Dagboek van maandag 20 maart

Ik zie dat verschillende sites de reactie van Bas van Hout op mijn site, over de ontvoering van Johnny de Mol, overnemen. Is altijd aardig, maar wel curieus dat sommige bijna het hele bericht overnemen en er zelfs ‘copyright’ van hun eigen site onder zetten, zonder ook maar aan enige vorm van bronvermelding te doen. Ik ga nog geen namen noemen, maar volgens mij is dit toch wel in strijd met een aantal basisprincipes. Voor de reactie van Bas zelf: klik hier. Bas zit vanavond bij Barend en Van Dorp. Zal het vast over Holleeder en Brown gaan. Ik neem aan dat laatstgenoemde met zijn videorecorder in de aanslag zit om nieuwe munitie te verzamelen.

Vanmiddag exclusief in Het Parool: ‘Holleeder achter golf liquidaties’. Zo meldt de Amsterdamse krant. ‘De groep-Holleeder zit volgens de inmiddels geliquideerde Willem Endstra achter bijna alle moorden in Amsterdam van de afgelopen jaren. Holleeder heeft hem dat zelf verteld. Vaak zelfs vooraf. Voorafgaand aan die moorden voltrok zich een vaste procedure. Holleeder pakte Endstra bij zijn oor en fluisterde: ”Ken je die en die? Blijf dan maar even uit zijn buurt.” Waarna het betreffende slachtoffer binnen twee weken werd doodgeschoten – meestal door Joegoslaven die Holleeder had laten invliegen.’ Het Parool onthult vanmiddag dit ‘Dossier Holleeder’, dat is samengesteld op basis van vijftien ‘achterbankgesprekken’ die Endstra voerde met de Amsterdamse politie. Eerder schreef ik dat ik benieuwd was naar wat er ‘exclusief’ aan is: twee weken geleden serveerde Vrij Nederland ‘Holleeders Huzarensalade’, gebaseerd op diezelfde achterbankgesprekken, maar het Parool heeft meer: bijvoorbeeld dat Holleeder de begrafenis van Cor van Hout financierde, om de aandacht van zichzelf af te leiden. Het zou mij overigens wel bijzonder verbazen als Holleeder inderdaad achter de uiteindelijke definitieve aanslag op Van Hout heeft gezeten, ik ga het allemaal eerst eens rustig doornemen.
Op de foto de plek waar Cor van Hout is geliquideerd, voor het restaurant in Amstelveen waar hij kort daarvoor de lunch had gebruikt.

Mink K. belde vanuit de gevangenis. Hij had mijn boek ‘Bom in de Laurierstraat’ gelezen, uiteraard was hij daar bijzonder positief over, maar dat kan ik hier natuurlijk niet vermelden. Dat boek gaat over de bomaanslag op de auto van kunstenaar Rob Scholte en zijn toenmalige echtgenote Micky Hoogendijk. Rob Scholte werd afgelopen zaterdag nog genoemd in een artikel van Renxc3xa9 Zwaap in het Algemeen Dagblad, over complottheoriexc3xabn. En Micky zag ik vanmorgen in de Telegraaf staan. Op een Amsterdams festijn had ze verteld dat ze dit jaar de hoofdrol gaat spelen in een Nederlandse speelfilm. Dat wist ik een jaar geleden al, maar ook ik weet nog steeds niet om welke film het gaat, dat moet ze nog even geheim houden. Ik vraag haar er dan ook nooit naar, maar ik kan natuurlijk vragen of ik het – als het zover is – als eerste en exclusief voor dit dagboek mag hebben. Heb ik ook eens een primeur.
Met Mink K. heb ik het verder gehad over ‘de vuile oorlog van justitie’. Kom ik later vandaag uitvoerig op terug. Bas van Hout kwam ook nog even ter sprake. Bas reageerde ook nog op mijn verhaal over de ruzixc3xabnde misdaadjournalisten (zie dagboek van zaterdag 18 maart). Hij schrijft dat het zijn laatste reactie is op Steve Brown, ik laat het er voorlopig ook maar even bij, wie het verder wil volgen moet maar op de site van Brown kijken.

De Volkskrant had zaterdag een uitvoerig interview met advocaat Bram Moszkowicz, die alle aantijgingen van justitie aan zijn adres vakkundig pareert. Interessant, ook door de mooie overlap met een even zo boeiend interview in Vrij Nederland, met vastgoedmagnaat Klaas Hummel. Het is ongelooflijk knap hoe beide heren zich uit het wespennest met Endstra en Holleeder weten te manoeuvreren. Waarbij Hummel op mij het meest overtuigend overkomt. Bij Moszkowicz vraag je je af: waarom de Volkskrant? Het artikel hierover staat onder ‘achtergronden’; het is vooral aardig is door de details. Bijvoorbeeld over de bijeenkomst in Monaco, voor Flying Doctors, waar een hele tafel op de eerste rij verplaatst moet worden omdat prinses Margarita onverwacht ten tonele verschijnt. Prinses wie? Ja, juist. En dan moeten Klaas Hummel, Bram Moszkowicz, Maike Dijkhuis (vriendin van Willem Holleeder), Sam Klepper en John Mieremet ineens naar achteren worden gedirigeerd. Waarbij Klepper denkt dat het is omdat Hummel niet met hem aan xc3xa9xc3xa9n tafel wil zitten. Klik hier voor het artikel. En bedenk dat het geld voor Flying Doctors goed besteed is, en dat zelfs de zwaarste criminelen hen een warm hart toedragen (droegen)

Twee schietpartijen door agenten, twee vermissingen. In Nijkerkerveen is zaterdagnacht de 49-jarige Tonnie van Rijn doodgeschoten omdat hij met een neppistool stond te zwaaien. De man stond bekend als alcoholist en was op straat stennis aan het maken. Het neppistool was niet van echt te onderscheiden. Na een waarschuwingsschot, waar Van Rijn niet op zou hebben gereageerd, werd er gericht – en dodelijk – geschoten. In verschillende kranten roepen buurtbewoners nu dat de man geen vlieg kwaad deed. De Rijksrecherche onderzoekt de zaak uiteraard en daarbij zal er vooral veel aandacht uitgaan naar het dodelijke schot: had dat niet in de benen gekund, want het is in principe niet de bedoeling iemand meteen maar dood te schieten. Maar ik zou die mensen die nu zo’n grote mond hebben wel eens willen zien als ze zelf in het holst van de nacht met zo’n geflipt figuur te maken krijgen. Zo’n agent weet op dat moment toch niet dat het een ongevaarlijk type is? Misschien had hij bij de buren moeten aanbellen om te vragen of zij hem even konden ontwapenen…
Vorige week donderdag sloeg een stel dronken Friezen, in het gehucht Wouterswoude, een politieman neer die hen aanhield bij de routinecontrole. Drie uur ‘s nachts, dan weet je het wel. Direct nadat ze tot stoppen waren gemaand sloeg de agressieve, boomlange portier van een discotheek de agent bewusteloos. De andere drie bedreigden daarop de andere agent, die zijn pistool trok en begon te schieten. Waarop het viertal er als een haas vandoor ging. Hij raakte er twee: xc3xa9xc3xa9n kreeg een schampschot aan zijn hoofd, een ander in zijn schouder. Uiteindelijk werden alle vier inzittenden aangehouden.

Ook twee vermissingen, elk met hun eigen achtergrond. Op maandag 6 maart vertrok accountant Dirk Hekman uit Emmerhout om vijf uur ‘s morgens van huis om naar zijn vijf kilometer verder gelegen kantoor te rijden. Sindsdien is er niets meer van hem vernomen. De politie vermeldt nogal suggestief dat de heer Hekman zijn paspoort en de auto meenam (een Audi, type Avant A4). De vermissing trok tot nu toe dan ook weinig aandacht, afgezien van een wat uitvoeriger artikel in het Nederlands Dagblad, een christelijke krant. Dat is niet zo verwonderlijk, gezien zijn achtergrond: hij is gereformeerd vrijgemaakt en dan nog van een nieuwe, speciale soort: hij hoort bij de harde kern van de zogenaamde Nieuwe Vrijgemaakten, een zeer behoudend gezelschap. Hekman was accountant van de kerk. Hij werkte vroeger bij Deloitte, later begon hij een eigen adviesbureau. Is het hem allemaal te veel geworden en wilde hij zijn zinnen verzetten? Zijn
gezin is wanhopig en lijkt daar niet in te geloven. Zij zijn bang dat hem iets gewelddadigs is overkomen. De route van huis naar kantoor voert niet langs een kanaal of ander diep water waar je gemakkelijk met de auto in terecht zou kunnen komen. In reacties in regionale kranten verbazen veel mensen zich over het vroege tijdstip: wie gaat er nu ‘s morgens om vijf uur al met de auto naar kantoor?

Aanzienlijker sneller reageert de politie op de vermissing van de 23-jarige Erica Aurelia Smit (foto rechts). Op zondag 12 maart verliet zij rond 20.00 uur haar woning aan de Olympiakade in Amsterdam-Zuid. Ze zou bij een onbekende persoon in de auto zijn gestapt en er is een ernstig vermoeden dat er sprake is van een misdrijf.

Ik hoor net dat de officier van justitie in beroep is gegaan tegen de veroordeling van Marco H., voor de moord op transseksueel Tang Thummasith, medewerkster van homobar de Exit, in de Reguliersdwarsstraat in Amsterdam. Daar stond ze bekend als Irene (‘Aireen’). Op 14 juli 2005 werd ze in de Bethanixc3xabnstraat in Amsterdam gruwelijk vermoord door ex-portier Marco, waarbij het motief onduidelijk bleef. Marco presenteert zich als een super-hetero en beweert dat het een uit de hand gelopen beroving was, maar er is een ook vaag vermoeden dat er mxc3xa9xc3xa9r aan de hand moet zijn geweest, anders is de morbide steekpartij niet goed te verklaren. Marco weigerde mee te werken aan een psychiatrisch onderzoek: hij is als de dood dat hij tbs krijgt. Hij is veroordeeld tot 12 jaar gevangenisstraf, maar door het hoger beroep van de officier van justitie, die hem kennelijk zwaarder wil straffen, kan hij er nog niet helemaal gerust op zijn dat hij de tbs ontloopt. Mijn reportage hierover staat gepland voor Nieuwe Revu deze week (maar dat weet je nooit helemaal zeker, als er actuele ontwikkelingen zijn kan ‘t opschuiven).