Dagboek van zondag 27 mei

Op 30 maart besteedde ik wat aandacht aan de wederwaardigheden van het Brabantse echtpaar Hxc3xb6rchner, dat geheel buiten hun wil in criminele activiteiten betrokken zou zijn geraakt en sindsdien vecht voor eerherstel en schadevergoeding. Het gaat erom dat een loods die op hun naam had gestaan, gebruikt was voor illegale praktijken met drugs. De bende is opgepakt, maar op de een of andere manier willen de Brabantse speurneuzen van politie en justitie er niet aan dat het echtpaar zo onschuldig is als twee pasgeboren lammetjes.

Peter de Vries besteedt er vanavond weer aandacht aan. Ik heb toen, na het stukje dat ik erover had geschreven, ook nog contact gehad met advocaat Cees Korvinus. Hij is net als Peter heilig overtuigd van de blanke onschuld van clixc3xabnten en ik heb daar even niets aan toe te voegen. Ik kom er nog wel een keer op terug, er rommelt nog iets op de achtergrond, maar als dat loos gerommel blijkt te zijn zal ik het zeker melden. Mensen die ten onrechte iets naars is overkomen, verdienen geen trap na.

                                   *

Het was het weekje van de dieren. Vrijdagavond zat er een deskundige bij Knevel en Van den Brink (je kunt er toch niet omheen) die beweerde dat Bokito wel moest ingrijpen: hij verloor zijn gezag binnen de groep als hij die dame die hem zo leuk vond en zo vriendelijk naar hem lachte, niet binnen zijn harem wist te krijgen. Hij stond ten opzichte van zijn vrouwtjes als het ware voor aap. Wat die mevrouw had moeten doen? Als ze zich niet had verzet, had Bokito geprobeerd met haar te paren – wat haar ongetwijfeld een factor te ver ging voor een eerste ontmoeting – maar dan had hij haar niet zo’n pijn gedaan.

Ik vraag me af of Knevel van tevoren wist wat die apoloog ging zeggen, anders had-ie ‘m vast niet uitgenodigd. Parende apen liggen gevoelig bij de achterban. Zeker als ze zich niks van de evolutie aantrekken. Of juist wel. Nou ja, van die dingen.