"Joran van der Sloot is ziek". Uiteindelijk is deze uitspraak van een van zijn beste vrienden de kern van de hele uitzending van gisteravond, van Peter de Vries, over de zaak Natalee Holloway. Ik vind het overtuigend. Ik dacht eerst ook dat een normale jongen van zeventien die je aan strenge politieverhoren onderwerpt, wel door zal slaan. Maar Joran is niet zo normaal. Ik had destijds ook al wat twijfels bij die rare website van hem, maar dat hij en zijn vader zo doortrapt zouden zijn als ze nu werden afgeschilderd kon ik toen nog niet bevroeden. Wel vreemd dat al die Amerikaanse verslaggevers niks zinnigs boven water wisten te krijgen, hoe professioneel zijn die Amerikaanse journalisten eigenlijk? Of hebben ze hier alleen hun sensatiepoot voor laten uitrukken?
Ik ben ook erg benieuwd wat Revu-collega Zvetzana, die bezig is met een boek over de affaire, van de uitzending vindt. Zij heeft veel contact gehad met de familie Van der Sloot. Ik heb haar inmiddels even gebeld en uiteraard heeft ze met veel interesse gekeken, maar ze mag er niks over zeggen, van de uitgever. Off the record hebben we nog wel wat gebabbeld, dat blijft uiteraard onder de pet. Haar boek komt in april uit. Foto rechts: de gemanipuleerde foto die Joran van zichzelf en Natalee liet maken en waaruit zou moeten blijken dat hij bij Natalee thuis is geweest.
*********
Gerrie Ketting (foto links) is overleden, zo meldt een reageerder. Vorig jaar al, in oktober, op 86-jarige leeftijd. Hij was een kleurrijk lid van de oude Amsterdamse penose. Ik sprak hem in 2005, voor mijn boek over de aanslag op Rob Scholte. Ketting was ingeschakeld door de boekhouder van Scholte, die bedreigd was door een aantal buitenlandse types en daarover op Tenerife het een en ander aan de kunstenaar wilde vertellen. Ketting reisde naar Tenerife, waar Scholte en echtgenote Micky Hoogendijk wat vreemd aankeken tegen deze representant van een toch geheel andere cultuur.
********
De heren Dankbaar en De Hond geven de moed nog niet op. Afgelopen week bood Dankbaar mij en Peter de Vries een aanzienlijk geldbedrag als we ‘onweerlegbaar’ iets kunnen bewijzen over een aantal namen onder de handschriftproef in de Deventer moordzaak. Ik heb het stille vermoeden dat ‘onweerlegbaar bewijs’ een moeilijk hanteerbaar begrip is, dus afgezien van allerlei andere redenen (zoals tijdgebrek) heb ik niet de geringste aanvechting van ook maar een begin van enig animo op dit punt. Het probleem met de Louwes-gelovigen is dat ze zich totaal verliezen in randverschijnselen en details die niet ter zake doen.
Ik ben op dit moment wat bezig met mensen die mijns inziens echt ten onrechte zijn veroordeeld. Stel: Maurice de Hond en Wim Dankbaar hebben samen een uitstapje gemaakt naar een Antil. Ze keren terug op Schiphol en rara: er zit cocaxc3xafne in hun bagage. Er is geknoeid met de labels, ergens heeft iemand toegang gehad tot hun koffers, er iets uitgehaald wat wxc3xa9l van de heren was en er iets ingestopt wat nxc3xadet van hen was. Zijn ze dan onschuldig? Ik denk het wel. Maar ze verdwijnen zonder meer achter de tralies.
Terecht? Wie vindt van niet, schare zich achter de Louwes-gelovigen, maar die heeft – mijns inziens- een iets te romantische opvatting van wetgeving. Lex Dura: de wet is hard. Zeer persoonlijk gesproken vind ik dat bij twijfel moet worden vrijgesproken. Die twijfels heb ik bij Louwes nog steeds. Een beetje. Maar zo is de wet niet, die gaat niet zo over zeer persoonlijke voorkeuren van individuen. Misschien heeft Louwes onvoorstelbaar veel pech gehad, maar een fractie van wat bij hem bewezen is verklaard is in tal van andere zaken al meer dan genoeg als wettig en overtuigend bewijs. En verder ga ik dus niet meer in discussie met figuren als Dankbaar en De Hond die zonder enige vorm van proces en op basis van emotie en overtuiging een zondebok zoeken en daar al hun aandacht op richten.
misdaadjournalistblog 
Leave a Reply