Wolfgang Priklopil (foto links), de ontvoerder van Natascha Kampusch, heeft het meisje inderdaad verteld dat haar ouders geen losgeld voor haar wilden betalen. Wat ik schokkender vond is dat de relatie tussen de ouders van Natascha zo dramatisch is verstoord toen ze weg was: moeder en Natascha hadden ruzie gehad, vader verweet moeder betrokkenheid bij de verdwijning. Ze gingen uit elkaar en hadden al die jaren niet meer met elkaar gesproken. Dat wordt nog een drama op zich: hoe gaan zij – en hun nieuwe partners – nu om met de teruggekomen dochter?
Bij het omgaan met het verlies van een kind, door spoorloze verdwijning of een misdrijf, zie je verschillende patronen. In veel gevallen is het een van de ouders die prominent naar buiten treedt, in de media. Bij Marianne Vaatstra is het de vader, bij Denise Schouten uit Tilburg de moeder. De Belg Paul Marchall is de vleesgeworden vader-van: er hoeft in Belgixc3xab maar xc3xadets te gebeuren, of hij loopt weer voorop. Hoeveel begrip ik ook kan en wil opbrengen voor ouders die een kind verliezen op zo’n afgrijselijke manier, er zijn grenzen. Ouders zouden veel meer hulp en begeleiding moeten krijgen, vooral degenen die zich de rest van hun leven alleen nog maar bezighouden met het verdriet om het kind en de strijd voor rechtvaardigheid of wat dan ook. In veel gevallen gaat het ten koste van de partner en zeker ten koste van de andere kinderen in het gezin, als die er zijn. Meestal houden die zich erg op de achtergrond. Ik ben vaak met een ongemakkelijk gevoel weggegaan bij een bezoek aan ouders-van. Het ligt op je tong: ‘Hoe gaat het met je andere kinderen?’ maar daar zit toch een soort taboe.
misdaadjournalistblog 
Gewoon vragen. Misschien brengt het de ouders op het idee aandacht te schenken aan hun andere kinderen.
ga eerst maar is in de schoenen v ouders staan,erg makelijk ordelen vanaf de zijlijn.
zolang jij hj daarin niks zelf heb mee gemaakt zou ik maar niet zo praten..
ga eerst maar is je verstand leren gebruiken!!!
Ik ben het met Hendrik-Jan eens, je moet je eigenlijk even proberen voor te stellen dat na wat er is gebeurt met je kind hoe je dan het best kunt reageren en leven om de andere geliefden van je kind (moeder ,vader,broertjes zusjes etc)zo optimaal mogelijk verder te kunnen leven
al met al heeft dat oostenrijkse landje al heel wat gekken voortgebracht. acht jaar…ik krijg daarbij bijna hetzelfde gevoel als ik denk aan de tijd dat nelson mandela gevangen zat: 27 jaar…
Hi Hendrik-Jan,
In dit kader: deze maand komt Michelle Martin -je weet wel, de exvrouw van die andere kinderlokker- mogelijk vervroegd vrij, na 1/3 van haar ‘straf’ te hebben uitgezeten in Belgie. Je hoort er opvallend weinig over en ik kan er ook geen recent nieuws over vinden. Weet jij hoe dat zit?
Groetjes, Jessica
jammer weer die aggressieve reactie van die moeder, is toch nergens voor nodig…
mensen het niet meegemaakt hebben kunnen idd niet oordelen over het op een dergelijke manier verliezen van je kind, maar ik ben het met HJ eens: zorg ervoor dat je de band met de andere kinderen niet verliest en probeer je huwelijk op de rails te houden. het zou zonde zijn als een dader naast het slachtoffer ook nog eens het hele gezin verwoest.
Ja, ik vind die agressieve reactie van een moeder ook jammer en nergens voor nodig. Overigens kan ik me wel voorstellen dat die ouders met zo’n onmetelijk verdriet zitten dat ze nauwelijks meer aan hun andere kinderen kunnen toekomen.
Ik heb dit stuk en enkele andere stukken van u met grote interesse gelezen. En ook bedankt voor de tip Leesbaarheid, voor het vergroten van de letters met de Ctrl toets en de scroll. Dat wist ik nog niet.