misdaadjournalistblog

In Belgixc3xab is vrijdag 11 augustus een van de meest bizarre moorden van dit jaar gepleegd: de 38-jarige Ann Bourgoin fietste ‘s morgens naar haar werk in de haven van Antwerpen. Voorbijgangers troffen haar levenloos aan in de grasberm naast het fietspad. De artsen konden eerst geen doodsoorzaak vinden, pas toen er maandag een uitvoerige lijkschouwing werd gehouden bleek dat ze door een klein kaliber kogel dodelijk was geraakt. De kogel zat in haar lichaam. Ann Bourgoin was getrouwd en moeder van twee kinderen, het lijkt erop dat ze het willekeurig slachtoffer was van een sluipschutter. Afgelopen vrijdag is ze gecremeerd. Huiveringwekkend. 

Op 12 augustus hadden we ‘t nog even over die vreemde zaak rond Charley Bruinsma, de neef van. Ik ben er nog wel wat mee bezig, ik wil toch weten wie er achter deze uitgekiende lastercampagne zit, en waarom. Een Belgische collega, Joris van der Aa van Het Laatste Nieuws, meldt nu dat de verhalen van die zogenaamde misdaadjournaliste over Charley Bruinsma, en allerlei figuren die in de marge worden genoemd, compleet verzonnen zijn: "Dezelfde verhalen doken enkele jaren geleden op een Belgische weblog van Luk Van Braekel, een lokale liberale politicus."

Verder heeft Joris het over een van de meest kleurrijke figuren van Belgixc3xab, Frank Verstraeten (foto rechts). Een van zijn belangrijkste veroveringen is het Belgische fotomodel Brigitta Callens (foto links), die ooit een verhouding had met die andere kleurrijke Belg: Jean-Pierre van Rossem. Joris schrijft:

"Jullie noemen hier Frank Verstraeten. Verstraeten was de eigenaar-exploitant van de Antwerpse dancing Zillion. De zaak is failliet gegaan als gevolg van een aanhoudende vergunningsproblematie xc3xa9n een gerechtelijk onderzoek naar fraude en witwaspraktijken. Verstraeten is dus geen onbekende van het Antwerpse gerecht, maar om hem nu meteen in te delen bij de eredivisie van de Europese georganiseerde misdaad, is te belachelijk voor woorden. Het witwassen sloeg op het herinvestering van zwart geld afkomstig van fraude. Verstraeten raakte in de jaren 90 met zijn computerbedrijfje betrokken bij een vrij omvangrijke btw-carrousel.

In de loop der jaren werd de Zillion herhaaldelijk genoemd als witwasmachine voor crimineel geld. De Antwerpse recherche heeft dat spoor onderzocht, maar er zijn nooit ernstige aanwijzingen gevonden. De Antwerpse financixc3xable recherche staat bekend als "Europese top". Het voorbije jaar(2005) namen zij voor ruim 250 miljoen euro(!) aan criminele vermogens in beslag. Vergelijk dat even met de cijfers uit Amsterdam, dan weet je het geen prutsers zijn. Er is ooit een merkwaardige Nederlandse link teruggevonden in de Zillion-zaak. Ooit dook ene Manolito Strikker op als bestuurder in de bedrijfjes van Verstraeten. Dus Verstraeten als beheerder van de wasmachine van de Hollandse drugsmaffia… Erg onwaarschijnlijk.

Voorts kan je alle verhalen van mevrouw Mandy P. doorprikken en weerleggen. Zo noemt ze de Israelische topcrimineel Asher D. een diamantsmokkelaar. D. is een erg zware jongen, bikkelharde Israxc3xablische maffia zelfs, zeggen politiespeurders. Maar van diamantsmokkel heb ik nooit iets gehoord. Afpersing, vuurwapenbezit, bomaanslagen, grootschalige btw-fraude, dat wel.

Diezelfde mevrouw lanceert ook een verhaal over Serge Lenglez, ook een bekende uit het Antwerpse nachtleven. Serge Lenglez is een deugniet, dat zal half Antwerpen bevestigen, maar Serge als arrangeur van liquidaties door Albanezen, zoals Mandy P. suggereert? Very funny. Serge is getrouwd met een kapper en helpt zijn echtgenoot met kletsen en keuvelen met het vrouwelijk clixc3xabnteel dat in de kapperszaak over de vloer komt. Verder drinkt Serge af en toe nog graag een glas vodka, maar geen drie flessen meer per avond.

Mandy P., of wie het ook mag zijn, is een fantaste."

Aldus Joris. Voor meer informatie: het dagboek van 12 augustus is via deze link te benaderen. Meer over Frank Verstraeten staat  hier en wie zich wil verdiepen in de achtergronden van Brigitta kan op deze fan-pagina terecht.

Het zal de vroege vogels onder ons niet ontgaan dat dit bericht is geplaatst bij een jong kriekje van de dag. Komt omdat ik vandaag naar een rechtszaak in Zutphen ga, die al om kwart over negen begint. Twee heren die worden verdacht van afperserij in het Apeldoornse staan hier terecht: Papa Mike en Renxc3xa9 D. Eerstgenoemde is ook verdacht geweest in de affaire Ran Biemans, maar dat zal vandaag waarschijnlijk niet aan de orde komen. Over de pEricelen rond beide heren heb ik vorig jaar een reportage gemaakt – voor Nieuwe Revu – waar niet alle betrokkenen even jubelend over waren. Aangezien er nog wat aanklaag-achtige zaakjes lopen weet ik niet of ik over de Zutphense besprekingen vrijuit kan berichten, maar dat wijst zich vanzelf.

Er is twijfel over de ‘bekentenis’ in de moordzaak JonBenet Ramsey.  Wat ik wel direct vreemd vond is dat ik niet meteen het antwoord kon vinden op de eerste vraag: wat was de relatie tussen die Karr en de familie Ramsey, waarom is hij niet eerder in beeld geweest? In mijn archief kom ik stukken tegen uit de Telegraaf (links de krant van woensdag 23 juli 1997) waarin vader John Ramsey steevast als hoofdverdachte wordt afgeschilderd. Hoogst opmerkelijk: vader John zou regelmatig in Amsterdam zijn geweest. Hij zou kinderporno hebben verzameld, op de computer van zijn bedrijf. De gedachte was dat hij perverse seksspelletjes had gedaan met zijn dochtertje, waarbij zij per ongeluk om het leven was gekomen, of dat zij van plan was geweest hun ‘geheimpje’ te verklappen en dat ze daarom moest sterven. Typisch dat volgens Amerikaanse media de huidige verdachte, John Mark Karr, ook in Amsterdam zou zijn geweest. Ik heb het idee dat de meeste Amerikaanse collega’s er inmiddels van uitgaan dat Karr liegt of erg in de war is. Over zijn relatie met de familie Ramsey is inmiddels bekend dat hij daar zelf niks over kwijt wilde, maar dat hij vroeger met zijn gezin enige tijd dichtbij de Ramsey’s had gewoond. Die waren vertrokken toen JonBenet nog een baby was. Het was bekend dat Karr gefascineerd was door kindermoorden: eerst die op de 12-jarige Polly Klaas, in 1993, later door JonBenet. Hij verzamelde alles wat hij daarover te weten kon komen en had zelfs contact opgenomen met de grootouders van JonBenet. Die wilden hem niet te woord staan.

Mag ik een beroep doen op de grijze cellen van de bezoekers? Wie kan een logische verklaring bedenken voor het gevraagde losgeld? Even kort de feiten: de dag na kerst 1996 belt moeder Patsy Ramsey de politie met de mededeling dat haar dochtertje JonBenet is ontvoerd. In een handgeschreven brief wordt een losgeld gexc3xabist van 118.000 dollar. Precies het bedrag van de kerstbonus van vader John. Diezelfde avond vindt John zelf  het lichaam van JonBenet in een kamertje in het souterrain. Ze zou zijn verkracht, gemarteld en gewurgd. Vraag is: dat bedrag van 118.000 dollar kan geen toeval zijn, maar waarom zou de losgeld-eiser dit doen? 

"Niet bij moord alleen": er is meer in het leven dan misdaad. De afgelopen dagen hebben wij onze cultuurpoot wat bijgeschaafd met een bezoek aan Leiden, waar het Rembrandt-jaar welig tiert. Over schilderwerk en de oude meester zullen we ‘t verder niet hebben, maar in een museum zag ik een radbraaktoestel dat me enigszins aan het denken zette. Een gruwelijk apparaat: een soort kruis met blokken waar een misdadiger met armen en benen op werd vastgebonden, waarna met een staaf zo’n beetje alle ledematen werden kapotgeslagen. Ik weet dat er heel wat mensen zijn die de moordenaar van hun geliefde liever op zo’n apparaat zouden zien dan in een tbs-kliniek. Neem Volkert van der G., van wie in ‘Zomergasten’ een rake typering werd gegeven: "Een idealist die zijn zin niet krijgt." Of Paul van O., de echtgenoot van Angelique van Leijenhorst (foto rechtsboven), die nu eindelijk bekende waar hij haar lichaam had begraven. Over die laatste zaak zijn vaak discussies: veel mensen denken dat je niet veroordeeld kunt worden als het slachtoffer onvindbaar is: ‘Geen moord zonder lijk’. Toch werd Paul van O. wxc3xa9l veroordeeld en hij is bij lange na de enige niet. Over dat radbraken: ik heb zo ‘t idee dat de animo om iemand op deze manier te straffen aanzienlijk zou afnemen als men het verzoek zou krijgen dit zelf uit te voeren. Net als bij de doodstraf: het wordt vaak gemakkelijk geroepen, maar wie de consequenties tot zich laat doordringen komt meestal snel tot andere gedachten. Voor politici die vxc3xb3xc3xb3r de doodstraf zijn, heb ik niet veel respect: zij weten wel beter, maar spelen in op goedkope onderbuikgevoelens.

Over wrede straffen gesproken: in het museum stond ook een apparaat om overspelige vrouwen te straffen: ze kregen een grote ton om zich heen, waar alleen hun hoofd bovenuit stak. Daarmee moesten ze door de stad lopen, waarbij ze niet alleen werden uitgescholden maar ook letterlijk van alles en nog wat naar het hoofd geslingerd kregen. Voor overspel zijn doorgaans twee personen nodig, over straffen voor overspelige mannen werd niet gerept. Ik had niet het idee dat ze daarvoor werden geradbraakt.   

Er leek even schot te zitten in die andere slepende zaak met een blonde vrouw: Gonda Smit uit Hoogezand. Man Reinier is weer eens opgepakt, maar het heeft volgens de politie niks met de dood van Gonda te maken: Smit is even aangehouden voor een oplichtingszaakje, maar al vrij snel weer vrijgelaten. Er zijn maar weinig mensen die twijfelen over zijn schuld aan de dood van zijn vrouw, toch is het kennelijk onmogelijk hem veroordeeld te krijgen. Ik kan me voorstellen dat dat steekt bij mensen die zich bezighouden met andere zaken waar veel meer twijfel is en waar wxc3xa9l een veroordeling is geweest. Ik zal geen voorbeeld noemen.

In het museum in Leiden loop je automatisch ook tegen de ramp met het kruitschip, uit 1807, aan. Een gebeurtenis die vaak wordt genoemd als het over de vuurwerkramp in Enschede gaat. Toevallig ben ik me de laatste tijd aan het verdiepen in die zaak, na een voor mij op het eerste gezicht tamelijk opzienbarende theorie. Kom ik vast nog wel een keer op terug.

Van Leiden naar Rotterdam is maar een kleine stap. Zal premier Balkenende ook ontdekken, al gaat hij precies in omgekeerd richting: vandaag is hij Leiden, gisteren was hij in Rotterdam, bij dat racewagens-gedoe. Wij waren daar even op familiebezoek aan de Blaak, waar het circuit langs liep. Zelden een evenement gezien met zo’n hoog ‘Is-dit-alles?’-gehalte. Volgens het Algemeen Dagblad waren er tussen de 300- en 500.000 bezoekers. Om elf uur stonden er al mensen te wachten. Kregen stortbuien over zich heen en waarvoor? Vanaf een uur of twee kwam er af en toe met veel kabaal een knetterende auto voorbij, met matige snelheid. Je moet wel tomeloos weinig te doen hebben om je daar de hele dag voor te laten natregenen. Lijkt mij. Maar die toeschouwers snappen misschien niet wat je in een museum zoekt.   

"Zoals wij gisteren reeds schreven…" Een van de eerste lessen in de krantenjournalistiek is dat je je nooit op de borst moet kloppen voor je primeur. Nu gaat het hier ook om iets onbenulligs -qua primeur dan – maar dankzij een attente lezer was ik wel – voorzover ik kon nagaan – het eerste Nederlandse medium dat het nieuws had over het Amerikaanse schoonheidskoninginnetje JonBenet. Al vxc3xb3xc3xb3r tien uur ‘s morgens meldde iemand mij dat de opgepakte Karr ook in Nederland les zou hebben gegeven. Dat drong toen niet direct tot mij door, wat dat betreft ben ik een nieuwsjournalist van het jaar nul. Dat komt ook doordat de Nederlandse nieuwsmedia – zowel teletekst als de nieuwssites op internet – er niet over berichtten. Zou het komen doordat de oudere generatie verslaggevers nog met vakantie is en de jonkies de zaak niet kennen? Tien jaar geleden was dit vele malen groter nieuws dan nu de zaak van Natalee Holloway. De kranten gaan er vandaag ook nog vreemd mee om. In het Algemeen Dagblad kan ik er zelfs geen letter over vinden, de Telegraaf heeft het prominent op de voorpagina. Drie andere kranten die ik gezien heb brengen het als een vrij groot nieuwsbericht, zonder foto’s.

Bij de weekbladen woeden discussies: wat moeten we doen? Het feit dat de man in Heemstede les heeft gegeven xc3xa9n bij een Nederlands gezin als baby-oppas heeft gewerkt, maakt het interessanter, de vraag is alleen: wie heeft het eerst de school en dat gezin getraceerd? Als dat morgen in De Telegraaf staat, hebben de weekbladen er niet veel aan toe te voegen. Denken ze. Mijn ervaring is dat je in dit soort zaken toch gewoon op pad moet, ‘een vliegende kraai vangt altijd wat’.

De moord op Caroline van Toledo (35) uit Oostvoorne, op 3 september vorig jaar, lijkt te zijn opgelost. In een reactie verbaast een lezer zich erover dat hier weinig over geschreven wordt. Ik vind dat nogal meevallen, zeker gezien het feit dat het voor ‘ons’ eigenlijk niet zo’n interessante zaak is, hoe cru dat ook klinkt. Het was vanaf het begin al duidelijk dat ze het willekeurige slachtoffer was geworden van een domme gewelddadige roofoverval. Het verbaast ook niet dat de daders zijn gepakt: een van hen stond op video, er was meteen al een verdachtengroep in beeld en die kwam ook nog eens uit de buurt. De twee mannen die zijn opgepakt, komen uit Oostvoorne en Rockanje. Het zou gaan om figuren die horen bij de groep van Leon van M. (29) uit Oostvoorne. Wat ook een rol speelt in de publiciteit is dat de familie geen behoefte heeft om in de publiciteit te komen. Wat ik heel goed begrijp, vooral als het niet direct van belang is voor de oplossing. Ik steek mijn hand ook in eigen boezem: ‘wij’ maken vaak misbruik van de wanhoop van nabestaanden. Het opsporingsnut is vaak ver te zoeken.

Er zijn van die zaken waarbij je om de een of andere reden altijd aan de zijlijn blijft. Ik moet vaak even getriggered worden voor ik op pad ga. Zo zijn de Anjummer pensionmoorden geheel en al aan mij voorbijgegaan, ik heb er alleen over gelezen en ik heb nooit het idee gehad dat er met de veroordelingen iets mis was. De pensionhoudster leek mij een bazig type dat de andere betrokkenen – tamelijke randfiguren – aardig onder de duim had. Vandaag staat in het Nederlands Juristenblad het verslag van het onderzoek dat strafrechtdeskundige Peter van Koppen (foto links) deed. Hij komt tot de conclusie dat de pensionhoudster op onterechte gronden is veroordeeld en dat de zaak opnieuw moet worden bekeken. Ik heb het hele stuk inmiddels gelezen, maar ik begrijp niet helemaal waarom de kranten hier zoveel aandacht aan besteden.

Met Kerst 1997 werden in de tuin van het pension van Marjan van E.(61) in Anjum de lijken van twee logxc3xa9s opgegraven: Herman Sonnemans (38) en Louw de Jong (26). Ze waren met een moker op het hoofd geslagen. Marjan had zich hierover uitgelaten tegenover enkele ‘getuigen’. Van Koppen komt nu tot de conclusie dat een aantal getuigen en betrokkenen tegenstrijdige verklaringen hebben afgelegd. Op die verklaringen is de veroordeling van Marjan van E. gebaseerd en dat klopt dus niet. Wat niet wegneemt dat Marjan van E. waarschijnlijk wxc3xa9l betrokken was bij de moorden. "Er is veel ruimte voor twijfel", meent Van Koppen, die met zijn project Gerede Twijfel veel zaken onderzoekt. "We hebben er nu 170 tot 180, aangebracht door advocaten, familie of veroordeelden. We vragen alle stukken op. We analyseren het onderzoek en bekijken of het proces goed is verlopen," zegt hij in De Telegraaf.

Ik heb eigenlijk maar xc3xa9xc3xa9n vraag in dezen: wie betaalt deze onderzoeken? Wat ik nu gelezen heb, vind ik weinig overtuigend. Van Koppen schrijft zelf: "Dat zij onterecht veroordeeld is, betekent nog niet dat zij onschuldig is." Wat overblijft is hooguit juridische scherpslijperij. Wel zinnig voor strafrechtspecialisten en rechters, geen reden om het proces over te doen – a raison van enkele miljoenen euro’s.

Ik kreeg een mail van iemand die erop wijst dat John Mark Karr – de man die is aangehouden voor de moord op het Amerikaanse kindmodelletje JonBenet Ramsey – ook in Nederland als leraar zou hebben gewerkt. Het is een van de meest geruchtmakende moorden uit de Amerikaanse geschiedenis, ik meen dat haar vader lange tijd werd verdacht, maar ik moet het nog even uitzoeken. Later vandaag meer. Links: JonBenet, rechts de vermoedelijke pedo-killer. Een film over deze affaire -Perfect Murder, Perfect Town – is in 2002 op televisie uitgezonden, met als acteur onder anderen Kris Kristofferson. Toevallig een van mijn favoriete zangers ( ‘Sunday morning coming down’)

Gisteren werd de 41-jarige voormalige onderwijzer, in Thailand aangehouden. Als hij de echte dader is, is dat erg schrijnend: Patsy, de moeder van JonBenet, overleed in juni aan kanker. Ze zou ongeveer een maand voor haar dood nog wel op de hoogte gesteld zijn dat er een verdachte in beeld was.

Op 26 december 1996 was de zesjarige JonBenet dood aangetroffen in de kelder van haar ouderlijk huis in Boulder, Colorado. Volgens moeder Patsy is er per brief een losgeld gexc3xabist van 118.000 dollar. Na verloop van tijd worden de ouders verdacht van de moord, maar uiteindelijk xe2x80″ na veel publiciteit xe2x80″ van alle blaam gezuiverd: de politie heeft veel fouten gemaakt. Verdachte Karr heeft in veel landen als onderwijzer gewerkt, vermoedelijk ook in Amsterdam.

Ik kom er achter dat veel mensen mij nogal overschatten, ze denken dat ik alles weet over de Heineken-ontvoerders en hun boeiende connecties. Ik spreek wel eens iemand, maar dat wil niet zeggen dat ik meteen hun hele familiekring ken. Zo las ik van de week dat Cor van Hout een broer heeft die Adje heet. Nooit van gehoord. Misschien wel gezien, tijdens de begrafenis, maar daar houdt het mee op. De laatste tijd krijg ik veel vragen omtrent de andere verdachten in de zaak van Thomas van der Bijl en Willem Holleeder. Of ik weet wie dat zijn. Nee. Er wordt bijvoorbeeld veel gexc3xafnformeerd naar de 27-jarige verdachte uit Zaandam. De andere advocaten uit die zaak – voorzover ik die ken – weten ook niet wie dat is. Zelden zoveel geheimzinnigheid en goedbewaakte identiteit meegemaakt. Er is nog hoop voor justitie: als je zulke gegevens zo goed kan afschermen, dan ben je lekker bezig. Alleen wel vervelend voor nieuwsgierige journalisten.

Hannie Schouten uit Tilburg belde. Met Kerst 1999 kreeg haar dochter Denise tijdens het uitgaan iets in een drankje, waardoor ze de volgende dag overleed. Er ging van alles mis met het onderzoek naar de doodsoorzaak, lichaamsdelen bleken verwisseld en de verantwoordelijken verschuilden zich achter elkaar. Ook meldde zich een ‘dader’: een zeker Johan H., een tbs-patixc3xabnt, die uitvoerige brieven schreef waarin hij vertelde dat hij dit op zijn geweten had en er spijt van had. De politie kwam al snel tot de conclusie dat Johan H. een ziekelijke fantast is, maar moeder Hannie was niet zo snel overtuigd. Deze week was ze dus op bezoek geweest bij Johan H. in Veldzicht in Avereest, waar hij op de longstay-afdeling zit. "We werden alleen met hem in een kamertje gelaten, hij zei haast niks, alleen: ‘Mijn excuus dat ik jullie heb lastig gevallen.’ Dit was een idioot. Ik kan me niet voorstellen dat deze man zulke brieven heeft kunnen schrijven. Ik vraag me af: was dit wel de echte Johan H.?" Ik heb een collega gebeld die ook wel eens bij Johan H. op bezoek is geweest, de beschrijvingen komen erg overeen. In Avereest had iemand nog aan Hannie Schouten gevraagd of het niet eens tijd was deze zaak te laten rusten. "Ik heb gezegd: dat kxc3¡n ik niet. Ik vecht nu al zes jaar, ik ga door tot het bittere eind."

Het verhaal over de dood van Denise staat hier

Tot mijn niet geringe verbazing kom ik mijn naam nogal pontificaal tegen in NRC Handelsblad. Dat betekent meestal niet veel goeds, maar in dit geval mag ik niet klagen. Bij een groot artikel over promotiefilmpjes voor boeken hadden ze als illustratie beelden uit het filmpje voor ‘Bom in de Laurierstraat’ gebruikt. In het artikel zelf komt het boek niet ter sprake en dat is maar goed ook, gezien de kop ‘De commercial was beter’. Sloeg dus niet op mijn boek. Toch? Toevallig had ik deze week nog contact met Micky. Als het goed is spreek ik haar volgende week. Ze was bezig met een geheim project, wellicht kan ze daar iets over onthullen. Of mag dat niet van mijn bezoekers? Die willen alleen maar mxc3xadsdaadjournalistiek, begrijp ik uit sommige reacties. De trailers van de boekenfilmpjes zijn te benaderen via www.nrc.nl/media.

Het komt niet als een verrassing dat er geen dna-sporen van verdachte Abdallah Axc3xaft-Oud zijn aangetroffen op de lichamen van de vermoorde Luikse stiefzusjes Nathalie Mahy (10) en Stacy Lemmens (7). De uitslag van het onderzoek duurde veel te lang voor hij bekend werd gemaakt, dat was een veeg teken. De hoop op bewijs is nu vooral gericht op vezels die Abdallah moeten linken aan de meisjes. Het roept wel vragen op. Ik was deze week nogal bezig met een andere Belgische zaak, de moord op Katrien de Cuyper, uit 1991. Die lijkt opgelost doordat onlangs een Belg werd aangehouden die in 1992 anonieme brieven had gestuurd. De man ontkende eerst, maar er kon dna-materiaal van een postzegel worden gehaald. Een postzegel uit 1992! Hoe kan het dan dat Abdallah geen sporen heeft achtergelaten? Van een Belgische collega hoorde ik dat het te maken heeft met het feit dat de lichamen van de meisjes toch geruime tijd in het water hebben gelegen. Maar dan nog. Abdallah zou Stacy hebben vermoord, waarschijnlijk om geen getuige achter te laten, en de iets oudere Nathalie seksueel hebben misbruikt. Dat zal geen complete geslachtsdaad zijn geweest, dan waren er wel sporen achtergebleven. Wat het wel is geweest, zal op zijn vroegst kort voor het proces naar buiten komen. Dat er een conclusie van misbruik is getrokken, zal te maken hebben met de kleding van het slachtoffer en bepaalde verwondingen.

Al met al wordt het toch nog een lastige zaak. De kans dat de verdachte een bekentenis aflegt, is vrijwel te verwaarlozen. Martelen mag niet meer en die zogenaamde waarheidsdrankjes uit ’24’ en Amerikaanse thrillers bestaan volgens mij niet – en als ze er wel zijn, mogen ze zeker niet in een strafproces worden gebruikt. Iemand die al zolang in het circuit meedraait als Abdallah, heeft niets te winnen bij een bekentenis.

Een vriendin van de spoorloos verdwenen Marga Langendoen uit Uden (dagboek van 31 juli) stuurde een reactie. Ik vroeg of ze nog meer informatie had. Afgelopen maandag schreef ik er ook nog een stukje over: de familie schijnt in twee kampen te zijn verdeeld en echtgenoot Hans komt steeds meer in het verdachtenhoekje terecht. Ik kreeg nu een update.   

"Sorry dat ik geen contact heb opgenomen. Ik vond het best wel moeilijk om dat te doen. Ik heb genoeg sores aan m’n eigen hoofd en heb niet zo veel zin om dit er ook nog eens bij te krijgen. Neemt niet weg dat ik nog met Marga veel bezig ben en mij een hoop afvraag.

Zoals:

Ik weet dat zij in Spanje is geweest en helemaal hoteldebotel terug kwam. Ook was zij onder behandeling van een psycholoog.

Bij mij komt de vraag dan gelijk op of die psycholoog niet gezien heeft wat er speelde en heeft hij haar medicijnen gegeven of ander advies?

Is er gecheckt of zij terug naar Spanje is gegaan of zich misschien heeft aangesloten bij een klooster of ander kerkgenootschap?

Vorige week ben ik haar man tegengekomen en die zag er werkelijk slecht uit, maar in hoeverre kan ik dat serieus nemen? Hij schoot gelijk in de verdediging, dat zij dit al eens eerder gedaan had en dat ze maar het beste er van hopen?

Hoezo? Als mijn kinderen volwassen zijn, dan ga ik geen boodschappen doen, maar zet ik alles op alles om mijn geliefde te vinden, of niet?

Marga is geen zakenvrouw. Zij geloofde echt in puur natuur. Ook geloof ik niet in het feit dat zij in de ban was van haar basgitarist. Misschien voor een nacht ofzo, maar meer niet. Zij was echt een idealist en heeft altijd geleefd voor haar kinderen en gezin. Sinds zij een eigen leven heeft kunnen opbouwen, vond zij een ander leven. Iets voor haarzelf en dat is nu allemaal van haar afgenomen.

Vorig jaar droomden we ervan om met een stel lekker een weekend naar Lowlands te gaan en ons lekker helemaal te laten gaan, maar dat kan dus niet meer.

Ik vind het echt heel erg wat er nu allemaal gezegd en geschreven wordt en ik weet zeker dat zij dit allemaal niet zo gewild heeft."

Het eerste bericht, van 31 juli, staat hier

Op 22 juni besteedde ik aandacht aan de nieuwe liefde van Hans Wiegel: Madelon Spoor. Ik kreeg een artikel toegestuurd uit het Brabants Dagblad waarin zij werd genoemd als dochter van de beroemde Generaal Spoor en daarom mocht ik er iets over zeggen: er is een complottheorie die wil dat de generaal is vermoord (door opzettelijke voedselvergiftiging). Nu kreeg ik een mailtje van de heer Rudolf Spoor die meedeelt dat Madelon geen dochter is van de generaal, maar van een volle neef van de generaal. Waarvan akte. Hierbij nog wel even het stukje uit de krant, waar het dus kennelijk fout in stond.

Muzen

In 1976 kreeg Leende een cabaretgezelschap, De Brokmop, bestaande uit zes
echtparen. Het verzorgde enkele jaren lang een cafxc3xa9-chantant programma in
herberg De Scheuter. De Philharmonie gaf in Heeze een kasteelconcert.
Afgesproken werd voortaan jaarlijks af te wisselen met fanfare St Nicasius
in Heeze. De KNAL-spelers Jan Belixc3xabn en Piet van Engelen kregen een
BCA-onderscheiding (Brabants Centrum voor Amateurtoneel). Wim van Hal
keerde bij KNAL terug als regisseur. Het Muzenkoppel, bestaande uit de
‘Zeeuwse Nachtegaal’ Marie-Cxc3xa9cile Moerdijk en Madelon Spoor, dochter van
de generaal, ging in De Strijpe culturele middagen verzorgen: kamermuziek
en letterkunde. In het patronaat werd een monumentenexpositie gehouden.
   

Het eerste bericht over deze aangelegenheid is hier, te vinden: dagboek van 22 juni

‘Zomergasten’ Lxc3xa9on de Winter en Joris Luyendijk sneden de kwestie Ayaan Hirsi Ali aan. Merkwaardig hoe verschillend je naar die tv-fragmenten kunt kijken. De Winter ziet een Afrikaanse prinses, belaagd door de media, en heeft daar alleen bewondering voor. Ik heb ook respect voor Ayaan, maar ik zie veel meer een uitgekookte dame die precies weet hoe ze de media moet bespelen en geniet van de aandacht die ze krijgt. Zelfde geldt voor de discussie tussen Femke Halsema en Rita Verdonk, waarbij Halsema het trucje met het mailadres dramatisch en met veel gevoel voor timing uitspeelt: Verdonk kende de echte naam van Ayaan, want ze had met haar gemaild en haar mailadres is magan@nogwat. Ik vond dat destijds al zwak: er zijn heel veel mensen die een naam van een vriend of een roepnaam gebruiken. Joris Luyendijk vermoedde een tamelijk vies spelletje van Ayaan: wie had Femke ingefluisterd dat Ayaan op dit mailadres berichten kreeg van Verdonk (wat niet waar was)? Dat kon alleen uit de koker van Ayaan komen.

In mei vroeg ik me af of we ooit nog antwoord krijgen op de vraag waarom Ayaan loog over haar naam. Vriend en vijand zijn het er – voorzover ik kon nagaan – wel over eens dat de reden die ze daar zelf voor opgaf, onzin is. Om haar familie te beschermen, zei ze. Waarom was dat dan even later ineens niet meer nodig, liep de familie toen geen gevaar meer? Ik weet dat er veel instanties hebben geprobeerd de echte reden te achterhalen, maar dat niemand daar een vinger achter heeft gekregen. Het meest voor de hand liggend motief is dat iemand in het ene Europese land wordt afgewezen (in Ayaan’s geval Duitsland) waarna je niet met dezelfde naam in een ander land kunt ‘inloggen’. Dit zou bij Ayaan niet het geval zijn, maar wat dan wel?

Het is vandaag precies een jaar geleden dat kickbokskampioen Peter Smit werd vermoord. Zijn vriend Dirk Stal stuurde ons ter gelegenheid hiervan de bijgaande foto. De daders ontkennen. Een van de twee, Cor de P. alias de Paling, liet zelfs een verslaggever van Panorama op bezoek komen om zijn onschuld te bepleiten, maar erg overtuigend kwam hij niet over. De Paling is veroordeeld tot een celstraf van 15 jaar. De behandeling in hoger beroep wordt op 19 september voortgezet. Op de foto rechts weduwe Carla Roovers bij het graf van Peter. Meer foto’s en achtergronden: klik hier.

Vorige week donderdag (10 augustus) besteedde ik voor het laatst aandacht aan onze Russische vriendin Natalia. Het was toen al een paar dagen stil geworden: de laatste melding was dat ze in Moskou was gearriveerd en daar in de buurt van het vliegveld verbleef. Op 11 augustus mailde ik haar dat ze Airport Eelde wellicht niet hadden kunnen vinden, maar dat ze ook gerust naar Amsterdam Airport kon komen. Ook daar kwam geen reactie op. Heeft ze geen zin meer, heeft ze een andere man gekozen?

Ik wist toen trouwens al hoe de vork in de steel zat: het adres dat ze had opgegeven levert via google een hit op, die leidt naar een soortgelijke briefwisseling. Een zekere Lord Cuthbert Buster ging ook in op haar mail en kreeg dezelfde brieven. Waar ze bij mij stopte, ging ze (eerder) bij de Lord door. Haar volgende brief meldt dat ze het schema van de vlucht naar Londen heeft gekregen. Niets staat een entree in Engeland in de weg. Nou ja, op een kleinigheid na. En dan komt het aapje uit de mouw van de mooie Russin… Wie het wil volgen: klik hier en lees de update van vandaag.

Bloemen voor Ernest Louwes: een actiegroep demonstreerde bij de gevangenis in Lelystad om zijn onschuld te bepleiten en op te roepen tot een nieuw onafhankelijk onderzoek. Alleen de kleur van de bloemen verbaasde mij: geel. Dat zou volgens de actievoerders de kleur van gerechtigheid zijn. Is dat nieuw? Volgens mij staat geel vanaf de Middeleeuwen bekend als de kleur van de haat. Dat past eigenlijk ook beter bij deze affaire. Mijn discussie met Wim Dankbaar is inmiddels in een – wat mij betreft – afrondende fase beland. Zie hier

Tijdens mijn vakantie besteedde Henk Strootman aandacht aan de spoorloze verdwijning van Marga Langendoen uit Uden (dagboek van maandag 31 juli). Er kwam een reactie binnen van een vriendin van Marga, die schreef:

Hallo allemaal,

Het blijft een mysterie. Ik heb twee dagen voor haar verdwijning haar nog gesproken over haar scheiding en spanningen bij haar thuis. Over haar man Hans die het niet kan bolwerken over haar beslissing een einde te maken met haar relatie. Heb haar verhaal ook met anderen gedeeld en we kwamen tot de conclusie dat er spanningen waren in het huis. Ik denk spanningen waar de familie niet over wil spreken. Dus erg logisch dat ze dat niet naar buiten toe willen treden."

Ik heb begrepen dat de familie inmiddels in twee kampen is verdeeld: een deel dat man Hans de hand boven het hoofd houdt en een tak die zijn gedrag (hij zou een ‘control-freak’ zijn) verdacht vindt. De kans dat Marga gevlucht is en elders een nieuw bestaan probeert op te bouwen, slinkt met de dag.

Met een meedenkende bezoeker had ik het recent nog even over die vreemde uitzending van Spraakmakende Zaken, over de affaire Sxc3xa9vxc3xa8ke en de zwijgzaamheid van de familie. Hij bracht een aspect naar voren waar ik nog niet aan had gedacht: dat de politie er alle belang bij heeft hxc3xa9xc3xa9l grondig en hxc3xa9xc3xa9l langdurig onderzoek te doen. De moord op de activist biedt de politie ongekende opsporingsmogelijkheden. Er zijn nog heel wat onopgeloste terreurdaden, met name op de Veluwe, waar gewelddadige actievoerders als Louis bij betrokken waren. Het gaat dan om acties tegen transportbedrijven, pelsdierfokkerijen en boeren. Er is geen enkele belemmering voor de recherche om eens te kijken of het motief voor de moord daar niet ergens te vinden is. Ik weet nog dat de schokkende viervoudige moord in Hilvarenbeek, waarbij de onschuldige broers Polle en Frank Taminiau als ooggetuigen uit de weg werden geruimd, ook jarenlang voor veel onrust in het criminele milieu heeft gezorgd: werkelijk elke crimineel die ooit een plakje hasj had geroken, werd getapt en geobserveerd. Dankzij de tapgesprekken zijn er toen ook verschillende andere moordzaken opgelost, het kon de recherche niet lang genoeg duren.

In mei had ik het met Mink K. over de dossiers die BVD’er Paul H. aan hem zou hebben verkocht en waarvoor later twee journalisten van De Telegraaf zouden worden afgeluisterd. Mink zei dat hij Paul niet kende en graag die dossiers wilde zien: kon hij eindelijk eens nagaan waar hij in dezen nou precies van werd verdacht. Vorige week diende het proces tegen Paul H. Blijkt het allemaal een volkomen wassen neus te zijn: de BVD’ers waren allemaal wat slordig met archiefmateriaal, iedereen nam wel eens wat papieren mee naar huis, maar het ging allemaal nergens over en die Paul blijkt een aan lager wal geraakte rijksgenoot. Het lijkt me dat Mink in deze kwestie wel weer een puntje heeft gescoord. Voor het gesprek van destijds: klik hier

Ik vind het altijd aardig terug te gaan naar het begin van problemen. Vanavond in Zomergasten zal het ongetwijfeld gaan over Israxc3xabl en de Palestijnen, tussen Lxc3xa9on de Winter (foto rechts) en Joris Luyendijk. Voor veel mensen zal dit wel een open deur zijn, maar uiteindelijk is de hedendaagse ellende terug te voeren tot een familieruzie. Aartsvader Abraham en zijn vrouw Sara waren lang kinderloos, terwijl God Abraham toch duidelijk een heel nageslacht had beloofd. Het duurde Abraham te lang: hij verwekte een zoon bij zijn slavin Hagar, Ismaxc3xabl. Van de weeromstuit raakte Sara ook zwanger en baarde eveneens een zoon, Izak. Izak was jonger, maar kreeg meer rechten omdat zijn moeder de echtste genote was en dat werd dus bonje. Sara en Hagar vlogen elkaar in de haren, het is nooit meer goed gekomen tussen die twee en hun nageslacht. Oorlogen: gevoerd om moeders, door mannen. Ik ben benieuwd of het tussen Lxc3xa9on de Winter en Joris Luyendijk goed komt. Ik ben overigens meer van de lijn-Luyendijk.

Voor de liefhebbers: ik heb een stukje toegevoegd aan de discussie over de Deventer Moordzaak. Klik hier

In BN/De Stem van vandaag staat een artikel over de vreemde losgeldvondst  in Ulvenhout, eind juni. Een ‘wandelaar’ vond daar zomaar een plastic tas met 100.000 euro. De politie maakte later bekend dat het om losgeld ging voor een ontvoering, maar de naam van het slachtoffer werd er niet bij vermeld. Ik heb me bijna gek gezocht naar die man. Eerst een hele lange bloedhete zomerdag op alle industrieterreinen van Oosterhout, waarbij ik aan het eind van de middag, toen ik eigenlijk de moed al had opgegeven, toch nog bij zijn broer terechtkwam. Die helemxc3¡xc3¡l niet blij was met mijn verschijning aan de deur en ook geen enkele informatie wenste te verstrekken. Vervolgens ben ik nog wat door gaan zoeken en een weekje later had ik in elk geval de locatie waar hij zich zou moeten bevinden. Daar was hij niet, maar ik heb wel mijn telefoonnummer achtergelaten. Hij nam geen contact op. Wel heb ik er toen een reportage over gemaakt voor Aktueel (staat  hier).

Tijdens mijn vakantie kreeg ik in Zuid-Frankrijk een telefoontje van iemand die het artikel gelezen had en er iets over met mij wilde bespreken. Helaas ging het mis met het doorverbinden en de telefoniste wist ook niet waar debeller te bereiken was. Ik kreeg alleen een voornaam door. Afgelopen week ben ik opnieuw aan het speuren geweest, inmiddels heb ik de vermoedelijke beller getraceerd, maar zijn telefoonnummer kan ik nog niet vinden. Dus zal ik er nog eens heen moeten. Of de beller moet, als hij dit leest, zelf even contact opnemen. Is een stuk eenvoudiger.

Ik had gisteren ook nog even contact met Hessel de Ree, verslaggaver van BN/De Stem, die met het artikel voor vandaag bezig was. Het is inmiddels wel ongeveer duidelijk hoe de vork in de steel zit: Hans de R. werkte in het verleden samen met John Heijboer, de man die een jaar geleden spoorloos verdween uit Oosterhout en waarvan eigenlijk meteen al duidelijk was dat hij was vermoord, alleen is zijn lichaam nooit gevonden (en zijn auto ook niet). John en Hans werkten aanvankelijk alleen samen in de autohandel, later zouden ze in ‘plantjes’ zijn gegaan. Volgens het artikel in BN/De Stem zouden John en Hans samen een ripdeal hebben gepleegd op een Engelse drugsbende. De dood van John was de eerste wraakneming, het afpersen van Hans de tweede.

De zaak rond Charley Bruinsma begint steeds vreemder te worden (zie dagboek van dinsdag 8 augustus). Charley heeft inmiddels telefonisch contact gehad met Bas van Hout, maar de identiteit van degene die de vreemde berichten de wereld in stuurt, en waarom, is nog altijd niet bekend. Als het dezelfde is – wat ik aanneem – die mij in 2001 de brief schreef, geeft de schrijver/schrijfster zelf drie identiteiten: Peter van Breukelen, een man die zegt dat hij zes jaar voor Charley heeft gewerkt en uit rancune handelt. Dat staat in de brief. Op de inmiddels verdwenen website meldt hij/zij zich zo: "Mijn naam is Mandy P., en ik ben misdaad free-lance journaliste.Ik ben 29 jaar en woon in Amsterdam! Heb in Belgie o.a. gewerkt voor Mao-magazine. Heb in het verleden ook stage gelopen bij B.Zuidema."

Met de laatste zal, naar ik aanneem, privxc3xa9-detective Ben Zuidema bedoeld zijn.

Ze schrijft verder:

Op een feestje in Amsterdam Zuid-West in augustus dit jaar, kwam ik Charley Bruinsma tegen. Bruinsma was gekleed in een gitzwarte Schotse kilt, met daarop een lange witte zijden overhemd. Hij droeg een zwart barrette schuin op het hoofd. Zijn lichtbruine haar hing een stukje over zijn kraag! De lange slanke Bruinsma was opvallend aanwezig met zijn verschijning. Een aardige vriendelijke man! Hij herkende me en vroeg hoe het was! Bruinsma praatte ook met een bekende Nederlandse dame(vip,ik zal haar naam niet noemen). Van deze jonge vrouw is het bekend dat ze graag feestjes bezoekt! Charley was vrolijk en lachte veelvuldig. Later vertrok Bruinsma in een zwarte BMW met open dak.Ik heb alleen maar water op vertelde hij, dus rijd je mee? We scheurden weg, het was even na zevenen s’avonds. Heb je wat te doen,vroeg hij aan mij? Kom zei Bruinsma, ga even mee! We reden naar zijn huis in Blaricum. Een prachtige villa lag verscholen in de Gooise bossen. In Bruinsma’s achtertuin lag een zwembad. Ga mee zwemmen vroeg hij mij!"

Verder:

"Ik als free-lance journalist heb veel met het magazine ‘Mao-magazine’ gesproken over Verstraeten en Bruinsma, die destijds veel publiceerde over Frank Verstraeten."

Die Verstraeten is een apart geval, hij wordt in veel zaken genoemd, het gaat te ver dat er nu allemaal bij te halen.

En:

"De ontmoeting die ik had met Charley Bruinsma was in december 2002! Eerder die avond was er een feestje geweest vlakbij de Weena in Rotterdam. Daarna zijn we naar het Rotterdamse Westin Hotel gegaan, waar Bruinsma die nacht verbleef. Aan de Hotel bar heb ik hem toen gesproken. Bruinsma dronk alleen mineraalwater. Hij vertelde dat zijn Engelse moeder ziek was en dat raakte hem erg. We spraken over ditjes en datjes. De laatste keer dat ik Charley Bruinsma ontmoette was eind mei, ergens in Antwerpen. Bruinsma was in februari van dit jaar neergeschoten in Milaan, door vermoedelijk Albanezen!"

Het is een bizarre mix van feiten en xe2x80″ voorzover ik kan nagaan xe2x80″ uit de duim gezogen verhalen. Zijn er ontmoetingen geweest tussen de schrijver/schrijfster en Charley Bruinsma? Via een internet-adres is er nog de naam freelanceverschuere te achterhalen. En wanneer zijn die ontmoetingen dan geweest? Charley zelf stuurde Bas van Hout de overlijdensadvertentie van zijn jongere zus Fleur, in in mei 2004 op de leeftijd van 24 jaar is gestorven. Hij schreef erbij dat hij het erg verdrietig vond dat er fotoxe2x80x99s van zijn zus en van zijn overleden moeder op die (inmiddels verdwenen) site hadden gestaan. Dus die fotoxe2x80x99s lijken te kloppen. De fotoxe2x80x99s van hemzelf komen niet overeen met de foto die hij destijds van zichzelf naar Nieuwe Revu stuurde. Ik heb geprobeerd zelf met hem in contact te komen, maar op het nummer waarmee hij Bas van Hout belde is hij niet te bereiken. Het e-mailadres dat hij in 2001 gebruikte, is nog wel hetzelfde als dat waarmee hij Bas van Hout mailde.

Vreemd is dat de schrijver/schrijfster kennelijk niet weet dat Fleur is overleden. Dat doet vermoeden dat het wel eens om oude stukken kan gaan. Ik ben benieuwd of dit raadsel nog eens wordt opgelost en wie er werkelijk achter dit maffe verhaal zit.

Mijn twijfels over Ithzak M. als ex-agent van de Mossad, zoals hij in de Telegraaf en andere media wordt aangeduid, zijn terecht (zie verderop in het dagboek van vandaag). Hij heeft niet bij de Mossad gezeten, wel bij een militaire tak van de Israelixe2x80x99s, de Sayeret Mat’Kal. Dat is ook een soort elitekorps, maar daar zitten ook dienstplichtigen bij. Vanuit die hoek stromen er nog wel eens mensen weg naar de beveiliging. Zo ook Ithzak, die van 1985 tot 1989 gelegerd was in de legerplaats Miktan Adam. Volgens degene die mij deze informatie deed toekomen was hij opgeleid als scherpschutter en was hij gespecialiseerd in de Mauser SR 82 en de .50 Barrett M82A1. Ik hoop dat ik het goed schrijf, dat Mauser komt me wel bekend voor en bij die andere denk ik aan Baretta, televisieserie van lang geleden. Die Mauser is, als ik google mag geloven, een zeer uniek wapen. De Barrett is een stuk populairder: op  deze site staat zelfs een videofilmpje van zo’n schietend apparaat. Meer informatie over de Mat’Kal staat hier

Omdat ik twee dagen onderweg was, heb ik nog niet alle details over de toestanden op de Engelse vliegvelden tot mij genomen en wellicht trap ik een open deur in, maar ik vertrouw die poppenkast voor geen stuiver. Ik krijg zelf ook af en toe tamelijk serieus klinkende tips binnen over Hofstad-achtige aanslagen. Geef ik door aan bevoegde instanties, hoor je nooit meer wat van. Hier gaat het om een onderzoek dat al maanden duurt en nu ineens moet er zo’n heisa over worden gemaakt? Ik vrees dat het alles te maken heeft met het afleiden van de aandacht voor de oorlog in Libanon. De hogere politiek, als het ware. Bemoei ik me liever niet te veel mee. 

Tijdens mijn 300 kilometer lange terugreis gisteravond was Holland mooi bewolkt. Vooral als je over een brug rijdt, heb je dan een mooi uitzicht. Probleem is dat je daar niet kan stoppen. Toevallig ging gisteravond een brug bij Gorinchem omhoog (geen idee over welke rivier, aardrijkskunde was niet mijn sterkste kant). Kon ik mooi wat plaatjes schieten. Om ze wat groter te zien: klik erop. Geldt trouwens ook voor de andere foto’s, ik ga er altijd maar vanuit dat iedereen dat weet. Als het niet zo goed was uitgekomen vanwege de foto’s, had ik mij overigens lichtelijk opgewonden over deze brug-opening: kilometers lange files, alleen omdat een suffig zeiljachtje moest passeren. Ik heb ook weinig verstand van zeilboten, maar die lange stok kan toch plat? Probleem is dat de meeste brugwachters oud-schippers zijn, die geven bootjes liever voorrang van auto’s. Vooral in Friesland is het vreselijk. Denkend aan die vliegtuigen zou je zou haast de neiging krijgen…

Iets geheel anders: Marloes de Koning meldt vanuit Belgrado dat onze vriend Jotcha Jocic weer aan het werk is gegaan. Ben benieuwd hoe lang het duurt voor hij weer in Nederland is. Ik heb nog een aanvraag liggen voor een gesprek met hem, maar daar heb ik nog niks over gehoord. Voor meer informatie: kijk op de site van Bureau Belgrado

Ik lees net een berichtje over Ithzak M., de beveiliger van Erik de Vlieger, die is opgepakt wegens afpersing en die nu door justitie zo graag wil worden gebombardeerd tot getuige in de Holleeder-zaak. Volgens zit het met die Ithzak heel anders dan justitie en de meeste kranten ons willen doen geloven, maar daar kan ik nog niet teveel over kwijt op dit moment. Ik geef graag toe dat ik van veel dingen geen verstand heb, dus als ik ernaast zit: corrigeer me. Maar de man wordt steeds ex-Mossad-agent genoemd. Voorzover ik weet is er maar xc3xa9xc3xa9n manier om de Mossad te verlaten, en die is niet verticaal. De enige mensen die ik ken die zichzelf iets met ex-Mossad noemen (of door anderen zo worden betiteld) zijn oplichters.

In een bosperceel bij Beekbergen, langs de A50, is gisternacht om half vier het lijk van een onbekende man gevonden. Bij dit soort berichten – zo merk ik vaak – zijn er tientallen families in ons land waar meteen de hartslag omhoog gaat: zou het … zijn? Ik kan een heel lijstje opnoemen. De twee die hier het meest voor de hand liggen zijn de Turkse zakenman Naci Havucgif, die een paar maanden geleden zeer mysterieus verdween uit Apeldoorn – leek mij op het eerste gezicht niet veel crimineels mee aan de hand – en Henk Wildeman, een handelaar in niet altijd even zuiver goud. Ik neem aan dat de identiteit binnenkort wel bekend wordt gemaakt. Vraag ik me alleen af: wat doet iemand om half vier ‘s nachts in het bos?

Bij het doorlezen van de kranten van vandaag en gisteren kwam ik in de Volkskrant, in de tv-rubriek van Gijs Zandbergen, de vreemdste zin tegen die ik deze week zag: "Ik durf bijvoorbeeld de stelling aan dat Paul Rosenmxc3xb6ller in Spraakmakende Zaken de moord op Louis Sxc3xa9vxc3xa8ke informatiever behandelt dan Dr. Phil de verdwijning van Natalee Holloway." Ik dacht eerst dat hij ironisch bedoelde. Je kunt net zo goed zeggen: "Ik durf de stelling aan dat NRC Handelsblad de beursberichten zorgvuldiger analyseert dan Party". Ik vind het zo grappig omdat die uitzending over Sxc3xa9vxc3xa8ke uitsluitend non-informatie bevatte, maar verder wel serieus en journalistiek was. Dr. Phil is de grootste en onbetrouwbaarste oplichter van de Amerikaanse televisie, die stelling durf ik wel aan. In de zaak-Holloway is hij zo verschrikkelijk over de schreef gegaan (met het manipuleren van tapes) dat hij voorgoed van de buis had moeten verdwijnen. Hoe kom je erbij Rosenmxc3xb6ller met Dr. Phil te vergelijken? Als ik Rosenmxc3xb6ller was zou ik me ernstig gegriefd voelen.