misdaadjournalistblog

De komende tien weken bivakkeert Joris Linssen weer op Schiphol om unieke verhalen op te tekenen van vertrekkende en aankomende luchtreizigers, voor het NCRV-programma ‘Hello goodbye’. Staat in de krant. Ik denk dat Joris het bivakkeren al achter de rug heeft en vooral aan het monteren is. In november zag ik hem bezig. Op televisie lijkt het gemakkelijk, maar dat is het niet. Ik heb hetzelfde ooit voor Panorama gedaan, begin jaren tachtig, met fotograaf Theo van Houts. Was niet mijn leukste klus.

                                                              ******

Oud-plaatsgenoot Geertjan Lassche valt in de prijzen: dinsdag krijgt hij twee Poolse onderscheidingen voor zijn Netwerk-reportage ‘God Bless Montgomery – De vergeten Polen in de slag om Arnhem’. De reportage was aanleiding voor volledig eerherstel van Poolse soldaten die betrokken waren bij de slag om Arnhem in september 1944. Hij krijgt een militaire en een staatsonderscheiding. De laatste is toegekend door de Poolse president Lech Kaczynski. Geertjan is al jaren een van de beste documentairemakers van de Nederlandse televisie, met bijna elk onderwerp dat hij aanpakt is het raak. Binnenkort ook het tweede deel van de reportage waarin hij met de camera in het ziekenhuis bij stervende patixc3xabnten door mocht filmen tot voorbij het einde. Hij kwam ver, maar Geertjan is nooit tevreden, hij had nog wel iets meer ‘dilemma’ willen uitzenden, maar een fatsoenlijk tv-maker en een nette omroep kennen dan (gelukkig) hun grenzen.

                                                                ******

Gxc3xa9xc3xa9n prijs voor Bas van Hout: de rechtbank in Den Haag wil twee ‘geheime bronnen’ van voormalig officier van justitie Fred Teeven horen in de zaak van de geflipte AIVD-man Paul H. De bronnen beweren dat staatsgeheimen via misdaadverslaggever Bas van Hout bij De Telegraaf terecht zijn gekomen. Voorlopig wordt de zaak dus weer aangehouden.

Ik begrijp het wel: dit is voor die rechters veel leuker dan meteen te beslissen dat het allemaal nergens over gaat en iedereen gewoon naar huis te sturen, behalve die sukkel van een Paul H. en zijn boze vriendje. Veel media-aandacht, geen lijken, en ook nog een mooie gelegenheid om oud-collega Fred Teeven een hak te zetten.

Er is niemand die serieus denkt dat Bas van Hout die stukken aan de Telegraaf heeft gegeven. Waarom zou hij? Hij heeft sowieso heel andere kanalen en xc3¡ls hij ze al aan die krant had verstrekt was het via John van den Heuvel geweest en niet via de twee die nu worden genoemd. Weliswaar zijn Bas en John enige tijd wat gebrouilleerd geweest – en ik weet ook wel waarom – maar dat was toen niet en inmiddels is de vrede getekend.

Het zal vaste bezoekers niet zijn ontgaan dat ik sinds vorige week een columpje schrijf voor www.bepster.com De nieuwe staat nu online, onder de titel: ‘Beste kindermoordenaar, komma.’ Gaat over wat vrouwen boeit in zedendelinquenten. De moord op Melanie Sijbers (foto links) komt ook even ter sprake en dat herinnert me eraan dat ik de reportage die ik daarover maakte voor Nieuwe Revu nog niet op de site had gezet. Is inmiddels gebeurd: klikt hier De tekst is voorzien van enkele kanttekeningen:  een poosje geleden kreeg ik een boos telefoontje van Henrixc3xabtte van Bakel, de vrouw van Melanie’s moordenaar Peter H. Ze wilde een rectificatie, er stond volgens haar van alles in dat niet klopte, maar toen ik aanbood een en ander recht te zetten was ze niet meer te bereiken.

                                                          ***********

James Bond op klompen: als het om de Nederlandse geheime dienst gaat, valt het soms niet mee een lichte glimlach te onderdrukken. Gisteren diende het proces tegen Paul H., de geflipte ex-agent die geheime staatsstukken aan criminelen en aan twee journalisten van de Telegraaf zou hebben gegeven. Wat blijkt? Paul H. had ruzie met een huisvriend gekregen. De vriend nam uit boosheid wat stukken mee uit een tas van Paul en gaf die aan iemand anders. Vervolgens kwamen de A4’tjes bij verschillende personen terecht.

VVD-Kamerlid Fred Teeven zit er ook mee in zijn maag, hij dreigt zelfs te worden gegijzeld Iemand (iedereen weet trouwens wie) had hem verteld dat journalist Bas van Hout de stukken aan de Telegraaf had doorgespeeld. Een onzinverhaal, dat weet ook iedereen, maar het wordt allemaal hoog opgespeeld, terwijl het in feite nergens over gaat – behalve dan om zeer laakbaar gedrag van een slordige AIVD’er.

In Wapenveld blijft het onrustig. De vier doden zijn begraven, maar wat nu? De ruzie die leidde tot het verkeersongeval is nog niet bijgelegd en de twee chauffeurs van de ‘tegenpartij’ worden officieel nog steeds als verdachten beschouwd, tot ongenoegen van hun advocaat. Wat het er ook niet beter op maakt is dat er gruwelijke foto’s circuleren die in de eerste minuten na het ongeluk zijn gemaakt, waarschijnlijk met mobiele telefoons. In een interview met de Volkskrant vertelde Domiqinue Weessie van de website geenstijl.nl dat hij ze aangeboden heeft gekregen, maar dat hij dit toch echt te ver vond gaan.

                                               *******

Vandaag het proces over de geheime staatsstukken. De Telegraafjournalisten worden als getuige gehoord, maar zullen ongetwijfeld niet zeggen hoe ze eraan gekomen zijn. Justitie beweert dat de betreffende stukken ook in handen van criminelen zijn terechtgekomen, met name Mink Kok – over wie het allemaal gaat – zou ze hebben gekregen. Zelf ontkent Mink dat ten stelligste, hij zegt ook dat hij die geflipte agent Paul H. helemaal niet kent, de vraag is of tijdens het proces daar meer duidelijkheid over komt.

                                                                    ******

Advocaat Bram Moszkowicz dreigde dat hij vandaag aangifte gaat doen tegen Jort Kelder die hem ‘een maffia-advocaat’ noemde en beweert dat hij zwart geld aanneemt. Een duivels dilemma voor de advocaat. Het is een vrij kansloze missie, waarbij hij alleen maar te verliezen heeft. Als hij het echt doet, leidt het alleen tot meer aandacht. De beschuldiging van zwart geld is een lastige: heeft Jort Kelder bewijzen? Criminelen roepen altijd dat advocaten zwart betaald worden, maar als je doorvraagt bedoelen ze vaak iets anders: dat het gaat om crimineel geld. Maar dat is iets anders. Moszkowicz is niet zo dom dat hij zwart geld aanneemt, als je daar als advocaat mee begint kun je meteen de tent wel sluiten, dan ben je chantabel.

                                                      *******

Over mijn filmsmaak valt het nodige te twisten (zie gisteren mijn bijdrage over ‘De vier vuisten’). Tot mijn verrassing zag ik dat Laura Gemser een rol speelde in de gisteren uitgezonden rolprent. Is een wat ouderwets woord, maar we hebben het ook over oude dozen, de dingen die voorbijgaan.

Eigenlijk hoor je nooit meer iets over die Laura, terwijl ze toch een van de weinige Nederlandse actrices is die in veel buitenlandse films heeft gespeeld, in de jaren zeventig en tachtig. De Utrechtse studente maakte naam als ‘Black Emmanuelle’, de gekleurde concurrente van Sylvia Kristel. Maar ze speelde niet alleen in soft-erotische films, in 1976 had ze ook een rol in ‘Voyage of the damned’, met indrukwekkende medespelers. We noemen een Orson Welles, Faye Dunaway, Max von Sydow, James Mason en Lee Grant. Wat zou er van Laura geworden zijn? Leeft ze nog? Wie eens wat geks wil lezen, moet de volgende link naar wikipedia bekijken: een met de vertaalcomputer naar het Nederlands overgezet stuk over ‘Emmanuelle’: zie hier

Reindert Brongers is freelance journalist. In februari 2004 reageerde hij met een ingezonden brief op Stan de Jongs artikel "Waar is het bewijs in de Deventer moordzaak"? "Het viel mij toen al op dat De Jong in zijn "analyse van het vonnis" voorbij ging aan een aantal belangrijke aspecten die belastend zijn voor Louwes. Dat was de eerste keer dat ik mij bemoeide met de Deventer moordzaak."

Brongers mengde zich ook op internet in de discussie, onder anderen bij mij op de site/log. "Ik vond vanaf het begin dat de aanhangers van Ernest Louwes veel te gemakkelijk over diens dna (en bloed) op de blouse zijn heengestapt, zeker als je bedenkt dat Louwesxe2x80x99 vingerafdrukken op de plaats delict en – later – zijn dna in het nagelvuil van de weduwe werden aangetroffen.

LEES MEER

Vanmiddag om vijf uur op Talpa (Tien) een film met Terence Hill en Bud Spencer, ‘de vier vuisten van de duivel’. Het was me even ontgaan dat die serie bezig is, de kranten besteden er niet veel aandacht aan en als ze het al noemen is het iets als: slappe actiekomedie.

Nu ben ik in dezen niet geheel objectief: de eerste film die ik ooit in een bioscoop zag, was de eerste ‘Vier vuisten’.  Moet ergens begin jaren zeventig zijn geweest. Misschien heeft dat mijn goede smaak verpest, maar ik heb een sterke voorkeur voor domme, foute films. Met Clint Eastwood, Charles Bronson (‘Once upon a time in the west’ heb ik vijf keer in de bioscoop gezien en nog vele malen thuis), dat genre.

Dat ‘Once upon a time’ wordt de laatste jaren door critici welwillend beschouwd, maar moest je destijds die recensies in de kwaliteitskranten lezen, veel erger doekvervuiling dan dit bestond er niet. De kenners prijzen Meryl Streep en Dustin Hofmann, terwijl ik de meeste Oscarwinnende films oersaai vind. Bij zo’n Meryl en Dustin denk ik de hele tijd: goh, wat ben jij goed aan het acteren. En de meeste films van Steven Spielberg werken bij mij nogal op de lachspieren, vooral als het niet zo bedoeld is. Alleen zijn eerste films zijn te pruimen, ik weet de titel niet, maar er is er eentje waarbij een auto achterna wordt gezeten door een vrachtwagen. Elke seconde spannend, met niks meer dan een weg en twee auto’s. Hij kan het dus wel, maar later is hij gaan grossieren in speciale effecten, met als dieptepunt dat vreselijke ‘Jurassic Park’: maak dan gewoon een tekenfilm.

Die ‘vier vuisten’ vind ik onbedaarlijk grappig. Heel veel scxc3xa8nes kan ik me zo voor de geest halen. Neem die waarbij ze verzeild zijn geraakt bij de Amish, of zo’n soort club, die tegen geweld is. Op gezette tijden komt een Mexicaanse bende de kolonie leegroven. Totdat ‘de vuisten’ ten tonele verschijnen. De bendeleider, een uiteraard onmogelijk slecht ogende vuillak met druipsnor, zet alle mannen van het dorp op een rij en gaat ze dan xc3xa9xc3xa9n voor xc3xa9xc3xa9n bij langs om hen een klap in het gezicht te geven. Ze doen toch niks terug. Dat vind ik al geestig. Het is zo voorspelbaar dat je al moet lachen voordat je ziet dat Bud Spencer ook in het rijtje staat.

Zit er ook nog een diepere betekenis achter het feit dat ik dit soort primitieve wraakfilms zo aardig vind? Ik moest er deze week ook nog even aan denken toen ik dat berichtje las over Henk van D., die overgeplaatst wordt naar een andere gevangenis omdat mede-gedetineerden hem het leven zuur maken. Hij heeft last van reuma en de mensen die hem vervoeren naar het politiebureau duwen hem soms wat hardhandig in de auto. Had hij ook zo’n last van reuma toen hij Suzanne Wisman misbruikte? In zo’n geval verlang je soms heimelijk naar een Bud Spencer.

Aan de andere kant: zo’n Sjors van Dijk die in Bureau Van den Heuvel staat op te scheppen dat hij kinderverkrachters wel even apart neemt en in elkaar slaat, daar heb ik ook niet veel mee. Veel criminelen gaan daar prat op: doen ze toch nog iets goeds. Ze vergeten dan wel dat ze zelf misschien geen kinderen, maar wel jonge mensen hebben vermoord. Of een volkomen onschuldig gezin van een vader of moeder hebben beroofd, bij een stompzinnige roofoverval. Dat eigen rechter spelen is leuk in een film, laten we ‘t in de gewone maatschappij maar volgens de regels doen. Waarbij je dat laatste dan ook weer niet moet overdrijven. 

(reportage uit Aktueel, november 2006. Geplaatst naar aanleiding van de aanhouding van Efendi K., zie dagboek van vrijdag 27 april 2007)

Vader Cees van Rooij uit Breda schreef een boek over de moord op zijn dochter Tinka (27), in mei 2004. Er staat veel in, maar niet alles. Garagehouder Efendi uit Oosterhout zag het prille begin van de relatie tussen Tinka en haar moordenaar Arno N.(33). "Arno is een sukkel," zegt Efendi, "als hij alleen was geweest, was dit nooit gebeurd. Hij heeft zich laten opstoken door Angelo de B., die jaloers was op Tinka." Zelf werd Efendi ook slachtoffer van het drama: hij zat twee weken onschuldig vast.

"Efendi, Tinka is verdwenen en haar auto ook." Op woensdag 26 mei 2004 verdwijnt Tinka van Rooij, de volgende dag al komt Arno N. bij garagehouder Efendi(47) in Oosterhout om dit te melden. Efendi begrijpt niet waar Arno zich zo druk over maakt, hij kende Tinka langer dan vandaag. "Ik zeg: hoe kan dat nou man, die zal wel ergens bij iemand zijn, die duikt over een paar dagen wel weer op hoor." Nee, zegt Arno ze is verdwenen. Efendi staat er verder niet bij stil, "maar achteraf denk ik dat hij toen al bezig was met zijn alibi. Hij heeft mij er lelijk ingeluisd."

LEES MEER

                           (reportage uit Aktueel, juni 2006)

"Nobody fucks with Janet". Met die woorden kruipt Chantal xe2x80x98Janetxe2x80x99 S. uit Nieuwegein op 27 maart 2004 stoned en stomdronken achter het stuur van haar auto. Wil haar vriendje niet met haar mee? Ze zal hem krijgen! Ze geeft gas en rijdt de weglopende Steven Somers van achteren aan. Hij slaat met zijn achterhoofd op de auto. Door de snelheid wordt hij minstens tien meter weggeslingerd en geprojecteerd in de achterruit van een geparkeerd staande auto. Chantal maakt dat ze wegkomt en laat hem voor dood achter. Op 15 juni 2006 veroordeelt het Hof van Beroep in Antwerpen haar tot een gevangenisstraf van drie jaar. Chantal zelf vindt dat de zaak "heel erg over het paard getild" is: ze was niet van plan Steven dood te rijden, ze wilde hem alleen een tikje geven met de zijspiegel.

"Mama, niet verschieten, want het is een paaldanseres!" Met die woorden introduceert Steven Somers(20) in maart 2004 zijn nieuwe vriendinnetje, de dan 25-jarige Chantal S. De familie Somers xe2x80″ vader Camil Somers, moeder Sonja Looymans en dochter Naomi – woont in Antwerpen. Steven speelt ijshockey bij xe2x80x98The Phantomsxe2x80x99 in Deurne en hij maakt deel uit van het nationale team. De 1.90 meter lange sportieve Steven woont nog thuis en heeft weinig geheimen voor zijn ouders en dus vertelt hij het ook als hij xe2x80x98een schoon maskexe2x80x99 heeft leren kennen. Zijn stapgedrag was de afgelopen tijd wat veranderd. Ging hij voorheen altijd met hetzelfde groepje vrienden de stad in, sinds een week of zes had hij een nieuw stapmaatje: de Engelse Perrieve. Ze gaan vaak naar discotheek La Rocca in Lierse, ongeveer 20 kilometer van Antwerpen. Steven heeft sinds kort een nieuwe vriendin, de Nederlandse Chantal. Zij werkt onder haar artiestennaam xe2x80x98Janetxe2x80x99 als paaldanseres in xe2x80x98Revesxe2x80x99, een gelegenheid in het wat louche uitgaansgebied dichtbij het Centraal Station in Antwerpen.

LEES MEER

(dit is hoofdstuk vijftien uit het boek ‘Moord in Nederland, naar aanleiding van het bloedbad op de school in Virginia, dagboek van dinsdag 17 april 2007)

Met de regelmaat van de klok veranderen op het oog keurige, onopvallende, onbekende ‘mensen zonder gezicht’ van het ene op het andere moment in niets en niemand ontziende moordmachines. De twee bekendste gevallen in Nederland zijn het bloedbad in cafxc3xa9 ‘t Koetsiertje in Delft(1983) en de zogenaamde metro-moorden(1989) in Rotterdam. Belangrijkste conclusie van de onderzoekers en psychiaters die zich met de daders van dergelijke aanslagen hebben beziggehouden: ze zijn niet te voorkomen. ‘De mensen willen graag denken dat hun wereld onder controle is; niet dat ze zijn overgeleverd aan de grillen van een willekeurige gek. Maar er zullen altijd van dit soort acties worden gepleegd,’ zei een Amerikaans psycholoog na een van de laatste massa-moorden in de Verenigde Staten. ‘Je kunt alleen verbijsterd zijn en medelijden hebben. Voorkomen kun je ‘t niet. We moeten er maar mee leren leven.’ Een half jaar na deze uitspraak werd zijn land opgeschrikt door het volgende bloedbad.

Massamoordenaars worden in kranten vaak verward met seriemoordenaars, maar dat is een totaal verschillende categorie: seriemoordenaars gaan meestal jarenlang onopgemerkt hun gang en zijn als het ware verslaafd aan het doden; ze worden vaak aangeduid als gewetenloos en plegen zelden zelfmoord als ze betrapt zijn. Massamoordenaars zijn juist overgevoelig en ontladen hun agressie en frustratie in xc3xa9xc3xa9n soms wereldschokkende actie, vaak gevolgd door zelfmoord. Naar massa-moordenaars is niet veel onderzoek gedaan.

LEES MEER

"De Telegraaf berichtte over het stel Esther en Charlene Oduber-Lamers, die door hun geaardheid van het eiland Aruba zijn weggepest. Op Aruba heerst een ware homo-fobie: het is niet macho en het ‘anders zijn’ wordt als een ziekte beschouwd.

Naar aanleiding van de berichten over het Nederlandse lesbische paar Esther en Charlene Oduber-Lamers, die van Aruba zouden zijn weggepest (17 april 2007), ontving ik een stuk van iemand die de situatie op Aruba goed kent, maar om begrijpelijke redenen (wie het leest snapt wel waarom) zijn naam liever niet genoemd ziet. Maar het is dus geen anoniem verhaal. Leest en huivert!

LEES MEER

De dood van geoloog Harm Frikken(55) uit Buinen was een van de dingen die ik deze week wel steeds heb gevolgd, maar waarvan ik dacht dat het snel duidelijk zou worden wat er aan de hand was. Het leek eerst nogal raadselachtig, maar de werkelijkheid blijkt (weer eens) onthutsend simpel, maar daarom niet minder gruwelijk. Frikken verhuurde zijn ouderlijk huis in Vlagtwedde aan Polen. Een Pool van 46 en een van 16 jaar zijn nu aangehouden. Wat is er aan de hand met die Polen in het Noorden? Bij de moord op het bejaarde Duitse echtpaar dat een middagje rustig wilde vissen, waren ook Polen betrokken.

                                                              *******

Weten we het nog, de foto’s van Willem Holleeder, gemaakt in de gevangenis in Vught, die afgelopen zomer in de Telegraaf stonden? Het was wel duidelijk dat dit weer een actie was van Martin K. Hij mocht dan ook een hele tijd niet meer bellen. Vorige week had ik hem voor het eerst weer aan de lijn, hij was net overgeplaatst naar Maastricht. Vanmorgen zaten er bij de post wat brieven die hij waarschijnlijk al veel eerder had willen versturen, maar die nu pas worden afgehandeld. Daarin wordt uitvoerig uit de doeken gedaan hoe die foto’s naar buiten zijn gesmokkeld. Kom ik later nog wel op terug.

Er zaten ook brieven bij over de klacht die Martin indiende tegen de beslissing dat zijn baeseball-petje in beslag is genomen. Het petje is voorzien van een Davidsster en daar nemen de leden van de Hofstadgroep nogal aanstoot aan. Martin zegt dat hij jood is en gezien artikel 1 van de grondwet (godsdienstvrijheid)  het recht heeft tijdens gebed een joods keppeltje cq petje te dragen. ‘Ik wil genoegdoening, compensatie en petje weer op cel’ schrijft hij in zijn brief aan de beklagcommissie.

Het petje heeft hij gekregen van een zekere L. Met hem mag hij drie maanden geen contact meer hebben. Uit de tekening die Martin maakte en het bijbehorende bedankbriefje dat hij aan L. stuurde, blijkt dat de godsdienstvrijheid niet het hoogst in het vaandel staat, het gaat er vooral om de leden van de Hofstadgroep te treiteren. Volgens Martin werkt het als een rode lap op een stier. Genoemde L. zou ook nog steeds contact met mij opnemen, ik zal hem weer eens bellen. Dit is overigens geen actueel nieuws: Vrij Nederland had een paar weken geleden die tekening ook al. Waarschijnlijk stond degene aan wie de brief was gericht nog niet op de zwarte lijst in Vught.   

                                                            *******

Ik zag van de week nog een stukje van Pauw & Witteman, met de stiefvader van Julien C. De man maakte op mij een goede indruk, maar ik krijg wel steeds meer moeite met die Julien. En met zijn advocaat Gerard Spong. Nu is het uit de duim gezogen scenario van Julien wel zo ongeloofwaardig en onwaarschijnlijk dat niemand denkt dat hij de dans ontspringt, maar ik herinner mij een andere zaak waarin Spong een mijns inziens uiterst kwalijke rol heeft gespeeld. Een broer van een kindermoordenaar legde een bekentenis af: hij had het gedaan, niet de broer.

Er volgden allerlei ingewikkelde juridische procedures, waarbij ik me niet aan de indruk kon onttrekken dat hier opzet achter zat en inderdaad: gaandeweg het traject maakte justitie een procedurefout en de moordenaar kwam vrij. En vermoordde weer een kind. Sindsdien kan Spong bij mij niet zoveel goed meer doen. Ik ben nog aan het zoeken welke zaak het was, er komt wel een naam naar boven maar ik weet het niet helemaal zeker.