Brusselse justitiepaleis. In "Slaap zacht!" zet hij stap voor stap zijn visie op de zaak-Dutroux uiteen. De Franstalige versie van het boek kreeg de titel "Taisez-vous Nihoul! ".

Nihoul stond mee terecht op het proces-Dutroux en werd daar vrijgesproken voor de ontvoering van kinderen. Hij werd door het assisenhof van Aarlen op 22 juni 2004 wel veroordeeld tot vijf jaar cel voor bendevorming in het kader van drugstrafiek. Nadat hij een derde van zijn straf had uitgezeten, kwam Nihoul op 28 april 2005 voorwaardelijk vrij. Die vrijheid onder voorwaarden loopt op het einde van het jaar af.

Nihoul benadrukte meteen dat zijn boek niet gecensureerd werd door de uitgever. Er staan dan ook talrijke namen in en bepaalde mensen hebben al negatief gereageerd, aldus de auteur. De zakenman stelde evenwel dat hij geen rekeningen heeft willen vereffenen. "Het is niet mijn bedoeling te vernietigen en te doden, noch de mensen zwart te maken", zei hij.

In zijn boek rechtvaardigt Nihoul zijn volgende gerechtelijke stappen "om bepaalde schoften te verhinderen te volharden in hun gevaarlijke en ontoelaatbare houdingen". Hij herinnerde er ook aan dat de zaak "S.O.S. Sahel", waarin hij een gevangenisstraf van drie jaar kreeg, weldra voor de Brusselse rechtbank komt en dat hij ditmaal burgerlijke partij zal zijn.

Een hoofdstuk in het boek is gewijd aan de journalisten, in het bijzonder aan diegenen die hij "riooljournalisten" noemt en van wie hij de namen noemt. Michel Bouffioux wil hij zelfs via de rechtbank aanvallen.

Ook vermeldt Nihoul politici in zijn commentaar over de parlementaire onderzoekscommissie, die voorgezeten werd door Marc Verwilghen. Verder wijdt Nihoul aparte hoofdstukken aan onderzoeksrechter Jean-Marc Connerotte en procureur des konings Michel Bourlet. Ook de onderzoekers werden niet vergeten.

Bij het vernoemen van de "getuigen X" besteedt de auteur veel aandacht aan Regina Louf, die hij eveneens voor de rechter wil dagen.
Nihoul beschrijft vervolgens zijn leven in de gevangenis en de manier waarop hij het assisenproces beleefde. Een groot deel van het boek gaat over ontmoetingsclubs, met veel uitleg over hun werking.
"Ik ben noch een heilige, noch een duivel", zei Nihoul op de persconferentie. Hij voegde er nog aan toe dat hij een vader en een grootvader is en dat je noch aan kinderen, noch aan niet-instemmende volwassen mag raken. Ten slotte verklaarde Nihoul zich open voor elke dialoog, in het bijzonder via zijn website

Update 10.00 uur:

Karadzic schijnt eindelijk in Scheveningen te zijn gearriveerd. Ik had gisteren nog even willen kijken, of die cameraploegen er allemaal nog stonden, maar andere Oost-Europese zaken liepen wat uit, dus dat lukte niet meer. Een hele week wachten op xc3xa9xc3xa9n beeldje van een helikopter en een paar geblindeerde busjes, als je alles bij elkaar optelt moet dat ettelijke miljoenen hebben gekost.

Volgens de Telegraaf arriveerden vanmorgen om iets over zeven uur twee geblindeerde busjes bij de gevangenis. Een uur later landde een helikopter op de binnenplaats. Vermoedelijk zat Karadzic daarin. Ik had vorige week woensdag al medelijden met die cameraploegen, nu is het nog erger: hebben ze nog niet eens een glimp van de man zelf (of die moet toch nog ergens opduiken, maar ik vrees het ergste).

"Er liep een klein lammetje in de wei, en dat lammetje was o zo blij!" Niet dat er verder niks aan de hand is, maar Henk Strootman richt op zijn web-log het vizier op een nieuw soort criminaliteit: Roemenen die hun maaltijd uit de wei halen. Zie hier 

‘t Is niet zo dat er nou verder niks gebeurt, het rommelt aan alle fronten, het probleem is: je kunt niet alles doen, het is te veel. Ik was gisteren ook nog even in Merksplas. Het had niet veel gescheeld of mijn camera was in beslag genomen. Ook als je vanaf de openbare weg een plaatje schiet, moet je je identificeren. Nu was dat geen probleem, maar ik had ook een foto gemaakt waar de agenten op stonden, die moest ter plekke worden gewist. Over Wim Beckmann zelf was weinig nieuws te halen: hij is geen bekende uit ‘ons soort’ crimineel milieu.

                                                              *

In de loop van de dag spreekt men zo eens deze en gene, straks gaat het ook weer verder met het Holleeder-proces en de liquidaties. Een van de grote vragen is: zal mr. Rino Verpalen nog rechter zijn? In veler ogen heeft hij zich gediskwalificeerd door een soort interview te geven aan de Telegraaf waarin hij aangaf overtuigd te zijn van de schuld van Willem Holleeder. Dat is juridisch gezien een doodzonde en er zullen achter de schermen heel wat woorden over gevallen zijn. Wie er alvast wat meer over wil lezen: kijk even op de website van Marcel Kaatee

Jerry R. kan even opgelucht ademhalen. Na betrokkenheid bij een schietpartij, afgelopen vrijdagavond in Den Haag, is hij weer opgepakt, meldt het Algemeen Dagblad. Na mislukte aanslagen op hem liep hij de laatste weken allesbehalve relaí rond door het Haagse, zo meldden Hofstadvrienden. Volgens de krant is niet bekend wie het op Jerry heeft gemunt, maar daar verschillen de meningen over. Alleen: je kunt het niet bewijzen en dan blijft het bij sterke vermoedens. Maar dat Jerry zelf wel weet uit welke hoek de wind en uit welke lopen de kogels waaien, daar is niet veel twijfel over. Eerdere berichten over Jerry staan hier

                                                              *

Geldt dat ook voor onze Nederlandse vriend Wim Beckmann, die in het Belgische Merksplas doelwit was van een aanslag? De eerste vraag is: waarom wordt een slachtoffer van een aanslag in de Nederlandse kranten slechts met zijn initiaal vermeld, terwijl hij toch geen verdachte is? In de Belgische kranten wordt zijn naam voluit vermeld. Er zijn wel heel wat mensen die appeltjes (Apple-tjes?) met hem te schillen hebben, maar de kans dat iemand die voor 2000 belazerd is met een apparaat een dubbele moord wil plegen lijkt mij niet al te groot.

                                                             *

Voor wie dit allemaal wat te heftig is: er is ook nog hxc3xa9le kleine criminaliteit. Daarover gaat het vandaag in mijn column op www.bepster.com

Update 16.45 uur:

Er is vooralsnog weinig medelijden te bespeuren met de in Belgixc3xab zo zwaar getroffen meneer Beckmann. Uit Den Bosch en omstreken bereiken mij signalen dat hij daar bekend staat en niet alleen in gunstige zin. De omgekomen vrouw is zijn Belgische vriendin.

                                                              *

Stan de Jong meldt op zijn website dat hij naar het kort geding is geweest dat Maurice Lippens had aangespannen tegen publicist Micha Kat, die hem beticht van gruwelijke pedofiele zaken, dit alles in het kader van getuige X1 Regina Louf, waar ik het dit weekend over had. Het ziet er niet gunstig uit voor Micha Kat, die zelf niet was komen opdagen en die een schadeclaim van 20.000 euro boven het hoofd hangt.

Volgens mij worden er soms twee dingen wat door elkaar gehaald: de Roze Balletten en het Pedonetwerk. De Roze Balletten waren seksfeesten in de hogere Belgische kringen. Aan het bestaan daarvan wordt niet getwijfeld, daar zijn aanwijzingen genoeg voor. Ook dat mensen uit de kring van Dutroux daaraan meededen, staat wel vast, alleen: het is nooit aangetoond dat daar kinderen bij betrokken waren. En degenen uit de Dutroux-kringen die aan de Balletten deelnamen, hadden juist niets met de moordpartijen en de kelders van Dutroux te maken.

Wim Beckmann uit Merksplas en een vrouw lijken gistermiddag slachtoffer te zijn geworden van een afrekening. De vrouw is overleden, B. zelf is zwaargewond. De politie vond op het bed in een afgesloten slaapkamer de twee lichamen, beiden vertoonden schotwonden. Nadat de schoten zijn gelost was de villa in brand gestoken.

De villa was zwaar beveiligd met alarmsystemen, bewegingssensoren en camera’s, wat het vrijwel onmogelijk maakte ongezien naar de voordeur te wandelen. Buren herinneren zich dat aan het begin van de middag het alarm afging, maar dat gebeurde wel vaker.

Volgens Belgische kranten is Wim Beckmann een Nederlander die bekendstaat als "een gehaaide zakenman". Hij was met zijn Beauville Group onder meer actief in de handel in gsm’s en plasma tv’s en hij bezat enkele cafxc3xa9s. Hij zou veel geld hebben verdiend met het opzetten van btw-carrousels.

De villa stond overigens te koop. Er was recent ook nog beslag op gelegd.

                                   *

Het heeft even geduurd, het stond al op 28 juni in NRC Handelsblad, ik zag het nu pas (de laatste stapel…) maar ik heb zo ‘t idee dat de meeste van mijn bezoekers het niet hebben gezien, het interview van Folkert Jensma met raadsvrouwe Tineke Cleiren (nee, niet die juffrouw op de foto). Eigenlijk is ze ‘raadsheer’, maar dat is toch al te mal.

Een citaat:

xe2x80x9cNeem die zaak Ina Post. Het bewijs bestond daar kort samengevat uit een lijk, het feit dat de verdachte op de dag van het overlijden daar werkte en het feit dat ze bekende. Dat was het hele bewijs. Er was verder geen enkel technisch bewijs waaruit bleek dat zij die moord ook feitelijk pleegde. Een zwakte van ons stelsel is dat de rechter zelf keuzes mag maken uit het aanwezige bewijs en ook stukjes bewijs weg mag laten.xe2x80x9d

Dus de rechter mag zijn overtuiging bij elkaar rapen uit het bewijs?

xe2x80x9cJa. Er moeten minimaal twee zogeheten xe2x80x98bewijsmiddelenxe2x80x99 zijn, zoals verklaringen, documenten, of testuitslagen. Maar die hoeven elkaar niet te overlappen. Er is bijvoorbeeld een arrest [van de Hoge Raad] over het bezorgen van een dreigbrief waarvan alleen werd vastgesteld dat die brief op de deurmat lag en de verdachte in die straat toen post bezorgde. Klaar. Je kunt zo met beperkte bewijsmiddelen toch tot een veroordeling komen. Dat heeft de Hoge Raad al in 1926 goed gevonden. Exc3xa9n bewijsmiddel xe2x80x98met aanvullend bewijsxe2x80x99 is genoeg. Die zwakte is ingebouwd. Daar kun je heel kritisch over zijn. Maar zoxe2x80x99n systeem is echt nodig bij seksuele delicten. Daar heb je doorgaans alleen verklaringen van slachtoffer en verdachte. Stel dat het slachtoffer een blauwe plek heeft en een verdachte aanwijst. Die combinatie wordt geaccepteerd door de rechter. Anders kun je zo iemand nooit aanpakken. Als er nou ook spermaonderzoek was, dan heb je een hard gegeven. Die blauwe plek alleen zegt dat er iets gebeurd is. Niet dat hij het heeft gedaan. Dit type delicten heeft er mede toe geleid dat het strafrecht nog soepeler is geworden met bewijs.xe2x80x9d

Tot zover het citaat. Iedereen die de rechtsgang nauwlettend volgt weet dat het zo gaat, maar het blijft opmerkelijk (en voor mij onbegrijpelijk). Verderop in het artikel vertelt ze ook dat rechters niet aan waarheidsvinding doen, dat is de taak van de officier van justitie. Zal juridisch gezien wel kloppen, maar dat is bijvoorbeeld waar het in de Puttense moordzaak mis ging (en wat die officier nog steeds niet toegeeft). Het hele interview staat hier

Als de discussie gaat over kinderporno, pedofilie en geheimzinnige netwerken (we hadden het hier pas over Zandvoort) duikt vaak de naam van getuige X1 op: Regina Louf. De ‘Belgische Jolanda’, die haar inspiratiebron in Epe vond (volgens mij, maar anderen zijn het daar niet mee eens, zoals men het in deze dingen zelden ergens over eens is bij het volstrekt ontbreken van feiten). Nu mag iedereen uiteraard denken en geloven wat hij of zij wil, dat zal mij grotendeels worst wezen, we hebben het hier over geloof, niet over feiten. En ook niet over serieuze journalistiek. De ‘gelovers’ proberen dat er wel steeds van te maken, door te verwijzen naar Belgische programma’s en kranten en naar het Nederlandse Zembla.

Ik heb een paar van die afleveringen van Zembla over de X1-files bekeken, met stijgende verbijstering. Hoe is het mogelijk dat deze onzin onder de noemer van Zembla is uitgezonden? Het lijken mij in Belgixc3xab in elkaar geknutselde spookverhalen (en zoals men zelf toegeeft: zonder enige concrete aanwijzing) maar dat is geen excuus. Dat hele Zembla is geen knip voor de neus waard als het zich niet alsnog distantieert van die serie documentaires. Misschien heb ik het allemaal verkeerd begrepen – en misschien was het een ander Zembla – maar als we het hebben over ‘ons’ Zembla (van Nova en de NOS, zeg maar), dan staat dat programma bij mij voortaan op de grijze lijst.

Het gebeurt niet zo vaak dat ik in een dossier de naam tegenkom van iemand waarvan ik denk: "Hxc3xa9, die ken ik!" Natuurlijk wel als het gaat om mensen uit het criminele milieu, ‘beroepshalve’, maar niet met mensen die je op een andere manier hebt leren kennen.

De afgelopen tijd ben ik wat bezig met een vrij omvangrijk dossier over drugshandel, witwassen enzovoort. Interessant vanwege de vertakkingen in de bovenwereld. Het grappige is dat een van de hoofdpersonen een man is bij wie ik drie keer een auto heb gekocht. Ik zal er niet te veel over verklappen, maar het was ergens aan de kust en niet in het noorden en ook niet in het zuiden en ik werkte toen vooral in Haarlem. Ik wist toen ook wel dat het niet allemaal zuivere koffie was en het had me verbaasd als de kilometerstanden zouden kloppen, maar de prijs was goed en met de auto’s heb ik niet meer dan te verwachten problemen gehad (wat wil je, met een Chrysler Voyager en een Pontiac Transport).

Exc3xa9n van die auto’s had ik net gekocht toen Cor van Hout en Willem Holleeder in dat hotel in Cergy-Pontoise bij Parijs zaten, in afwachting van hun uitlevering naar Nederland. Ik ben er eerst een keer samen met een fotograaf naar toe gereden. Daar was het een kat-en-muisspelletje met de jongens van Proseco, het in allerijl opgerichte beveiligingsbedrijf van Freddy Heineken.

Toen ik Cor van Hout voor het eerst sprak daar, wist hij allang wie ik was: ze hadden dat via het kenteken nagetrokken. We hebben het toen nog even gehad over dat autobedrijf. Hij kende die mannen wel (dat wist ik, daar had ik het met die verkoper ook over gehad). Op dat moment was er met de papieren van de auto nog iets niet in orde, deel 2 of 3 ontbrak nog. Uiteraard was de eerste opmerking van Cor dat ik dat wel kon vergeten en dat de auto nu zo goed als waardeloos was, maar later stelde hij me gerust: het waren betrouwbare mannen, ik hoefde me geen zorgen te maken. En het kwam allemaal inderdaad wel goed.