misdaadjournalistblog

In april 2008 komt het Oostenrijkse kelder-drama aan het licht: Josef Fritzl misbruikte zijn eigen dochter Elisabeth 24 jaar lang en verwekte zeven kinderen bij haar. Schokkend, vooral ook omdat hij Elisabeth al die tijd verborgen hield. In de jaren tachtig maakte ik voor Panorama een reportage over een Haagse vrouw die acht keer zwanger raakte van haar eigen vader. Hier eerst het Oostenrijkse verhaal, gevolgd door het Haagse incest-drama.

Josef Fritzl uit het Oostenrijkse Amstette is een seksmaniak, maar wel een slimme: hij leert van zijn xe2x80x98foutenxe2x80x99. In 1967 wordt de dan 32-jarige man twee keer opgepakt: hij zou een vrouw van 24 en een vrouw van 21 jaar hebben verkracht. Het blijft bij voorlopige hechtenis en na verloop van tijd wordt het delict van zijn strafblad afgevoerd. Vanaf 1977 bedenkt hij een andere, minder riskante oplossing om seksueel aan zijn gerief te komen. Hij begint zijn dan elfjarige dochter Elisabeth seksueel te misbruiken. Ze loopt een paar keer van huis weg. In 1983 bouwt hij zogenaamd een atoomkelder, in 1984 sluit hij de dan net achttien jaar geworden Elisabeth op en vanaf dat moment verkracht hij haar 24 jaar lang als hij daar zin in heeft.

xe2x80x98Is God daarboven?xe2x80x99 vraagt de vijfjarige Felix aan een politieman als ze in de auto zitten. Het is april 2008. Het knulletje wijst met zijn vinger naar boven: hij heeft nog nooit eerder de buitenlucht en het zonlicht gezien. Zijn vrijheid heeft hij te danken aan het feit dat zijn oudste zus Kerstin (19) die haar hele leven lang ook nooit buiten de xe2x80x98kelderxe2x80x99 was geweest, ziek was geworden. Elisabeth had haar vader gesmeekt haar naar een ziekenhuis te brengen. Voor Kerstin hoeft vader Josef niet bang te zijn: zij is zo verzwakt door inwendige krampen dat ze buiten bewustzijn is en kunstmatig in leven wordt gehouden. Op 19 april brengt hij Kerstin inderdaad naar de kliniek. Hij zegt dat ze een vriendin is van een dochter. De artsen vertrouwen het niet, maar er is nog geen aanleiding om in te grijpen. Op 26 april zullen Josef en Elisabeth samen een bezoek brengen aan de kliniek. Er is iemand die iets van de hoed en de rand weet en die de politie tipt over het bezoek en wat er aan de hand is.

De politie wacht de twee op bij de kliniek. Josef wordt aangehouden en Elisabeth vertelt haar onvoorstelbare verhaal.

LEES MEER:

Barry Mieremet gaat niet in hoger beroep tegen de straf van zeven jaar. Links het restaurant (‘Paal 26’) waar de boevenbende vergaderde toen de politie daar binnenviel. Een ander ‘rechtszaak-berichtje’ trof mij iets meer. We hadden het pas over de moord op Ceciel Bot, waarvoor Duncan van B. is veroordeeld tot 15 jaar plus tbs. Hij maakte bezwaar tegen verlenging van zijn tbs. De uitspraak is nu bekend: het wordt wel verlengd, maar niet met de gevraagde twee jaar, maar met xc3xa9xc3xa9n. Dat is over het algemeen een teken dat het einde nadert, ik ken meer voorbeelden waar het zo is gegaan, vaak tegen het advies van de psychiaters van de kliniek in. Helaas zijn daar ook zaken bij waar het toch weer mis ging.

                                                          *

Vrij Nederland rept van een diplomatieke rel rond de noodpaspoorten voor Jerry K. en zijn zwager Johan, in ‘Rio-gate’. Er blijkt daar intern enorme heibel over te zijn ontstaan. Degene die verantwoordelijk was voor het achteraf zo omstreden afgeven van de paspoorten is de toenmalig directeur consulaire zaken Peter van Wulfften Palthe, maar consul-generaal Ronald Brouwer kreeg de zwarte piet toegespeeld. Hij schreef er in 2005 een hxc3xa9xc3xa9l boos briefje over aan Palthe, met als ondertekening: ‘Zonder groet, Ronald Brouwer.’

Het nu ingestelde onderzoek naar de verstrekking van de noodpaspoorten moet begin juni zijn afgerond, dan horen we wellicht meer. ‘t Is overigens wel grappig dat zoveel van die diplomaten in het buitenland een adellijke achtergrond hebben of op z’n minst een dubbele achternaam. Ik heb daar wel eens zeer schampere geluiden over gehoord. Laten we zeggen: het zijn niet altijd alleen hun enorme capaciteiten die meespelen bij de benoemingen, dat geeft nogal eens wrijving. Genoemde Van Wulfften Palthe schijnt in de zaak rond het losgeld voor Arjan Erkel ook geen schoonheidsprijs te hebben gekregen voor zijn bemiddeling.

Update 13.15 uur:

De foto van korpschef Bernard Welten met naast hem Siem Eikelenboom, bedenker van ‘Koud Bloed’. Zijn naamgenoot Richard Eikelenboom (geen familie) figureert in een van de verhalen, het ‘DNA-bewijs in de Deventer moordzaak’. Hij is de laatste tijd vaak in het nieuws, ondermeer in de programma’s van Peter de Vries, met zijn onafhankelijk forensisch bureau IFS. Ik heb de reportage nog niet gelezen. Ik kom er nog op terug, er staat meer moois in. Als je op de cover klikt wordt-ie groter en kun je een onderwerpen lezen. Meer ook op de website van Koud Bloed

Hoorde ook nog dat Peter de Vries in RTL Boulevard aandacht aan ‘Koud Bloed’ besteedde en zowaar Bart Middelburg en mijn naam noemde. Hij heeft er zelf (nog) niet aan meegewerkt, maar dat zal vast wel een keer gebeuren. Uiteindelijk is hij ook ‘schrijvend journalist.’

Ik kan hier nu uiteraard niet roepen dat hij een van de best schrijvende misdaadverslaggevers is, zoveel stroop-heen-en-weer kunnen onze vijanden niet verdragen. Het Boulevard-filmpje staat hier.

                                              *

Volgens het Eindhovens Dagblad is Renate Jonkers – het tuinlijk van Bekkevoort – om het leven gekomen bij een gewelddadig verlopen healing, kort voor de jaarwisseling, door haar spiritueel leider David Angelo Ram onder het oog van vier andere volgelingen. Volgens een Belgische advocaat waren de healings aanvankelijk niet gewelddadig, maar ‘het geweld sloop er langzaam in’.

De vijf verdachten en het slachtoffer noemden zichzelf een ‘healersgroep’. Renate Jonkers, Rani, deed aan voetreflextherapie. Hoofdverdachte David Angelo Ram bracht ‘Europees sjamanisme’ in.

Het doet mij denken aan mijn ‘moordenaars op zwarte kousen’: uit de hand gelopen duiveluitdrijving in een gesloten groep. Daar was het godsdienstwaanzin, bestaat er ook zoiets als ‘Oosterse godsdienstwaanzin?’

                                                         *

Er had hier een foto moeten staan van de Amsterdamse korpschef Bernard Welten die gisteravond het eerste exemplaar van ‘Koud Bloed’ kreeg overhandigd. Hij hield een gedreven toespraak – dat kan hij als geen ander – waarin hij het aanwezig misdaadjournaille voorhield dat het eigenlijk allemaal mislukte politiemensen zijn.

Bij de politie gaat wel eens wat fout, bij de pers ook. Het sd-kaartje uit mijn camera is van een iets te moderne versie voor mijn lap-top. Per ongeluk de verkeerde erin gestopt. Moest gistermiddag wegens plotselinge belangwekkende ontwikkelingen enigszins gehaast weg, vandaar. Ben nu nog in Amsterdam, hoop in de loop van de dag de foto’s online te zetten.

Vanmiddag is de presentatie van ‘Koud Bloed’, het nieuwe tijdschrift over ‘true crime’. De naam verwijst naar ‘de bijbel van de misdaadliteratuur’: Cold Blood van Truman Capote. Hij pakte een vrij willekeurig krantenknipsel over een moord op het Amerikaanse platteland waar anders buiten de regio geen haan naar zou hebben gekraaid, ging wonen in het dorp waar het gebeurd was en maakte een bloedstollende reconstructie.

Ik heb zelf ook een bijdrage geleverd: het verhaal van Tanya, een Britse die tegelijk met Thea Moear in Panama gevangen zat. Ze woont op Ibiza, in april heb ik haar daar gexc3xafnterviewd.

Het eerste nummer wordt overhandigd aan de Amsterdamse hoofdcommisaris Bernard Welten.

                                                            *

Over literatuur gesproken: de vakliteratuur lees ik soms met enige vertraging. Zo had Panorama vorige week een ‘onthullend dossier’ over ‘Opkomst & Ondergang van topcrimineel Mieremet’ (‘John was de man van de doodvonnissen’). Goed stuk van Bas van Hout en Koen Scharrenberg. Toch een enkele kanttekening. Mieremet en zijn maat Sam Klepper worden uiteraard weer als Spic en Span aangeduid. Ik weet niet wie die naam ooit heeft bedacht, maar het moet lang geleden zijn, volgens mij is dat schoonmaakmiddel al veertig jaar uit de handel (zal nu wel Cif heten of zoiets). Ze zouden heel wat moorden hebben laten uitvoeren.

Een citaat: "Op een gegeven moment was een simpele belediging genoeg. Een sarcastische opmerking, een wanbetaling, of het simpele feit dat het meer opleverde om iemand te vermoorden dan gewoon een bonafide schuld in te lossen."

Ik geloof het onmiddellijk, maar het zou nu toch inmiddels mogelijk moeten zijn eens met wat namen te komen. Ik ken ze niet, wie wel?

Bij een ander voorval zou ik ook graag een naam weten. "Begin jaren negentig laten Spic en Span een weerbarstige kassier, een adellijke jonkheer die bij hen in de gokhal werkte, de beide handen afhakken met een bijl. De man had gedreigd zijn achterstallige salaris zelf uit de kassa te zullen halen als hij niet werd betaald. Net voordat hij zijn woning binnen wil lopen wordt hij neergeslagen, om enkele minuten later gillend van pijn wakker te worden. Het enige wat van zijn handen resteert, is een onherkenbare massa botten en spieren, die bijeengehouden worden door de niet doorgehakte pezen.

Mieremet, later tegen ons, op de vraag of het niet buiten elke proportie is om iemands handen af te hakken met een Rambo-mes: "Ja, maar dat was helemaal geen Rambo-mes, dat is gedaan met een bijl en nog een botte ook. Daarom kwamen ze niet door die pezen heen. Hahaha."

Tot zover het citaat.

Die ‘ons’, dat zal Bas van Hout zijn. Ik meen mij te herinneren dat dit verhaal een keer eerder ergens is gepubliceerd en dat er vanuit het kamp-Mieremet toen nogal verontwaardigd op is gereageerd, dat het ‘een lulverhaal’ was. Het zou inmiddels toch mogelijk moeten zijn de identiteit van het betreffende slachtoffer te achterhalen en na te gaan of het klopt. Het aantal ‘adellijke jonkheren’ dat met afgehakte handen rondloopt moet op de vingers van xc3xa9xc3xa9n hand…

Update 14.30 uur:

Meestal zit ik niet zo in de witte boorden – en dit is misschien ook niet crimineel – maar mijn tipgevers zitten overal, nietwaar? Het Financieele Dagblad meldt vandaag dat de Amsterdamse optiehandelaar Intal zijn activiteiten moet staken. Het bedrijf met 35 werknemers mag niet meer handelen via het platform van het beursbedrijf. Een faillissement door een groot verlies op transacties in Duitsland is de reden.

Volgens Alfred Kemp van Intal heeft een van de handelaren onverantwoorde posities ingenomen in opties op Deutsche Bank, Commerzbank en Bayer. Dat heeft hij zo slim gedaan dat hij de waarschuwingssystemen wist te ontwijken. De curator gaat aangifte doen tegen hem.

Toen de verliezen opliepen, begon de handelaar zich in te dekken. Hij kocht zo veel mogelijk beschikbare derivaten om de prijsdalingen te stoppen. De schade kwam uiteindelijk uit op 5 miljoen euro.

In april liep de handelaar tegen de lamp, voor de redding van het bedrijf was het te laat.

Aldus het bericht. Wij willen natuurlijk weten: wie is die handelaar? Tja, ons kent ons. Het gaat om een meneer B. Uit pixc3xabteit zal ik zijn voor- en achternaam niet noemen, het is voor hem zelf ook al erg genoeg.

Mooie scoop voor Henk Strootman (Aktueel): hij sprak een medegedetineerde van Ronald Pieper, die vertelde dat Ronald aan hem had opgebiecht dat hij seks had gehad met Christel Ambrosius, maar dat dat uit de hand gelopen was. De nu 40-jarige Michel van de L. zat tegelijk met Ronald gevangen toen hij gedwongen werd zijn dna af te staan. ‘Dan hang ik,’ was de boodschap en Michel begreep ook al dat het om de Puttense moordzaak ging.

Haast onvoorstelbaar dat zo’n jongen op dat moment niet contact opneemt met deze of gene, die gegevens waren goud waard, maar zo gaat het in de praktijk vaak: ze zien er zelf de nieuwswaarde en het belang niet van in en loyaliteit jegens medegedetineerden speelt ook een rol.

Meest opmerkelijk detail is natuurlijk dat Ronald zou hebben gezegd dat het om vrijwillige seks ging.

Volgens de Telegraaf reed Ronald destijds in een rode auto. Verschillende getuigen verklaarden dat ze rond het tijdstip van de moord een vermoedelijk rode Peugeot hadden gezien.

Morgen is de presentatie van het eerste nummer van Koud Bloed, het ‘literair-journalistieke tijdschrift over true crime’. Is toevallig (?) op de verjaardag van Willem Holleeder: hij hoopt morgen Abraham achter de tralies een handje te schudden. Sjerp Jaarsma, Holleeder-kenner bij uitstek, maakte mij er op attent. "Hij is daarmee de derde Heinekenontvoerder die Abraham ziet in de gevangenis.

Jan Boellaard werd op 23 oktober 2002 vijftig. Hij was veroordeeld tot 20 jaar cel voor doodslag op douanier Jan Holm. Cor van Hout(zelf toen 45 jaar) stuurde hem in de gevangenis de volgende felicitatietekst: Welke crimineel wordt er tegenwoordig nog 50 jaar? Proficiat!

Ook Frans Meijer (hier op de foto met Sjerp) vierde zijn vijftigste verjaardag in een Nederlandse gevangenis. Nadat Cor van Hout werd geliquideerd op 24 januari 2003, staakte Meijer zijn verzet tegen uitlevering aan Nederland. Zodoende vierde hij zijn vijftigste verjaardag op 16 mei 2003 hier in de gevangenis in plaats van in Paraguay. Frans Meijer moest toen nog een kleine twee jaar zitten voor zijn aandeel in de Heineken-ontvoering.

Of ook Martin Erkamps zijn vijftigste verjaardag in de gevangenis gaat vieren, is even afwachten( 27 april 2013). Momenteel is hij in opspraak in Panama vanwege zwendel met de verkoop van huizen.

‘Lang zal die leven’  is de laatste jaren vast niet gezongen op de verjaardagen van Willem Holleeder en zal donderdag waarschijnlijk ook in gevangenis De Schie te Rotterdam niet te horen zijn. Hoe en of hij zijn verjaardag zal vieren is nog de vraag. Gebak, extra bezoek?  Of zullen familie of vrienden een Abraham voor de gevangenispoort zetten?"

Een ‘levende Abraham’ komt er waarschijnlijk niet aan te pas, anders had Sjerp die nog wel kunnen leveren. Voordat hij begon met de Heineken Kidnap Tour had hij een bureau dat levende Abrahams verhuurde.

Update 20.00 uur:

Zou ‘t Onno Meijer zijn? In het kanaal van Gent naar Terneuzen is gisteren een lijk in een auto gevonden. Het is nog niet gexc3xafdentificeerd, maar het zou Onno Meijer kunnen zijn. Ik kan er overigens nog wel een paar bedenken. Vorige week werd een man die verdacht werd van moord op Meijer, Toine van L. uit Tilburg, vrijgesproken. Het was toch lastig, zonder lijk, en getuigen die eerder hadden verklaard dat Toine zelf had gezegd dat-ie ‘t had gedaan, trokken later hun verklaringen in: de rechercheurs hadden het helemaal verkeerd begrepen. Bijgaande foto komt van de site van hvzeeland. 

Een reportage over de raadselachtige verdwijning van Onno Meijer staat hier

Update 11.00 uur:

De 43-jarige man die zondag op de zeedijk in Den Helder werd doodgestoken door een 50-jarige man had op dat moment seks met de vrouw van de verdachte, zo meldt de Telegraaf. De politie had het eerder al over ‘relationele problemen’. Dat mag je dan wel zeggen. Zo’n echte crime passionnel als deze maak je niet vaak meer mee, meestal gaat er wat meer tijd overheen voor de wraak wordt uitgevoerd. Werd het stel geheel onverwacht betrapt, of had ‘cocu’ (ik moet bij dit soort dingen altijd aan Philip Cocu denken, in Frankrijk betekent zijn naam zoiets als ‘bedrogen minnaar’) al langer in de gaten dat zijn geliefde vreemdging en wachtte hij op een geschikt moment om toe te slaan? Dat is – we hadden het er van de week al over – het verschil tussen moord en doodslag. En wat we ook willen weten: was het slachtoffer een bekende van de dader?

                                                              *

Iets heel anders, heeft met bovenstaande niks te maken: een goede relatie van mij probeert in contact te komen met Wim Wagenaar. In de jaren zeventig was hij in het milieu goed bekend, maar waar is hij gebleven? Wie Weet Waar Wim Wagenaar Woont en of hij nog leeft? Het gaat niet om iets crimineels, meer in de familiesfeer.

Bijna twee jaar geleden was ik in Luik getuige van de zoektocht naar de toen net verdwenen meisjes Stacy en Nathalie. De Belgische politie en justitie liggen – net als de Nederlandse – vaak onder vuur, maar de manier waarop die speurtocht is aangepakt, verdient alle lof. Grondig en professioneel, met als resultaat dat de lijkjes van de twee meisjes gevonden werden.

Gisteren begon het proces tegen Abdalla Ait-Oud. Er is niet veel twijfel over of hij de dader is, al ontkent hij hardnekkig. Hij heeft het nodige dna-materiaal achtergelaten en er zijn voldoende andere technische sporen. Bovendien gedroeg hij zich uiterst verdacht na de verdwijning van de meisjes.

Dat ontkennen ‘tegen beter weten in’ zie je vaak. De moordenaar van Jesse Dingemans deed het, de moordenaar van Melisa Ulrichs en ik ken er nog een heleboel.  Het is voor hen een manier om te overleven, om ermee om te gaan. Ronald Pieper zal dat waarschijnlijk ook doen, wat heeft hij te verliezen?

Maar wat een treurigheid, die Luikse volksbuurt waar zich dit afspeelde. Rechts op de foto het cafxc3xa9 waar de dronken ouders zaten terwijl de kinderen tot twee uur ‘s nachts op straat speelden. Deze foto heb ik om een uur of elf ‘s morgens gemaakt. Toen zaten er al weer wat tandeloze veertigers en vijftigers, zowel dames als heren, aan het bier. Roken doen ze ook veel. En de juffrouw links is volgens mij niet op weg naar school.

Een reportage over de moord op Stacy en Nathalie staat hier

                                                              *

Over moordzaken gesproken: in mijn wekelijkse column op www.bepster.com kan ik er natuurlijk niet omheen, dit keer gaat het over het volkslied van Putten. Ik weet niet of Nataschja van der Stelt mooi kan zingen, anders kan zij het misschien voordragen op het Grote Verzoeningsfeest als koningin Beatrix in Putten namens de regering haar excuus komt aanbieden.

Op het dorpsplein wordt een schandpaal opgericht voor officier van justitie mr. Klunder en super-pg Joan de Wijckerslooth (er mag met eieren en tomaten worden gegooid). In een getraliede huifkar zitten de rechercheurs en zoveel mogelijk rechters die verantwoordelijk waren voor deze zwarte bladzij. En een paar journalisten (ik noem geen namen).