Henk Strootman haalt in zijn column een interessant artikel aan uit het politieblad Blauw, over de seksuele sadist Richard P. De man is haast net zo gek als ‘schaakbordmoordenaarxe2x80x99 Aleksander Pitsjoeskin (33) in Rusland, die 64 mensen wilde vermoorden, op elk hokje van een schaakbord xc3xa9xc3xa9n. De Rus kwam een aardig eind: 61, zegt hij zelf. Hij is veroordeeld voor 48. Genoeg voor levenslang.
Het is merkwaardig dat er in Nederland juist bij levenslange straffen geregeld twijfel is. Lucia de B. is daarvan het meest sprekende voorbeeld. Onlangs heb ik een reportage gemaakt over Olaf H., die veroordeeld is tot levenslang voor de dubbele moord op Jo en Ine Zwakhalen in Sittard, kleindochter Audrey overleefde de kogel in haar hoofd ternauwernood. Er is niet het geringste spoor van technisch bewijs, Olaf heeft alleen heel erg de schijn tegen.
Volgende week verschijnt ‘De bende van Venlo, twaalf jaar later’. Hoofdman Frenky P. kreeg ook levenslang. Niemand zal beweren dat de man onschuldig vastzit, maar het vonnis slaat verder nergens op: hoe kun je iemand met droge ogen veroordelen voor minstens drie moorden waarbij de identiteit van de slachtoffers onbekend is en er ook geen lijken zijn?
Met die seksuele sadist van Henk is ook zoiets vreemds aan de hand: de man is veroordeeld voor gruwelijke verkrachtingen, maar bekende ook een aantal afgrijselijke moorden, tot in detail. Alleen: de politie kan de slachtoffers niet vinden… Staat hier
*
Beetje verwant met Lucia de B.: jaarlijks overlijden naar schatting alleen al in de ziekenhuizen 1700 patixc3xabnten door medische fouten, daarnaast lopen ieder jaar circa 30 000 mensen onnodig letsel op door fouten tijdens de behandeling. Het staat in het boek ‘Medische missers’ van Ton van Dijk. Ik ken hem uit de tijd dat hij hoofdredacteur was van Panorama (daarvoor van Nieuwe Revu). Hij is naast zijn werk als docent journalistiek ook nog altijd actief in de researchjournalistiek. Voor dit boek dook hij in de medische wereld, vond slachtoffers en woonde vele zittingen bij van de medische tuchtcolleges en beschrijft de soms jarenlange strijd van de leek tegen de gevestigde orde (Verkeerde spuit, na vier dagen dood; De dokter ‘kijkt’ een knie kapot; Het lijk in de xc3xadnleunwoning).
*
Nog even terug naar Henk S.(staat ook op zijn log): hij kreeg een telefoontje van de dochter van de op Isla Margarita verdwenen (ontvoerde) Joyce en Wendy Videler. Ze maakt zich zorgen over een reportage van Exc3xa9n Vandaag, dat met een team is afgereisd. Het lijkt erop uit te draaien dat de familie Videler zelf nogal debet is aan een aantal problemen. Wat er – eerlijk gezegd – vanaf het begin af aan al vanaf droop, kort nadat ik er een stukje over had geschreven kreeg ik ook al een reactie die daarop wees. Ik ben overigens wel erg benieuwd wat er aan de hand is. Het is een gebied dat wordt doorkruist met drugsroutes, het zal geen toeval zijn dat het steeds gaat over bemoeienis vanuit Colombia.
misdaadjournalistblog 
Vind het goed dat ze die zaak van Lucia de B opnieuw onder de aandacht nemen, heb ooit verhaal van haar dochter gelezen en zitten zo’n hoop tegenstijdigheden in die zaak.Maar dat is bij veel zaken helaas, meschien de zoveelste gerechtelijke dwaling?
Groet MDF
Dag Hendrik-Jan,
Je gaat vandaag in op de zaak van serieverkrachter Richard P. Het verhaal zoals het in politievakblad Blauw staat, is in 2005 al eens in zo’n vorm in het Recherche Magazine verschenen, waar ik destijds werkzaam was.
Toen kwamen vooral vragen naar voren over een proefverlof voor Richard P., waar sprake van was, en over de andere zaken waarvan hij werd verdacht, nadat de redactie geschrokken was van de afgrijselijke feiten die hij had gepleegd (zie ook het verhaal in Panorama).
Drie maanden teug kwam ik er toevallig achter dat Richard P. voor verlenging van zijn TBS in aanmerking kwam. Ik ben toen naar de zitting geweest, waar hij zelf ook aanwezig was. Zie voor dat verhaal Panorama 30, pagina 20, 2007, ‘Het beest van de Bethlehemstraat’).
Tot mijn opluchting had men P. inmiddels niet meer uit de kliniek gelaten, en justitie gaf inderdaad aan dat zijn DNA (nog) geen matches met andere zaken (in de omgeving van Rotterdam) had opgeleverd. De rechter verlengde zijn TBS met twee jaar, P. stemde daar zelf ‘graag’ mee in, voelde zich onder meer ‘een computer die alles registreerde’.
Het bleek bij het Recherche Magazine vooral lastig om inzicht te krijgen in de handel en wandel van een ‘predator’ als Richard P., in verband met de privacy van verdachten.
Ik vind het nu enigszins geruststellend dat de overheid in dit geval in staat is gebleken deze serieverkrachter te vinden en hem op te sluiten, tot op de dag van vandaag. Vraag blijft natuurlijk of er wel genoeg onderzoek is gedaan naar de zaken die Richard P. destijds ook bekende. Waaronder een moord in Breda, waar nooit een slachtoffer bij werd gevonden.
Ik kan me niet voorstellen dat iemand als Richard P. ooit nog wordt vrijgelaten. Maar hij zit dan ook niet voor niets op de long stay-afdeling van de Pompekliniek.
Met vriendelijke groet,
Joost van der Wegen
Ik heb zojuist de reportage van Exc3xa9n Vandaag gezien, en ik wist verder helemaal niets van deze zaak, maar het druipt er toch inderdaad wel overduideljk vanaf dat deze Wendy niet zuiver op de graat is. Haar man verstopt zich al drie maanden in zijn appartement, terwijl hij zegt dat hij niet weet uit welke hoek het gevaar komt. Waarom keert hij niet gewoon naar Nederland terug? En, het is mischien lullig om te zeggen, maar dit echtpaar heeft z’n uiterlijk ook bepaald niet mee. Op dat filmpje waarop Wendy staat te huilen bij de begrafenis van die Nederlandse zakenman, staat ze duidelijk krokodillentranen te huilen, ‘t is slecht geacteerd. Jammer voor haar dochter(s), die hebben toch nergens mee te maken. Zou mij niet verbazen als die Wendy vandaag of morgen gewoon weer opduikt.