misdaadjournalistblog

KERSTMOORD IN DE BOEKANIER (reportage uit december 2005)

Tweede Kerstdag 1999. Denise Schouten (21) uit Tilburg laat zich overhalen ‘s avonds nog even te gaan stappen. Eigenlijk hoeft ze niet zo nodig: Denise is een beetje een huismus, die het thuis ook wel gezellig vindt. Vooral met Kerst: nergens wordt dat zo uitbundig gevierd als bij de Schoutens. Het avondje stappen eindigt fataal: Denise komt doodziek thuis. Vermoedelijk heeft iemand iets in een drankje gedaan. Daarna volgt een aaneenschakeling van fouten en bizarre blunders. Vooral Denise’s moeder Hannie is nog bijna dag en nacht bezig om de onderste steen boven te krijgen, maar ze ondervindt veel tegenwerking. En de Kerstdagen kunnen haar nu gestolen worden.

"Geachte Dhr. en Mevr. Schouten. Hallo, hier voorlopig een korte brief van Johan H., de dader van een groot aantal afschuwelijke delicten, waaronder de moord op uw dochter."

LEES MEER

In een reactie op het dossier Mink Kok en de wapens aan de Nachtwachtlaan schrijft ‘Peter Lek’: “Iets klopt daar niet. Ik zelf woonde in die tijd op de Nachtwachtlaan. In de week van de wapenvondst liet ik een klusje doen door de vaste loodgieter van die flats, die vertelde me doodleuk dat hij de degene was die een waterlek MOEST crexc3xabren opdat de hermandad kon binnentreden in de flat waar de wapens lagen. Volgens de loodgieter liep er een agent rechtstreeks naar een kast waar wapens lagen. Hoe toevallig is zo’n vondst?”
Aldus ‘Peter Lek’.
Ik ben zelf bij een groot deel van dat proces geweest, politie en justitie ontkenden toen dat het lek een opzetje was terwijl er tal van aanwijzingen waren dat dat wel het geval was. De rechercheurs en hun baas logen tegen de klippen op, het zou me niet verbazen als er sprake is geweest van meineed, maar het was duidelijk dat de ‘sectie stiekem’ hier bezig was geweest en dan gelden er geen normen en waarden meer. Ik ben toen zelf nogal bezig geweest met dat loodgietersbedrijf, maar dat werd op het agressieve af afgeschermd, er was geen doorkomen aan.

Inmiddels is er een reactie van Peter R. de Vries, die schrijft: “Als de verklaring van Peter Lek over de opzettelijke veroorzaakte waterschade aan de woning in de Nachtwachtlaan waar is, is dat spectaculair nieuws waar de advocaten van Mink K. boven op zullen/moeten duiken. Maar in hoeverre is een mailtje van iemand die zich Peter ‘Lek’ noemt in dat verband serieus??? Kan hij zich nader bekend maken? Bij welk bedrijf werkt hij? Is er een opdracht/werkbon van zijn activiteiten die dag bij de woning? Is de factuur betaald etc. etc.? Van wie kwam de opdracht precies? Als Peter Lek de waarheid spreekt, ruik ik een parlementaire enquete…”

Er is ook een reactie van iemand die een artikel over deze kwestie toestuurt. Dat is inderdaad het bekende verhaal, maar ondanks al die stellige beweringen werd daar ook toen al weinig geloof aan gehecht. Dus, Peter Lek: laat nog even iets van je horen!

Op dinsdag 14 februari schreef ik iets over de treurige dood van Denise Schouten uit Tilburg. Haar moeder, Hanny, belde nu. Ze heeft een brief gekregen van Johan H. waarin hij bekent dat hij de dader is. “De zaak wordt waarschijnlijk heropend en wordt onderzocht door een ander politieteam,” zegt Hanny. Johan H. zit in een tbs-kliniek. Hij heeft al vaker brieven geschreven waarin hij beweert de moord te hebben gepleegd, maar de politie heeft dat nooit serieus genomen. Hanny: “En wij hebben een brief gekregen van Anker & Anker advocaten dat wij niet meer met de media mogen praten, omdat dit nadelig is voor het genezingsproces van Johan H.” Een reportage over de dood van Denise is hier te vinden.

‘Jeen’ schrijft dat hij al jaren de advertenties over ‘Noveen St. Clara’ in de Telegraaf volgt en nu is hem iets opgevallen: elke keer dat dit bericht in de krant stond werd er binnen drie weken een moord gepleegd. Exc3xa9n of twee dagen daarna stond er dan een bericht: Noveen. Opdracht volbracht. “Mijn vraag is dan ook: is dit terug te leiden naar Holleeder? Nu hij vastzit is het erg rustig met noveen.”

In de opmars naar Pasen kan het geen kwaad ons even bezig te houden met enige verdieping, ook op het criminele vlak. Ik heb weinig verstand van St. Clara, maar de advertenties duiken regelmatig op, ook in regionale kranten. Het enige criminele eraan is, voorzover ik het heb begrepen, dat er sprake is van een soort kettingbrieven en dat mensen zich verplicht voelen aan deze onzin mee te doen. Of ga ik nu iets te kort door de bocht?

“Mijn laatste tussenstop deze dag is cafxc3xa9 Oost-West op de Zeedijk in Amsterdam, waar ik een afspraak heb met iemand die mijn boek ‘Bom in de Laurierstraat’ had gelezen en daarover interessante informatie had.” Aldus het dagboek van donderdag 12 januari. De persoon die ik daar toen sprak, en die kroegbazin Anneke goed kent, belde gisteren: ‘t cafxc3xa9 is dicht. Gesloten op last van de gemeente. Een dame die was aangenomen om bardienst te doen, gebruikte haar beha als opslagplaats voor harddrugs. “Die trut heeft in het cafxc3xa9 lopen dealen. Anneke wist daar niks van, maar nu moet het cafxc3xa9 drie maanden dicht. Ook met het WK-voetbal. ‘Dat overleef ik niet,’ zei Anneke.” ‘t Is inderdaad een treurig gezicht, zo’n gesloten cafxc3xa9.

Ik begin onderhand een beetje gestoord te worden van dat ‘tunnelvisie’. Elk proces waarbij iets niet helemaal verloopt zoals het in de ogen van een benadeelde of toevallig gexc3xafnteresseerde zou moeten, lijdt tegenwoordig aan tunnelvisie. Ene anonieme Paul vraagt zich af of ik daar ook geen last van heb, inzake de moord op Chris van de Werken. Hij geeft niet aan waarom hij dat denkt, dus is het wat lastig daar op te reageren, en ik neem aan dat hij het niet kwaad bedoelt, maar het is zo ongeveer het ergste wat je een journalist kunt verwijten. Tunnelvisie betekent dat je niet openstaat voor een andere kijk op de zaak, voor feiten of aanwijzingen die in een andere richting wijzen. Als er ook maar iets concreets is dat, bijvoorbeeld in de moord op Van de Werken, ontlastend is voor Volkert, zal ik de eerste zijn om dat te melden. In mijn (tunnel?)visie is er behalve Volkert niemand die een motief had om Van de Werken te vermoorden. De uitvoering komt, in mijn ogen, ook nogal overeen. Maar als iemand meer of andere informatie heeft, hoor ik het graag.

En dan het Broodje Bus (zie gisteren). Ik heb mij zeer intensief beziggehouden met het verschijnsel Broodje Aap, ik zal binnenkort alles wat ik daarover in de loop der jaren heb verzameld online zetten, maar er blijft een zeker risico dat je iets ook te gemakkelijk als een Broodje Aap (‘urban legend’) kunt zien. Neem het Dutroux-verhaal. Als je ziet hoe die kinderen zijn meegelokt, opgesloten, verwaarloosd, dat heeft alle elementen van een Broodje Aap. Maar helaas was de werkelijkheid in dit geval erger dan de gruwelijkste fantasie. Die bordeelbus in Assen zal vast een fabeltje zijn, maar stiekem ga ik toch nog wat dingen checken. En in elk geval kende ik deze nog niet.

Een van mijn contacten belt met een bizar verhaal: afgelopen maandag zou er in een winkelcentrum in Assen, tussen 12 uur en half 2, een bus van een bordeel hebben gestaan waar schoolmeisjes naar binnen werden gelokt. ‘Een knappe gozer bood 1000 of 1500 euro als ze xc3xa9ven mee naar binnen wilden om iets te doen. Zodra er een meisje binnen was, kwam er een stel mannen achteraan die haar verkrachtten. Mijn vriendin zag het gebeuren, ze kon het niet meer aanzien en aanhoren, het gegil van die meisjes. Ze kwamen er met gescheurde kleren en bloedend uit.’ Het zou gaan om de bus van een bordeel in een plaatsje in Drenthe, waarvan ik de naam nog maar even niet zal noemen, het lijkt me haast te onwaarschijnlijk om waar te zijn. Mijn tipgever heeft wel de politie gebeld. Als er iemand iets meer over weet of iets heeft gezien, hoor ik het graag. De rijdende bordeelbus zou op onverwachte momenten in het noorden des lands opduiken, in de buurt van scholen, en moeilijk te traceren zijn. Een spookbus! Of een Broodje Bus?
En, meisjes, als jullie toch naar binnen gaan: zet de camera op je mobieltje aan, voor zo’n filmpje heb ik wel een bedragje over. Of is dat geen stijl?

Mink Kok belde uit de gevangenis in Scheveningen. We hadden het over de wapens aan de Nachtwachtlaan, de Mol van Vlaanderen, Sentaro, Evert Hingst en toen moest hij ophangen. Het hele gesprek staat hier.

Een reageerder op het stuk over Volkert van der G. en de moord op milieu-ambtenaar Chris van de Werken vraagt zich af waarom de man op zondagmiddag alleen naar het bos ging, of dat niet verdacht is. Nee. Eerst zouden er andere gezinsleden meegaan, maar de xc3xa9xc3xa9n was ziek, de ander had geen zin, en dus ging hij alleen een eindje wandelen. Mijn theorie is dat Volkert hem al langer heeft geschaduwd en nu zijn kans schoon zag. Of hij (Volkert dus) had gewoon geluk dat er verder even niemand in de buurt was. Wat mij nog steeds irriteert in deze zaak is dat de politie destijds bekendmaakte dat Volkert niet de dader was, omdat er niet dezelfde kogels waren aangetroffen als bij Pim Fortuyn. Als je dat soort teksten leest, verbaast het je niet dat deze moord nooit is opgelost. Ik vind nog steeds dat er een standbeeld voor Hans Smolders moet worden opgericht: als hij niet meteen achter Volkert was aangerend, geloofde 95 procent van de Nederlanders nu dat Fortuyn door de Marokkaanse maffia om zeep is geholpen.
De reageerder vindt het ook vreemd dat de familie van Van de Werken niet aan de weg heeft getimmerd in de media. Dat vind ik helemaal niet vreemd, maar juist erg verstandig. Wij media maken doorgaans gretig misbruik van de wanhoop van achterblijvers: men heeft de hoop dat de publiciteit iets oplost. Helaas is dat zelden het geval. Overigens heeft de vrouw van Chris wel meegewerkt aan een programma van de Evangelische Omroep. De reportage staat hier.

Mijn Amerikaanse correspondente meldt dat ze zich meent te herinneren dat in de vorig jaar uitgezonden documentaire over singer-songwriter Rufus Wainwright een passage voorkomt waarin hij vertelt dat hij ook meth heeft gebruikt (zie dagboek van dinsdag). “Gelukkig heeft hij er niks aan overgehouden,” schrijft ze. Ik kan me dat zelf niet herinneren. De correspondente en ik zijn twee keer bij een optreden van Rufus geweest, xc3xa9xc3xa9n keer op Crossing Border en een keer in Paradiso, vorig jaar. Ik ben eigenlijk meer van de generatie van zijn moeder, een van de dames Kate en Ann MacGarriggle (‘Complainte pour St. Catherine’ en de ‘Bike Song’). Die Rufus heeft een luide en indringende stem, dat mag je wel zeggen. Een paar grotere foto’s van het optreden in Den Haag, Crossing Border, zijn hier te vinden.

In 1993 woont drugshandelaar Jaap van der Heijden (zie onder achtergronden: Mink Kok 1: de wapens, de deal) aan het Luttik Oudorp 109 in Alkmaar. Het is een grachtenpand in het centrum van de kaasstad en het is er op zaterdagmiddag 10 april een tamelijke drukte van belang. Er zijn veel toeristen en dagjesmensen en qua winkelen laten ook de grachtpandbewoners zich niet onbetuigd. Hier en daar wordt geklust, men fietst wat, kortom, het is een gezellige drukte zoals we die kennen uit de boekjes van de Soete Suykerbol. Maar, als de verhalen kloppen, zijn er ook heel wat boeven op pad, met hun kerfstok in de aanslag. Er zouden op deze Paaszaterdag zelfs zo’n tien kopstukken uit de Amsterdamse onderwereld zijn afgereisd om van nabij te aanschouwen hoe Van der Heijden uitgerekend op Stille Zaterdag met een oorverdovende klap naar het hiernamaals zal worden gezonden. Er worden namen genoemd als Jules Jie, Mink Kok, Jan Femer, Stanley H., een zekere G., een Van der L. Vrouw Achteraf lopen de verklaringen uiteen, maar waarschijnlijk is het een vrouw geweest die deze middag een tasje aan de deur van het pand op nummer 109 heeft gehangen. Slechts enkele minuten later komt Van der Heijden thuis. Als hij bij de deur is, wordt de bom die in het tasje zit van afstand tot ontploffing gebracht.

LEES MEER

Zie dagboek van maandag 20 maart 2006 De Volkskrant had zaterdag een uitvoerig interview met advocaat Bram Moszkowicz, die alle aantijgingen van justitie aan zijn adres vakkundig pareert. Waarom koos hij ervoor in de Volkskrant zijn verweer te voeren, in de ‘vuile oorlog’ die justitie tegen hem voert? Elke krant en elk weekblad had het interview graag willen hebben. Tot voor kort was het vanzelfsprekend geweest dat hij John van den Heuvel van de Telegraaf hiervoor gekozen zou hebben, maar ik kan enkele overwegingen bedenken waarom hij een andere keus maakte. John van den Heuvel is zelf min of meer in de ‘vuile oorlog’ betrokken geraakt door wat hij zelf noemt ‘journalistje pesten’. Het zou ook te maken kunnen hebben met de vermoedelijke kwade genius achter het Moszkowicz- en Holleeder-gebeuren, de Amsterdamse CIE-tycoon Jan van Looijen. Zo komt hij in het Volkskrant-verhaal ook over. Van Looijen en Van den Heuvel stonden altijd op goede voet met elkaar, of dat nog zo is weet ik niet, maar het zal er toe hebben bijdragen dat Moszkowicz nu koos voor een ander dagblad, waarbij de Volkskrant en NRC Handelsblad het meest voor de hand lagen.

LEES MEER

"De volgende die op de lijst staat te worden doodgeschoten is, nog steeds volgens Endstra, de nu nog gedetineerde topcrimineel Mink Kok. Holleeder zal hem laten doodschieten zodra hij een voet buiten de gevangenis zet. ‘Die denkt, als-ie buiten komt: gabbertje gab, weer allemaal vrienden. Maar dat is niet zo. Die Holleeder heeft dus de twee of drie jaar dat die man weg is, aan de poten van zijn stoel gezaagd." Aldus de ‘achterbankfiles’ waarin vastgoedmagnaat Willem Endstra uit de doeken doet dat Willem Holleeder de grote man is achter minstens 25 liquidaties in de onderwereld.

Alleen deze zinnen geven al aan dat Endstra niet erg op de hoogte was: Mink Kok zit al vast vanaf september 1999, toen hij is aangehouden voor de wapenvondst in een flat aan de Nachtwachtlaan in Amsterdam. Daar was veel over te doen. De wapens waren ontdekt nadat buren hadden geklaagd over wateroverlast. Drie maanden eerder was er aan de Vrijheidslaan in Amsterdam een partij wapens ontdekt, ook omdat buren klaagden over wateroverlast. In de flat aan de Nachtwachtlaan wordt een soort voorraadbriefje gevonden met het handschrift van Mink Kok, waar ook het woord ‘Vrijheidslaan’ op staat. Zijn vingerafdrukken komen voor op de wapens.

LEES MEER

Reportage uit 2002

Op zondagmiddag 22 december 1996 wordt milieu-coxc3xb6rdinator Chris van de Werken (43) uit Nunspeet tijdens een wandeling in het bos geliquideerd, met twee kogels in zijn rug. De zaak gaat de boeken in als ‘de moord zonder motief’. Na de aanslag op Pim Fortuyn lijkt het zeer waarschijnlijk dat Volkert van der G. ook de moord op Van de Werken heeft gepleegd en dat hij jarenlang een perfect dubbelleven heeft geleid: overdag activist op papier, in zijn vrije tijd pleger van geweldsmisdrijven.

‘Toen ik maandagnacht hoorde dat de verdachte een inwoner Harderwijk zou kunnen zijn, de naam Van der G. werd genoemd en het Milieu-Offensief, heb ik nog eerst gedacht: dan moet het een collega van Van der G. zijn geweest. Pas in de loop van de volgende dag werd mij duidelijk: hij is het zxc3xa9lf. Daar had ik hem dus totaal niet toe in staat geacht.’ Burgemeester J.G. de Groot van Harderwijk maakte de werkwijze van Volkert van der G. (32) van nabij mee, toen zes gemeenten op de Veluwe samen werkten aan het Ammoniak Reductie Plan, waarbij de boeren en de milieubeweging tot een compromis moesten zien te komen.

LEES MEER

WIE ZIJN DE DRIE ‘ANONIEME BEDREIGDE GETUIGEN’? Justitie heeft bekendgemaakt dat er drie ‘anonieme bedreigde getuigen’ zijn in de afpersingszaak tegen Willem Holleeder. Wie zijn deze getuigen, die niet te benijden zijn als hun rol bekend wordt? Er circuleren namen, maar het is zoals met alles in deze zaak: er zit veel ruis in de lucht. De eerste naam die in het circuit rondzingt als het gaat om de identiteit van de drie getuigen, is die van vastgoedman Klaas Hummel, die veel zaken deed met Endstra. Hun samenwerking en goede verstandhouding kwam onder druk te staan toen Endstra zich steeds meer inliet met Willem Holleeder, die zich ook bij Hummel naar binnen probeerde te werken, maar die liet vanaf het begin zeer duidelijk en letterlijk weten dat hij ‘schijt’ had aan Holleeder, geen zaken met hem wilde doen en zich niet liet afpersen. Volgens advocaat Jan-Hein Kuijpers, die verdachte Marcel Kaatee bijstaat, ligt het niet voor de hand dat Hummel een van de drie anonieme getuigen is. "Hummel heeft gewoon verklaringen afgelegd, die zitten in het dossier.

LEES MEER

Met enige vertraging zag ik gisteravond pas de aflevering van ‘Hoge Bomen’ van vorige week, over Joop de Vries, alias Zwarte Joop, de koning van de Wallen. Ik zag ook nog een oude bekende langsschuiven: Gerrie Ketting, tegenwoordig woonachtig in Noord-Holland, maar van oorsprong een kleurrijk lid van de oude Amsterdamse penose. Ik heb hem gesproken voor het boek ‘Bom in de Laurierstraat’, over de aanslag op Rob Scholte. Ketting was naar Scholte op Tenerife gereisd om de zaak op zijn manier te onderzoeken, maar hij kwam al snel in aanvaring met dichter Koos Dalstra. Ik kwam zijn naam de laatste jaren wel vaker tegen: zijn dochter was goed bevriend met Henk Rommy, de Zwarte Cobra.
Joop de Vries is de brand in Casa Rosso, in 1983, die 13 levens eiste, nooit te boven gekomen. Ik zit me af te vragen hoe het is afgelopen met de man die de brand stichtte, ex-werknemer Joseph L., die uit wraak handelde omdat hij ontslagen was. Er staat me bij dat hij dood is, maar ik kon er niet zo gauw iets over terugvinden. Ik herinner me nog wel dat Frits Barend en Henk van Dorp voor Vrij Nederland de zaak versloegen: sportverslaggevers die zich in de misdaad begaven. Ik heb altijd gedacht dat ze daarbij behoorlijk miskleunden door achter een mallotige complottheorie aan te hollen. In het boek ‘Onderwereld-p.r.’ van Bart Middelburg staat het allemaal gedetailleerd beschreven. Ik kreeg inmiddels ook een reactie van iemand die ervan overtuigd is dat Joseph Lan dood is, maar een bron kon hij ook niet vinden. Wel meende hij zich te herinneren dat Lan in de gevangenis geregeld werd afgetuigd en dat Cor van Hout daar op een gegeven moment een stokje voor gestoken had.

Het dossier Mink Kok begint steeds interessanter te worden. Gisteren sprak ik toevallig een advocaat die een zaak heeft gehad waarin ook een belangrijke getuige in de zaak-Kok een belangrijke rol speelt, een zekere Mike V. Die wordt ervan verdacht een tasje met een handgranaat aan de deur van een rijwielhandel in Alphen aan de Rijn te hebben gehangen. Laat dat nou net diezelfde Mike zijn die bij hoog en bij laag beweert dat hij weet wie het tasje met de bom aan de voordeur van Jaap van der Heijden in Alkmaar heeft gehangen. Ik zei het al vaker, hoeveel toeval kan een mens verdragen. Mink belde zelf zojuist ook, uiteraard hebben we het hier ook even over gehad, en over ‘Sentaro’. Kom ik later vanmiddag op terug (af en toe moet ik ook nog iets doen om een schamel loon te vergaren).

Vanavond een stille tocht in Amersfoort, voor de doodgeschoten Babak. Kan het niet eens afgelopen zijn met dit soort zinloze tochten? Schutter Sidney werd bedreigd door de groep jongeren waar ook Babak mee optrok. Dat is geen reden om iemand dood te schieten, maar Sidney zal zijn straf wel krijgen. De vriendin van Sidney is inmiddels ondergedoken omdat zij en haar familie nu worden bedreigd. De vader van Sidney’s vriendin was aanvankelijk van plan de tocht te verstoren, dat voornemen heeft hij inmiddels laten varen, maar ik vraag me af hoe stil deze tocht gaat worden. Hopelijk luisteren de deelnemers naar de oproep van de vader van Babak om af te zien van wraak.

Justitie heeft toestemming gekregen om drie anonieme bedreigde getuigen in te zetten in het proces tegen Willem Holleeder. De grote vraag is: wie zijn het en waarom doen ze dit? De kans dat hun identiteit geheim blijft, lijkt mij klein. De advocaten van de verdachten zullen er alles aan doen om aan te tonen dat de getuigen boter op hun hoofd hebben, onbetrouwbaar zijn en in ruil voor bescherming of strafvermindering valse verklaringen hebben afgelegd. Mijn reportage uit Nieuwe Revu is hier te vinden.

Volkert van der G. gaat een boek schrijven. Lijkt me een goed plan. Ik ben alleen gexc3xafnteresseerd in het hoofdstuk over Christiaan van de Werken, de milieu-ambtenaar uit Nunspeet die tijdens een boswandeling op zondagmiddag van achteren in zijn hoofd werd geschoten. Volkert had hooglopende onenigheid met de ambtenaar, die naar zijn mening veel te veel op de hand was van boeren. Er zijn veel aanwijzingen, maar geen bewijzen, dat Volkert deze nog altijd onopgeloste moord heeft gepleegd. Een reportage hierover staat hier.