Dagboek van dinsdag 29 augustus

John Mark Karr, die zelf beweerde de moord op het Amerikaanse modelletje JonBenet te hebben gepleegd, is een fantast. Het bewijs tegen Abdallah Axc3xafd-Out, die ontkent de Luikse meisjes Nathalie en Stacy te hebben vermoord, lijkt rond: vezels van een kleed van zijn vriendin zijn bij de slachtoffers aangetroffen. Veel meer heb je niet nodig. En dan hebben we nog een derde categorie: onschuldig, maar toch veroordeeld. Over de ten onrechte veroordeelde Ina Post (49) maakte ik in 1985 het eerste verhaal, voor Panorama. Toen waren gerechtelijke dwalingen nog niet zo populair als nu.

De publiciteit heeft haar niet geholpen. Voor de ‘Verdacht’ van Panorama die nu in de winkel ligt, sprak ik Ina weer eens, na al die jaren, in het kader van interviewtjes met gedetineerden over de vraag hoe ze de eerste dag dat ze weer buiten komen beleven. Ina’s eerste indruk was "dat heel Nederland uit stoplichten bestond. Als er niemand bij me was geweest, was ik zo onder een auto gelopen." Wat ze het meest had gemist: een gewone bruine boterham met roomboter en rookvlees. Ina is altijd blijven vechten voor haar onschuld, ze kan niet leven met de gedachte dat mensen haar een moordenares vinden. Ze lijkt nu eindelijk gehoor te krijgen, mogelijk wordt haar zaak herzien.

                                                           ****************

Charley – hij noemt zichelf nu Charles – Bruinsma belde gisteren. Hij was niet erg gelukkig met het feit dat ik de rouwadvertentie van zijn zus Fleur had geplaatst (zie dagboek van maandag). Even later belde de bewoner van het huis in Hilversum, waar ik een foto van had gemaakt: van dit adres zou Bruinsma met Bas van Hout hebben gebeld. Klopte niet. Hoe zit het dan wel? Bruinsma belt en e-mailt niet van zijn eigen adres: hij heeft in Hilversum een kantoortje waar hij af en toe komt. Maar dat is in een andere straat dan waar het geheime telefoonnummer aan gekoppeld is.

Het gesprek ging ongeveer als volgt. Bruinsma zei: "Iemand probeert mij zwart te maken, ik vind het ongelooflijk en verschrikkelijk. En vanmorgen zag ik op uw website de rouwadvertentie voor mijn overleden zus. Die had ik aan Bas van Hout gemaild om te laten zien dat het serieus was."

Ik zei dat ik er haast aan begon te twijfelen of hij wel echt bestond. Bruinsma: "Ik besta wel degelik. Ik vind het heel triest allemaal. Ik heb er ook een advocaat op gezet, die zei: laat het maar overwaaien. Maar dat doet het dus niet."

Maar wie zit er dan achter deze al zoveel jaren durende lastercampagne?

"Ik denk dat ik het wel weet. Iemand die ik gekend heb vroeger, die nu wraak wil nemen. Ik heb in het verleden vaker problemen gehad met die jongen, om allerlei dingen. Hij heeft er een hoop bij verzonnen, dat klopt allemaal niet."

Tot die conclusie was ik vijf jaar geleden al gekomen, maar de betreffende persoon blijft maar doorgaan. Bruinsma: "Ik ben serieus bezig een normaal leven te leiden, in onroerend goed en zo, ik wil geen slechte naam hebben, ik vind het allemaal heel kwalijk."

Is het niet handiger te onthullen om wie het gaat? Dat zou veel misverstanden weg kunnen nemen.

"Het kunnen een aantal mesnen zijn, ik denk wel ongeveer dat ik weet wie het is. Er staan wel dingen bij uit mijn jeugd die wel kloppen, maar na mijn jeugd klopt het niet meer, dat is er allemaal bij verzonnen."

De fotoxe2x80x99s op de (inmiddels verdwenen) website zijn authentiek, ook die van Charley/Charles. Maar die kwamen niet erg overeen met de foto die Bruinsma een jaar of vijf geleden naar Nieuwe Revu stuurde. "Dat klopt. Die was van mijn jongere broer, dat was een beetje afleiding, dat had ik expres gedaan om te kijken hoe het zou eindigen, of het wel vertrouwd was."

De lastercampagne is al vanaf 2001 aan de gang, "Vrienden van mij hebben het ook gelezen, ze vragen mij: wat is dit? Ik moet het elke keer uitleggen aan mensen die ik ken, het is allemaal heel vervelend. Die man is echt hardnekkig, hij moet gestopt worden, ik heb de politie al een keer ingeschakeld, maar dat schijnt niet zo gemakkelijk te zijn."

Bruinsma is niet het enige slachtoffer: in de stukken wordt ook de naam van een Hilversumse politieagente genoemd die ‘plat’ zou zij. Ook voor haar moeten die aantijgingen buitengewoon vervelend zijn. Pogingen om van haar commentaar te krijgen, liepen destijds op niets uit. Het moet wel iets over de lasteraar zeggen: blijkbaar heeft hij ook een appeltje te schillen met die agente.

Mijn aanbod om te helpen met het opsporen van de dader, wijst Bruinsma vriendelijk van de hand: "Dat regel ik liever zelf. Het liefst zou ik anoniem blijven."

Ongevraagd laat ik mijn Columbo-hersens, de grijze cellen van Hercule Poirot en Sherlock Holmes natuurlijk wel een beetje draaien en dan kom ik tot een verrassende conclusie. Maar in boekjes is het altijd simpeler dan in de werkelijkheid. Of niet? Op de foto maar weer eens een portretje van neef Klaas, ik heb zo ‘t idee dat Charles het niet op prijs stelt zelf te worden afgebeeld. De foto van die jongere broer heb ik ook nog wel, maar ook daarbij bekruipt mij het gevoel dat die het wel eens helemxc3¡xc3¡l niet prettig zou kunnen vinden in dit kader te figureren.